Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

116. Η επαρχία δεν είναι για τους gay...

Κακά τα ψέμματα, η επαρχία δεν είναι για τους gay. Το παραδέχομαι, όχι και πολύ φρέσκια διαπίστωση. Απλά σήμερα, ένας καφές με μια παλιά συμφοιτήτρια και συγχωριανή, μου το θύμισε. 
Τώρα τα Χριστούγεννα, κατέβηκα στο χωριό μου (πιο πολύ προς κωμόπολη είναι με 10000 κατοίκους, αλλά έχει νοοτροπία χωριού), και αποφασίσαμε να βγούμε για ένα καφέ με μια συμφοιτήτριά μου και συγχωριανή μου, που μου έλεγε καιρό και όλο αρνιόμουν...

"Σε πειράζει να έρθει και το αγόρι μου?", με ρώτησε τη στιγμή που κανονίζαμε το καφέ. Δεν με πείραζε κι αφού πέρασα και τους πήρα με το αμάξι, κατευθυνθήκαμε προς τη παραλία σε ένα όμορφο καφέ. Καθίσαμε και αρχίσαμε να συζητάμε. Η φίλη μου αυτή ξέρει για μένα(καλά γενικώς όλο το χωριό ξέρει, απλά με αυτή τα συζητάμε κιόλας) και είχαμε ανοίξει συζήτηση με το ομολογουμένως όμορφο αγόρι της για την ομοφυλοφιλία. 

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

115. Αύριο είναι μια καλύτερη μέρα



Χριστούγεννα. Για πολλούς, μέρες κατάθλιψης. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις, οι ανεπιθύμητοι συγγενείς, τα κιλά των εορτών, η ψυχαναγκαστική ευθυμία που πρέπει να επιδεικνύεις... Σίγουρα τα Χριστούγεννα δεν είναι η αγαπημένη γιορτή πολλών. Για μένα είναι κάπου στη μέση. Παλαιότερα δεν μου άρεσαν, πλέον όμως τα εκτιμώ, ίσως γιατι δεν βλέπω κάθε μέρα την οικογένειά μου, ίσως γιατί πλέον περνάμε τα Χριστούγεννα πιο ουσιαστικά, με λιγότερους ανθρώπους αλλά και λιγότερη προσποίηση. Μ' αρέσουν επίσης γιατί τα Χριστούγεννα, και η αλλαγή του χρόνου φέρνουν έναν απολογισμό μαζί τους...

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

114. Καφεμαντείες, προβλέψεις και ο ...... Χορταρέας!

        Οι κοινωνιολόγοι έχουν κάνει λεπτομερείς αναλύσεις για το φαινόμενο. Πάντα οι άνθρωποι, λένε, είχαν μια αγωνία για το αύριο και προσπαθούσαν να βρουν ένα τρόπο να το προβλέψουν. Αυτό τους έδινε την αίσθηση ενός κάποιου ελέγχου πάνω στο κατεξοχήν ανεξέλεγκτο και αόρατο, το μέλλον. Στους καιρούς της κρίσης όμως, όταν οι παραδοσιακές αξίες ανατρέπονται και οι άνθρωποι νιώθουν πως δεν έχουν πια μπούσουλα για να πορεύονται, ανθούν οι καφεμαντείες, αβγομαντείες, χαρτομαντείες και λοιπά. Μεταξύ μας, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσες μαντείες υπάρχουν! Γι’ αυτό, δεν μου προξένησε μεγάλη εντύπωση όταν μια θεία μου, με παρακάλεσε να τη συνοδέψω σε καφέ στην Κυψέλη που προσφέρει τέτοιες υπηρεσίες. «Είναι το μαγαζί του Χορταρέα, και το διαφημίζει κάθε βράδυ στην εκπομπή του», μου εξήγησε με περισπούδαστο ύφος, ελπίζοντας πως το όνομα του Χορταρέα θα προσέδιδε το απαραίτητο κύρος στο επιχείρημά της ώστε να με πείσει. Δεν θέλοντας να την αφήσω μόνη και για την εμπειρία που λένε, πήγα!

