103. 1ος μήνας στρατού...

        Ήμουν αρκετά "ψαρωμένος" τον 1ο μήνα της θητείας μου. Το διευκρινίζω, διότι δεν είναι σίγουρα για όλους το ίδιο. Άλλοι ξεκινούν ήδη προετοιμασμένοι, χαλαροί και ήρεμοι. Άλλοι μπαίνουν στο στρατό, έτοιμοι για χαβαλέ και εμπειρίες. Άλλοι είναι ψαρωμένοι, σαν κι εμένα. Με τον όρο "ψαρωμένος", δεν εννοώ φοβισμένος. Δεν κρυβόμουν σε μια γωνία και έκλαιγα για την τύχη μου, ούτε καθόμουν αμίλητος, με μάτια έτοιμα να δακρύσουν. Απλώς το 1ο μήνα, ήμουν αρκετά επιφυλακτικός ως προς τα άτομα στα οποία θα ανοιγόμουν, φρόντιζα να παρατηρώ γύρω μου, προσπαθώντας να κατανοήσω τους κώδικες του στρατού και να προσαρμοστώ σε αυτούς. Θα παραθέσω μερικά πράγματα, έτσι όπως αυτά τα βίωσα στο ΚΕΥΠ Λαμίας.

• Το ΚΕΥΠ, αν και έχει τη φήμη του χαλαρού, και βυσματικού κέντρου, λόγω του μικρού μεγέθους του, διατηρεί μια αίσθηση πειθαρχίας. Δεν μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις, και δεν υπάρχουν πάρα πολλοί χώροι να κρυφτείς και να αράξεις. Κάναμε αναφορές, 2-3 φορές την ημέρα, συνήθως πριν από το φαγητό και μια αναφορά τάγματος γύρω στις 8.30-9  το πρωί. Θυμάμαι έντονα τον υπολοχαγό που ήταν διοικητής του λόχου που ανήκα, κάθε πρωί να φωνάζει πως πλέον είμαστε στρατιώτες και όχι πολίτες και πρέπει να φερόμαστε όπως αρμόζει στην ιδιότητά μας. 
• Οι στρατιωτικοί, λόγω της θέσης τους,  θα σου αναπτύξουν ό,τι μπούρδα μπορεί να έχουν ως κοσμοθεωρία, και λόγω του ότι εσύ δεν μπορείς να προβάλλεις αντίλογο, εκλαμβάνουν την σιωπή σου, ως απόλυτη συνταύτιση με τις θέσεις τους. 
• Οι τουρκικές τουαλέτες, θέλουν λίγο χρόνο για να τις συνηθίσεις, αλλά σιγά σιγά θα σου γίνει δεύτερη φύση. Οι ντουζιέρες, είναι ξεχωριστές, δεν υπάρχει φόβος να σε δει κάποιος γυμνό αν δεν το θέλεις. Το αρνητικό είναι, ότι το ζεστό ποτέ δεν επαρκεί με αποτέλεσμα, να κάνεις πάντα ντους σε χλιαρό ή κρύο. Το Σεπτέμβρη του 2013, που μπήκα εγώ βέβαια, είχε ζέστη, οπότε αυτό δεν ήταν απαραίτητα τρομερό πρόβλημα. Θα πάρεις όμως το μάτι της ζωής σου, γιατί αρκετοί αρέσκονται να βγαίνουν από το ντους με ένα μποξεράκι το πολύ, με αποτέλεσμα να προσπαθείς με το ζόρι να συγκρατήσεις τα σάλια σου.
• Και μέσα στο θάλαμο που κοιμάσαι, θα πάρεις πολύ μάτι. Εγώ προσωπικά  κοιμόμουν στο κάτω κρεβάτι, και στα αριστερά μου, κοιμόταν ένα 20χρονο μανάρι, που άνετα θα τον έκανες και μοντέλο.Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο βασανιστικό είναι να σηκώνεσαι το πρωί και να έχεις τον θεό απέναντί σου, να φορά μόνο βρακί ή μποξεράκι, το οποίο είναι "τέντα" από τις πρωϊνές "ορέξεις". 
• Από τη 2η εβδομάδα, χρεωθήκαμε όπλα, τα οποία έπρεπε να κλειδώνουμε και να φροντίζουμε. Εξοικειωθήκαμε σιγά σιγά με την λογική των υπηρεσιών, ειδικά του θαλαμοφύλακα. Κάθε πρωί , και απόγευμα είχε εκπαίδευση, κάποιες φορές κουραστική, κάποιες όχι, πάντοτε όμως βαρετή, και ο καυτός ήλιος δεν βοηθούσε. 
• Οι στρατιωτικοί δεν είναι καθόλου καλοί εκπαιδευτικοί, ούτε τους ενδιαφέρει να γίνουν, και είναι τρομερά αστείο να αντιμετωπίζουν με περισσή σοβαροφάνεια την σπουδαιότητα ενός Επ' ώμου αρμ, ή του χαιρετισμού ενός ανωτέρου. 
• Αν και θα ανταλλάξεις πληροφορίες με τα συμφάνταρα για την ζωή σας έξω από το στρατό, σιγά σιγά θα παρατηρήσεις ότι οι κουβέντες θα περιστρέφονται όλο και συχνότερα γύρω από τα τεκταινόμενα του στρατού.
•  Το κουτσομπολιό κατέχει περίοπτη θέση στο στρατό, και  οι "ράδιο αρβύλα" πληροφορίες, δίνουν και παίρνουν. 
• Στο 1ο μήνα ειδικά, θα σας κακοφανεί πάρα πολύ, το γεγονός πως παρόλο που είστε μορφωμένοι , με πτυχία, εμπειρίες και κατακτήσεις στο ενεργητικό σας, μπορεί κάθε Λοχίας, να σου το παίξει ανώτερος , και να σε υποτιμήσει μπροστά στα μούτρα σου χωρίς κανένα λόγο. 
• Δεν ξέρω τι έπαιζε παλαιότερα, αλλά πλέον η έννοια του βύσματος, όχι μόνο είναι αποδεκτή μέσα στο στρατό, αλλά πολλοί καυχιούνται συνεχώς για το πόσο μεγάλο είναι ..... το βύσμα τους....(και συνήθως αυτοί έχουν το μικρότερο).
• Στο τέλος της 1ης εβδομάδας, γίνεται επισκεπτήριο. Αν και λίγες οι μέρες που θα είστε μέσα στο στρατό, επειδή θα έχετε αναγκαστεί να προσαρμοστείτε σε ένα παντελώς νέο περιβάλλον, μάλλον θα σας φανούν αιώνας. Δεν το περίμενα, αλλά πραγματικά χάρηκα απίστευτα όταν ήρθε η οικογένειά μου, να με δει έστω και για 2 ώρες. Αφήστε που μου έφεραν και το smartphone και η θητεία ευκόλυνε απίστευτα από κεί και έπειτα. Για να τελειώνουμε πάντως και με το θέμα του κινητού, αν και επίσημα απαγορεύεται, όλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Εγώ σας συμβουλεύω να το πάρετε από την αρχή μαζί σας, απλά βάλτε το σε μια τσέπη πάνω σας, δεν πρόκειται να σας ψάξουν. 
• Στο 1ο μήνα θα ρίξετε και την 1η σας βολή. Θα εκπαιδευτείτε ελάχιστα, θα ρίξετε με κάκιστης ποιότητας όπλα, το πιο πιθανό είναι να πετύχετε 2-3 φορές, το πολύ, το στόχο σας, και αυτό είναι. Ο στρατός θεωρεί πλέον πως "έχετε κάνει βολή", οπότε είστε ικανοί να κρατήσετε όπλο για σκοπιές και περίπολα. 
• Τις τελευταίες 2 εβδομάδες, κάναμε συνέχεια βήμα. Κάτι που ήταν τρομερά κουραστικό και βαρετό, ένιωσα λες και ήμουν ξανά γυμνάσιο, που και τότε βαριόμουν αφόρητα τις πρόβες για την παρέλαση και ας χάναμε μάθημα. Το πιο σπαστικό είναι, ότι τρελαίνονται τόσο πολύ , στο να είναι όλοι συγχρονισμένοι στο βήμα, λες και μας προσέχει κανείς. Πιστέψτε με, οι περισσότεροι "επίσημοι" που θα παραστούν τη μέρα της ορκομωσίας, παίζει να βαριούνται περισσότερο και από τους φαντάρους, και δεν ασχολούνται καθόλου μαζί τους. Εκτός από τη μάνα σας και καμμιά γκόμενα/ος, κανείς άλλος δεν πρόκειται να σας προσέξει. 

