Έρως ανίκατε μάχαν....

Στο πλαισιο της αφορητης δημοσιας φλυαριας περι οικονομικης κρισεως, εντατικων μετρων αναπτυξης κτλ κτλ οι διαφοροι "μελλοντολογοι" στα καναλια εφημεριδες κτλ μας προμηνυουν οτι θα ερθουν τα πανω κατω...

Θα ηθελα ομως μεσα απο τουτο το ποστ να σας καθησυχασω: αυτο που θα παραμεινει ιδιο και απαραλαχτο στη ζωη μας ειναι το αγριο παραμυθιασμα μας με τον ερωτα. Αυτο, αδερφια, δεν αλλαζει με τιποτα, μην ανησυχειτε. Καθε φορα που θα χρεωκοπουμε, θα διαλυουμε το σπιτι μας, θα χανουμε τη δουλεια ή τους παιδικους μας φιλους και γενικα καθε φορα που η ζωη μας θα παιρνει την κατω βολτα, εμεις θα διαβαζουμε τα ζωδια στις εφημεριδες για να δουμε ποτε η Αφροδιτη θα φεξει τη στρατα του ιδανικου αγαπημενου(αγαπημενης), που θα εισβαλει στη ζωη μας και θα της αλλαξει τα φωτα στο φως. Καθε φορα που θα συνανταμε εναν( ή μια) διαθεσιμο εκ συμπτωσεως να κατοικησει προσωρινως τη ζωη μας, θα βαζουμε μπροστα το ανοητο , αλλα απολυτα ακαταμαχητο μηχανισμο της ερωτικης φαντασιωσης που συνοψιζεται στα εξης απλα βηματα:



Βημα πρωτον: Σταμπαρουμε το θυμα. Η επιλογη του ποτε δεν ειναι τυχαια παρα το γεγονος οτι η συναντηση μας φαινεται απολυτως τυχαια, για να μην πω μοιραια . Το θυμα σημειωτετον, μας εχει σταμπαρει συγχρονως - ως γνωστον, δεν υπαρχει αθωο θυμα. Τα προσοντα του μπορει να μην ειναι ορατα για τον εξω κοσμο αλλα για μας λαμπουν σαν το βορειο σελας. Ενας προσεκτικος(ενταξει και κυνικος) παρατηρητης θα ελεγε οτι τα προσοντα του θυματος ανταποκρινονται πληρως στις νευρωσεις μας. Αν εισαι Βισση, Καρβελα ονειρευεσαι. Αν εισαι φυσει γραμματεας, θα ερωτευτεις τον φυσει διευθυντει(προσοχη οχι θεσει, φυσει).Αν εισαι φυσει χασαπης, το προβατο θα φουντωνει τα αισθηματα σου, ποτε ο λυκος, που δεν τρωγεται με τιποτα. Βεβαια η αληθινη φυση μας συνηθως ειναι πιο πολυπλοκη και λιγοτερη εμφανης στα μη εξασκημενα ματια. Γι'αυτο βλεπεις ενιοτε και σαδιστες να τρελαινονται με κυριες που χειριζονται μαστιγια και τρελαινεσαι και εσυ. Ξυσε ομως λιγο την επιφανεια και θα βρεις απο κατω δυο συμπληρωματικες νευρωσεις να χαιδευονται.

Βημα δευτερον και κυριοτερον: Φορτωνεις πανω στο(καθολου ανυποψιαστο) θυμα ολες σου τις φαντασιωσεις, ελπιδες, τα τι-θα-ηθελα-να-ειμαι-αν-δεν-ημουν-ο,τι-ειμαι, ολα οσα ζητησες ποτε να σου φερει ο Αη Βασιλης και ποτε δεν εφερε ο σιχαμενος γερο-κουφος. Αυτα εις την νιοστην, πασπαλισμενη με το σεξουαλικοτατο κοκκινο της Κοκκινοσκουφιτσας και το αγνοτατο λευκο των προθεσεων της Χιονατης. Ολες οι αραχνιασμενες και ματαιωμενες προσδοκιες που κουβαλαμε σκυφτοι καθε μερα φορτωνονται μεμιας στην καμπουρα του θυματος αλλα -ω του απιστευτου θαυματος!- εκεινο καθολου δεν βαρυγκομα. Η εξηγηση ειναι απλη: εχει μολις ξεφορτωθει το δικο του αβασταχτο βαρος ματαιωμενων ελπιδων στη δικη μας καμπουρα. Ειναι δε γνωστο οτι τα ξενα βασανα ειναι ελαφρυτερα, οι ξενες ελπιδες πιο βασιμες και οι ξενες καταστροφες πιο αναστρεψιμες απο τις δικες μας.

