Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Η ζωη ειναι μια ψαροσουπα....


Αυτο το ποστ ειναι αφιερωμενο στον Κωστα ενα 19χρονο παιδι που αυτοκτονησε μην αντεχοντας την καταπιεση των γονιων του.Προσπαθησε να διεκδικησει τη ζωη του, αλλα καπου στον Αυγουστο, εχασε τη μαχη.Ετσι αφιερωνω Κωστα σε σενα αυτο το ποστ με την ελπιδα οτι καποιο παιδι που αγωνιζεται για τα αυτονοητα, να μην τα παρατησει και να συνεχισει.Αυτο ειναι για σενα....


Μια φορα και ενα καιρο, παρολο που ημουν μικρος, ειχα απολυτως ξεκαθαρες αποψεις για τα πραγματα. Ηξερα τι μου αρεσε και γιατι. Οι βραστες πατατες δε μου αρεσαν γιατι ηταν βραστες.Οι τηγανητες μου αρεσαν γιατι ηταν τηγανητες.Με λιγα λογια, η ζωη μια φορα και ενα καιρο ηταν απλη και κυριως ξεκαθαρη οπως στα παραμυθια.Η βασιλισσα, φερ'ειπειν, ηταν ειτε πολυ καλη ειτε φρικωδως κακια. Ηξερες απο την αρχη αν μπορουσες να στηριχτεις απανω της.Δεν στα γυριζε τελευταια στιγμη.Δεν παρουσιαζε μεταπτωσεις ως χαρακτηρας.

Αλλα ουτε η ζωη ειναι πια απλη ουτε εγω παιδι.Ωριμασα(σχεδον).Και δεν ηρθε με τα χρονια ουτε με τη δυστυχια αυτη η ωριμοτητα. Το τονιζω μαλιστα πως ηρθε απροσκλητη. Εισεβαλε στη ζωη μου νωρις νωρις, κρυμμενη πισω απο ενα σελινο μεσα σε ενα τεραστιο μπολ ψαροσουπα.Και μου εκανε την κοσμοθεωρια μου μπαχαλο.

Ας παρουμε τα πραματα απο την αρχη .Ηταν Σαββατο που σημαινε οτι δεν ειχα να ξυπνησω για το σχολειο την επομένη. Εξω στο ψοφοκρυο εκανε παρτι ο βοριας που τ'αρνακια παγωνει. Μεσα κοκκινα μαγουλα απ'τη ζεστη.Εβλεπα με τα αδερφια μου τηλεοραση, πεινουσα σαν λυκος και ειχα μπροστα μου ενα αχνιστο μπολ ψαροσουπας με καροτα σελινα και γαριδουλες.Ο κοσμος εμοιαζε ενα ζεστο, υπεροχο και ασφαλες μερος γεματο σαββατοβραδα.Ενταξει 13 χρονων ημουνα και ειχα μια ακαταμαχητη ροπη προς τις ψευδαισθησεις. Μην ανησυχειτε δεν κρατησαν πολυ - δυστυχως.

