Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

134. Straight male worship...




Λοιπόν, ας το παραδεχτώ. Αν και ηθικά απορρίπτω αυτή την κουλτούρα που αναδύεται διαδικτυακά, μια κουλτούρα που θέτει στο επίκεντρο της τον straight άντρα ή μάλλον, όχι απλά τον straight άνδρα, αλλά το straight alpha male,  πρέπει να ομολογήσω πως στην πραγματικότητα σε πολλά σημεία με εκφράζει. Πάντοτε ήμουν παθητικός, ποτέ δεν το έκρυψα, ποτέ δεν προσποιήθηκα ότι είμαι ενεργητικός ή έστω vers. Σιχαινόμουν όσους υποκρίνονται τους ενεργητικούς αλλά όταν πάει να τελεστεί το μυστήριο, ώ τι θαύμα, τους έρχεται η έντονη ανάγκη, να δοκιμάσουν για 1η φορά μαζί σου παθητικό σεξ. Μπλιάχ, εμετός κτλ. Τέλος πάντων, σ' αυτό το ποστ, δεν θα βγάλω χολή για την υποκρισία που μαστίζει τον gay κόσμο .Ήμουν πάντοτε λοιπόν παθητικός....


Από μικρός, από το Δημοτικό, ένιωθα έντονη έλξη προς οποιοδήποτε στρέητ όμορφο αρρενωπό αρσενικό υπήρχε στο γύρω περιβάλλον μου. Από φίλους του αδερφού μου, από τον ωραίο της τάξης μου μέχρι ακόμη ακόμη, φίλους του πατέρα μου κτλ. Μεγαλώνοντας, αυτή μου η επιθυμία δεν έφυγε. Ήξερα πως το να περιμένεις να σε αγαπήσει κάποιος στρέητ άντρας ήταν τουλάχιστον μάταιο, αλλά παρόλο αυτά, δεν έπαψα να ελπίζω πως για μένα, κάπως, με κάποιον τρόπο, θα γίνει κάποια εξαίρεση. Στα μέσα της 1η Λυκείου ξεκίνησε μια ερωτική σχέση με ένα συμμαθητή μου. Ένα συμμαθητή μου που συγκέντρωνε όλα τα χαρακτηριστικά του στρέητ alpha male. Ψηλός, μελαχρινός, αθλητικός με ωραίο πρόσωπο. Ήμουν ερωτευμένος μαζί του από το Δημοτικό.

Ανέφερα πιο πάνω πως στη 1η Λυκείου ξεκίνησα μαζί του μια ερωτική σχέση. Ψέμματα. Δεν ήταν ερωτική. Έτσι απλώς ήθελα να τη βλέπω εγώ. Πλέον αναγνωρίζω πως ήταν καθαρά σεξουαλική. Αρχικά με πίπες, φρόντιζα να τον ικανοποιώ όσο καλύτερα μπορούσα. Δεν ήταν βίαιος απέναντι μου, ούτε απαιτητικός. Μπορώ να πω, πως εγώ οδηγούσα τα πράγματα. Αυτό ήταν και ένα από τα παράπονα μου. Ήθελα να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες, να δείχνει πως το θέλει όσο και γω. Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν σε συχνά χρονικά διαστήματα, στο σχολείο ήμασταν απλά δύο φίλοι συμμαθητές χωρίς πολλά πολλά. 

Να μην τα πολυλογώ (τα είχα αναλύσει άλλωστε και σε ένα από τα πρώτα ποστ αυτού του blog), οι συνευρέσεις αυτές, κράτησαν για 1.5 χρόνο. Μετά υπήρξε μια μικρή επανασύνδεση 6 μηνών στο 1ο χρόνο σαν φοιτητές και έπειτα κόψαμε επαφές. Εγώ συνέχισα να ψάχνω τον έρωτα αλλά και τη σεξουαλική συγκίνηση. Σιγά σιγά, διαπίστωσα, πως δεν ελκυόμουν ιδιαιτέρως από gay άτομα. Ελάχιστα από αυτά ήταν όσο αρρενωπά θα ήθελα και ιδιαιτέρως όσα είχαν αποδεχτεί τον εαυτό τους ως gay, "θηλυπρέπιζαν"αρκετά. Αντιθέτως, οι στρέητ άντρες εξακολουθούσαν να με γοητεύουν. Στα χρόνια αφότου έκλεισα το blog, έζησα στιγμές με άντρες που δεν όριζαν τη σεξουαλική τους ταυτότητα ως gay, αλλά ήθελαν να πηγαίνουν με άλλους άντρες. Συνήθως οι σχέσεις αυτές δεν κρατούσαν πολύ γιατί είτε εκείνοι έφευγαν, είτε εγώ έκανα πίσω. 

