Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Τι θα γίνω άμα δεν μεγαλώσω?

Αφιερωμενο σε μια φιλη.Ευχαριστω για ολα.Αλλα και σε ολους εσας που φοβαστε να κανετε αλλαγες....


Πριν απο χρονια ειχα εναν φρονιμητη που αρνιοταν να βγει.Πονουσε,πρηζοταν ,ξεπρηζοταν,και παλι απ'την αρχη.Αποτελεσμα ομως μηδεν.Τωρα ξερω,υποδηλωνε εμμεσα την αρνηση μου να ενηλικιωθω.Τοτε πιστευα οτι υποδηλωνε πως χρειαζομουν επειγοντως οδοντιατρο.Ανοιξα λοιπον τον χρυσο οδηγο και βρηκα ενα ονομα στην τυχη.Γειτονας ηταν.Πηγα ως εκει με τρεμαμενα ποδια και χτυπησα το κουδουνι .Μου ανοιξε ενας μειλιχιος πενηνταρης,απ'αυτους που επιδρουν κατευναστικα στο νευρικο συστημα των ασθενων.Με παρελαβε χαμογελαστος ,με καθισε στην πολυθρονα,εκανε μια ενδελεχη επισκοπηση πεδιου και αποφανθηκε οτι επρεπε να αποκαλυψουμε τον φρονιμητη που επαιζε μαζι μου κρυφτο.Εκλεισα λοιπον τα ματια ,ανοιξα το στομα και αφεθηκα στα τιμια και εμπειρα χερια του- τι αλλο μπορουσα να κανω?

Περιμενα μοιρολατρικα το χτυπημα του τροχου επι καμποσα λεπτα,πιαστηκε το σαγονι μου στο ααααα.... αλλα τιποτα.Τελικα αναγκαστηκα να ανοιξω τα ματια μου.Ο οδοντιατρος ειχε αποστρεψει το βλεμμα απο το ορθανοιχτο στομα μου και χαζευε το ανοιξιατικο πρωινο απο το παραθυρο απορροφημενος.Μια λυπη στο προσωπο του σε αναγκαζε να σεβαστεις τη σιωπη.Περιμενα.Σε λιγο με πηρε η ακρη του ματιου του και στραφηκε .Μου χαμογελασε.
''Σκεφτομαι'' μου ειπε.Κουνησα το κεφαλι ελπιζοντας να του δωσω να καταλαβει οτι δεν ζητουσα εξηγησεις.''Πως το εκανα αυτο?''συνεχισε.''Γιατι διαλεξα να περασω ολα μου τα πρωινα κοιταζοντας σκοτεινα στοματα και σαπια δοντια?''Με κοιταξε σοβαρα με τα γλυκα του ματια σαν να περιμενε απο μενα ενα χρησμο.Δεν ηξερα τι να του πω.Ψελλισα μονο ,''Να ρθω αυριο?''.Σηκωσε τους ωμους χαμογελωντας μια ιδεα.''Εγω?''μου εκανε στο τελος,''εγω να ερθω αυριο?''.Ανασηκωθηκα και εβγαλα το χαρτινο πετσετακι.Εκεινος εξακολουθουσε να κοιταζει τη λιακαδα.Φευγοντας του εδωσα το χερι.''Καλη τυχη'' του ειπα και κατι μεσα μου μου ελεγε πως τη χρειαζοταν.Εφυγα απο το ιατρειο του χωρις να ενοχληθω.Ηξερα οτι αυτη τη μερα δεν προκειται να την ξεχασω ευκολα.Ηταν μεγαλη τιμη για μενα.Τρια χρονια μετα ξαναπερασα απο το δρομο τυχαια.Τη στιγμη που ειδα την εισοδο με τον μαραζωμενο φυκο και το φιστικι χαλακι ολη η σκηνη γυρισε ατοφια.Ειχα δει το εργο,τωρα ηθελα να δω και το τελος.Ετρεξα στα κουδουνια.Το δικο του ελειπε.Χαμογελασα μεχρι τ'αφτια.Βιαστηκα ομως,οπως παντα.Κατω απο τα κουδουνια υπηρχε ενα χαρτακι κολλημενο προσεχτικα με σελοτειπ:''Το οδοντιατριο του κ.Ταδε μεταφερθηκε επι της οδου Ταδε''.Εκανα μεταβολη και εφυγα.Το δρομακι εμοιαζε ξαφνικα στενοτερο κι ανηλιαγο.Σαν να θυμηθηκε οτι καποιος εδωσε μια μαχη και την εχασε.
Καμμια μαχη δεν παει χαμενη τελικα.Εγω παραδειγματος χαριν ,δεν τον λησμονησα ποτε τον αποηχο της.Τον θυμηθηκα ξανα σε λιγους μηνες ,τοτε που επρεπε να διαλεξω τι θα κανω στη ζωη μου.Δεν ειχα ιδεα τι ηθελα.Ηξερα μονο τι δεν ηθελα.Και ειχα και μια εικονα οδηγο.Εναν πενηνταχρονο να αποστρεφει το βλεμμα απο πονεμενα στομματα.Ενα κεφαλι σαν ηλιοτροπιο να κυνηγα την λιακαδα για να σωθει.Και χαριζω απο τοτε την ιστορια σε οποιον την χρειαζεται.Την λεω τωρα και σε σας.Σε ολους και ολες εσας που σπουδαζετε κατι που αγωνιατε αν ειναι πραγματικα αυτο που θελετε.Σε οσους εχετε ξεκινησει ενα δρομο αλλα αναρωτιεστε τα βραδια αν αξιζει τον κοπο να τον τραβηξετε μεχρι το τελος.Αναρωτηθειτε λοιπον.Μηπως κοιτατε το παραθυρο συχνοτερα απο το κανονικο?Τοτε φοβαμαι πως ηρθε η ωρα να το ανοιξετε και να βγειτε.Ενταξει,ενα ρισκο παντα υπαρχει.Μπορει το παραθυρο να βρισκεται στον πεμπτο.Η ασφαλεια ομως ειναι μονο μια φρεναπατη,οπως η μονιμοτητα,το για παντα.Κανεις δεν μπορει να περασει απο το ιδιο ποταμι.Το ποταμι αλλαζει.Ουτε εμεις οι ιδιοι ειμαστε ιδιοι.Καθε εφτα χρονια ολα μας τα κυτταρα εχουν αλλαξει,ειμαστε καινουργιοι.
Αφ0υ λοιπον ολα αλλαζουν και αυτο ειναι το μονο που δεν μπορουμε να αλλαξουμε στη ζωη,ας το κανουμε μονοι μας.Ας διαλεξουμε εμεις τις αλλαγες για να μην τις υποστουμε.Ας διαλεξουμε εμεις τον τροπο με τον οποιο θα περασουμε το 60% της μοναδικης μας ζωης.Και -εννοειται- δεν υπαρχει πιο σωστη κοινοτυπια απο το ''Ποτε δεν ειναι αργα''........

