Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Ένα χωνάκι βανίλια ειναι μόνο ένα χωνακι βανίλια?


Την εφηβεια μονο οι γεροι και οι βλακες την εξωραιζουν. Ολοι οι υπολοιποι ξερουμε οτι η εφηβεια ειναι σαν την ανοιξη: η πιο σκληρη μας εποχη.Η εφηβεια ειναι ο 1ος Παγκοσμιος Πολεμος της ζωης μας. Στα πεδια των μαχων της σκοτωνουμε το παιδι που υπηρξαμε, τους φιλους του,. τους γονεις του, τις ισορροπιες του. Καποιοι αδυνατουν να επιζησουν. Πως να θαψεις τοσους νεκρους? Πως να συνηθισεις τοσες καινουργιες ξενες και κακοηχες λεξεις?Επαγγελματικη αποκατασταση, κοινωνικος προσδιορισμος, ενταξη....Πως να παρουμε ξαφνικα proficiency στα αλαμπουρνεζικα των γονιων μας?Τι θα πει μαμα, νεα ταξη πραγματων?
Καποιοι εχουν το χαρισμα φυσικα. Προσαρμογη ονομαζεται και -οπως ολα σχεδον- ειανι ενα νομισμα με 2 οψεις. Καποιοι γεννηθηκαν ετοιμοι, κομμενοι και ραμμενοι για μεγαλα, με την κρουστα αθικτη και εκ γενετης στη θεση της.
Καποιοι ομως, οι πιο πολλοι, κολυμπαμε στα θολα νερα του μεσου ορου: ουτε πρωταθλητες της προσαρμογης ουτε ισοβια φυλακισμενοι του παιδιου που υπηρξαμε. Μερικες φορες και τα δυο. Με τα τρελαμενα πανω μας και τα θλιβερα κατω μας.Εμεις αναδυομαστε -οσοι επιζησουμε τοσο οικειων θανατων- καινουργιοι ανθρωποι απο το πεδιο της μαχης της εφηβειας μας, πιο σκληροι, κομματακι πιο αχαροι, με κουρεμενο αγαρμπα το χνουδι του νεοσσου. Τελικα προσαρμοσμενοι. (Ψιλο) ετοιμοι για το καλυτερο και το χειροτερο. Ομως ουτε οι καλυτεροι ουτε οι χειροτεροι!

Αυτό ήταν η εφηβεία μας. Τοτε γιατι λυσσαξαμε ολοι μαζι της? Γιατι τοσα τραγουδια, τοσες ταινιες, τοσο μελανι και φιλμ ξοδεμενο? Τι μας παιδευει ακομα ελογου της τοσα χρονια μετα? Καιρο αναρωτιομουν για αυτο το θεμα και απαντηση δνε εβρισκα.Χθες το βραδυ ομως ημουν τυχερος: η απαντηση εφτασε σε μενα μονη της, μισοκρυμμενη σενα χωνακι βανιλια(γραμμενο το καλοκαιρι). Ενα χωνακι παγωτο τοσο δραστικο, οσο και η μαντλεν του Προυστ βουτηγμενη στο τσαι.