Θυμάμαι, το 2011, σε μια δουλειά που είχα πιάσει τότε, είχα σεξουαλικές σχέσεις με έναν ας το πούμε κάτι σαν προϊστάμενο μου, ο οποίος με γυρνούσε τα βράδια σπίτι μου. Κάποια στιγμή, έπειτα από 3 μήνες σεξουαλικών συνευρέσεων, έμαθα πως είναι παντρεμένος. Και το διέλυσα. 

Στο στρατό, επίσης έπαιξε κάτι με ένα αυτοπροσδιοριζόμενο ως στρέητ αγόρι. Και κει, επέλεξα να μην προχωρήσω πολύ τη σχέση αυτή, γιατί ένιωσα πως αδικώ τον εαυτό μου, διαιωνίζοντας καταστάσεις που ξέρω πως δεν έχουν μέλλον. 

Το πιο τρομακτικό όμως είναι πως οι gay, δεν μου αρέσουν. Εντάξει, όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι δεν μου αρέσουν. Είτε θα είναι θυληπρεπείς, είτε νάρκισσοι είτε δεν ξέρω γω τι. Ξέρω όλες τις polically correct απαντήσεις, συμβουλές και επικρίσεις που επιδέχονται αυτές οι δηλώσεις, αλλά είναι η αλήθεια. 

Μήπως θέλω κατά βάθος να είμαι γυναίκα? Δεν ξέρω. Μια εποχή, ταύτιζα τον παθητικό ρόλο με μια υποσυνείδητη επιθυμία για αλλαγή φύλου. Είναι μεγάλη κουβέντα και ειλικρινά δεν ξέρω αν νιώθω εντελώς άνετα, να παραθέσω μια τέτοια συλλογιστική στο blog μου. Πάντως πολλές φορές έχω νιώσει, ότι αρκετοί gay κατά βάθος θα ήθελαν να είναι γυναίκες, απλώς δεν το ομολογούνε/με στον εαυτό τους/μας...

Πίσω στους straight άντρες λοιπόν... Έχω την υποψία πως αρκετοί από αυτούς, τώρα ειδικά που σαν "είδη" αρχίζουμε και συνυπάρχουμε όλο και πιο συχνά λόγω της προόδου της κοινωνίας, απολαμβάνουν αρκετά εώς πολύ την προσοχή που μπορεί να λαμβάνουν από τους gay. Και πολλοί μάλιστα δείχνουν να την επιζητούν.

Ένα ξέρω σίγουρα όμως... και αυτό είναι κανόνας. Ένας αληθινά straight άντρας μπορεί να σε γαμήσει, μπορεί να σε αφήσει να του πάρεις πίπα, μπορεί να γίνει κολλητός σου, αλλά ποτέ δεν θα σε δει συναισθηματικά ως ερωτικό αντικείμενο. Ποτέ δεν θα κάνει όνειρα ζωής που να περιλαμβάνουν και σένα. Αυτά, ένας αληθινά straight άντρας, θα τα φυλάει πάντοτε για κάποια κοπέλα. Έτσι είναι η φύση του...

Και αυτό δεν μπορεί δυστυχώς να εξαγοραστεί με τίποτα...



12 σχόλια:

suncitizen είπε...

Στην Ελλάδα και σε ανατολικές χώρες χωρίς γκέι παράδοση, όπου οι γκέι δεν είναι ΟΚ με αυτό που είναι, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι κάνουν παθητικό σεξ. Αισθάνονται κόμπλεξ με αυτό. Έτσι, δηλώνουν ότι είναι ενεργητικοί και απλά έτυχε. Θα δεις ότι στα προφιλ γνωριμιών όταν ρωτάς "τι σου αρέσει" πολλοί ενοχλούνται και ειρωνευονται. Ο λόγος είναι απλός. Αρνούνται να αποδεχθούν τι τους αρέσει, με αποτέλεσμα να ζουν αλλοπρόσαλλα. Για το λόγο αυτό, είανι ανίκανοι να απαντήσουν και στο άλλο ερώτημα " Τι ψάχνεις;". Τι να σου πουν; Ότι αρνούνται να μάθουν τι ψάχνουν;
Τέλος, σαν τοπ, από τη δική μου πλευρά, έχω βρει αρκετούς βτμ που δεν μπορούν να γαμηθούν. Είναι στενοί, πονάνε κλπ. Τελικά, ομολογούν ότι το έχουν κάνει ελάχιστες φορές. Συνεπώς, δεν είναι βτμ αλλά δεν το ξέρουν...
Αυτά περι Ελληνικής γκέι ζωής...

suncitizen είπε...

