Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

105. Τελευταίο κομμάτι θητείας και στρατού...

       

Την 1η μέρα που πάτησα το πόδι μου στο ΓΕΣ, ήμουν αρκετά αγχωμένος. Είχα ακούσει ιστορίες περί τρομακτικής πειθαρχίας, όπου οι ποινές και οι "φ" (φυλακές) έπεφταν βροχή, ότι έπρεπε να είσαι στην πένα κτλ. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Ίσως κάποιοι λόχοι να είναι λίγο πιο "προβλεπέ" αλλά τίποτα τρομερό. Ειδικά στο γραφείο που ήμουν εγώ τα πράγματα ήταν αστεία. Δεν είχα καθόλου πράγματα μέσα στο στρατόπεδο ούτε κρεβάτι ούτε όπλο χρεωμένο. Ερχόμουν τοο πρωί στις 7, ντυνόμουν με τη στολή, και εκτελούσα υπηρεσία δηλαδή εργασία στον υπολογιστή και παράδοση και παραλαβή εγγράφων μέσα στο ΓΕΣ.



        Ήταν σαν μια οποιαδήποτε δουλειά μόνο που δεν πληρωνόμουν. Ήταν άλλα 2 παλικάρια μαζί μου, πολύ καλά παιδιά ευτυχώς, και περνούσαμε ζάχαρη. Όλα τα στελέχη, εκεί που ήμουν εγώ τουλάχιστον, ήταν μορφωμένα, καλλιεργημένα, και νεαρής ηλικίας τα περισσότερα. Δεν βάρεσα ούτε μια φορά προσοχή ούτε καν μέσα στο ΓΕΣ, που κανονικά θα έπρεπε, αλλά είχα ξεθαρέψει τόσο που ακόμη και αντιστράτηγος πέρασε δίπλα μου και γω συνέχισα κανονικά την πορεία μου.

        Υπήρχε φόρτος εργασίας, και αυτό επειδή στο γραφείο που ήμασταν, υπήρχε μια κοπέλα Ε.Π.ΟΠ., η οποία όμως δεν έκανε κυριολεκτικά ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! ΤΙΠΟΤΑ! Κυριολεκτώ όταν σας λέω ότι η μέρα της περνούσε ως εξής: Μιλούσε στο κινητό άπειρες ώρες, έβαφε τα νύχια της, κοιτούσε έξω από το παράθυρο, βαριότανε, και παραπονιόταν που παίρνει μόνο 850 ευρώ καθαρά. Φυσικά ήταν τρομερά εκνευριστικό, γιατί εμείς δουλεύαμε εκεί, χωρίς μισθό, και παράλληλα να χάνουμε χρόνο από την αγορά εργασίας. Θα μου πεις : "Ε καλά ρε φίλε, δεν φτάνει που ήσουν Αθήνα, μιλάς και από πάνω?". Σίγουρα ήμουν σε πολύ ευνοϊκή θέση, απλά επιμένω ότι είμαστε όλοι κορόιδα που πηγαίνουμε στρατό, δουλεύουμε αντί των στρατιωτικών, χωρίς μισθό, χάνοντας χρόνο από τη ζωή μας για το τίποτα. Γιατί όποιος έχει πάει στρατό, ξέρει πως τίποτα δεν προσφέρει στη χώρα. Οποιος έχει αντίθετη άποψη, ή είναι στρατιωτικός, ή δεν έχει πάει στρατό, ή έχει μπαμπά στρατιωτικό και θέλει να τον υπερασπιστεί.

          Οι στρατιωτικοί, και γενικότερα οι ένστολοι, κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο άχρηστος κλάδος που πληρώνει ο φορολογούμενος Έλληνας πολίτης. Αν όχι το 100%, ένα 60% με 70% σίγουρα. Γι' αυτό είναι τόσο εξοργιστικό όταν παρακολουθώ την αγωνία της κυβέρνησης να δίνει προταιρεότητα στην αποκατάσταση των μισθών τους, λές και αυτοί είναι οι πιο αδικημένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Επίσης έτυχα στην περίοδο που δικαιούνταν 500 ευρώ από το πλεόνασμα. Έβλεπα υψηλόβαθμους να προσπαθούν να βρουν τρόπους να πάρουν κι αυτοί το 500άρικο, ενώ δεν το δικαιούνταν, και έχανες κάθε σεβασμό για το πρόσωπό τους. Άντι να δωθούν χρήματα στους ανέργους, πήγαν και τα έδωσαν σε ανθρώπους που μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, έχουν το μισθό τους. Τι να πεις....