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

113. Αγοραφοβία στην παράσταση "Ευτυχία της Μελωδίας"

             
               


Χθες το βράδυ, ένας καλός μου φίλος, με πήρε να πάμε να δούμε την επίσημη πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «Μελωδία της Ευτυχίας». Ο φίλος μου αυτός είναι κριτικός θεάτρου, και γνωρίζοντας την αγάπη μου για την Αλίκη, σκέφτηκε να με πάρει μαζί του να δούμε την τελευταία παράσταση της Αλίκης, «παιγμένη» στο 2014. Η παράσταση ήταν τρομερή και καλύτερη από αυτή της Αλίκης(τουλάχιστον απ’ ότι έχω δει σε βίντεο), αλλά το θέμα μου είναι αλλού και όχι στη κριτική της παράστασης.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

112. Love is not a "maybe" thing...

Ας το παραδεχτούμε:
Ο έρωτας είναι ένα θέμα που έχει αναλυθεί σε υπερθετικό βαθμό, έχει πολυσυζυτηθεί και δραματοποιηθεί σε βαθμό μαζικής υστερίας και αυταπάτης σε σχέση με το τι είναι και τι δεν είναι. Οι περισσότεροι από μας δεν μπορούμε να τον δούμε διότι έχουμε τις δικές μας προεγκατεστημένες ιδέες για το τί είναι (υποτίθεται πως πρέπει να σε συνταράξει, να σου αλλάξει τη ζωή και να σε κάνει ένα κινούμενο ερωτευμένο ζόμπι) και πως θα τον αναγνωρίσουμε (στη μορφή ενός ψηλού, έξυπνου, γοητευτικού πακέτου). Οπότε αν ο έρωτας δεν έρχεται τυλιγμένος με την προσωπική μας φαντασίωση, αποτυγχάνουμε να τον αναγνωρίσουμε.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

111. Γιατί η "Ζίνα", σημαίνει τόσα πολλά για μένα...


           Οι σημερινοί εικοσάρηδες, τριαντάρηδες και κάποιοι νεώτεροι ή και "αρχαιότεροι", σίγουρα γνωρίζετε τη Xena, τη πριγκήπισσα του πολέμου όπως τη γνωρίσαμε ή Warrior Princess, μια γυναίκα πολεμίστρια, που περιδιαβαίνει την Ελλάδα (και όχι μόνο), και διορθώνει το άδικο, βοηθά ανθρώπους, πολεμά τέρατα, μάγους, θεούς κτλ. για το ευρύτερο καλό. Σύντροφος της στο ταξίδι η Gabrielle, μια ξανθιά αφελής χωριατοπούλα, που γίνεται τσιμπούρι στη Xena στα πρώτα επεισόδια. Σιγά σιγά αναπτύσσεται ένας δεσμός μεταξύ τους, που εξελίσσεται σε μια φιλία, που για άλλους ερμηνεύθηκε και ως έρωτας.

         Γιατί σας τα λέω όμως όλα αυτά? Και στην τελική, τι δουλειά έχει ένα ποστ για τη Xena, σε ένα γκέι μπλογκ?

     

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

110. Γέρος 25 ετών...

     
    Διάβασα σε ένα γκέι φόρουμ, τον προβληματισμό ενός 25χρονου, για το γεγονός πως μεγαλώνει! Φοβάται λοιπόν, πως ο σύντροφος του, ο οποίος ελκύεται περισσότερο από αγόρια 18-23 δεν θα τον θέλει πια ή δεν θα τον βρίσκει όσο ελκυστικό θα τον έβρισκε κτλ. Παράλληλα, διαπιστώνει ήδη τις αλλαγές που επιφέρει το πέρασμα του αδυσώπητου χρόνου στο πρόσωπό του, καθώς και στις αντοχές του.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

109. Πόσοι είμαστε τελικά?