Ηταν εντεκα παρα δεκα, ημουν εξω απο το θερινο σινεμα της περιοχης μου κι ετοιμαζομουν για την προβολη μιας ταινιας δρασης. Ξερετε, απο εκεινα τα φιλμ <<πολλη δραση για το τιποτα>> που σου επιτρεπουν να συγκεντρωθεις στην κοκα κολα σου και στο φεγγαρι. Ξαφνικα ενιωσα μια πελωρια λαχταρα για παγωτο χωνακι. Βανιλια ομως και τιποτα αλλο - εξηγημενα πραγματα. Τρεχω στο διπλανο παγωτατζιδικο, παιρνω το χωνακι μου ξεχειλισμενο απο τρεις υπεροχες μπαλες βανιλια και επιστρεφω στο σκοταδι της προβολης που ειχε αρχισει. Καθομαι. Βαζω το χωνακι ανυποψιαστος στο στομα. Και τοτε ακριβως εγινε. Ειδα με κλειστα ματια τη γλωσσα μου να μακραινει, να γινεται ενας δρομος. Ενας δρομος που ξεκινουσε απο το χωνακι και εφτανε ως την αυλη του σχολειου μου στην επαρχια, ωρα οχτω, Ιουνιος, μαζί με τον κολλητο μου παρακολουθουμε τον ωραιο του σχολειου.<<Κοιταζει?>>ρωτουσα με αγωνια.<Κοιταζει>> με καθυσηχαζε.<<<Καρφωμενος ειναι>>. Κι εγω χαμηλωσα τα ματια και εφερα το χωνακι μου στο στομα. Ενα χωνακι βανιλια. Τρεις μπαλες. Ενα χωνακι πυρομαχικο στον πρωτο ερωτα της ζωης μου. Ενα χωνακι φορμα παραλλαγης- να μη βλεπει ο αντιπαλος τι κανουμε. Ενα χωνακι που ποτε δεν ελιωσε κι ετσι βγηκε αιφνης ενα βραδι ανεπαφο μεσα στον καυσωνα της ενηλικης ζωης μου για να με οδηγησει ξανα στη χωρα της πρωτης φορας. Στη χωρα οπου τιποτα δεν ειχε ξαναγινει και ολα ηταν πιθανο να συμβουν. Οπ[ου οι γευσεις ηταν χρωματιστες και οι εικονες πεντανοστιμες και τα παρτι υπεροχα. Πισω στην εφηβεια μου!
Κανενα παγωτο δεν μπορεσε να συγκριθει μ'εκεινο στα χρονια που ακολουθησαν. Καμμμια Εβγα και καμμια Δωδωνη. Φουκαραδες εισαγωγεις που πατε να αναμετρηθειτε με μια αναμνηση! Κανενα παρτι δεν εφτασε ουτε στο μικρο του δαχτυλακι εκεινου απ'οπου εφυγα ξυπολυτος στις 3 το βραδυ ενω οι γονεις μου ειχαν πει 12 το πολυ.Καμμια βολτα δεν θα συγκριθει με εκεινες που εκανα με τον κολλητο μου, σχεδιαζοντας την ζωη μας στην Αθηνα.Κανενα αρωμα δεν θα συγκριθει με την μυρωδια του αγοριου που σου αρεσε, μετα την προπονηση ποδοσφαιρου!
Εκεινο το βραδυ πληρωσα το εισιτηριο αλλα την ταινια δεν την ειδα. Καταλαβα ομως γιατι η βιομηχανια διασκεδασης στηριξε επι τοσο πολυ τοσο μεγαλο κομματι του προυπολογισμου της σε αναφορες στην εφηβεια μας. Ειναι γιατι οι αισθησεις μας εχουν αμβλυνθει σιγα σιγα, αλλα ενα κομματι μας επιμενει να θελει. Ειναι γιατι η χωρα της πρωτης φορας καθε μερα και περισσοτερο φευγει μακρια μας τωρα που πηραμε υπηκοοτητα στη χωρα του deja vu. ΕΙναι γιατι τα παγωτα βανιλια εχουν χασει τις θαυματουργες ιδιοτητες και δεν ανοιγουν ξαφνικα μπροστα στη γλωσσα σου το μονοπατι που σε γυριζει πισω.
Εκτος αν ειναι καλοκαιρι, νυχτα, το εργο ειναι βλακεια κι εσυ πας γυρευοντας....

25 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Ουάου! Τι κάνει ένα χωνάκι..
Αδιάφορη η εφηβεία μου..

Elementstv είπε...

Καλα ε, σχολιαστης αστραπη εισαι!!!
Παντως ναι ειδες τι κανει ενα χωνακι??
Οσο για την εφηβεια μη σκας, εμεις οι γκει περναμε εφηβεια μεχρι τα 25!!!Και οχι δεν κανω πλακα το πιστευω!

Hfaistiwnas είπε...

