Ένα χωνάκι βανίλια ειναι μόνο ένα χωνακι βανίλια?

Την εφηβεια μονο οι γεροι και οι βλακες την εξωραιζουν. Ολοι οι υπολοιποι ξερουμε οτι η εφηβεια ειναι σαν την ανοιξη: η πιο σκληρη μας εποχη.Η εφηβεια ειναι ο 1ος Παγκοσμιος Πολεμος της ζωης μας. Στα πεδια των μαχων της σκοτωνουμε το παιδι που υπηρξαμε, τους φιλους του,. τους γονεις του, τις ισορροπιες του. Καποιοι αδυνατουν να επιζησουν. Πως να θαψεις τοσους νεκρους? Πως να συνηθισεις τοσες καινουργιες ξενες και κακοηχες λεξεις?Επαγγελματικη αποκατασταση, κοινωνικος προσδιορισμος, ενταξη....Πως να παρουμε ξαφνικα proficiency στα αλαμπουρνεζικα των γονιων μας?Τι θα πει μαμα, νεα ταξη πραγματων?
Καποιοι εχουν το χαρισμα φυσικα. Προσαρμογη ονομαζεται και -οπως ολα σχεδον- ειανι ενα νομισμα με 2 οψεις. Καποιοι γεννηθηκαν ετοιμοι, κομμενοι και ραμμενοι για μεγαλα, με την κρουστα αθικτη και εκ γενετης στη θεση της.
Καποιοι ομως, οι πιο πολλοι, κολυμπαμε στα θολα νερα του μεσου ορου: ουτε πρωταθλητες της προσαρμογης ουτε ισοβια φυλακισμενοι του παιδιου που υπηρξαμε. Μερικες φορες και τα δυο. Με τα τρελαμενα πανω μας και τα θλιβερα κατω μας.Εμεις αναδυομαστε -οσοι επιζησουμε τοσο οικειων θανατων- καινουργιοι ανθρωποι απο το πεδιο της μαχης της εφηβειας μας, πιο σκληροι, κομματακι πιο αχαροι, με κουρεμενο αγαρμπα το χνουδι του νεοσσου. Τελικα προσαρμοσμενοι. (Ψιλο) ετοιμοι για το καλυτερο και το χειροτερο. Ομως ουτε οι καλυτεροι ουτε οι χειροτεροι!

Αυτό ήταν η εφηβεία μας. Τοτε γιατι λυσσαξαμε ολοι μαζι της? Γιατι τοσα τραγουδια, τοσες ταινιες, τοσο μελανι και φιλμ ξοδεμενο? Τι μας παιδευει ακομα ελογου της τοσα χρονια μετα? Καιρο αναρωτιομουν για αυτο το θεμα και απαντηση δνε εβρισκα.Χθες το βραδυ ομως ημουν τυχερος: η απαντηση εφτασε σε μενα μονη της, μισοκρυμμενη σενα χωνακι βανιλια(γραμμενο το καλοκαιρι). Ενα χωνακι παγωτο τοσο δραστικο, οσο και η μαντλεν του Προυστ βουτηγμενη στο τσαι.

Ηταν εντεκα παρα δεκα, ημουν εξω απο το θερινο σινεμα της περιοχης μου κι ετοιμαζομουν για την προβολη μιας ταινιας δρασης. Ξερετε, απο εκεινα τα φιλμ <<πολλη δραση για το τιποτα>> που σου επιτρεπουν να συγκεντρωθεις στην κοκα κολα σου και στο φεγγαρι. Ξαφνικα ενιωσα μια πελωρια λαχταρα για παγωτο χωνακι. Βανιλια ομως και τιποτα αλλο - εξηγημενα πραγματα. Τρεχω στο διπλανο παγωτατζιδικο, παιρνω το χωνακι μου ξεχειλισμενο απο τρεις υπεροχες μπαλες βανιλια και επιστρεφω στο σκοταδι της προβολης που ειχε αρχισει. Καθομαι. Βαζω το χωνακι ανυποψιαστος στο στομα. Και τοτε ακριβως εγινε. Ειδα με κλειστα ματια τη γλωσσα μου να μακραινει, να γινεται ενας δρομος. Ενας δρομος που ξεκινουσε απο το χωνακι και εφτανε ως την αυλη του σχολειου μου στην επαρχια, ωρα οχτω, Ιουνιος, μαζί με τον κολλητο μου παρακολουθουμε τον ωραιο του σχολειου.<<Κοιταζει?>>ρωτουσα με αγωνια.<Κοιταζει>> με καθυσηχαζε.<<<Καρφωμενος ειναι>>. Κι εγω χαμηλωσα τα ματια και εφερα το χωνακι μου στο στομα. Ενα χωνακι βανιλια. Τρεις μπαλες. Ενα χωνακι πυρομαχικο στον πρωτο ερωτα της ζωης μου. Ενα χωνακι φορμα παραλλαγης- να μη βλεπει ο αντιπαλος τι κανουμε. Ενα χωνακι που ποτε δεν ελιωσε κι ετσι βγηκε αιφνης ενα βραδι ανεπαφο μεσα στον καυσωνα της ενηλικης ζωης μου για να με οδηγησει ξανα στη χωρα της πρωτης φορας. Στη χωρα οπου τιποτα δεν ειχε ξαναγινει και ολα ηταν πιθανο να συμβουν. Οπ[ου οι γευσεις ηταν χρωματιστες και οι εικονες πεντανοστιμες και τα παρτι υπεροχα. Πισω στην εφηβεια μου!
Κανενα παγωτο δεν μπορεσε να συγκριθει μ'εκεινο στα χρονια που ακολουθησαν. Καμμμια Εβγα και καμμια Δωδωνη. Φουκαραδες εισαγωγεις που πατε να αναμετρηθειτε με μια αναμνηση! Κανενα παρτι δεν εφτασε ουτε στο μικρο του δαχτυλακι εκεινου απ'οπου εφυγα ξυπολυτος στις 3 το βραδυ ενω οι γονεις μου ειχαν πει 12 το πολυ.Καμμια βολτα δεν θα συγκριθει με εκεινες που εκανα με τον κολλητο μου, σχεδιαζοντας την ζωη μας στην Αθηνα.Κανενα αρωμα δεν θα συγκριθει με την μυρωδια του αγοριου που σου αρεσε, μετα την προπονηση ποδοσφαιρου!
Εκεινο το βραδυ πληρωσα το εισιτηριο αλλα την ταινια δεν την ειδα. Καταλαβα ομως γιατι η βιομηχανια διασκεδασης στηριξε επι τοσο πολυ τοσο μεγαλο κομματι του προυπολογισμου της σε αναφορες στην εφηβεια μας. Ειναι γιατι οι αισθησεις μας εχουν αμβλυνθει σιγα σιγα, αλλα ενα κομματι μας επιμενει να θελει. Ειναι γιατι η χωρα της πρωτης φορας καθε μερα και περισσοτερο φευγει μακρια μας τωρα που πηραμε υπηκοοτητα στη χωρα του deja vu. ΕΙναι γιατι τα παγωτα βανιλια εχουν χασει τις θαυματουργες ιδιοτητες και δεν ανοιγουν ξαφνικα μπροστα στη γλωσσα σου το μονοπατι που σε γυριζει πισω.
Εκτος αν ειναι καλοκαιρι, νυχτα, το εργο ειναι βλακεια κι εσυ πας γυρευοντας....