Ο 1ος μήνας κατ' εμέ, αν και από πολλούς μνημονεύεται ως ο πιο ευχάριστος, είναι ο πιο δύσκολος. Πρέπει να προσαρμοστείς σε τελειώς διαφορετικές συνθήκες από αυτές που έχεις συνηθίσει, να ανεχτείς πράγματα, συμπεριφορές και καταστάσεις, που σαν πολίτης, δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνεις, και να συναναστραφείς άτομα που δεν σου ταιριάζουν. Το θετικό είναι ότι επειδή μαθαίνεις πολλά καινούργια πράγματα, και βιώνεις πρωτόγνωρες καταστάσεις, οι μέρες θα κυλήσουν αρκετά γρήγορα. Μόλις ορκιστείς, παιρνεις 4-5 μέρες άδεια ορκομωσίας. Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη θυμάμαι που συμπεριφερόμασταν λες και απολυόμασταν. Μόλις επιστρέψαμε, μάθαμε τις μεταθέσεις. Άλλοι τις ήξεραν ήδη, και άλλοι όχι. Ήταν αρκετά συγκινητικό, να χαιρετάς άτομα με τα οποία πέρασες ένα ολόκληρο μήνα, και να δίνετε υποσχέσεις πως δεν "χανόσαστε", υποσχέσεις που είναι γραφτό να μην κρατήσουν....