Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

109. Πόσοι είμαστε τελικά?



 Μέχρι πριν λίγα χρόνια διάβαζες σε περιοδικά ή εφημερίδες, πως οι ελέφαντες ζούνε συχνά μέχρι τα 100. Φυσικά κάθε κτηνίατρος ζωολογικού κήπου μπορούσε να σου επιβεβαιώσει πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, και πως συνήθως οι ελέφαντες ζούνε μέχρι τα 60-70. Κανείς δεν ερευνούσε το δεδομένο αυτό, απλά ο καθένας το άκουγε από κάποιον άλλο και το μετέφερε στον επόμενο χωρίς να το αμφισβητήσει. 


Αν και η σύγκριση φαίνεται περίεργη αρχικά, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το ερώτημα "Ποιό ποσοστό του πληθυσμού περίπου είναι γκέι? Και η απάντηση είναι ένα ωραίοτατο ολοστρόγγυλο 10%. Κανείς δεν μπαίνει στο κόπο να το ελέγξει, να το αμφισβητήσει, να ψάξει να δει από που προέκυψε. Και έτσι το ποσοστό αυτό διαδίδεται και καθιερώνεται, πιθανότατα λόγω του στρογγυλού και "τακτοποιημένου" χαρακτήρα του. Ο καθένας μπορεί να αμφισβητήσει τον αριθμό αυτό προς τα κει που τον συμφέρει ή θέλει. Οι ομοφοβικοί θα πούν ότι είναι κατά πολύ μικρότερος, και αρκετοί από μας θα ισχυριστούμε ότι είναι μεγαλύτερος, απλά οι περισσότεροι κρύβονται. 


Γιατί εδώ που τα λέμε, ποιοι συμπεριλαμβάνονται υπό την ταμπέλα του lgbt πληθυσμού? Είναι στ' αλήθεια 10% το ποσοστό εκείνων που ερωτεύονται ομόφυλούς τους, που συνάπτουν σχέσεις, και που ενδιαφέρονται αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά για το ίδιο φύλο? Ή περιλαμβάνει και τους άντρες που περιστασιακά θα αναζητήσουν σεξ με το ίδιο φύλο, και μετά επιστρέφουν στη γυναίκα τους?

10%? Δεν θα με πείραζε καθόλου να ισχύει αυτό το ποσοστό, και ίσως στην Αθήνα ένα τέτοιο ποσοστό μπορεί να φανεί ρεαλιστικό, αν λάβει κανείς υπόψιν τον αριθμό των γκέι μαγαζιών καθώς και το γεγονός πως η ορατότητά μας είναι πολύ μεγαλύτερη. Ίσχύει όμως κάτι τέτοιο για την κλειστή και άχρωμη επαρχία? Αν μετράμε και τους ανθρώπους που αισθάνονται έλξη για το ίδιο φύλο, αλλά δεν το ομολογούν ποτέ, ή το καταπιέζουν, ή το τοποθετούν σε ασφυκτικά κουτάκια, τι νόημα έχει? Αφού είτε είναι είτε δεν είναι, το ίδιο και το αυτό.

 
Επιπροσθέτως, το παιχνίδι των αριθμών έχει και πολιτική διάσταση. Φυσικά και μας συμφέρει να διαδίδεται πως είμαστε 10% ή και περισσότεροι, αφού έτσι μπορούμε ευκολότερα να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα, ως πολυπληθές κομμάτι της κοινωνίας μας. Και για τον ίδιο λόγο, συμφέρει τους ομοφοβικούς να διατείνονται πως αποτελούμε το 1% της κοινωνίας, ώστε να έχει βάση το επιχείρημα τους "Δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με μια τόσο μικρή μειονότητα", καθώς και πως "κοιτάξτε πως μια χούφτα ανθρώπων, ελέγχει το κόσμο."

Αλλά πόσοι είμαστε πραγματικά? Όπως προείπα, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά, και όποιος υποστηρίζει πως έχει την σίγουρη και ασφαλή απάντηση, δεν είναι να τον παίρνει κανείς στα σοβαρά.. Παρόλ' αυτά, υπάρχουν κάποια στοιχεία. .Σε αυτή την ιστοσελίδα, αναφέρονται τα ποσοστά από διάφορες έρευνες για το ποσοστό της ομοφυλοφιλίας μέσα στα χρόνια και συνήθως βρίσκεται στα πλαίσια του 3%-7% . Αν βάλουμε και όσους άντρες, είχαν κάποια ομοφυλοφιλική εμπειρία στη ζωή τους, το ποσοστό ανεβαίνει κάπως.


Μακάρι να είμασταν περισσότεροι. Μακάρι διότι έτσι θα είχαμε περισσότερες ερωτικές επιλογές, μεγαλύτερη ορατότητα, περισσότερη αποδοχή. Ίσως όμως και να μην έχει σημασία. Ο χρόνος (ίσως) να δείξει.


1 σχόλιο:

Voltsek είπε...

Πραγματικά είναι δύσκολο να ορίσεις την έννοια του gay για να μετρήσεις πόσοι είμαστε. Προσωπικά νομίζω ότι το 10% είναι μικρό ποσοστό, αν υπολογίσεις και τους bi αλλά και όσους είχαν σε κάποια στιγμή σεξουαλική επαφή με άτομα του ίδιου φύλου. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι νομίζω και η χρονική στιγμή. Δηλαδή, πριν 50 χρόνια το ποσοστό θα ήταν μικρότερο, όχι επειδή ήμασταν λιγότεροι αλλά επειδή φοβόμασταν να εκδηλωθούμε.