Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018

154. Straight γυναίκες : Friend or foe?

     



  "Είσαι gay; Τέλεια!!!! Λατρεύω τους γκέι!!! Θα γίνεις ο νέος μου κολλητός!!!!".

Έχω ακούσει την φράση αυτή,σε διάφορες παραλλαγές της, αρκετές φορές, ειδικότερα έπειτα από τη δική μου αποκάλυψη πως είμαι γκέι σε μια γυναίκα. Από τότε που η mainstream κουλτούρα παρουσίασε μέσω της ταινίας "My Best Friend's Wedding" τον άκακο και ασέξουαλ κολλητό φίλο της Τζούλια Ρόμπερτς, που είναι πρόθυμος να παρατήσει τη προσωπική του ζωή ώστε να τρέξει και να ασχοληθεί με τη ζωή και τα ηλίθια σχέδια της φίλης του, φαίνεται πως ένα μεγάλο ποσοστό των στρέητ γυναικών αποφάσισε να βλέπει τους γκέι σαν ένα αξεσουάρ που πρέπει πάση θυσία να το αποκτήσει... Το στερεότυπο αυτού του γκέι - τσαντάκι, εδραιώθηκε τέλεια μέσα από τον Stanford, του Sex And The City





Πρέπει να παραδεχτώ, πως στην εφηβεία τουλάχιστον, η φιλία των γκέι αγοριών με κοπέλες, είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Τα μαθηματικά είναι αμείλικτα εναντίον μας. Όταν είσαι ο μόνος (ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις) gay σε ένα σχολείο, και αποτελείς τον αγαπημένο στόχο bullying των αγοριών, η παρέα με τις κοπέλες είναι ιδιαιτέρως απολαυστική. Η ανεπτυγμένη θηλυκή πλευρά των γκέι (αλλού τα τσιτάτα περί στερεοτύπων) ταιριάζει ιδιαίτερα με τα ενδιαφέροντα και τις δραστηριότητες των κοριτσιών. Και κάπως έτσι, το 99% των γκέι καταλήγει να έχει μια στρέητ κολλητή φίλη.

Πολλές φορές, η  κολλητή είναι και το πρώτο άτομο που θα κάνεις το coming out σου, γεγονός που θα την ανακουφίσει από το φόβο πως μπορείς κατά βάθος να τη γουστάρεις. Και έτσι γεννιέται μια ισχυρή φιλία, γεμάτη υποσχέσεις για αιωνιότητα και εμπιστοσύνη.

Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο αθώα. Το γεγονός ότι ως γκέι βρίσκεσαι σε ένα ετεροκανονικό περιβάλλον, σου αφαιρεί το δικαίωμα και την ικανότητα από το να ζήσεις τις ίδιες εμπειρίες και κοινωνικές κατακτήσεις που ζει η στρέητ φίλη σου. Δημιουργείται έτσι μια ανισορροπία δύναμης όπου εκείνη μπορεί να μιλάει συνεχώς για τα προβλήματα με τον γκόμενο ή μη που την απασχολεί εκείνη την περίοδο και εσύ κρατάς το ρόλο του συμβουλάτορα, που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τα προβλήματα της κολλητής σου, της κρατάς το φανάρι και της παρέχεις άλλοθι όποτε το χρειάζεται για να ζήσει τη ζωή της.

Εκείνη σπάνια θα ασχοληθεί πραγματικά με τα προβλήματα σου, είτε γιατί δεν έχεις γκόμενο είτε γιατί ακόμη και να έχεις, δεν μπορεί να δει τη σχέση σας με την ίδια αξία που βλέπει τη δική της.

Είναι αυτονόητο πως δεν είναι όλες οι γυναίκες έτσι ούτε όλοι οι γκέι είναι αξεσουάρ για τις γυναίκες, ωστόσο εμπειρικά τουλάχιστον, είναι μεγάλο το ποσοστό. Έχω γνωρίσει πολλές γυναίκες που ενώ έχουν γκέι κολλητούς, δε διστάζουν να κάνουν ομοφοβικά σχόλια και να μην ενδιαφέρονται στο ελάχιστο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γκέι φίλοι τους.

Το δυστύχημα είναι ότι βλέπω πολλούς γκέι να υιοθετούν με μεγάλη προθυμία το ρόλο του γκέι, ασέξουαλ κολλητού που υπάρχει μόνο για να συμβουλεύει την κοπέλα για τα γκομενικά της, να της δίνει στυλιστικές συμβουλές κτλ. Και άντε, να το κάνεις αυτό στο Λύκειο, το καταλαβαίνω. Δεν έχεις διαφυγή, άλλους γκέι, επιλογές.....Μετά; Γιατί τόσοι γκέι δέχονται να παίζουν ρόλο κομπάρσου στο εργάκι κάθε στρέητ "φίλης" που θα τους κλάσει εντελώς μόλις βρει κάποιον γκόμενο;

Παρόλο που είχα την τύχη να έχω γκέι κολλητό από το Δημοτικό σχολείο, ομολογώ πως και εγώ έγινα γκέι φίλος αξεσουάρ με μια κοπέλα στο Λύκειο. Αναλύαμε επί ώρες τα προβλήματα της, τη βοηθούσα όταν μάλωνε με το αγόρι της, έκανα πλάτες κτλ. Όποτε προσπαθούσα να πω κάτι για μένα, ποτέ δεν έδινε την προσοχή που της έδινα εγώ. Τη δικαιολογούσα θεωρώντας πως αυτό συμβαίνει επειδή εκείνη έχει γκόμενο και γω όχι. Αλλά ακόμη και όταν τα πράγματα αντιστράφηκαν, και απέκτησα εγώ αγόρι και αυτή ήταν ελεύθερη, πάλι δεν ασχολούνταν με το δικό μου θέμα.