21 σχόλια:

tovenito είπε...

απίστευτη ανάρτηση. την απόλαυσα πολύ. δυστυχώς αυτή είναι η θεωρία αλλά η πράξη μερικές φορές είναι τόσο αμείλικτη που αναγκαζεσαι να κάνεις ορισμένα πράγματα ακόμη κι αν δεν το θες. πόσοι είναι αυτοί που σπούδασαν κάτι που αγαπούν και καταλήγουν να κάνουν κάτι άλλο και πόσοι αυτοί που σπούδασαν κάτι απλά επειδή έτυχε;
ώρες ώρες νιώθω τόσο έρμαιο στα παιχνίδια της ζωής που δεν ξέρω αν ποτέ δεν είναι αργά ή το αργά είναι πια ποτέ..

apparos είπε...

λιγότερη σκέψη, περισσότερη απόλαυση των στιγμών.
η ζωή είναι ένα χάος για να κάτσεις να την μελετήσεις και πότε δεν μπορείς να ξέρεις αν επέλεξες το σωστό, από την στιγμή που δεν έζησε το κάτι άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση.
Διαβάζω το blog σου και μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις, αλλά με το σημερινό χτύπησες μια ευαίσθητη χορδή μέσα μου..
Το σκέφτομαι συχνά-πυκνά αυτό.Αν αυτό που σπουδάζω είναι αυτό που με εκφράζει, αν θέλω να είμαι έτσι στα 50 μου.
Απάντηση δεν είναι εύκολο να βρεις. Από τη μία σε εκφράζει και από την άλλη όταν τα πράγματα είναι σκούρα θες να ανοίξεις το "παράθυρο" και να πηδήξεις, έστω και αν είναι από τον 5ο.
Πότε όμως μην υποτιμάς την δύναμη της ασφάλειας και της σιγουριάς.

Μεθυσμένη Καρδιά είπε...

ευτυχώς που δεν έβγαλε τον φρονιμήτη,ενώ θα έκανε την εξαγωγή θα κοιτούσε έξω απο το παράθυρο...

Elementstv είπε...