λολολ σωστό! χαχαχα!
Ένα δίκιο το χεις!

gay super hero είπε...

Απλά οι γκέι δεν περνάμε εφηβεία όπως όλοι οι άλλοι οπότε κυνηγάμε να τη ζήσουμε αργότερα...

Πολύ Προυστ-ικό το κείμενο αλλά όμορφο :-)

*fιghtεr* είπε...

σωστός ο super gay hero! ωραίο κείμενο btw!

Elementstv είπε...

@Gay Super Hero:Δικιο εχεις !Ευχαριστω παντως!

@fighter:Ευχαριστω!

Ephemeron είπε...

Ετσι μου ερχεται να σε φυλακισω σε ενα δωματιο με αλυσιδες και να σε βαζω να γραφεις, και μετα να τα κανω post, λεγοντας ψεματα οτι ειναι δικο μου το γραψιμο...
Σουπερ γραψιμο!!!
ΣΟΥΠΕΡ!!!
Μπραβο!!!

Elementstv είπε...

@ephemeron:με ξενερωσες!διαβασα αλυσιδες και λεω ουαου κατι κινκυ εχει στο μυαλο του...
πλακα κανω βεβαιως βεβαιως σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια!

Principito είπε...

Τρομερά όμορφο κείμενο! Και ναι, πολύ καλή η ιδέα να σε αλυσοδέσουμε και να δημοσιεύουμε τα κείμενά σου με τη δική μας υπογραφή! :Ρ Όσον αφορά αυτό που λες ότι την εφηβεία την περνάμε μέχρι τα 25, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω και να προσθέσω ότι μερικές φορές ξεφεύγει και παραπάνω... εξ ιδίας πείρας μιλώ, χαχαχα...! Η δική μου εφηβεία πάντως ήταν ψιλοαδιάφορη, κοινώς πετούσα χαρταετό, ήμουν στην καρακοσμάρα μου, κτλ. Κι ύστερα προσγειώθηκα απότομα. Φιλιά!

life_traveller είπε...

Θα συμφωνήσω ότι για έναν gay η εφηβεία, λόγω των χιλιάδων αναστολών, έρχεται (ή ερχόταν) τουλάχιστον πιο αργά... και κρατάει αρκετά.. πρέπει βέβαια κάπου να τελειώνει αυτός ο Α' Παγκόσμιος στη ζωή μας.. είναι σημαντικό να ζήσουμε και περιόδους ειρήνης! Θα ήταν τραγικό να ζούμε τον 100ετή πόλεμο! :))

Elementstv είπε...

@principito:Αν το δεις απο μια αποψη παντως, η παρατεταμενη εφηβεια ισως ειναι και δωρο...Ισως ετσι βλεπουμε το κοσμο μεσα απο τελειως διαφορετικη σκοπια, και σε ενα κοσμο με αφορητα πανομοιοτυπες σκοπιες, ισως αυτο που χρειαζεται ειναι μια διαφορετικη.Αρκει να μπορουμε να τη στηριξουμε!

@Life Traveller: Εννοειται οτι θα ηταν τραγικο να ζουμε ενα διαρκη πολεμο, αλλα εμενα οι καλυτερες στιγμες στις ζωης μου ειναι αυτες οπου υπηρχε συγκρουση.
Γιατι ολοι ψαχνουμε διαρκως ενα παρατεταμενο happy ending?Χμ ισως το αναρωτηθω σε επομενο ποστ

Kος Μηδενικός είπε...

Nice κείμενο για μια ακόμη φορά. Και την έχεις και πρόσφατη την εφηβεία και τη θυμάσαι. Εγώ πάλι δεν μπορώ να πω ότι νοσταλγώ την εφηβεία. Ήρεμα την πέρασα. Νομίζω όμως ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τα φοιτητικά μου χρόνια. Αυτά έχουν να μου δώσουν πολύ περισσότερα πράγματα. Κι αν υπάρχει μια περίοδος που θα ήθελα να γυρίσω πίσω, είναι σίγουρα αυτή!

Unknown είπε...