Δεν είναι ότι ήταν αρνητική προς τη σχέση μου, αλλά κατάλαβα αρκετά αργότερα πως ενδόμυχα δεν τη θεωρούσε ισάξια με μια δική της σχέση. Αυτό το μοτίβο το συνάντησα και αργότερα. Την πεποίθηση δηλαδή πως οι γκέι σχέσεις δεν έχουν την ίδια αξία που έχουν οι στρέητ σχέσεις.

Στο πανεπιστήμιο άλλαξε λίγο αυτή η κατάσταση, καθώς άρχισα να μιλάω πιο ανοιχτά για τις εμπειρίες μου και να αλληλεπιδρώ εντονότερα με τις παρέας κοριτσιών που μπορεί να ήμουν μέλος. Σε αυτό το στάδιο της ζωής μου, είχαμε αρχίσει όλοι λίγο πολύ να έχουμε σεξουαλικές και ερωτικές εμπειρίες και δεν περιορίζονταν αυτό μόνο στις όμορφες του σχολείου.

Ωστόσο, όταν ερχόταν η στιγμή να μοιραστώ τις προσωπικές μου εμπειρίες, συνήθως περιοριζόμουν σε ένα μικρό μονόλογο, ακολουθούμενο από κενά βλέμματα και σιωπή ή μονολεκτικά σχόλια. Με άκουγαν, αλλά δεν "καταβρόχθιζαν" αυτό που μοιραζόμουν. Κανείς δεν ήθελε να ακούσει τις ζουμερές λεπτομέρειες ή να μάθει περισσότερα. Ενώ εγώ έβγαζα από τη "μύγα ξύγκι" από τα γεγονότα που μου εξιστορούσαν, στις δικές μου ιστορίες πολύ συχνά δεν άκουγα ούτε μία συμβουλή και γρήγορα γυρνούσαμε στα δικά τους. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως στο μυαλό πολλών κοριτσιών, ήμουν εκεί απλά για να δίνω συμβουλές και βοήθεια.

 Άρχισα να το παρατηρώ και σε άλλους γκέι φίλους ή γνωστούς. Οι φίλες τους, αφιέρωναν ελάχιστο χρόνο για να ασχοληθούν πραγματικά με τα προβλήματα των γκέι φίλων τους. Αλλά και οι ίδιοι, δίσταζαν να προβάλλουν και να συζητήσουν τα προβλήματα τους γιατί ήξεραν πως δε θα βρουν ανταπόκριση. .Έτσι, έχω δει πολλές φορές γκέι να κάνουν το "καραγκιόζη" για να περάσει καλά η στρέητ φίλη τους, να περιορίζουν τον εαυτό τους σε στερεότυπο όπου μιλάνε για μόδα, πάρτι και πως να περνάνε γενικά καλά, και ακόμη και όταν τολμούν να κάνουν λόγο για κάποιο πρόβλημα που τους απασχολεί, ειδικότερα όταν αυτό είναι υπαρξιακό και σχετίζεται με την γκέι ταυτότητα, λυπάμαι που το λέω, αλλά σπάνια έχω δει γυναίκες να κάνουν ειλικρινή προσπάθεια να κατανοήσουν το πρόβλημα τους.

Δεν αντιλέγω, οι γυναίκες υπήρξαν σύμμαχος των γκέι και έχουν βοηθήσει και βοηθούν σε μια καλύτερη αποδοχή μας από την κοινωνία. Η ανατροφή τους όμως από μια πατριαρχική/ετεροκανονική κοινωνία είναι ιδιαιτέρως ισχυρή και βάζει τους δικούς της περιορισμούς. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός πως ακόμη και όσες στηρίζουν τους γκέι, θα πουν εκφράσεις όπως "δεν υπάρχουν άντρες πια" ή θα εκφράσουν την άποψη πως πλέον κατακτήσαμε τα δικαιώματα που χρειαζόμασταν, τι το θέλουμε το γάμο ή την υιοθεσία; Από πολλές γυναίκες έχω ακούσει επίσης την άποψη πως αγαπούν τους γκέι αλλά όχι αυτούς που κάνουν σημαία την ομοφυλοφιλία τους, ό,τι και αν σημαίνει αυτό...