@tovene592:Ολοι νιωθουμε ετσι καποιες φορες,απλα γιατι φοβομαστε να δεχτουμε οτι αυτο που θα κανουμε εχει και τις αρνητικες συνεπειες του.Οπως λεει και το κειμενο ανοιξε το παραθυρο και βγες εστω και αν τελικα ειναι στον 5ο....
@apparos:Μα το κειμενο δεν μιλαει για σωστο και λαθος.Μιλαει για το να τολμας να κανεις αλλαγες στη ζωη σου και οχι να περιμενεις να ερθουν απο μονες τους.Και ναι πιστευω οτι εχουμε ελεγχο στο πως σκεφτομαστε.
@Γιωργο:Δεν υποτιμω τη δυναμη της ασφαλειας,το αντιθετο αλλωστε.Αν και τωρα τελευταια κανω σημαντικα βηματα προς αυτην την κατευθυνση,να ξεφευγω δηλαδη απο τη ζωνη ασφαλειας μου.
@Μεθυσμενη Καρδια:Λολ!

Τομ Σόγιερ είπε...

Σε αυτόν τον τομέα, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τις επιλογές μου. Βαδίζω πάντα εκεί που θέλω ΕΓΩ. Ούτε οι γονείς, ούτε οι περιστάσεις, ούτε η τύχη, κανείς.

Eννοείται ότι πάντα υπάρχουν στιγμές για τον άνθρωπο όπου αγανακτεί, θέλει αλλαγές και έχει την ανάγκη να ξεφύγει για λίγο.

Πάντως για οδοντίατρους έχω ακούσει για πολλούς ότι στο τέλος αηδιάζουν από τα τόσα στόματα.

Ανώνυμος είπε...

Ναι, αλλά κάθε φορά που κάνεις ένα βήμα έξω από τη ζώνη ασφάλειας πώς νιώθεις;
Το μόνο που μπορώ να περιγράψω είναι όταν βουτάς λίιιγο τα δαχτυλάκια στην παγωμένη θάλασσα και το τραβάς ξανά έξω.
Μερικές φορές νιώθω τόσο συμβιβασμένος :Ρ

Ανώνυμος είπε...

Τι ωραίο... τώρα θυμήθηκα εκείνο το τραγούδι "πάντα πάντα θα' ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει." Καλό βράδυ.

Hfaistiwnas είπε...

Τουλάχιστον να ακουμπήσουμε λίγο αυτά που θέλουμε και όσα μπορούμε να τα κάνουμε δικά μας.. δεν είναι πάντα εύκολο να τα έχουμε όλα..
Καλησπέρα..

stella είπε...

παντα κατι θελουμε και παντα αλλαζουμε γνωμη!
κανεις κανεις κανεις ,δεν ξερει τι θελει
Απλα ελπιζει, πως καποτε θα κανει κατι αλλο απο αυτο που κανει τωρα!!

gay super hero είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
gay super hero είπε...

Πάρα πολύ όμορφο ποστ.

Χίλια μπράβο.

Είδωλο είπε...

Αμα δεν μεγαλωσεις θα ζησεις καλυτερα στην ονειροχωρα σου απο αυτους που μεγαλωσαν αποτομα.


Δε βαριεσαι, εχει ο Θεουλης.

suncitizen είπε...

Βρε δε λές δόξα τω Θεώ που δε σου έβγαλε το φρονιμίτη; Ποιός ξέρει τι άσχετος τρελάρας θα ήταν! ;)
Ακόμα θα έτρεχεσ καημένε μου!
Και στο φινάλε αν γούσταρε λιακάδες, ας άνοιγε το οδοντιατρίο το απόγευμα!
Όλα γίνονται με καλή θέληση.

Ανώνυμος είπε...

Αν εγώ είχα φρονημίτη που πονούσε, πρηζόταν, ξεπρηζόταν και πάλι απ'την αρχή. Αυτό που θα πίστευα και τότε και τώρα είναι ότι χρειάζομαι επειγοντως οδοντίατρο. Σημαίνει κάτι?

Nicolas είπε...

Η αναρτηση σου είναι θεικη!Πραγματικα είναι εκπληκτικη!Η σοφια τοων λέξεων και το φρασεων που χρησιμοποιείς στη σωστη θέση μέσα στο κείμενο σε συνδυασμο με το παραδειγμα σου θα ελεγα μας καθηλώνουν...
Δεν ξέρω,εγω πιστευω ότι είναι πολυ δύσκολο κανέις να τολμά και να κάνει αυτα πραγματικά που θέλει την στιγμη που τα θέλει.Βεβαια συμφωνώ με την φραση σου,οτι ποτε δεν είναι αργα αλλα απο την αλλη ποτε ξερουμε αν αύτο που ακολουθουμε είναι το πραγματικα επιθυμιτο?και πότε ξερουμε ότι είναι αυτο που θα μας οδηγησει εν τέλη στην καλυτερη αποφαση?στο καλυτερο μονοπατι δηλαδη....
Στη ζωη μου προσπαθω να ακολουθω το ρητο ''ΠΕΤΑ ΜΟΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΑ'',αλλα δεν τα καταφερνω παντα...γιατι πολυ απλα δεν ξερω παντα προς τα που θελω να πεταξω...αυτο πιστευω είναι το σημαντικοτερο να ξερουμε τι θελουμε...και οι περισσοτεροι απο μας δεν ξερουμε....