Στην Ελλάδα και σε ανατολικές χώρες χωρίς γκέι παράδοση, όπου οι γκέι δεν είναι ΟΚ με αυτό που είναι, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι κάνουν παθητικό σεξ. Αισθάνονται κόμπλεξ με αυτό. Έτσι, δηλώνουν ότι είναι ενεργητικοί και απλά έτυχε. Θα δεις ότι στα προφιλ γνωριμιών όταν ρωτάς "τι σου αρέσει" πολλοί ενοχλούνται και ειρωνευονται. Ο λόγος είναι απλός. Αρνούνται να αποδεχθούν τι τους αρέσει, με αποτέλεσμα να ζουν αλλοπρόσαλλα. Για το λόγο αυτό, είανι ανίκανοι να απαντήσουν και στο άλλο ερώτημα " Τι ψάχνεις;". Τι να σου πουν; Ότι αρνούνται να μάθουν τι ψάχνουν;
Τέλος, σαν τοπ, από τη δική μου πλευρά, έχω βρει αρκετούς βτμ που δεν μπορούν να γαμηθούν. Είναι στενοί, πονάνε κλπ. Τελικά, ομολογούν ότι το έχουν κάνει ελάχιστες φορές. Συνεπώς, δεν είναι βτμ αλλά δεν το ξέρουν...
Αυτά περι Ελληνικής γκέι ζωής...

Elementstv είπε...

Καιρό είχα να σε δω suncitizen, είχα τσεκάρει το blog σου αλλά είχε μείνει παγωμένο στο '12. Χαίρομαι που επιστρέφεις. Είναι ωραίο το blogging, ακόμη και σήμερα, που πολλά έχουν αλλάξει.
Συμφωνώ απόλυτα στο 1ο κομμάτι του σχολίου σου, αλλά διαφωνώ στο τέλος. Για μένα, το αν είσαι τοπ ή μπότομ, δεν το ανακαλύπτεις. ΤΟ νιώθεις. Πχ αν φαντασιώνεσαι ότι σε καβαλάει μια διμοιρία φαντάροι ή ότι σε πηδάει άγρια το αφεντικό σου, μάλλον bottom είσαι και ας μην το έχεις κάνει ποτέ. Εκεί υπάρχει η σύγχυση. Βλέπω πολλά gay παιδιά, να λένε πως δεν είναι bottom γιατί δεν το έχουν κάνει ποτέ. Αν μιλήσεις όμως για τις φαντασιώσεις τους, θα διαπιστώσεις πως κρατούν πάντοτε για τον εαυτό τους, τον παθητικό ρόλο.

Δεν λέω ότι υπάρχουν μόνο αυτά τα άκρα. Πλέον, πολλοί, έστω και από ανάγκη, κάνουν και τους δύο ρόλους. Και ίσως είναι το πιο υγιές σε μια gay σχέση. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τον πουριτανισμό και την υποκρισία που διέπει πολλούς gay. ΕΙδικά για τα θέματα της θηλυπρέπειας και του παθητικού ρόλου(που συχνά αλλά όχι πάντοτε, ταυτίζονται) επικρατεί απίστευτος στρουθοκαμηλισμός.

Χωρίς να θέλω να φανώ ψώνιο, έχουν υπάρξει πολλές φορές που συνομιλώ με ένα gay αγόρι, και γνωρίζω από πριν τι ρόλο θέλει πραγματικά. Τις πιο πολλές φορές τον αφήνω να με φλομώνει στο ψέμα, άλλωστε δεν το λέει σ' εμένα. Στον εαυτό του τα λέει μπας και τον πείσει.

suncitizen είπε...

Elements...
λες : " Πχ αν φαντασιώνεσαι ότι σε καβαλάει μια διμοιρία φαντάροι ή ότι σε πηδάει άγρια το αφεντικό σου, μάλλον bottom είσαι και ας μην το έχεις κάνει ποτέ."

