Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Επιλογος....




Σε 99 ποστ μεχρι τωρα εχω γραψει ο,τι με απασχολησε, ο,τι θεωρησα οτι ισως αποτελεσει και κομματι καποιου αναγνωστη καπου καποτε,
και ανακαλυψα διαφορες εκφανσεις της προσωπικοτητας μου αλλα και της ζωης μου.

Ξεκινησα το blog για να καταγραψω το ταξιδι ενος 18 χρονου στα πρωτα του βηματα στην ανεξαρτησια. Το ονομασα The Gay Side Of Life. Τελικα καταλαβα οτι εκτος απο το περιτυλιγμα η Gay ζωη δεν εχει σχεδον καμμια διαφορα απο αυτη των στρεητ. Ολοι μας τις ιδιες αδυναμιες, παθη, ανησυχιες, στενοχωριες, χαρες, ονειρα κτλ μοιραζομαστε.

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Έρως ανίκατε μάχαν....






Στο πλαισιο της αφορητης δημοσιας φλυαριας περι οικονομικης κρισεως, εντατικων μετρων αναπτυξης κτλ κτλ οι διαφοροι "μελλοντολογοι" στα καναλια εφημεριδες κτλ μας προμηνυουν οτι θα ερθουν τα πανω κατω...

Θα ηθελα ομως μεσα απο τουτο το ποστ να σας καθησυχασω: αυτο που θα παραμεινει ιδιο και απαραλαχτο στη ζωη μας ειναι το αγριο παραμυθιασμα μας με τον ερωτα. Αυτο, αδερφια, δεν αλλαζει με τιποτα, μην ανησυχειτε. Καθε φορα που θα χρεωκοπουμε, θα διαλυουμε το σπιτι μας, θα χανουμε τη δουλεια ή τους παιδικους μας φιλους και γενικα καθε φορα που η ζωη μας θα παιρνει την κατω βολτα, εμεις θα διαβαζουμε τα ζωδια στις εφημεριδες για να δουμε ποτε η Αφροδιτη θα φεξει τη στρατα του ιδανικου αγαπημενου(αγαπημενης), που θα εισβαλει στη ζωη μας και θα της αλλαξει τα φωτα στο φως. Καθε φορα που θα συνανταμε εναν( ή μια) διαθεσιμο εκ συμπτωσεως να κατοικησει προσωρινως τη ζωη μας, θα βαζουμε μπροστα το ανοητο , αλλα απολυτα ακαταμαχητο μηχανισμο της ερωτικης φαντασιωσης που συνοψιζεται στα εξης απλα βηματα:

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Οδηγηση και ανεκπληρωτοι ερωτες!



Φετος το φθινοπωρο ξεκινησα να μαθαινω οδηγηση.Ερχομουν σαββατοκυριακα επαρχια και με πηγαινε ο πατερας μου και μου μαθαινε να οδηγω....Ξερω αργησα να μαθω να οδηγω, ισως επειδη φοβομουν δεν με "ειχα" ικανο να καταφερω να οδηγω... Τελικα ποτε μην λες ποτε... Εχω αγαπησει την οδηγησει οσο λιγα πραγματα στη ζωη μου. Σε λιγο καιρο θα παρω το διπλωμα . Ηδη οδηγω πολυ καλα εχω οδηγησει μεγαλες αποστασεις(150 χμ και πανω)! Σκεφτομουνα σημερα, τι αγαπω τοσο πολυ στην οδηγηση. Εχω καταληξει οτι μου αρεσει η ανεξαρτησια που μου δινει οτι μπορω να παρω το αμαξι και να χαθω μακρια απ'ολους και απ'ολα.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Apology Not Accepted



Τι ειναι καλυτερο να κανεις οταν ενα ατομο που σημαινει πολλα για σενα σου κανει κατι ασχημο? Το διαγραφεις και προχωρας παρακατω? Ή το συγχωρεις επανηλλειμενως μεχρι να γινουν ολα οπως "πριν"? Αν με ρωτουσες ενα χρονο πριν θα σου ελεγα οτι η συγχωρεση ειναι το πιο δυσκολο και το πιο σωστο πραγμα που μπορεις να πραξεις σε τετοιες περιπτωσεις.

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Ερωτήσεις...


