Καταλαβαίνω ότι όντως αρκετές γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Καταλαβαίνω, ότι το να σε πλησιάζει κάποιος και να αρχίσει να τρίβεται πάνω σου, είναι πάρα πολύ άσχημο. Και πως είναι εύκολο να αρχίσεις να γενικεύεις επικίνδυνα. Το καταλαβαίνω, γιατί έχω υποστεί παρενόχληση, από ταξιτζή, τους πρώτους μήνες φοιτητικής ζωής στην Αθήνα. Και μπορώ να πω πως για αρκετό καιρό, δεν εμπιστευόμουν καθόλου τα ταξί. Είναι όμως σωστό να μετατρέπουμε ένα τυχαίο συμβάν σε κανόνα που καθορίζει τη συμπεριφορά μας, απέναντι στους άλλους?
Μεσημέρι, σε σταθμό του μετρό στην κόκκινη γραμμή. Μια γλυκιά φωνή μας ενημερώνει πως τα δρομολόγια θα γίνονται με καθυστέρηση. Το πλήθος που μαζεύτηκε περιμένοντας το μετρό, ασφυκτικά μεγάλος. Ήρθε το πρώτο, σχεδόν γεμάτο. Δεν μπήκα. Ήρθε το 2ο, πάλι τα ίδια. Δεν μπήκα. Στο 3ο, ήταν κάπως πιο άδεια το βαγόνι, και έτυχα να είμαι μπροστά στην πόρτα, οπότε μπήκα. Στριμώχθηκα όπως όπως δίπλα σε μια παχουλή κοπέλα, που είχε απλώσει τα χέρια της και κρατούσε τη μια πλευρά όλη δική της.
Με έσπρωχναν από πίσω, ώστε να μπορέσουν να μπουν όσο περισσότεροι μπορούσαν. Προσπαθούσα να κάνω ό,τι καλύτερο γινόταν για να εξυπηρετηθούμε όλοι και τότε ήταν που άκουσα την κοπέλα να μου λέει : "Ξέρω τι προσπαθείς να κάνεις και γι' αυτό μαζέψου!" . Την κοίταξα παραξενεμένος και τι ρώτησα τι εννοεί. "Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ". "Έχει πολύ κόσμο και σπρώχνουν, όλοι είμαστε σαν σαρδέλες". "Άστα αυτά, κράτα τις αποστάσεις σε παρακαλώ, αλλιώς θα έχουμε μπλεξίματα". Την κοίταξα αποσβολωμένος. Αλήθεια? Αυτόματα όποιος τη πλησιάζει, θέλει και να τριφτεί απάνω της. Στην αρχή σκέφτηκα να διαπληκτιστώ μαζί της, αλλά το βαγόνι ήταν φίσκα, εκείνη ύψωνε απειλητικά τη φωνή της και σκέφτηκα πως δεν άξιζε το κόπο. Γύρισα προς μια άλλη μεριά, και με τη πρώτη ευκαιρία απομακρύνθηκα από κοντά της.
Με προβλημάτισε όμως το περιστατικό. Όπως είπα και παραπάνω, θεωρώ δικαιολογημένη τη δυσπιστία των γυναικών. Αλλά μέχρι ενός σημείου. Νομίζω ότι πρέπει να έχουμε την ψυχραιμία να διαχωρίζουμε ανάμεσα στη σεξουαλική παρενόχληση και στην έλλειψη χώρου που μπορεί να αναγκάσει ένα επιβάτη να έρθει κοντά μας.
Αν και το γράφω 9 Μαρτίου, το περιστατικό έγινε στις 8 Μαρτίου, παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Είδα μια φίλη μου στο Facebook να ποστάρει ένα βίντεο από τη Unicef. Το βίντεο έδειχνε ένα κοριτσάκι, 10-11 χρονών, να παντρεύεται έναν 30άρη άντρα . Αν και πολύ ορθά πράττει η Unicef και προσπαθεί να ενημερώσει τον κόσμο για κάτι τέτοιο, το βίντεο δεν μου άρεσε. Ήταν γυρισμένο έτσι ώστε να φαίνεται ότι συμβαίνει σε μια δυτική χώρα, πολιτισμένη. Κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια . Είναι σαν να έλεγε πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και πως οι κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες δεν παίζουν κανένα ρόλο. Το μόνο που αρκεί είναι ένας άντρας - τέρας, που θέλει να παντρευτεί ένα κοριτσάκι. Και αυτό μπορεί να συμβεί οπουδήποτε.
Άρα, όλοι οι άντρες είναι εν δυνάμει τέρατα. Εν δυνάμει παιδεραστές. Ίσως υπερβολικό, αλλά έχω δει αρκετές φορές να αναδύονται τέτοιου είδους πεποιθήσεις.
Θυμάμαι ότι όταν τόλμησα να πω πως στην Ελλάδα τουλάχιστον νομικά, οι γυναίκες είναι ίσες με τους άντρες και πως το μόνο νομικά σεξιστικό πλαίσιο/συνθήκη είναι ο στρατός, ο οποίος υποδουλώνει τους άνδρες για 1 χρόνο της ζωής τους, πολλές κοπέλες της παρέας παρεξηγήθηκαν και υποστήριξαν πως οι άνδρες δεν υπόκειται σε κανενός είδους σεξισμό γιατί ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία, οπότε εκείνοι τη περνάνε ζάχαρη.
Ειλικρινά, οι ίδιες αυτές κοπέλες, που υποστήριζαν τα παραπάνω, έχουν κοροιδέψει αγόρι γιατί δεν είναι αρκετά άντρας, θεωρούν απαράδεκτο ένας άντρας να ζητήσει να πληρώσουν τα μισά σε ένα ραντεβού και έχουν κουτσομπολέψει αρκετές φορές κοπέλες που δεν έχουν τόση πέραση όσο οι ίδιες στους άντρες. Τέλος, σχολιάζοντας μια εκπομπή, υποστήριζαν πως οι γυναίκες δεν μπορούν να βιάσουν τους άντρες.
Ο σεξισμός, έχει πολλές μορφές και αφορά και τα δύο φύλλα. Δεν είναι αποκλειστικό "προνόμιο" της μιας πλευράς. Σε καμμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι όλες οι γυναίκες βλέπουν τους άντρες ως καλά κρυμμένα τέρατα αλλά σίγουρα, έχει αναπτυχθεί μια διαλεκτική που θέτει τον άντρα πάντοτε στην μειονεκτική θέση, όσον αφορά τουλάχιστον την ακεραιότητα και τη συμπεριφορά του.
Και μεις οι gay διατρέχουμε παρόμοιους κινδύνους. Έχοντας αρκετοί από μας υποστεί bullying, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, εύκολα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε όλους τους straight ως ρατσιστές, στενόμυαλους τραμπούκους. Έχοντας φίλες που σε μια διαμάχη, χρησιμοποίησαν την σεξουαλική μας ταυτότητα για να μας υποβαθμίσουν, εύκολα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι όλες οι γυναίκες είναι κότες, κατίνες, προδότρες κτλ.
Δεν λέω κάτι καινούριο. Δεν πρέπει να γενικεύουμε. Το ξεχνάω πολλές φορές, είναι εύκολο να βάζουμε σε κουτάκια τους ανθρώπους. Όμως, πολλές φορές, έχοντας αφήσει στην άκρη τα στερεότυπα και τις προκατασκευασμένες αντιλήψεις και προσδοκίες για ανθρώπους, έχω εκπλαγεί πολλές φορές ευχάριστα. Αυτά και για σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου