137. Δεν έχει να κάνει με σένα....

....και πρέπει να το θυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου... Εξηγούμαι. Σίγουρα ο καθένας μας αποτελεί μια ξεχωριστή και εγωκεντρική ύπαρξη. Ξεχωριστή γιατί κανείς δεν μπορεί να έχει ακριβώς τα ίδια βιώματα με μας και εγωκεντρική λόγω της κατασκευής μας. Ο εγκέφαλος μας βρίσκεται μέσα στο δικό μας κεφάλι. Βλέπει μέσα από τα δικά μας μάτια, νιώθει τα δικά μας συναισθήματα κτλ. Είναι φυσιολογικό και επόμενο, να ερμηνεύουμε το κόσμο και τα γεγονότα που μας συμβαίνουν σύμφωνα με τις δικές μας παραστάσεις. Όμως....

136. Καφεμαντείες, προβλέψεις και ο ...... Χορταρέας! - An update

 Πέρασε ένας χρόνος από τότε που επισκέφθηκα με τη θεία μου, τη καφετέρια του Χορταρέα και μου "διάβασαν" το μέλλον μου. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσεις εδώ. Είχα υποσχεθεί πως θα κάνω μια ενημέρωση για την επαλήθευση ή μη των προβλέψεων. Είναι νομίζω αυτονόητο πως ό,τι γράφω, αποτελεί την δική μου εμπειρία, χωρίς καμμία διάθεση δυσφήμισης κτλ. Τα αποτελέσματα λοιπόν είναι......

*Drum Roll*     *Drum Roll*     *Drum Roll*    *Drum Roll*    *Drum Roll*    *Drum Roll*

135. Είμαι καλύτερος από σας

Αλήθεια είναι ... είμαι καλύτερος σας! Από σένα αγαπητέ αναγνώστη, ναι είμαι καλύτερος. Από τους φίλους μου. Από τα αδέρφια μου. Από τους γονείς μου. Από τους celebrities. Απ' όλους. Κανείς σας δεν έχει περάσει αυτά που έχω περάσει εγώ. Κανείς σας δεν νιώθει αυτά που νιώθω εγώ. Κανείς σας δεν ένιωσε τον πόνο που έχω νιώσει εγώ. Κανείς σας  δεν παλεύει τόσο σκληρά με τόσα πράγματα ταυτόχρονα, όσο εγώ....

134. Straight male worship...

 

Λοιπόν, ας το παραδεχτώ. Αν και ηθικά απορρίπτω αυτή την κουλτούρα που αναδύεται διαδικτυακά, μια κουλτούρα που θέτει στο επίκεντρο της τον straight άντρα ή μάλλον, όχι απλά τον straight άνδρα, αλλά το straight alpha male,  πρέπει να ομολογήσω πως στην πραγματικότητα σε πολλά σημεία με εκφράζει. Πάντοτε ήμουν παθητικός, ποτέ δεν το έκρυψα, ποτέ δεν προσποιήθηκα ότι είμαι ενεργητικός ή έστω vers. Σιχαινόμουν όσους υποκρίνονται τους ενεργητικούς αλλά όταν πάει να τελεστεί το μυστήριο, ώ τι θαύμα, τους έρχεται η έντονη ανάγκη, να δοκιμάσουν για 1η φορά μαζί σου παθητικό σεξ. Μπλιάχ, εμετός κτλ. Τέλος πάντων, σ' αυτό το ποστ, δεν θα βγάλω χολή για την υποκρισία που μαστίζει τον gay κόσμο .Ήμουν πάντοτε λοιπόν παθητικός....

133. Υπηρετώντας τον straight άντρα...

Τον τελευταίο καιρό, για κάποιο λόγο δεν με ικανοποιούσαν τα βίντεο στα διάφορα porno site. Ένιωθα ένα διαρκές deja vu και ο οργασμός που είχα με αυτά τα βίντεο, ήταν στην καλύτερη, μέτριας απόδοσης. Ένα αυγουστιάτικο βράδυ, θυμήθηκα πως στην εφηβεία μου, με συνδέσεις pstn ή στην καλύτερη isdn, το να δεις βίντεο σε ιστοσελίδα, ήταν ανήκουστο. Αλλά και να κατεβάσεις torrent, δεν ήταν εύκολη διαδικασία με 8 kb/s . Να πάω σε περίπτερο να πάρω gay περιοδικό ή τσόντα, ήταν ένα βήμα που δεν θα τολμούσα για αρκετό καιρό να κάνω. Πριν λοιπόν τις γρήγορες ταχύτητες και τα άπειρα πορνο-site που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια, ο μόνος τρόπος να φαντασιωθείς και να εκτονώσεις τις ορμές σου ήταν είτε φωτογραφίες είτε erotic/slash fiction.