ProFyLaKtiKo είπε...

ωραία ιστορία. αληθινή :)

προσωπικά κάθε φορά που ακούω ανθρώπους να γκρινιάζουν για τη δουλειά που κάνουν και να βρίσκουν το καθετί στραβό, κοινώς να μιζεριάζουν με πιάνει μια στενοχώρια και ένας φόβος μήπως με πιάσει και εμένα κάποτε... ελπίζω πως όχι, αλλιώς θα χρειαστεί επανάσταση, αλλά καμιά επανάσταση δεν είναι εύκολη

PN είπε...

Άλλη μια ωραία ανάρτηση από τον μικρό Elements!! Well done!!

Η διάθεση για αλλαγή δεν είναι πάντα εύκολη...σε όλα τα επίπεδα. Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες και περισσότερο το αν είμαστε ενεργητικοί ή παθητικοί χαρακτήρες. Το σίγουρο είναι ότι και ο κόσμος αυτός, αλλά και εμείς οι ίδιοι χρειαζόμαστε μια έντονη διάθεση για να αλλάζουμε τα κακώς κείμενα. Το πόσο το καταφέρνουμε τελικά είναι μια μεγάλη κουβέντα. Αν με ρωτήσεις προσωπικά...πλέον έχω γίνει πολύ πιο απόλυτος σε αυτό. Ό,τι δεν μου αρέσει και περνάει από το χέρι μου...το αλλάζω!! Δεν έχω πάντα επιτυχία, ενώ πολύ συχνά δειλιάζω, αλλά είμαι σε μια καλύτερη βάση από ότι ήμουν κάποιο καιρό πριν!!

Keen On Boys είπε...

u made me smile :)
σε μια φάση που το χρειάζομαι

Elementstv είπε...

@Tom:Good For You!!!
@George:Αν το καλοσκεφτεις ,τι ακριβως κερδιζεις με το να μενεις στη ζωνη ασφαλειας σου?
@Κυκνο: :)
@Hfaistiwnas:Ma το θεμα δεν ειναι να τα εχουμε ολα ,αλλα να κανουμε αλλαγες.Γιατι να θελουμε
τα στασιμα στη ζωη μας?
@Στελλα:Ναι το θεμα ειναι να μην ελπιζουμε μονο αλλα να αλλαζουμε κιολας.
@gay super hero:thanks!!!
@x-OYRANOY:Πως ακριβως την φανταζεσαι την ονειροχωρα σου.Η δικη μου παντος μονο ηρεμη δεν θελω να ειναι.
@suncitizen:lOl!!!Ειναι και αυτο μια αποψη.
@Lapofthegods:Πειραζει που δεν καταλαβα?
@Νικολα:Μα σιγουρα δεν ειναι ευκολο να επιδιωκεις συνεχως αλλαγες,αλλα μονο ετσι η ζωη εχει ενδιαφερον.
@Προφυλακτικε:Αχ συμφωνω εδω απολυτα μου την δινουν οι μιζεροι και κουραστικοι ανθρωποι.Μια συμβουλη:
οσο και κακο να ακουστει καλο ειναι να μην συναναστρεφεσαι τετοιους ανθρωπους για πολυ,για τη στο τελος
σου ρουφουν....την ενεργεια σου :)
@VK:Και εγω στον ιδιο δρομο βρισκομαι.Η προσπαθεια μετραει.
@Keen:Χαιρομαι.Μην στενοχωριεσαι ,αισιοδοξια και χαμογελα :).

f4f7871 είπε...

Δεν ξέρω τι εμπειρίες έχουν όλοι όσους άγγιξε το κείμενό σου. Όσον αφορά εμένα, αυτό που έχω να πω είναι ότι είμαι από αυτού που άνοιξαν το παράθυρο και ήταν όντως στον 5ο, όπως συνήθως είναι...
Διαβάζοντα ς μάλιστα το κείμενό σου, ένιωσα να ξαναζώ την εμπειρία: 4ος, 3ος, 2ος, 1ος και ...μπαμ! Πεζοδρόμιο...
Αν θέλεις όμως την γνώμη κάποιου που βγήκε και έπεσε πάρτην: θα το ξανάκανα χίλιες φορές!!! Διάολε, το κάνω ακόμη άλλωστε...

...μπαμ!