Ουφ η πρωτη εβδομαδα εξεταστικης τελειωσε, ετρεχα σαν τρελος, αλλα μου αρεσε γιατι περασε πολυ γρηγορα ο χρονος. Ευτυχως η ζωη παει απο το καλο στο καλυτερο τον τελευταιο καιρο και πολυ χαιρομαι για αυτο. Αντε να δουμε. Στο μεταξυ στη σχολη ειναι ενα παιδι που το πειραζουν 2 μαλακες και καλα "cool" τυποι. Σημερα καθως περιμεναμε τα θεματα τους ειδα να του πετανε χαρτακια? Σκεφτηκα να επεμβω αλλα ημουν μακρια αλλα και παλι δεν ξερω αν επρεπε να το κανω. Καπου διαβασα οτι οταν ενα ατομο απορριπτεται απο το κοινωνικο συνολο, δεν πρεπει να παλεψεις εσυ για αυτο, μπορεις να του δωσεις τη φιλια σου αλλα μεχρι εκει, πρεπει να το αφησεις να παλεψει μονο του για την αξιοπρεπεια του. Απλα ρε γμτ μου τη σπανε οι τραμπουκοι και οκ να υπαρχουν στο Λυκειο το δεχομαι αλλα στο Πανεπιστημιο? Το αστειο ειναι οτι τη μια του πετανε χαρτακια και την αλλη τον χτυπανε στην πλατη λεγοντας του "Τι κανεις ρε φιλαρα" και αυτος γελαει προσποιουμενος οτι ειναι φιλαρακια...Τεσπα θα δουμε...

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Ο τριτος "τροχος".....




Ζευγαρια, αυτα που θα διαβασετε σε αυτο το ποστ ειναι οι αναστεναγμοι
που βγαζουμε καθε φορα που μας ζητατε να ειμαστε ο 3ος τροχος σε μια εξοδο.
Σαν φιλοι σας καταλαβαινουμε οτι δεν θελετε να μας φορτωσετε με την αμηχανια
που συνοδευει αυτο το ρολο, αλλα, πρεπει να συνειδητοποιησετε, οτι ειστε στην αλλη

πλευρα τωρα. Εισασταν σαν και μας, single, ψαχνοντας πλαι πλαι την αγαπη. Πλεον την

εχετε βρει και αυτο σας βγαζει απο το κοπαδι(εστω και για λιγο).

Το να ειμαστε ο "τριτος" σε μια εξοδο με ενα ζευγαρι(εσας στη προκειμενη

περιπτωση), μας κανει να αισθανομαστε λιγο μιζερα διοτι για να ειμαστε διαθεσιμοι

να βγουμε μαζι σας, σημαινει οτι δεν ειχαμε τιποτα καλυτερο να κανουμε εκεινη τη

βραδια. Κοιτα, οταν θα ξαναεχω αγορι, σιγουρα θα περασω και γω στην αλλη πλευρα και

καποιος αλλος θα μου εκφραζει τα ιδια παραπονα που εκφραζω και γω εδω, αλλα μεχρι

τοτε, θα αναλυσω την φρικτη αυτη θεση που βρισκομαστε ολοι μας ενιοτε.\

Οταν σκεφτομαι τον αριθμο 3, σκεφτομαι: μονος αριθμος....δυσαρμονια...στους 2 δεν

χωραει τριτος.

Ο κοσμος μας κοιτα περιεργα οταν βαδιζουμε πισω σας, με ενα βλεμμα λυπης
λες και ειμαστε φτωχα μοναχικα και μιζερα πλασματα βγαλμενα απο ταινια τρομου.Και

μην τολμησετε να μου πειτε οτι δεν ειναι ετσι γιατι εχω ρωτησει πολλα ατομα που

εχουν βρεθει σε αυτη τη θεση και νιωθουν ακριβως τα ιδια πραγματα.

Αυτο που ειναι σιγουρα επιβεβαιωμενο συμφωνα με τους περισσοτερους "Τριτους"

ειναι το εξης: Οταν αποκτας αγορι ειναι σαν μια νεα προσωπικοτητα σου να φθανει απο

ενα παραλληλο συμπαν. Ειανι πολυ περιεργο, φαινεται σαν να εχασες εγκεφαλικα

κυτταρα. Στο λεξιλογιο σας οι μονες λεξεις που υπαρχουν ειναι λεξεις οπως "ζουζουνι

μου", "αγαπουλα μου" "περιστερακι μου" " κολοκυθακι μου" κτλ κτλ . Ορκιζομαι οτι

καθε φορα που ακουω ζευγαρι να αναφερεται ετσι στο συντροφο του, ανατριχιαζω, χωρις

να το θελω ειλικρινα.

Εχετε παρατηρησει οτι οταν μας μιλατε για το αγορι/κοριτσι σας με τα παραπανω

ονοματα σας κοιταμε με ενα βλεμμα αποριας και ρωταμε "σε ποιον αναφερεσαι?" στο

οποιο απαντατε " ξερεις μωρε για ποιον μιλαω, για το αρκουδακι

μου"(ewwwwwwwwwwwwwwwww)

"Αααα το αρκουδακι σου".