Με ένα χωνάκι παγωτό ταξίδεψες πίσω στον χρόνο. Απλά τέλειο κείμενο.

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

"Κανενα αρωμα δεν θα συγκριθει με την μυρωδια του αγοριου που σου αρεσε, μετα την προπονηση ποδοσφαιρου!"

Ποσο δικιο ομως;
Παραλληλα και ποσο αδικο για μας

Elementstv είπε...

@Zero_Point:Και γω νομιζω οτι δεν θα τα ξεχασω τα φοιτητικα μου χρονια, αλλωστε η εφηβεια για τους γκει πολλες φορες ανθιζει στα φοιτητικα χρονια!

@bear:Ειδες τι μπορει να κανει λιγο γλυψιμο?Θαυματα λολ!!

@Πετρος: Αδικο για μας για τι?

Ναυτίλος είπε...

Βρέ να σε πάρει! Γράφεις τόσο ωραία αλλά μου βγάζεις την πίστη με ατονικό σου σύστημα... Any way... Να θυμάσαι ένα πράγμα:

Η εφηβεία, δεν είναι η εποχή που σκοτώνουμε το παιδί μέσα μας. Αν το κάνεις αυτό είσαι καταδικασμένος να μην απολαύσεις την ζωή σου πότε ξανά. Η εφηβεία, είναι ουσιαστικά, η εποχή όπου μαθαίνεις να προσαρμόζεις τον εαυτό σου στην σκληρή ζωή του ενήλικα, όπου δεν υπάρχουν γονείς για να σε προστατέψουν από την αδικία, όπου θα εργαστείς για να ζήσεις και πρέπει να είσαι πιο πονηρεμένος και -ίσως- λίγο πιο σκληρός. ΔΕΝ σκοτώνεις το παιδί που ήσουνα, απλά το κρύβεις καλά απ’ αυτούς που θέλουν να στο βλάψουνε (ζηλεύουνε που εσύ δεν το σκότωσες), και το βγάζεις βόλτα όταν ξέρεις πως είναι ασφαλές, για να παίξει, γελάσει και να σε κάνει χαρούμενο η ευτυχία του.

Φύλαξε το παιδί που ήσουνα σαν τα μάτια σου —είναι ό,τι πολυτιμότερο και ό,τι πιο όμορφο έχεις στην ζωή σου. Κάτι σαν μια μπαταρία αναμνήσεων και συναισθημάτων, όπου, όπως είπες, όλα ήταν πιο νόστιμα, πιο χρωματιστά, πιο πιο πιο...

Γνώμη μου βέβαια... Μπορεί να λέω και βλακείες.

Υ.Γ.: Θα νιώσεις μεγάλη χαρά αν βρεις κάποιον που επίσης έχει το παιδί του ανέπαφο και τα βγάλετε και οι δύο σας να παίξουν (μετά από ένα καλό σεξ ας πούμε)... Θα εκπλαγείς!!

Υ.Γ.2.: Το Υ.Γ.1. ακούστηκε κάπως πρόστυχο;... Χμ...

suncitizen είπε...

ίσως γιατί όλα τα μεγάλα και τα ωραία επιτυγχάνονται όταν κάνεις αγώνα να κατακτήσεις κάτι.
ο Φόβος της μαμάς και του μπαμπά, η έπιβολή ενός τρόπου ζωής κλπ δημιουργεί μια αντίδραση και μια αγωνιστικότητα για να πετύχεις την ελευθερία και τη δική σου ταυτότητα.
Σε περιόδους που τα έχεις όλα γίνεσαι μαλθακός και παύεις ν α αγωνίζεσαι ,άρα και να παράγεις.
Για μένα καλύτερη περιοδος δεν ήταν η εφηβεία, αλλά όταν άρχισα να έχω δικά μου χρήματα και να ορίζω μόνος τον εαυτό μου. Όμως, την καλυτερη σχέση την έκανα όταν δεν είχα δικό μου σπίτι. Όταν το κάναμε κρυφά στο αυτοκίνητο στο δάσος κλπ.
Τώρα που τα απέκτησα όλα και έχω τις προϋποθέσεις, βγαίνουν μόνο ξεπέτες και ο καθένας ζητάει τον ουρανό με τ αστρα.