 Μέχρι πριν λίγα χρόνια διάβαζες σε περιοδικά ή εφημερίδες, πως οι ελέφαντες ζούνε συχνά μέχρι τα 100. Φυσικά κάθε κτηνίατρος ζωολογικού κήπου μπορούσε να σου επιβεβαιώσει πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, και πως συνήθως οι ελέφαντες ζούνε μέχρι τα 60-70. Κανείς δεν ερευνούσε το δεδομένο αυτό, απλά ο καθένας το άκουγε από κάποιον άλλο και το μετέφερε στον επόμενο χωρίς να το αμφισβητήσει. 

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

108. Σεξουαλικά Βοηθήματα : Μια πρώτη γνωριμία

       

           Και συνεχίζω την ανάρτηση καινούριων ποστ, με ρυθμούς χελώνας. Ένας καλός μου φίλος, δουλεύει εδώ και ένα μήνα περίπου, σε ένα videoclub-sex shop στην ομόνοια. Με είχε καλέσει μια μέρα να πάω να τον πάρω από τη δουλειά του, να πάμε για καφέ. Μου είχε πει ότι δουλεύει σε ένα videoclub, χωρίς να ξέρω ότι είναι videoclub ερωτικού περιεχομένου. Μπαίνοντας μέσα, κατάλαβα αμέσως που είχα βρεθεί. Κάθισα να χαζέψω τα διάφορα dildo που υπάρχουν, και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την ποικιλία και το πόσο αληθοφανή φαίνονται. Ομολογώ πως είχα σχεδόν μηδαμινή εμπειρία από sex shop, αν εξαιρέσεις μια φορά που είχα επισκεφθεί ένα στη Συγγρού πριν από 7 χρόνια όταν ήμουν πρωτοετής στο Πολυτεχνείο.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

107. Ανεργία, αναξιοκρατία, αδικία...




       Κάτι που με ενοχλούσε πάρα πολύ όσο ήμουν στο στρατό, ήταν το γεγονός πως όχι μόνο οι άντρες χάνουμε 1 χρόνο από τη ζωή μας, όπου δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά, να κάνουμε κάποιο μεταπτυχιακό κτλ. αλλά δεν μας αναγνωρίζεται ούτε με τη μορφή κάποιες μοριοδότησης, αλλά ούτε ως χρόνος ανεργίας.  Καθόλη τη διάρκεια της θητείας μου, γκρίνιαζα συνεχώς για το παραπάνω ζήτημα, "ζάλιζα" φίλους και φίλες και παραπονιόμουν πως εκείνες (οι συμφοιτήτριές μου) μπορούσαν να κάνουν μεταπτυχιακό, να δουλέψουν κτλ, ενώ εγώ το κορόιδο, έπρεπε να σπαταλώ το χρόνο μου άσκοπα. Με τη πολύ γκρίνια, μια φίλη μου, αφού είχαν πρηστεί τ' αυτιά της να με ακούει να γκρινιάζω, με πρότεινε στη διεύθυνση της εργασίας της να δουλέψω για το καλοκαίρι.


Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

106. Κλείσιμο ενός κύκλου....




              Με τα προηγούμενα 4 ποστ κλείνει ο κύκλος του στρατού για μένα.  Καμμιά φορά ακόμη και τώρα δεν το πιστεύω σχετικά πόσο εύκολα πέρασε αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου.

             Θυμάμαι πως το κεφάλαιο αυτό με άγχωνε από πολύ μικρό, από τότε που άκουγα ιστορίες από το θείο μου για το στρατό και τρόμαζα γιατί δεν ένιωθα να ταιριάζω στο καλούπι αρρενωπότητας που απαιτούσε ο στρατός ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα τότε. Καμμία από τις αγωνίες και τις φοβίες μου δεν εκπληρώθηκε στη θητεία μου και είμαι ευγνώμων γι' αυτό.

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

105. Τελευταίο κομμάτι θητείας και στρατού...