Εγώ σαν τοπ, ψάχνω βτμ που θα τον γαμήω κανονικά. Ο ψυχολογικά βτμ, ο αστρικός βτμ, ο ενεργειακός βτμ και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να σκεφτεί το αρρωστημένο μυαλό του Έλληνα γκέι, μου είναι παντελώς αδιάφορο.

Κατά τα άλλα, λυπάμαι ειλικρινά για τους άντρες που έχουν περάσει τα 30 κι όμως ακόμα δεν ξέρουν ούτε τι είναι, ούτε τι θέλουν, ούτε τι τους αρέσει. Και είναι πολλοί στην Ελλάδα. Αυτό ακριβώς είναι που με κάνει να απελπίζομαι και να υποστηρίζω ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥς ΓΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΟΡΑΤΟ ΜΕΛΟΝ... ίσως μετά από κάποιες γενιές.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό δυστυχώς συμβαίνει όχι μονο στους γκει αντρες αλλά και στις λεσβιες.Κι εγω ειμαι της άποψης ότι ένα μεγάλο ποσοστό ομοφυλοφίλων αντρών και γυναικών θα ήθελαν κατα βάθος να αλλάξουν το φύλλο τους αλλά δεν το ομολογούν.Κακα τα ψέμματα ζούμε σε έτερο κανονικό κόσμο.Ταυτιστηκα μαζί σου με το γεγονός πως κι εγω πάντα ερωτευόμουν στρειτ γυναικες ποτέ δε με γοήτευε η λεγόμενη λεσβιακή κοινότητα.Δυστυχως όμως και να γινόταν κάτι με κάποια κοπέλα στο τέλος της ημέρας ξαναγυρνούσε εκεί που ανήκε:Στους στρειτ αντρες.

Ανώνυμος είπε...

Ταυτίστηκα παρα πολυ με το συγκεκριμενο αρθρο. Τι ειναι αραγε αυτο που μας ελκύει τοσο πολυ στους straight αντρες?
Συνεχισε να γραφεις...Ειναι ωραιο να νιωθεις οτι υπαρχουν κι αλλοι εκει εξω,κι οτι δεν εισαι ο τρελος που ολοι σου οι φιλοι και φιλες σου λενε να σταματησεις να νιωθεις κατι τετοιο γιατι δεν προκειται να συμβει αλλα εσυ κρυφα να ελπιζεις!

Elementstv είπε...

@1ος ανώνυμος : Έχεις δίκιο, και νομίζω στις γυναίκες είναι και πιο εύκολο, να πλησιασουνε η μία την άλλη συναισθηματικά, να γίνει και κάτι, αλλά μετά η μία να γυρίσει στον στρέητ κόσμο. Και τότε η άλλη, μένει μετέωρη. Και αυτό είναι πολύ άσχημο συναίσθημα. Το έχω ζήσει και ξέρω.

@2ος ανώνυμος : Πολλοί ταυτίζονται, πίστεψε με. Ας μην κοροιδευόμαστε. Ξέρουμε τι μας ελκύει. Απλά δεν το ομολογούμε πολλές φορές στον εαυτό μας. Ειδικά σε αυτό το τομέα, οι gay λέμε πολλά ψέμματα μεταξύ μας αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό . Πρέπει να ανοίξουμε ένα ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό μας κάποια στιγμή.

Πάντως δυστυχώς αν σε απογοητεύω, αλλά οι στρέητ είναι κατηγορία που σίγουρα ποτέ δεν θα σε ικανοποιήσει πλήρως. Ναι ίσως σε πηδήξει κάποιος στρέητ και δεν αντιλέγω, ίσως είναι και ωραίο το σεξ. Αλλά ποτέ δεν θα σε δει για κάτι παραπάνω από ένα αντικείμενο ξεκαυλώματος. Όχι τουλάχιστον ένας αληθινός straight.

Kος Μηδενικός είπε...

