Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

153. “Θα άφηνες κάποιον να σου πάρει πίπα για 20 ευρώ;”







Η ερώτηση αυτή κρεμόταν στα χείλη μου καθώς τον είχα μπροστά μου, αραχτό, σέξυ, να μου λέει για τις καύλες που δεν μπορεί να ικανοποιήσει καθώς είναι μακριά από την κοπέλα του. Κρατήθηκα. Δεν είναι ώρα να γίνω ρεζίλι τώρα, σε συνάδελφο, όσα και αν έχουμε συζητήσει και έχουμε ανοιχτεί.

Ας τα πάρω από την αρχή. Είναι συνάδελφος στη δουλειά, σε άλλη ειδικότητα. 35αρης, στρέητ, με αυτή τη φυσική υπεροψία του ωραίου που ξέρει πως είναι ωραίος. Συζητάμε για την ομοφυλοφιλία, συγκεκριμένα για το γεγονός πως είμαι gay.

- “Είσαι ο πρώτος gay που γνωρίζω από κοντά. Να σε ρωτήσω κάτι;

Ωχ λέω από μέσα μου. Να δεις που θα κάνει την κλασική ερώτηση.... Και την κάνει...




- “Πότε το κατάλαβες ;” .

Του εξηγώ πως συνειδητοποίησα ότι μ’αρέσουν τα αγόρια από τα πέντε μου, όταν με ένα ξάδερφο μου παίζαμε Power Rangers και εγώ έκανα την ροζ και αυτός τον πράσινο. Του φαίνεται περίεργο και λιγάκι συναρπαστικό μαζί. Έχει μπροστά του έναν ολοζώντανο εκπρόσωπο του γκέι είδους, που του έχει ανοιχτεί κανονικά και δεν βρίσκεται κλεισμένος πίσω από ένα τηλεοπτικό κελί . Δεύτερη κλασική ερώτηση .

-¨Τι ρόλο έχεις; Τον δίνεις ή τον παίρνεις;”.

Κομπιάζω. Θέλω να πω πως είμαι μόνο παθητικός αλλά για κάποιο λόγο κρατιέμαι. Ντρέπομαι. Παθητικός = Γυναίκα = Θυληπρέπεια = Αδερφή, πούστρα.

Και τα δύο, ανάλογα την περίσταση”, του απαντώ.

Δείχνει σκεφτικός αλλά δε σχολιάζει κάτι. Μετά με σοβαρό ύφος μου λέει :

- “Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο πάντως....”

- “Ποιο απ’ όλα;”

- “Ε, να μικρή δεξαμενή επιλογών...”

Με πιάνει απροετοίμαστο. Μου φαίνεται πολύ διεισδυτική ερώτηση. Συνήθως μένουν περισσότερο σε πικάντικες λεπτομέρειες. Θέλω να διαφωνήσω, θέλω να του πω, πως δεν είναι έτσι, πως και εμείς μπορούμε να ζήσουμε όπως εκείνοι.

- “Ε, υπάρχει ευτυχώς το διαδίκτυο και πλέον μπορούμε να βρίσκουμε ευκολότερα”, του λέω ψέμματα.

- “Δεν είναι το ίδιο, δε μπορείς να φλερτάρεις όποιον θες, όποτε θες. Οι περισσότεροι είμαστε στρέητ. Εγώ όποια κοπέλα δω, τη θεωρώ στρέητ. Μπορώ να της την πέσω ακόμη και ας φάω χυλόπιτα...Να τις προάλλες, γύριζα με μια φίλη μου στο λεωφορείο, που μόλις είχε χωρίσει, και σκεφτόμουν πως θα την γαμούσα άνετα, αν ήθελε. Εσύ και να θες ένα στρέητ, δεν μπορείς να τον έχεις...”

Θέλω να του πω πως δεν ερωτεύομαι στρέητ και πως έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να παίζει στη δική μου κατηγορία και πως δεν είμαι πια παιδί. Όλα ψέμματα. Φυσικά και ερωτεύομαι στρέητ. Φυσικά και καυλώνω με στρέητ άντρες. Μη σου πω ερωτεύομαι και καυλώνω ΚΥΡΙΩΣ με στρέητ άντρες. Και πως να μη συμβαίνει αυτό. Είναι παντού γύρω μου, έχουν την κίνηση, την ομιλία και τη συμπεριφορά που γουστάρω. Πως είναι δυνατόν να πείσω τον εαυτό μου να μην τους κοιτάει;

Ανοίγει τα πόδια του και αναπροσαρμόζει τα αρχίδια του. Τα γόνατα μου λυγίζουν. Το στόμα μου σαλιώνει.

Να σε ρωτήσω κάτι; Θα άφηνες ποτέ ένα gay να σου πάρει πίπα για 20 ευρώ;”

Γελάει.

Ούτε με 500....”

Oh well, σκατά τα έκανα. Ντρόπιασα τους απανταχού γκέι που αγωνίζονται για το δικαίωμα μας στην αξιοπρέπεια, στην μονογαμική σχέση, στα παιδιά και το σπίτι με φράχτη. Για άλλη μια φορά....

2 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Πρώτον, χαίρομαι που γράφεις ακόμη!
Δεύτερον, πως βγήκαν από το στόμα σου αυτές οι λέξεις????

Bill είπε...

Προχθές πήρα την πρώτη μου πίπα είμαι52 ετών.Νιώθω υπέροχα.