 Μπορεί να βοήθησαν, ωστόσο ελοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος στο τρόπο που μας αντιμετωπίζουν και αυτός είναι ο εγκλωβισμός μας σε μια ταμπέλα ενός γκέι που ναι μεν είναι αποδεκτός από την κοινωνία αλλά η αποδοχή αυτή ισχύει μόνο όσο δεν προκαλεί, δεν γίνεται δυσάρεστος και δε διεκδικεί την απόλυτη εξίσωση μαζί τους. `

Αν και σε μικρότερο βαθμό, ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζω αυτό το φαινόμενο. Πλέον απαιτώ την ίδια μεταχείριση και προσοχή που δίνω και εγώ για τη ζωή τους. Όποια κοπέλα δεν προτίθεται να το δεχτεί αυτό, τρώει άμεσα διαγραφή από τη ζωή μου. Δεν προτίθεμαι να γίνω το αξεσουάρ καμίας φίλης ούτε θα αφήσω την όποια δυσαναλογία δύναμης υπάρχει στην κοινωνία, να μεταφερθεί και στην μεταξύ μας σχέση.

Πραγματικά, είναι προτιμότερο να διαλύσεις μια φιλία (όταν είσαι ενήλικος και έχεις επιλογές) με μια κοπέλα, παρά να δεχτείς το ρόλο του γελωτοποιού στο δικό της βασίλειο. Ίσως να μη δέχεσαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να έχει συμβεί και σε σένα, αλλά σε καλώ να εξετάσεις προσεκτικά τις σχέσεις σου με τις φίλες σου και νομίζω αρκετοί από σας θα διαπιστώσετε ότι έχω δίκιο.

Αλλά απευθύνομαι και σε στρέητ αναγνώστριες που ξέρω πως υπάρχουν. Ο gay φίλος σου που λες πως αγαπάς και πως νοιάζεσαι, που πολλές φορές τον αποκαλείς κολλητό σου, έχει ισότιμη θέση πλάι σου; Ασχολείσαι με τα προβλήματα του; Του δίνεις συμβουλές; Προσπαθείς να κατανοήσεις αυτά που περνάει ; Αν όχι, τότε λυπάμαι αλλά δεν είσαι πραγματική του φίλη. Αν τον αντιμετωπίζεις απλά σαν πάροχο υπηρεσιών διασκέδασης, ψυχολογίας, συμβουλών κτλ επειδή αδυνατείς να οικοδομήσεις υγιείς πλατωνικές σχέσεις με άνδρες, τότε πρέπει να ψαχτείς καλύτερα. Οι γκέι άνδρες δεν είναι εργαλεία, γεννημένα για να γεμίζουν το κενό σου μέχρι να βρεις άντρα, ή υποκατάστατα των γυναικών που δεν αποτελούν απειλή για το εγώ σου. 

Τα καλά νέα είναι πως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κυρίως στην εφηβεία που ένα γκέι αγόρι βρίσκεται στο πιο αδύναμο, κοινωνικά, σημείο. Όσο μεγαλώνεις, είναι ευκολότερα να θέσεις τα όρια σου, να διεκδικήσεις το χώρο σου και να δημιουργήσεις πραγματικές φιλίες με άντρες και γυναίκες, στρέητ και γκέι, που θα ασχολούνται πραγματικά μαζί σου και όχι σαν ένα φίλο για ψώνια και συμβουλές. Δεν είναι εύκολο να δημιουργήσεις ένα κύκλο ανθρώπων που ασχολούνται πραγματικά και ισότιμα μαζί σου, αλλά είναι προτιμότερο να έχεις λίγη μοναξιά παραπάνω, παρά να παίρνεις πάντα το δεύτερο ρόλο στην ίδια σου τη ζωή. Σε μια κοινωνία, που μας δίνει πάντα δεύτερους ρόλους, ας μην υιοθετούμε και εμείς οι ίδιοι με προθυμία αυτή τη θέση.....

Δεν είναι αρκετό πια να μιλάμε για αποδοχή και συμπερίληψη χωρίς να κάνουμε λόγο για τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από τις σχέσεις των γκέι με τα στρέητ άτομα.

Δεν είναι πλέον αποδεκτό για εμένα αλλά θέλω να πιστεύω και για κάθε γκέι άντρα, απλά να "φαίνεσαι" σε μια παρέα φίλων....πρέπει να μετράς μέσα σ' αυτή....

3 σχόλια:

Miltiadis είπε...

Το χειρότερο είναι όταν προσπαθούν να σε βάλουν με το ζόρι να κάνεις σχέση με κάποιον γκέι φίλο τους λες και είσαστε σκυλιά της ίδιας ρατσας

Ανώνυμος είπε...

Γιατί σταμάτησες να γράφεις???

Elementstv είπε...

@Miltiadis : Ακριβώς αυτό! Σαν το επεισόδιο του Είσαι το Ταίρι μου με το Λάζαρο που του λέει η μάνα του γρηγόρη όταν βλέπει τη σαύρα "μήτσο", " έχω μια σαρανταποδαρούσα στην αυλή, θες να το ζευγαρώσεις;"

@Ανώνυμε : Σταμάτησα γιατί το ψιλοβαριέμαι κάποιες φορές. Όλο λέω να το ξεκινήσω πιο σταθερά, αλλά δε το κάνω.