Τα γούστα είναι ένα περίεργο πράγμα. Αυτό είναι γεγονός! Ωστόσο, όπως παραδέχεσαι είναι επίσης γεγονός ότι ένας straight δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο συναισθηματικής σύνδεσης και σχέσης. Σε αυτό είμαι κάθετος. Έχω ενστάσεις και στο κατά πόσο ένας straight είναι και τόσο straight όταν του παίρνουν αβέρτα πίπες, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Αν έπρεπε να προσεγγίσω το θέμα λίγο πιο επιστημονικά, ίσως θα έκλινα πιο πολύ προς το θέμα του gender, δηλαδή όχι του φυσικού, αλλά του κοινωνικού φύλου που ο καθένας θέλει να παίξει. Υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσα να κατανοήσω γιατί μπορεί να έλκεται κάποιος κυρίως προς τους straight άντρες που έχουν ένα πιο ξεκάθαρο gender ρόλο. Στους gay, οι σεξουαλικοί ρόλοι μπλέκονται ελαφρώς με τον κοινωνικό ρόλο που θέλουν να παίξουν. Πολλές φορές δεν είναι καν ταυτόσημοι. Για παράδειγμα έχω συναντήσει gay που ενώ θεωρούσα ότι είναι παθητικοί, εν τέλει αποδεικνύονταν ενεργητικοί...και το αντίθετο βέβαια μου έχει τύχει να ισχύει.

Αναγνωρίζω ότι δεν αποζητάς συμβουλή. Άσε που θα ήμουν και ο τελευταίος που θα μπορούσα να δώσω μία. Απλά νομίζω ότι προσπάθησε να ξεφύγεις λίγο από τις ταμπέλες και δοκίμασε τι σου λέει το ένστικτο. Άσε που οι σχέσεις (ειδικά στο μακροχρόνιο επίπεδο) είναι ζήτημα ενός μίγματος πραγμάτων που δεν τελειώνουν στο σεξουαλικό τομέα.

Elementstv είπε...

@Κος Μηδενικός : Μου αρέσουν πολύ τα σχόλια σου, πάντα καλογραμμένα και εμπεριστατωμένα. Έχεις δίκιο σε όσα αναλύεις σε σχέση με το φύλο κτλ. Το έχω αναλύσει πολύ και γω το θέμα με τις ταμπέλες. Όμως ρε συ, ακόμη μπερδεμένος είμαι. Δεν είμαι πλήρως πεπεισμένος πως ο λόγος που ελκύομαι από τους στρέητ άντρες είναι καθαρά ένα παιχνίδι ανάμεσα στους κοινωνικούς ρόλους. Θεωρώ πως κάτι άλλο συμβαίνει. Κάτι πιο primal αν θες. Κάτι στη ρύθμιση του εγκεφάλου μας. Ξέρεις, θεωρώ πως εκφράσεις όπως "οι gay έχουν γυναικείο εγκέφαλο", "ένα κομμάτι μας νιώθει γυναίκα" κτλ. βαφτίζονται αμέσως οπισθοδρομικές εκφράσεις που μας γυρίζουν σε περασμένες σκοτεινές δεκαετίες όπου η λούγκρα/παλιόπουστα ήταν συνώνυμο της αποτυχημένης καρικατούρας της γυναίκας.

Δεν ξέρω αν θα περάσεις ξανά να δεις αν απάντησα, αλλά να σου πω κάτι? Το να μη βάζουμε ταμπέλες, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό να εξισώνουμε την εξαίρεση με τη νόρμα. Ποια είναι η νόρμα? Πως οι περισσότεροι gay άνδρες, θέλουν και το bottom ρόλο κάποια στιγμή. Όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι, ειδικά οι συνειδητοποιημένοι. Ίσως κάνω λάθος. Ίσως δεν έχω "περπατήσει" αρκετά. Αλλά οι εμπειρίες οι δικές μου και φίλων μου αυτό υποδεικνύει. Οπότε για έναν καθαρά bottom, ο straight φαντάζει εγγύηση ενεργητικού ρόλου.

Φυσικά εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες. Όταν γουστάρεις ένα gay, Και σε απορρίψει, το φέρνεις βαρέως. Όταν σε απορρίψει ένας στρέητ λες : "ε στρέητ είναι, λογικό".

Απλά, συνεχίζω να πιστεύω ότι ενώ έχουμε κάνει πολλά βήματα στο τομέα της αποδοχής μας ως κοινότητα τόσο μεταξύ μας όσο και προς την υπόλοιπη κοινωνία, παρ' όλα αυτά, τέτοια θέματα, ακόμη αποτελούν καυτές πατάτες για πολλούς gay. Πόσους ξέρεις που να δηλώνουν εξ' αρχής, και χωρίς περιστολές πως είναι μόνο μπότομ, και δεν θα έκαναν με τίποτα τον ενεργητικό ρόλο? Εγώ πάντως ξέρω πολλούς που ξεκίνησαν ως "τοπ" αλλά στην πορεία κατέληξαν "μπότομ". Αυτό το ταξίδι το έχω δει σε πάρα πολλούς. Μπορεί να οφείλονται σε λάθος δειγματοληψία τα συμπεράσματα μου, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω διαψευσθεί.