132. Βελούδινη Οργή : Κρίση Ταυτότητας

Στο κεφάλαιο αυτό, ο συγγραφέας αναλύει το γνωστό και χιλιοειπωμένο παράδειγμα των gay που υποκρίνονται πως είναι στρέητ. Πολλές φορές παντρεύονται γυναίκες σε μια προσπάθεια να καταπιέσουν τα ομοερωτικά τους συναισθήματα. Συνήθως λειτουργούν μηχανικά μέσα στη σχέση και επικεντρώνονται είτε στη δουλειά τους είτε στο παιδί τους, είτε και στα δύο.

Κάποιοι το πάνε ακόμη πιο πέρα. Λόγω της δικής τους καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας, υιοθετούν μια υπερβολικά αρρενωπή προσωπικότητα και συχνά τραμπουκίζουν τους ομοφυλόφιλους, μέρος των οποίων είναι και οι ίδιοι. Ο συγγραφέας επισημαίνει πως αν και πολλά στρέητ αγόρια, στην εφηβεία κοροϊδεύουν ή βρίζουν κάποιον συνομήλικό τους που αντιλαμβάνονται πως είναι διαφορετικός, μεγαλώνοντας ξεπερνούν αυτό το στάδιο και η ομοφυλοφιλία γίνεται ένα θέμα που απλά δεν τους αφορά ή το αποδέχονται. Οι κρυφοί ομοφυλόφιλοι όμως, αναγνωρίζοντας τον εαυτό τους μέσα σε εμφανείς ομοφυλόφιλους, νιώθουν την ανάγκη να επιτεθούν και να ξορκίσουν αυτό που τους τρομάζει.

131.Βελούδινη Οργή : Bewitched, Betrayed...

Το κεφάλαιο αυτό ασχολείται με τις gay ερωτικές σχέσεις. Οι σχέσεις αυτές συχνά πληγώνουν τον ένα ή και τους δύο συμμετέχοντες σε αυτή. Είναι δύσκολες, πολλές φορές σύντομες σε διάρκεια και γεμάτες δράμα.

Δεν μιλάει όμως μόνο για τις σχέσεις που συνάπτουμε με gay άντρες. Ο συγγραφέας αναφέρεται περισσότερο στον πρώτο έρωτα που αναπτύσσουμε για κάποιο αγόρι-άντρα, συνήθως στην εφηβική ηλικία. Ένας έρωτας συνήθως ανεκπλήρωτος ή που αν εκπληρωθεί, αυτό γίνεται συνήθως με περιορισμούς και προϋποθέσεις που δεν βιώνουν τα straight αγόρια και κορίτσια. Η σχέση αυτή συχνά αποδεικνύεται καθοριστική για τη δόμηση της ψυχολογίας μας. Συχνά, θεωρούμε πως ο πρώτος αυτός έρωτας ήταν και θα είναι ο σημαντικότερος στη ζωή μας. Αν γυρνούσε να μας προσέξει θα του δίναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας, θα τον φροντίζαμε, θα τον κάναμε ευτυχισμένο.

130. Βελούδινη οργή : Drowning

Λοιπόν και το 4ο κεφάλαιο συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, αναλύοντας την 1η από τις 3 φάσεις που περνά ένας gay στη ζωή του.

Το κεντρικό θέμα μας είναι οι τρόποι με τους οποίους προσπαθούμε να ξεπεράσουμε την ντροπή που νιώθουμε υποσυνείδητα για το γεγονός πως είμαστε γκέι. Οι τρόποι είναι διάφοροι όπως να τα φτιάχνουμε με γυναίκες, να το ρίχνουμε στο ποτό, στα ναρκωτικά κτλ.