Ακουστε με λοιπον, διοτι ΠΡΕΠΕΙ να το γνωριζετε αυτο. ΕΜΕΙΣ θελουμε να το

γνωριζετε αυτο. Ναι ξερουμε σε ποιον αναφερεστε. Αλλα για να διατηρησουμε λιγη απο

την αξιοπρεπεια μας δεν μπορουμε να αναφερθουμε στο αγορι σας ως το ζουζουνακι σας.

Ειναι τελειως μπλιαχ και μειωτικο. Δεν διαβαζεται παιδικο παραμυθι. Μιλατε σε

συνομηλικους σας που θελουν να ειναι εκει για σας.

Δευτερον, το πως καθομαστε. Υπαρχουν τεραστια προβληματα για το πως πρεπει να

καθισεις οταν εισαι ο τριτος τροχος σε ενα ζευγαρι. Εμεις, ως η μειονοτητα,

καταλαβαινουμε οτι δεν υπαρχει τελεια λυση, αλλα αυοτ δεν σημαινει οτι πρεπει και να

μας αρεσει. Δεν μας αρεσει να ειμαστε δυο θεσεις πιο περα απο σας, ειναι μοναχικα

και ντροπιαστηκα. Το θεμα ειναι, οτι αν καθισουμε κοντα σας, δεν μας θελετε στα

αληθεια εκει και επισης , το να σας βλεπω να κουρνιαζετε ο ενας στην αγκαλια του

αλλου, να ανταλλασετε σαλια και να παιζεται με τα μαλλια σας κατα τη διαρκεια μιας

διωρης ταινιας, δεν θα ελεγα οτι ειναι η ιδανικη μου μορφη διασκεδασης. Γι'αυτο

ακριβως η θεση μας ειναι πιο δυσκολη. Γιατι ειτε καθισουμε κοντα σας ειτε μακρια σας

εμεις χανουμε.
Εχω ακουσει περιπτωσεις απο "τριτους τροχους" οπου μια κατα τ'αλλα τελεια βραδια

σινεμα χαλασε διοτι ειχε βγει μαζι με ζευγαρι.

"Καθομασταν μια χαρα οι 3 μας τρωγωντας ποπ κορν, οταν ξαφνικα μπαμ!, αρχισαν να

πινουν ο ενας απο την κοκα κολα του αλλου λεγοντας "μια για σενα και μια για

μενα"(με φωνη πιο γλυκεια και απο λακτα). Αρρωστησε κυριολεκτικα το κορμι μου τοσο

πολυ απο την γλυκαδα, που αναγκαστηκα να παω στην τουαλετα για να

ηρεμησω...."ΖΕΥΓΑΡΙΑ αυτη η συμπεριφορα πρεπει να σταματησει!

Καθε σταγονα που πεφτει στο ηδη υπερχειλισμενο ποτηρι μας ωθει ακομη πιο μακρια

σας. Πλιτς, πλατς...

Πλιτς...

Οταν πρεπει να σας παρακολουθουμε να συνειδητοποιειτε οτι δεν μπορειτε να

περπατησετε αν δεν ειστε πιασμενοι χερακι χερακι...

Πλατς....

Οταν μας λετε να παμε καμμια βολτα για καμμια ωριτσα ενω εσεις φιλιεστε με το

αγορι/κοριτσι σας, αν και εσεις μας προσκαλεσατε μαζι σας.

Πλιτς again....

Βεβαια υπαρχουν και εξαιρεσεις. Καποιες φορες περνας πολυ ωραια παρεα με ενα

ζευγαρι. Οταν σου συμπεριφερομαστε στον τριτο της παρεας σαν ουσιαστικο μελος της

παρεας και οχι σαν "φαναρι" τοτε ολοι μπορει να περασουν καλα.

Αν και γραφω τα παραπανω στην πραγματικοτητα και γω τα ιδια κανω οταν ειμαι σε

σχεση. Και γι'αυτο γραφω αυτο το ποστ, για να θυμαμαι να μην κανω τα ιδια. Γιατι η

ζωη ροδα ειναι και γυριζει και τη μια στιγμη ειμαστε σε σχεση και την αλλη οχι.

Μπορουμε παντα ομως να απαιτουμε και να δειχνουμε τον απαραιτητο σεβασμο στους

αλλους αναλογα με το που βρισκουμαστε την εκαστοτε στιγμη.

Βεβαια μεχρι να μαθω να λεω οχι σε προσκλησεις ζευγαριων για εξοδο, υπαρχουν

πολλες πιθανοτητες να ειμαι εγω το αγορι που θα δειτε να καθεται αναμεσα σε ενα

ζρυγαρι το οποιο κοιταζεται στα ματια. Εγω θα ειμαι αυτος που κοιταει στο κενο,

αναρωτωμενος τι επρεπε να πω για να το αποφυγω ολο αυτο....Oh well next time....