Το ερώτημα είναι (αν πρέπει να απαντηθεί) : Οι gay που θεωρούν τον εαυτό τους κατώτερο σεξουαλικά ή και κοινωνικά από τους straight, και καυλώνουν στη σκέψη και μόνο να υπηρετούν ένα στρέητ άνδρα, μετέτρεψαν την ανασφάλεια τους σε σεξουαλικό φετίχ, ή είναι πιο ειλικρινείς με τον εαυτό τους?

Και επίσης, γιατί ένα πόστ με τίτλο "Straight Male Worship" και "Υπηρετώντας τον straight άνδρα" διαβάστηκαν τόσο γρήγορα από τόσους πολλούς?

Kος Μηδενικός είπε...

Αν αρχίσω από το τελευταίο σου ερώτημα, θα απαντούσα ότι διαβάστηκαν περισσότερο και πιο γρήγορα γιατί είναι άκρως προβοκατόρικοι οι τίτλοι τους...χαχαχα!!

Πιο σοβαρά τώρα...η πάγια γνώμη μου είναι ότι ο ίδιος ο σεξουαλικός ρόλος είναι μια μεγάλη μούφα, στην οποία οι ομοφυλόφιλοι πέφτουν συνεχώς στην παγίδα. Στην τελική ανάλυση, το σεξ είναι σεξ, με όποιο τρόπο θέλει κανείς να το ορίσει, αρκεί δυο (ή περισσότεροι χαχα) άνθρωποι να αποδεχτούν τους όρους οικειοθελώς. Τώρα γιατί κάποιοι gay ενώ απολαμβάνουν το παθητικό σεξ δεν θέλουν να το παραδεχτούν είναι μάλλον δικό τους θέμα. Φαντάζομαι ότι πάλι ο λόγος είναι κοινωνικός, με την έννοια ότι αν απολαμβάνεις το παθητικό και το λες, αυτό θα σημαίνει ότι είσαι λιγότερο άντρας και περισσοτερο γυναίκα. Μπούρδες, αν θες τη γνώμη μου!

Στο βασικό σου ερώτημα, δεν έχω επιστημονική απάντηση (αν αυτή υπάρχει). Το μόνο που μπορώ να πω είναι την καθαρά προσωπική μου γνώμη, η οποία τείνει στο ότι φετιχοποιούν μια κοινωνική προκατάληψη. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι κακό να έχεις ξεκαθαρίσει ότι σου αρέσει μόνο το παθητικό σεξ. Αν αυτό το ξεκαθαρίζεις στον άλλον, τότε εσύ είσαι ειλικρινής. Εφόσον ο άλλος μείνει μαζί σου, οφείλει να το λάβει υπ' όψιν του και να μην περιμένει τίποτε άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Λίγοι γκέι είναι καθαροαιμοι ενεργητικοί
Οι περισσότεροι παίζουν και τους δύο ρόλους και αυτό είναι εκνευριστηκα.
Οι στρέιτ έχουν ενδιαφέρον γτ τους κουμανταρεις φαντάζομαι ευκολότερα άσε που έχουν αρρενωπότητα.

Elementstv είπε...

@Ανωνυμε δε ξέρω αν τους κουμαντάρεις πιο εύκολα, τουλάχιστον όχι από μια ηλικία και μετά. Για την αρρενωπότητα θα συμφωνήσω. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ, ότι όσο μεγαλώνω, αρχίζω να θέλω και άλλα πράγματα από ένα πιθανό σύντροφο, και πχ η αρρενωπότητα δεν είναι πλέον κάτι απόλυτο για μένα, δέχομαι και "πινελιές" θηλυκότητας. Πάντως για τους ρόλους, ενεργητικός/παθητικός, εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι δυστυχώς ο κύριος λόγος που οι περισσότεροι γκέι θα είμαστε/είναι(?) μόνοι τους. Γιατί υπάρχει μεγάλη δυσαναλογία. Οι περισσότεροι είναι bottom. Μάλιστα, παρατηρώ πως το θέμα αυτό δεν αναλύεται αρκετά τουλάχιστον ανοικτά και πως υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια να παραδεχτεί κάποιος ότι γουστάρει μόνο παθητικό . Εγώ το παραδεχόμουν πάντα και μου έκανε εντύπωση ότι οι περισσότεροι το έβρισκαν περίεργο.