Apology Not Accepted

Τι ειναι καλυτερο να κανεις οταν ενα ατομο που σημαινει πολλα για σενα σου κανει κατι ασχημο? Το διαγραφεις και προχωρας παρακατω? Ή το συγχωρεις επανηλλειμενως μεχρι να γινουν ολα οπως "πριν"? Αν με ρωτουσες ενα χρονο πριν θα σου ελεγα οτι η συγχωρεση ειναι το πιο δυσκολο και το πιο σωστο πραγμα που μπορεις να πραξεις σε τετοιες περιπτωσεις.



Μηπως ομως και το να συγχωρουμε επανηλλειμενως ενα ατομο που συνεχιζει να μας κανει το ιδιο κακο, στην πραγματικοτητα δεν ειναι πραξη θαρρους και δυναμης αλλα αδυναμιας? Αδυναμιας να μεινεις μονος, αδυναμιας να διεκδικησεις το δικιο σου? Εχω αρχισει να κλινω προς αυτη την αποψη. Φετος εχω αλλαξει πολυ. Οταν καποιος κανει κατι ασχημο ειτε φιλος ειτε ο,τιδηποτε τοτε κανω μια προσπαθεια να καταλαβω απο που προερχεται η ενεργεια του αλλα δεν δινω πολλες ευκαιριες. Αν μου ξανακανεις μαλακια δευτερη φορα, απλα σε διαγραφω απο τη ζωη μου. Τον τελευταιο χρονο διεγραψα αρκετα ατομα απο τη ζωη μου. Ατομα που παλαιοτερα θα ελεγα αποκλειεται να τα διαγραψω....Πως μπορεις αλλωστε να διαγραψεις τοσο ευκολα μια μεγαλη φιλια, ή ενα μεγαλο ερωτα? Και ομως ολα γινονται, ειδικα αν εχεις εμπιστοσυνη στον εαυτο σου. Πλεον ενα και μονο κριτηριο ξεχωριζει τους ανθρωπους που κρατω στη ζωη μου απο αυτους που διαγραφω....Και αυτο ειναι το αν νιωθω οτι οι ανθρωποι αυτοι μου προσθετουν ψυχολογικο βαρος στην καθημερινοηττα μου ή περναω καλα μαζι τους.

Φετος ελαφρυνα τη ζωη μου πολυ απο τετοια "βαρη". Προσπερασα το φοβο μου στο να μεινω μονος και εμπιστευτηκα τον εαυτο μου.. Το περιεργο(?) ειναι οτι μολις το εκανα αυτο, ανοιξαν οι πορτες για πολλα καινουργια ατομα και φιλιες και νιωθω πολυ χαρουμενος για αυτο.

Και η συγχωρεση? Δν εχει θεση στη ζωη μας? Φυσικα και εχει. Αλλα για μενα το να συγχωρεσεις συνεπαγεται οτι ξεχνας αυτο που σου εκαναν και αυτο δεν ειναι παντα ευκολο. Αν η σχεση μας με εναν ανθρωπο ειναι μια ηρεμη λιμνη τοτε οι καυγαδες, τσακωμοι, προδοσιες κτλ ειναι σαν να πετας μια πετρα στη λιμνη αυτη. Στην αρχη θα κανει κυμματακια και θα ταραχτει η επιφανεια της λιμνης. Μετα απο λιγο ομως ολα θα ηρεμησουν και θα φαινονται οπως πριν...Η πετρα ομως θα παραμενει στο βυθο.Ετσι ειναι και με μια σχεση ειτε φιλικη ειτε ερωτικη. Στην επιφανεια ολα μπορει να φαινονται ιδια αλλα στην πραγματικοτητα ισως η αλλαγη ειναι ανεπανορθωτη.

Μια κυρια πηγη δυστυχιας που παρατηρω και σε μενα και στους γυρω μου ειναι τα "τοξικα" ατομα. Τα ατομα αυτα σου απομυζουν την ενεργεια, δημιουργουν μια αρνητικοτητα στη ζωη σου, και η σχεση σου μαζι τους κρυβει περισσοτερα μειονεκτηματα παρα οφελη. Ο καθε ενας μας μπορει να εχει γνωρισει καποιο τετοιο "τοξικο" ατομο ή να εχει υπαρξει και ο ιδιος για καπποιον αλλο τοξικος... Αλλωστε ολοι μας με καποιους ανθρωπους μπορει να ειμαστε οι καλυτεροι εαυτοι μας και με αλλους οι χειροτεροι. Ειναι αυτες οι περιεργες δυναμικες που αναπτυσσονται μεταξυ δυο ή περισσοτερων ατομων που δεν εξηγουνται ευκολα.

Τι θελω να πω τελικα με αυτο το κειμενο? Ισως τιποτα συγκεκριμενο. Αλλωστε δεν γραφω βιβλιο με κανονες για τη ζωη. Το παρον ποστ το εμπνευστηκα μετα απο καποια συγγνωμη που δεχτηκα το τελευταιο καιρο απο ατομα που μου εκαναν μεγαλο κακο στο παρελθον και θελανε να ξαναμπουνε στη ζωη μου. Αλλα βρηκανε την πορτα κλειστη και νιωθω καλα με τον εαυτο μου γιατι παλαιοτερα ειχα τις πορτες παντοτε ανοιχτες... Τωρα ξερω και το πιστευω οτι για μια πορτα που κλεινει μια αλλη(ή και περισσοτερες) ανοιγουν ειδικα αν το θελεις και δεν μεινεις με σταυρωμενα τα χερια!