129. Βελούδινη Οργή : Out & Raging

Λοιπόν, στο 3ο κεφάλαιο, ο συγγραφέας μας περιγράφει ως πρεζόνια αποδοχής(validation junkies).
 Περνάμε από δουλειά σε δουλειά, φίλο σε φίλο, γκόμενο σε γκόμενο ψάχνοντας την αποδοχή και την επιβεβαίωση.

Κάποιοι, αναζητούμε την αποδοχή ακόμη και μέσω της κοινωνικής υποκρισίας, κάνοντας σχέσεις με γυναίκες, κοροιδεύοντας τους γύρω μας και τον εαυτό μας.
Το πρόβλημα είναι όμως, πως δεν είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι, όση αποδοχή, αναγνώριση και έπαινο κι αν λάβουμε. Πάντοτε ψάχνουμε πεινασμένοι για περισσότερο, για παραπάνω, όσο πετυχημένες και αν είναι οι προσπάθειες μας....

128. Πικρές αλήθειες και υψηλή αισθητική...

Ο χειρότερος φόβος μας είναι πως θα μείνουμε γέροι και μόνοι, δυστυχισμένοι, να περνάμε τις μέρες μας, κλεισμένοι σπίτι μας με τις γάτες μας.

Αναφέρει πως παρατηρώντας τις δικές μας σχέσεις αλλά και των άλλων γκέι φίλων μας, διαπιστώνουμε πως η συντριπτική πλειοψηφία, μπαινοβγαίνει σε "σχέσεις" χωρίς σταθερότητα, καταλήγοντας στο τέλος να απογοητευόμαστε και να επιλέγουμε το ευκαιριακό σεξ .

Αν και η κοινωνία, χρόνο με το χρόνο, δεκαετία με τη δεκαετία, υιοθετεί μια θετικότερη στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία, εμείς οι ίδιοι συμφωνούμε σε ένα πράγμα : είναι πολύ δύσκολο να είσαι gay και πραγματικά ευτυχισμένος σε αυτή τη ζωή. Μπορεί να έχουμε κατακτήσει τόσα πολλά, ωστόσο κάτι πολύ σημαντικό, λείπει ακόμη από τις ζωές μας.

127. Το μικρό αγόρι με το μεγάλο μυστικό...

Λοιπόν στο 1ο κεφάλαιο, απ' ότι κατάλαβα, ο συγγραφέας επιχειρεί μια ψυχαναλυτική προσέγγιση, όχι για τους λόγους της ομοφυλοφιλίας, αλλά για τους λόγους που μας οδηγούν να κυνηγάμε μια ζωή την αγάπη και την αποδοχή από τους γύρω μας.

Ξεκινά με το κλασικό. Οι γονείς μας. Όπως όλα τα παιδιά έτσι και εμείς όταν γεννιόμαστε, εξαρτώμαστε από τους γονείς μας. Αυτοί μας ντύνουν, μας ταΐζουν, μας προστατεύουν, παρέχουν την στοργή και τη συναισθηματική προσοχή που χρειαζόμαστε. Όλος μας ο κόσμος, είναι αυτοί...

126. Βελούδινη Οργή : Εισαγωγή

Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς που το ανακάλυψα, αν ήταν πρόταση του goodreads.com ή του amazon ή κάποιου gay blog, πάντως χαίρομαι που βρέθηκε στο δρόμο μου. Μιλάω για ένα βιβλίο, το Velvet Rage του Allan Downs. Ο Allan Downs, είναι ψυχολόγος, gay, ο οποίος έχει γράψει το παραπάνω βιβλίο, περιγράφοντας τους λόγους (κατά τον ίδιο) που οι gay, έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά κατάθλιψης, αυτοκτονιών, μοναξιάς κτλ.

125. Ιστορία από τα παλιά.... (2ο μέρος)

Δεύτερο και τελευταίο. Δεν έχω άλλο, κι αυτό είναι πετσοκομμένο αντίγραφο ενός πιο ολοκληρωμένου κεφαλαίου. Αλλά μετά την απαίτηση ενός (!!!) αναγνώστη να διαβάσει και τα υπόλοιπα, πως μπορούσα να τον απογοητεύσω. Ορίστε λοιπόν τα απομεινάρια ενός ανεκπλήρωτου project.