Ανώνυμος είπε...

μούτρο,υπέροχο κείμενο...
σωστάκαμία ανάμνηση δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα καινούργιο!

Elementstv είπε...

@suncitizen:Δυστυχως ετσι ειναι η ανθρωπινη φυση....Πχ ας πουμε οτι ονειρευεσαι ενα σπιτι διοτι εισαι αστεγος....Νιωθεις τοτε οτι αν αποκτησεις το σπιτι αυτο, θα εισαι απολυτα ευτυχισμενος. Το αποκτας το σπιτι κ ενω για λιγο καιρο οντως εισαι απολυτα ευτυχισμενος μετα απο καποιο καιρο το παρον στατους γινεται συνηθεια οποτε θελεις κατι παραπανω ετσι ειναι με ολα στη ζωη....
@Γλαυκι:Κουκλαρα μου, νομιζω οπως και εσυ ουτε κ γω ειμαι υπερ του να αναπολει καποιος συνεχως τα περασμενα μεγαλεια, η μαγκια ειναι να κυνηγας παντα καινουργιες ωραιες εμπειριες...Αλλα πως να το κανουμε, μια γευση, μια μυρωδια, ενα dejavu μας γυρνα αθελα μας στην χωρα τον αναμνησεων μας!Αν ειναι για λιγο τοτε ειναι ευπροσδεκτο.Φιλια!

Ανώνυμος είπε...

Όλα στην εφηβεία δείχνουν τόσο εύκολα και δυνατά. Προσπαθείς να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς (πάρτι μέχρι αργά, ερωτικές στιγμές, δράματα) γιατί το σχολείο και η οικογένεια σε περιορίζει. Φεύγεις από όλο αυτό χωρίς να σε ρωτήσουν αν είσαι έτοιμος. Ξυπνάς μια μέρα και όλα αυτά τα έχεις ΑΝ θες. Έλα όμως που, ανεξάρτητος πλέον, πιο πολύ φοβάσαι παρά θες.

ProFyLaKtiKo είπε...

Καλά Νοέμβρη μήνα πήγες θερινό?!

Εφηβεία για μένα είναι ακόμα. Το βλέπω σε διάφορα πράγματα αλλά κυρίως στη σχέση με τους γονείς μου :p

Τελικά με τον ωραίο του σχολείου τι έγινε; -)

Elementstv είπε...

@darkenlight:Σωστοςςςς!!!
@Profylaktiko:Tιποτα στρεητ ηταν, και μεγαλυτερος. Ξερεις ειναι απο αυτες τις φορες που επειδη καποιος σε κοιτα, νομιζεις οτι σε γουσταρει!!!

ProFyLaKtiKo είπε...

αχ ναι, το έχω ακόμα. ένα πρωί πίστευα πως με γούσταρε όλο το μετρό :p

Elementstv είπε...

Πιστεψε με και το 90% των επιβατων το ιδιο θα πιστευε για τον εαυτο του!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ προσωπικά ελάχιστα πράγματα θα θελα να θυμάμαι από την παιδική και προεφηβική μου ηλικία. Στο δημοτικό και στο γυμνάσιο ήμουν το θύμα booling. Όμως τα εφηβικά μου χρόνια ήταν σαφώς καλύτερα διότι εκείνοι που με πείραζαν πήγαν τεχνικό λύκειο και έτσι δεν είχα επαφές μαζί τους. Και όντως εκεί μπόρεσα να ονειρευτώ, να αποκτήσω φιλοδοξίες και για το λόγο αυτό αναπολώ αυτές τις στιγμές. Βέβαια η εφηβεία μου ως γκέι συνεχίστηκε μέχρι και τα 30 μου. Ναι ναι ναι. Έφυγα από τα 29 μου από το σπίτι όταν έμαθαν οι δικοί μου.