         Οι 5 μήνες αυτοί κύλισαν γρήγορα, με αρκετές άδειες, αστεία και πλάκες με τα συφάνταρα, και με τα στελέχη. Πλησιάζοντας στην απόλυση δεν κρατιόμασταν, λίγο το καλοκαίρι που έμπαινε, λίγο η προοπτική της ελευθερίας μας είχε τρελάνει. Δεν μπορώ να πω πως συγκινήθηκα ή στενοχωρήθηκα που τέλειωσε ο στρατός ούτε νομίζω πως θα αναπολώ τη στρατιωτική μου θητεία ως τις πιο ξέγνοιαστες στιγμές της ζωής μου. Με βοήθησε να εκτιμήσω τις ελευθερίες που θεωρούμε δεδομένες στην πολιτική ζωή, να διαπιστώσω πως τα πράγματα έχουν εξελιχθεί προς το καλύτερο και παρότι τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, οι νέοι αλλάζουν μυαλά σιγά σιγά. Τα πράγματα είναι καλύτερα και θα γίνονται καλύτερα. Θεωρώ πως η θητεία είναι ένα άχρηστο πράγμα, και ασχέτως αν εγώ υπηρέτησα, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να καταργηθεί τουλάχιστον ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του στρατού.
 
        Και για σένα γκέι φίλε μου, που αγχώνεσαι και αγωνιάς για το πως θα είναι η θητεία σου, δεν μπορώ να σου πω  ότι όλα θα είναι ρόδινα, αλλά μπορώ να σου πω ότι κατά 90% δεν θα είναι πιο δύσκολα απ' ότι για οποιοδήποτε στρέητ παιδί. Ο στρατός δεν είναι γυμνάσιο - λύκειο, όπου βασιλεύει το bullying. Ειδικά από άτομα 20 χρονών και πάνω έχεις ελάχιστα να φοβάσαι. Σε όποιον το διαβάζει τώρα, και ετοιμάζεται να μπει στρατό, καλή δύναμη, θητεία είναι θα περάσει!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγω θα θελα να ρωτησω τα εξης:
Πως εκρυβες την στυση σου; Εννοω, με τοσους αντρες θα σουν σχεδον συνεχεια σε στυση, οποτε ειλικρινα θελω να μαθω τι εκανες...
Επισης, βλεπεις καθολου γυμνο η μονο με μποξερακια;
Τελος, παιχτηκε καμια φαση, και με ποιανου πρωτοβουλια;

Elementstv είπε...

Λολ, λογικές οι απορίες σου (τις είχα και γω)!

Λοιπόν για το θέμα της στύσης. Δεν μου ήταν πάντα σηκωμένο γιατί πίστεψε με υπάρχουν μέρες που είσαι τόσο πτώμα, που δε σου περνάει σεξουαλική σκέψη ούτε για πλάκα. Ωστόσο, αρκετές φορές, είχα. Αυτό που έκανα είναι να τον "βολεύω" με τέτοιο τρόπο ώστε να τον συγρκατά το λάστιχο του παντελονιού οπότε δε φαινόταν (τουλάχιστον όχι πολύ). Πάντως και να σε δουν καυλωμένο, δε τρέχει κάτι. Και συ θα δεις....πολλούς....

Ναι ανάλογα το πόσο άνετος είναι κάποιος. Δε συμβαίνει συχνά αλλά συνήθως ή θα είναι κανάς μπουρτζόβλαχος, ή κανένας στυλ μοντέλο. Καλά για μποξεράκια δε το συζητώ συνέχεια. Το 1ο μήνα, ήταν ένα μανάρι με τέλειο σώμα και πρόσωπο, πραγματικά έμοιαζε με μοντέλο. Και τον έχω βγάλει βίντεο να ξεντύνεται. Δυστυχώς και τις δύο φορές ξεκαύλωτος. Ένα πρωί, δε θα το ξεχάσω ποτέ νομίζω, ξύπνησε και ήταν "τέντα" μιλάμε, για μεγαλεία όμως. Εντάξει μου έτρεξαν τα σάλια αλλά δυστυχώς ήταν αφόρτιστο το κινητό και δε μπόρεσα να το απαθανατίσω.

Για το παίχτηκε φάση, ναι ήρθα κοντά με ένα παιδί, ο οποίος είχε και κοπέλα. Του τον είχα χαϊδέψει πάνω από τη στολή και γενικότερα υπήρχε φάσωμα. Συνήθως εγώ το ξεκινούσα αλλά ευτυχώς ανταποκρινότανε. Μπορώ να πω, προς το τέλος, είχε αναπτυχθεί μια πιο συναισθηματική σχέση, αλλά έκανε μια μαλακία και δεν τον συγχώρεσα ποτέ όσο και αν προσπάθησε μετά το στρατό να κρατήσουμε επαφή.

Επίσης, ένας άλλος γκέι, που ντάξει φώναζε μακριά ότι ήταν, άσχετα αν ο ίδιος το "έκρυβε", προκαλούσε πολλά βλέμματα πάνω του. Όχι με κακή έννοια. Πολλα στρέητ αγόρια των προσέγγιζαν με ομοερωτικές διαθέσεις, αλλά αυτός δεν ενέδωσε (είμαστε ακόμη φίλοι). Κάτι άλλο, δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου. Αυτά. Αν θες κάτι άλλο, ρώτα!