124. Ιστορία από τα παλιά... (1o μέρος)

Όχι τα πολύ παλιά, από το 2012 για να ακριβολογώ. Ήταν μια περίοδος που είχα ανακαλύψει το Sims 3 σαν παιχνίδι και είχα επιχειρήσει να γράψω μια ιστορία χρησιμοποιώντας παράλληλα εικόνες παρμένες από το παιχνίδι. Η ιδέα ήταν να το ανεβάσω σε ένα blog, αλλά μετά το 3ο ή 4ο κεφάλαιο, βαρέθηκα και η ιστορία έμεινε στη μέση. Νόμιζα ότι την είχα σβήσει, αλλά προχτές, βρήκα σε ένα dvd με διάφορα αρχεία, το 1ο κεφάλαιο. Το ανεβάζω εδώ, όχι ότι θα συνεχιστεί, αλλά στέκει σαν αυτόνομη σύντομη ιστοριούλα. Όποιος θέλει, το διαβάζει!

123. Η αγαπημένη μου gay ταινία...

.... είναι το Prayers for Bobby.


Μια κατα βάση αληθινή ιστορία των τελευταίων 25 χρόνων, αυτή η ιστορία αφορά τους gay και τις λεσβίες που η κοινωνία απορρίπτει στο όνομα της θρησκείας. Ο Bobby Griffiths, εξόριστος από την κοινότητα και την οικογένεια του, μα πρώτα απ' όλα από την ίδια του τη μητέρα, φεύγει και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του ως ομοφυλόφιλος, επιχειρώντας να δώσει περισσότερη αγάπη από το μίσος και την απόρριψη που εισέπραξε. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο. Το μίσος είναι δηλητήριο και το αντίδοτο δεν υπάρχει, τουλάχιστον όχι κάτι που να εφαρμόζει σε όλους. Είναι δύσκολο πραγματικά....

122. Μεγαλώνοντας μόνοι...

             Μια μέρα, πρέπει να ήμουν 13-14, χάζευα τις βιντεοκασσέτες σε ένα μικρό βίντεοκλαμπ που κρατούσε μια γιαγιούλα. Αυτό που πρέπει να ξέρετε για τη κωμόπολη που μεγάλωσα, είναι πως είχε 2 βίντεοκλαμπ. Το ένα, το καινούριο, το είχε ένα νέο παιδί, κοντά στα 30. Ήταν μοντέρνο, είχε dvd και όχι βιντεοκασσέτες και χώρο με ερωτικές ταινίες στο υπόγειο. Είχε όμως και πολύ κόσμο, πολύ φως και υποψιασμένο καταστηματάρχη. Το παλιό, αυτό που κρατούσε η γιαγιά, είχε μείνει απαράλλαχτο από τη δεκαετία του 90. Το 2002-2003 που εγώ ήμουν 13, οι βιντεοκασσέτες πλέον δεν είχανε αξία για τους περισσότερους και έτσι το μαγαζί, όπως όλα τα πράγματα που αρνούνται να εξελιχθούν και να ακολουθήσουν τις εξελίξεις, ερήμωσε. Η γιαγιούλα σιγά σιγά έβαλε και μερικά ασημικά, εικόνες της Παναγίας και διάφορα άλλα είδη για το σπίτι ώστε να τραβάει κόσμο. Είχε όμως και ένα πελάτη ακόμη που ενδιαφερόταν για τις βιντεοκασσέτες. Εμένα.

121. Ιστορικά σχέσεων και μυθομανείς...

     

Λοιπόν το θέμα μου ήρθε στο μυαλό ως εξής. Καθόμασταν ωραία και καλά με έναν 23χρονο gay φίλο μου σπίτι μου και μου έλεγε για την καινούρια σχέση του που μετράει ήδη 2 εβδομάδες.

Ναι, στον γκέι κόσμο δύο εβδομάδες ονομάζονται σχέση. Τον ρώτησα αν είναι ερωτευμένος με το αγόρι του. 

-Εντάξει, δεν με ελκύει και υπερβολικά, είναι και μπότομ αλλά τι να κάνω...

- Είναι μπότομ? Και πως τα βρίσκεται? Απ' όσο ξέρω και συ μπότομ είσαι..."

- Ε μωρέ μαζί του δεν με πειράζει σιγά σιγά θα το βρούμε. 