Αυτο το σταδιο ειναι πραγματικα απαιχτο. Οι ενδορφινες που παραγει ο ανθρωπινος εγκεφαλος σ'αυτη τη φαση, ισοδυναμουν με δεκα κιλα σοκολατες αμυγδαλου ΙΟΝ, τρια συνεχη μερονυχτα στο γυμναστηριο, συν την παρακολουθηση του Τσαμπιονς λιγκ ή της Eurovision(διαλεχτε και παρτε), οπου νικαμε εναντιων των βαρβαρων. Ξυπνας το πρωι και σου φαινεται οτι ο κοσμος ολος ειναι στη θεση του, και εσυ χαμογελας(σαν ηλιθιος αλλα τι εγινε?) στο κεντρο του. Δειχνεις επιεικεια για ολα.

Η φιλη σου δεν ειναι χαζη, ειναι καλη. Ο καπετανιος με το τσιμπουκι δεν ειναι κιτς, ειναι (very) cheap art. Ο αδερφος δεν ειναι nerd, περναει εφηβεια και ζοριζεται το πουλακι μου. Για να συνοψισω η φραση-κλειδι της φασης ειναι: "Kελαηδηστε, ωραια μου πουλακια, κελαηδηστε". Το γεγονος οτι ολοι ζησαμε ή ζουμε ή θα ζησουμε μια περιοδο τετοιας αβασταχτης ευφοριας στη ζωη μας, για να τη νοσταλγουμε στη συνεχεια αφιονισμενα για χρονια ατελειωτα, εχει οδηγησει ολη τη βιομηχανια της αναψυχης(μουσικη, κινηματογραφο, τηλεοραση, λογοτεχνια) να τη βαλει στο στοχαστρο και να τη ξεζουμισει. Καθε τραγουδι που σεβεται τον εαυτο του περιεχει τη λεξει ερωτας. Οι ταινιες που μοσχοπουλανε στο κοσμο ειναι ερωτικες κομεντι, οπου ο αληθινος ερωτας παντα θριαμβευει.

Οι ταινιες, τα τραγουδια, τα μυθιστορηματα ειναι φισκαρισμενα απο αισθησιακες και μοιραιες συναντησεις αδερφων ψυχων που διατυμπανιζουν τη μοναδικη και ανεπαναληπτη ευτυχια τους. Οι μουσικοι, οι ποιητες, οι μυθιστοριογραφοι και οι σεναριογραφοι, βλεπετε, εμαθαν επωδυνα το μαθημα τους:χωρις αισθημα, το πραμα σπανια πουλαει....

