Φετος το φθινοπωρο ξεκινησα να μαθαινω οδηγηση.Ερχομουν σαββατοκυριακα επαρχια και με πηγαινε ο πατερας μου και μου μαθαινε να οδηγω....Ξερω αργησα να μαθω να οδηγω, ισως επειδη φοβομουν δεν με "ειχα" ικανο να καταφερω να οδηγω... Τελικα ποτε μην λες ποτε... Εχω αγαπησει την οδηγησει οσο λιγα πραγματα στη ζωη μου. Σε λιγο καιρο θα παρω το διπλωμα . Ηδη οδηγω πολυ καλα εχω οδηγησει μεγαλες αποστασεις(150 χμ και πανω)! Σκεφτομουνα σημερα, τι αγαπω τοσο πολυ στην οδηγηση. Εχω καταληξει οτι μου αρεσει η ανεξαρτησια που μου δινει οτι μπορω να παρω το αμαξι και να χαθω μακρια απ'ολους και απ'ολα.
Παντα μου αρεσε να ειμαι ανεξαρτητος....Απο το καλοκαιρι και μετα, εκανα πολλα βηματα στο να γινω ανεξαρτητος και ακομη ειμαι στη μεση της διαδικασιας αυτης. Προσπαθω να γινω αυταρκης και γι'αυτο συντομα θα δουλεψω κιολας.Εχω καταφερει σε μεγαλο βαθμο να εκτιμησω τον εαυτο μου ωστε να μην εξαρτωμαι απο φιλους ή γκομενους... Και οχι λογω φοβου πιθανης εγκαταλειψης απο αυτους, απλα γιατι οσο παρατηρω το τι "λειτουργει" στον κοσμο γυρω μου τοσο καταλαβαινω οτι οιι ανθρωποι που θαυμαζω ζουν καλα σε καθε κατασταση, διοτι εχουν τον εαυτο τους, τον αγαπουν και τους αρκει...Ολοι οι γυρω τους προσθετουν εμπειριες στη ζωη τους, αλλα δεν ειναι η ζωη τους. Και αυτο ειναι κατι που το ζηλευω.
Ειμαι εδω και μερες επαρχια, για καποια μαθηματα οδηγησης, και συχνα πυκνα παιρνω το αμαξι και κανω βολτες. Πηγαινω συχνα παραλια γιατι μου αρεσει ειδικα στη δυση του ηλιου. Σημερα ειδα ενα αγορι που αποτελεσε τον ανεκπληρωτο ερωτα μου στο Γυμνασιο, 5 χρονια μεγαλυτερος μου, εξαιρετικα ομορφος(ελα τωρα ο ανεκπληρωτος ερωτας μας, παντα ειναι θεος ειδικα στην εφηβεια). Τον ειδα με μια κοπελα να μιλανε, γελανε κτλ . Αυτος ξερει οτι τον γουσταρα αλλα ως στρεητ δεν μπορεσε να ανταποκριθει. ΓΙα μια στιγμη εμεινε ακινητος κοιταζοντας τους. Για λιγο εγινα, 14 χρονων, φουλ ερωτευμενος μαζι του, και η καρδια μου βουλιαξε. Ηρθα γρηγορα ομως στην πραγματικοτητα. Δεν ειμαι 14, δεν ειμαι στο Γυμνασιο, δεν ειμαι πλεον ερωτευμενος μαζι του, αν και ειναι απιστευτα ομορφος, και μπορει να κανει ο,τι θελει. Εβαλα μπρος και εφυγα.
Απο το καθρευτη τον ειδα να κοιταζει να απομακρυνομαι. Χαμογελασα και επιταχυνα....
" Αν η εικονα ειναι η μοιρα της ερωμενης, τοτε το σφαλμα του εραστη να αγαπηθει απ'αυτην δεν εξαγοραζεται με τιποτα!"