       

Την 1η μέρα που πάτησα το πόδι μου στο ΓΕΣ, ήμουν αρκετά αγχωμένος. Είχα ακούσει ιστορίες περί τρομακτικής πειθαρχίας, όπου οι ποινές και οι "φ" (φυλακές) έπεφταν βροχή, ότι έπρεπε να είσαι στην πένα κτλ. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Ίσως κάποιοι λόχοι να είναι λίγο πιο "προβλεπέ" αλλά τίποτα τρομερό. Ειδικά στο γραφείο που ήμουν εγώ τα πράγματα ήταν αστεία. Δεν είχα καθόλου πράγματα μέσα στο στρατόπεδο ούτε κρεβάτι ούτε όπλο χρεωμένο. Ερχόμουν τοο πρωί στις 7, ντυνόμουν με τη στολή, και εκτελούσα υπηρεσία δηλαδή εργασία στον υπολογιστή και παράδοση και παραλαβή εγγράφων μέσα στο ΓΕΣ.

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

104. Τρίμηνο με σκοπιές, αγγαρείες κτλ.

Μετά το κέντρο, βρέθηκα σε ένα στρατόπεδο όπου το 1ο μήνα πέρασα τα λεγόμενα Σ.Π.Ε.Ν.(Εκπαίδευση Νεοσυλλέκτων). Εκεί μάθαμε να κρατάμε όπλο, να παρουσιάζουμε, να πετάμε χειροβομβίδες, κάναμε βολές κτλ. Αν και κάποιες μέρες ήταν πολύ κουραστικά γιατί παράλληλα είχαμε σκοπιές και αγγαρείες, η αλήθεια είναι πως πέρασε ευχάριστα αυτός ο μήνας, γιατί είμασταν όλοι οι νεοσύλλεκτοι μαζί, κάτι που αργότερα θα διαπίστωνα πως θα συνέβαινε για τελευταία φορά μιας και μετά ο καθένας θα αναλάμβανε ένα πόστο.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

103. 1ος μήνας στρατού...



        Ήμουν αρκετά "ψαρωμένος" τον 1ο μήνα της θητείας μου. Το διευκρινίζω, διότι δεν είναι σίγουρα για όλους το ίδιο. Άλλοι ξεκινούν ήδη προετοιμασμένοι, χαλαροί και ήρεμοι. Άλλοι μπαίνουν στο στρατό, έτοιμοι για χαβαλέ και εμπειρίες. Άλλοι είναι ψαρωμένοι, σαν κι εμένα. Με τον όρο "ψαρωμένος", δεν εννοώ φοβισμένος. Δεν κρυβόμουν σε μια γωνία και έκλαιγα για την τύχη μου, ούτε καθόμουν αμίλητος, με μάτια έτοιμα να δακρύσουν. Απλώς το 1ο μήνα, ήμουν αρκετά επιφυλακτικός ως προς τα άτομα στα οποία θα ανοιγόμουν, φρόντιζα να παρατηρώ γύρω μου, προσπαθώντας να κατανοήσω τους κώδικες του στρατού και να προσαρμοστώ σε αυτούς. Θα παραθέσω μερικά πράγματα, έτσι όπως αυτά τα βίωσα στο ΚΕΥΠ Λαμίας.

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

102. 1η μέρα στο στρατό!

       
            Ίσως το έχετε ακούσει από φίλους σας, ίσως το έχετε διαβάσει σε αντίστοιχα blog, που περιγράφουν την στρατιωτική εμπειρία, ίσως το υποθέτετε από μόνοι σας, πάντως εγώ είμαι εδώ για να σας πω πως πράγματι η 1η μέρα στο στρατό είναι και η δυσκολότερη.

          Την 1η μέρα θα σας ελέγξουν φαντάροι το σάκο, θα σας ρωτήσουν αν κρύβεται πάνω σας φάρμακα ή κινητό με κάμερα(μιας και δεν επιτρέπεται να σας ψάξουν, μετά θα σας οργανώσουν με άλλους 20-25 νεοσύλλεκτους, και θα ξεκινήσει ο Γολγοθάς της πρώτης μέρας.