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

O δρομος του Διογενη!





Χρονια πολλα καλη χρονια σε ολους, το 2010 θα ειναι καλυτερο απο το 2009 ειμαι σιγουρος.

Το 2010 για μενα μπαινει με ενα ερωτημα που συγκεκριμενα γεγονοτα με εκαναν να το αναρωτηθω. Γιατι υπαρχουν ανθρωποι που προτιμουν να θυσιασουν την αξιοπρεπεια τους προκειμενου να ανηκουν καπου? Γιατι προτιμουν να θυσιασουν τη διαφορετικοτητα τους μονο και μονο για να ειναι ενα με το πληθος?

Μπορω να καταλαβω την δυναμη που σου προσφερει ο οχλος. Το να εισαι διαφορετικος σε καθιστα αμεσα στοχο αυτου που επιβαλλει την ομοιογενεια σε μια ομαδα....

Νομιζω οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι ενεργουν ετσι, απο φοβο, κρυβονται στο καβουκι τους. Το τελευταιο χρονο εχω γνωρισει πολλους ανθρωπους, που ενω ειναι γκει, εχουν σχεσεις, ζουν ευτυχισμενοι και συνειδητοποιημενοι με το ταιρι τους, στην υπολοιπη κοινωνια κρυβονται. Στους συμφοιτητες, στους συναδελφους,στους γονεις, ακομη και στους φιλους τους παρουσιαζουν μια στρεητ αμφιεση που τους βοηθα να περνουν απαρατηρητη.

Υπαρχουν ομως και ανθρωποι που αρνουνται να περιοριστουν στα στενα πλαισια που τους επιβαλλει η υπαρξη διπλης ζωης. Υπαρχουν ανθρωποι που δεν φοβουνται να ειναι αυτοι που ειναι, τολμουν να ξεχωριζουν και να αντιτειθεται στην λογικη του οχλου. Ενα τετοιο ατομο ειναι και ο κολλητος μου... Ποτε του δεν φοβηθηκε να ειναι ξεχωριστος ακομη και πισω στο χωριο οπου η διαφορετικοτητα τιμωρειται σκληρα.

Τη πρωτοχρονια μου χαρισαν το βιβλιο του Μπουκαι Χορχε "Να σου πω μια ιστορια". Μεσα εχει μια ιστορια που ταιριαζει σε οσους τολμουνε να ειναι διαφορετικοι...Την αφιερωνων λοιπον σε αυτους....

"Μια μερα ο Διογενης ετρωγε ενα πιατο φακες καθισμενος στο κατωφλι καποιου τυχαιου σπιτιου.
Δεν υπηρχε σ'ολη την Αθηνα πιο φτηνο φαγητο απο μια σουπα φακες.
Μ'αλλα λογια, αν ετρωγες φακες σημαινε οτι βρισκοσουν σε κατασταση απολυτης ανεχειας.
Περασε ενας απεσταλμενος του αρχοντα και του ειπε:
"Α, Διογενη! Αν μαθαινες να μην εισαι ανυποτακτος κι αν κολακευες λιγακι τον αρχοντα, δεν θα ησουν αναγκασμενος να τρως συνεχεια φακες."

Ο Διογενης σταματησε να τρωει, σηκωσε το βλεμμα και κοιταζοντας στα ματια τον πλουσιο συνομιλητη του, αποκριθηκεL
"A φουκαρα αδερφε μου. Αν μαθαινες να τρως λιγες φακες, δεν θα ησουν αναγκασμενος να υπακους και να κολακευεις τον αρχοντα..."


Αυτος ειναι ο δρομος του Διογενη. Ειναι ο δρομος του αυτοσεβασμου που λεει να υπερασπιζουμε την αξιοπρεπεια την αξιοπρεπεια μας πανω απ'όλες τις αναγκες μας για επιβεβαιωση.
Ολοι θελουμε την επιβεβαιωση των αλλων. Ομως, εαν το τιμημα ειναι να εγκαταλειψουμε τον εαυτο μας, οχι απλως ειναι πολυ μεγαλο αλλα, επιπλεον, η επιδιωξη αυτη καταληγει σε ασυναρτησια. Μοιαζουμε μ'εκεινον τον ανθρωπο που αναζητουσε το μουλαρι του σ'ολο το χωριο, ενω πηγαινε καβαλα επανω στο....μουλαρι του...

Εσεις? Υπερασπιζεστε αρκετα την αξιοπρεπεια σας?