Το ζητημα ομως εχει συνεπειες πολυ σκοτεινοτερες και πολυπλοκοτερες απο την εκμεταλλευση, που στο κατω κατω ειναι και φυσικη. Ολα ειναι υπο εκμετταλευσιν, γιατι να μεινει απ'εξω ο ερωτας? Αυτο το σημειο θελω να το προσεξετε περισσοτερο: Διοτι αυτη ακριβως η ακραια μυθοποιητικη χρηση του απο τα media, δηλαδη αυτη η ακαταπαυστη διαφημιση της πρωτης φασης του, θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι και ο λογος που ολοι τον τοποθετησαμε θελοντας και μη στο επικεντρο των φαντασιωσεων μας, των επιθυμιων, των στοχων ολοκληρης της εφηβο-ενηλικης ζωης μας. Θα μου πειτε κακο ειναι αυτο? Κι αν ο τρελος ερωτας δεν κραταει κι αν η προσγειωση ειναι αναποφευκτη, εχουμε δικαιωμα στο ονειρο βρε αδερφε! Τα πραγματα ομως ποτε δεν ειναι τοσο απλα. Με το να γιγαντωνουμε τοσο αυθαιρετα τη σημασια του στη ζωη μας, περιθωριοποιουμε αναγκαστικα την σημασια αλλων παραγοντων και υποβαθμιζουμε αλλες αξιες οπως η φιλια, η κοινωνικη αλληλεγγυη, η αυτοβελτιωση, η δημιουργικοτητα. Μια φιλια δεν μπορει να εισβαλει με αστεροσκονη στη ζωη μας, μπορει ομως χωρις καμμια αμφιβολια να την κανει γλυκυτερη, να μας παρηγορησει σε σκοτεινους καιρους, να μας συντροφεψει τους χειμωνες, να μας στηριξει οταν παθουμε ηλεκτροπληξια απο τα χριστουγεννιατικα φωτακια του ερωτα. Μια φιλια ειναι σαν την τριανταφυλλια του μικρου πριγκηπα: αν την ποτισεις θα κρατησει για παντα. Η κοινωνικη αλληλεγγυη κανει τη ζωη μας ανθρωπινη περισσοτερο απο καθε ρομαντζο. Ολα αυτα ομως εξαφανιζονται κατω απο το βαρος του πολυδιαφημισμενου ερωτα, παρα το γεγονος οτι ολοι ξερουμε πως δεν προκειται, που να χτυπιομαστε, να κρατησει πανω απο 1 χρονο(και πολυ σας βαζω). Δεν θελω να παρεξηγηθω...και γω θυμα της γοητειας του ειμαι. Και στο δικο μου το μυαλο το screen saver ειναι μια εικονα: να κατηφοριζω την Ναυαρινου χοροπηδωντας γιατι σε λιγα δευτερολεπτα θα τον συναντησω...Προσπαθω ομως(χωρις εξασφαλισμενη επιτυχια, εννοειται) να κραταω υπο ελεγχο τις προσδοκιες μου, για να μην πεσουν πανω στους ωμους του καλου μου και τον συντριψουν. Δεν μπορει να μου κανει ενεση αυτοεκτιμησης, αν εγω την αραξω στον καναπε του αυτοοικτιρμου και δεν κουναω το δαχτυλακι μου για να πετυχω οσα ευχηθηκα. Δεν φταιει αυτος αν δεν κουτρουβαλαω κατηφοριζοντας τη Ναυαρινου επειδη θα τον δω. Ο χρονος φταιει που τα μπαναλιζαρει ολα. ΕΙναι και η ανθρωπινη φυση. Τα καλα τα θεωρει αυτονοητα, για τα κακα μονο αγανακτει και βριζει. Βαζετε στοιχημα οτι και ο τυχερος του τζοκερ στην Καρπαθο(5.000.000 ευρω) θα νιωθει γεννημενος πλουσιος σε εξι μηνες?

Αντε να το χωνεψουμε ομως αυτο οταν μας βομβαρδιζουν με ρομαντσα απο το πρωι ως το βραδυ. Ετσι, μολις οι ορμονες που ξεφαντωναν πιασουν και παλι τους κανονικους τους ρυθμους, η κατασταση, το νορμαλ δηλαδη, αιφνης, μας φαινεται γκριζο και πληκτικο και αφορητο. Τοτε αναποδογυριζονται ολα. Οσα ελπισαμε απο τον καλο μας γινονται οπλο και στρεφονται εναντιον του. Αυτος φταιει που η ζωη μας δεν μας αρεσει, αυτος ευθυνεται που η δουλεια μας ειναι αχαρη και οι φιλοι μας φευγατοι, το προγραμμα στην τηλεοραση βαρετο, ο τραπεζικος μας λογαριασμος ανυπαρκτος. Στο τελος φθανουμε να τον μισουμε υποσυνειδητα που δεν κατορθωσε να μας μεταμορφωσει μονιμως απο σταχτοπουτες(βατραχους) σε πριγκηπισσες(πριγκηπες). Και ξαναρχιζουμε τον φαυλο κυλο: ονειρευομαστε τη μερα που θα μπει στη ζωη μας ο αλλος, ο <<πραγματικος>> ερωτας και θα φερει τα πανω κατω.

Συμπερασμα: Πραγματικος ερωτας δεν υπαρχει, αφου ολοι ειναι πραγματικοι με τον τροπο τους. Κανενας παντως δεν μπορει να αλλαξει τη ζωη μας για παντα. Μονο εμεις μπορουμε να αλλαξουμε τη ζωη μας και οχι για παντα, καθοτι συντομα θα βαριομασταν. Αρα απολαυστε την πρωτη φαση οσο κραταει, περαστε ευτυχεις και εν ισορροπια στη δευτερη και θυμυθειτε αυτο που ελεγαν οι γιαγιαδες μας: "Κανενα θαυμα δεν κρατα πανω απο τρεις μερες". Χρησιμοτατο μπορει να αποδειχθει και αυτο που ελεγαν οι παππουδες μας: <<Για τ'ονομα του Θεου, μη βαζετε ολα τα παΐδακια στον ιδιο φουρνο!>>.