- Οκ ναι, συμφωνώ αλλά είπες και ότι δεν σε ελκύει πολύ.

- Η αλήθεια είναι πως δεν είναι πολύ ο τύπος μου αλλά θέλω να το κρατήσω για δύο τρεις μήνες.

- Γιατί ? Αν δεν σου αρέσει εννοώ.

- Γιατί ρε συ, θέλω να έχω στο ιστορικό μου μια ερωτική σχέση, να λέω ότι κράτησε τουλάχιστον τρεις μήνες...

120. To Bullying απέκτησε πρόσωπο...

Δεν είναι ότι έχω να προσθέσω κάτι καινούριο στην διαλεκτική που έχει αναπτυχθεί γύρω από την ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Όλοι λίγο πολύ  συμπονέσαμε, ταυτιστήκαμε, ειδικά εμείς οι γκέι που έχουμε στατιστικά υποστεί πολύ περισσότερο bullyng από το μέσο έφηβο.   Για μένα δυστυχώς η υπόθεση του Βαγγέλη και η συζήτηση που ξεκίνησε γύρω από το bullying στα κανάλια και στο διαδίκτυο, μου θύμισε πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε ώστε να το αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά σε κάθε του μορφή...        

119. Η δύναμη της ομορφιάς.

Λοιπόν, έχω ένα παράπονο. Πάρα πολλοί bloggers, που είχαν γράψει υπέροχα κείμενα, από το 2007-2010 και έπειτα, σταματήσανε να γράφουνε. Και όχι μόνο σταματήσανε(εξάλλου λογικό είναι να βαρεθείς κάποια στιγμή ή να κουραστείς), αλλά σβήσανε και τα blog τους. Γιατί βρε παιδιά? Εγώ προσωπικά πολλές φορές διάβασα πράγματα που με βοηθήσανε στη ζωή μου, μου ανοίξανε ένα "παράθυρο" σε μια καινούρια ιδέα και αρκετές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου, να μνημονεύει κείμενα από άλλα blogs.

Ένα από αυτά τα blogs ήταν το Gay And The City του Phoebus. Ο Phoebus δεν είχε γράψει πάρα πολλά ποστ, όμως τα περισσότερα από αυτά ήταν καλογραμμένα και προσεκτικά επιλεγμένα. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που μοιράζονται συνήθως τα αγαπημένα μου blogs. Περιέχουν κείμενα ολοκληρωμένα, δομημένα σωστά και με μια θεματική συνήθως. Δεν προτιμώ τα blog που κάνουν ποστ μια δυο σειρές, ή ένα βίντεο χωρίς κείμενο κτλ. Είναι μια παραξενιά που δεν έχω ξεπεράσει.

118. Ο "Νόμος της Έλξης" και γιατί είναι κακός για σένα...

 Χθες το βράδυ, ήρθε μια καλή μου φίλη σπίτι μου να συζητήσουμε. Ο λόγος ήταν ότι το αγόρι στη δουλειά της που γούσταρε για τόσο καιρό της ξεκαθάρισε πως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι μεταξύ τους. Συνοπτικά η ιστορία έχει ως εξής. Η φίλη μου όταν ξεκίνησε να εργάζεται πέρυσι τέτοιο καιρό, γνώρισε στη δουλειά ένα συνάδελφο σε παρόμοια ηλικία με εκείνη, ο οποίος άρχισε να τη φλερτάρει. Γοητευτικός, όμορφος και μουσικός (αυτό που το πας), δεν ήθελε και πολύ για να υποκύψει στο φλερτ του. Ένα μήνα φλερτ, φιλιών και ραντεβού μετά, εκείνος σταμάτησε να ανταποκρίνεται και άρχισε να απομακρύνεται από εκείνη.

117. Κανέναν δεν χωνεύω...

       Θα εξομολογηθώ κάτι μήπως και το βγάλω από μέσα μου. Θα τα πω όπως τα νιώθω, ούτε θα τα ωραιοποιήσω ούτε τίποτα. Όπως έχω ξαναπεί, είμαι άνεργος 4 μήνες τώρα. Ίσως φαίνεται λίγο, ίσως πολύ δεν ξέρω, όμως  νιώθω αδικημένος, γεμάτος μίσος και φθόνο...