Δε θα ειχαν συμπληρωθει πεντε λεπτα απολυτης ευτυχιας, οταν ενα υπουλο αορατο ψαροκοκκαλο ξεφυγε τον σχολαστικο κοκκαλο-ελεγχο της μανας μου και σφηνωθηκε στο λαρυγγι μου.Δε θελω να μπω σε λεπτομερειες.Θα σας πω μονο οτι το φονικο κοκκαλακι εφυγε μετα απο τρεις ωρες οδυνης και με τη βοηθεια γιατρου, που ολη την ωρα εβριζε για την απροσεξια μου που του χαλασε το παρτι γενεθλιων της πεθερας του. Μαζι του εφυγε και η πεποιηθηση μου οτι ο κοσμος θα ειναι παντα ενα ζεστο ασφαλες μερος. Τωρα ξερω οτι ο κοσμος ειναι ζεστος μονο το καλοκαιρι και ασφαλης δεν ειναι ποτε. Τωρα περιμενω τα ψαροκοκκαλα στη σουπα, τη γριπη τη δευτερη μερα των διακοπων, τη κατσαριδα στα κολλαριστα σεντονια εκεινου του ξενοδοχειου στη Ρωμη.Τωρα κανω συχνα δευτερες σκεψεις.Υποψιαζομαι οτι ο γατος μου, που πανηγυριζει οταν με βλεπει, μπορει να μου ξεσκισει το χερι αν του πατησω τη ουρα. Τωρα συνειδητοποιω οτι κανεις δεν θα πεθανει αν πεθανω.Κοβουμε τα φτερα απο τα θαυματα και τα προσγειωνουμε.Δεν ειναι που ειμαστε μιζεροι, ειναι μαλλον που φοβομαστε οτι θα πεσουμε απο ψηλα. Κουτσουρευοντας τα θαυματα, αποφευγουμε τα τραυματα. Αλλοι αυτο το ονομαζουν κατορθωμα .Μεγαλο πραμα η πειρα, λενε.Ουτε αγοραζεται ουτε πουλιεται. Εμενα, παλι, δεν μου φαινεται και τοσο σπουδαιο πραμα αυτη η πειρα.Και να πουλιοταν δεν θα την αγοραζα αν δεν την ειχα. Και τωρα που την εχω δεν την πουλαω, γιατι φοβαμαι μη δηλητηριασει κανεναν, οπως το ληγμενο γαλα. Σαν ουλη τη νιωθω την πειρα μου, οχι σαν ευλογια .Σαν να κοιμαται τη ζωη μοιαζει ο πεπειραμενος στα ματια μου και να ονειρευεται μονο που και που τον εαυτο του.

Γι'αυτο και εγω, ευχαριστω δε θα παρω. Οσο μπορω, θα κρυβω τα ψαροκοκκαλα που κοντεψαν να με πνιξουν στο ντουλαπι οπου φυλαμε τα χειμωνιατικα. Να μην προλαβουν να κατακαθισουν στο μυαλο και γινουν πειρα. Και δεν ειμαι ουτε τοσο δα μαζοχιστης, να πεις. Η ευτυχια ειναι η προνομιακη τροφη μου. Καταλαβα ομως νωρις οτι η ευτυχια δεν ειναι προορισμος να φτασεις, αλλα ενας τροπος να ταξιδευεις.

Επειτα ειναι και το αλλο.Τελευταια ξημερωνουν ολο και πιο συχνα κατι μερες που πονανε σαν ανοιχτες πληγες οι κομμενες φτερουγες. Βλεπω αιφνης την πειρα να παιρνει τον ελεγχο, να επιχειρει να ταχτοποιησει τη ζωη μου.Δεν με ξερει καλα ομως.Υπουλη αυτη?Επιμονος εγω. Στο τελος δεν βλεπω να βγαινει νικητης. Κι ο πονος θα οξυνεται παντα απο το φοβο μου μη γιανει.Παντα η ανοσια θα μου θυμιζει ανοησια.Κι εγω κρυφα θα προσευχομαι να μεινω ευαλωτος στους απροβλεπτους εξωτικους ιους, επιρρεπεστατος στα ωραια τριανταφυλλα.
<<Υπαρχει τριανταφυλλο χωρις αγκαθι, ανοητε?>> θα μου σφυριζει χαιρεκακκα στο αυτι η πειρα.
<<Υπαρχει αγκαθι χωρις τριανταφυλλο, φοβητσιαρα?>> θα της γυριζω εγω.Και θα ζησει αυτη καλα, αλλα εγω καλυτερα...

19 σχόλια:

karkinos7 είπε...

Όταν τα λόγια δε βγαίνουν.Την Καλησπέρα μου,έστω και βουβή μετά απο αυτό που διάβασα!

Hfaistiwnas είπε...

Όμορφη ιστορία!
Ιδανική για μετάδοση αισιοδοξίας...
Τι να πω για το παιδί.. μακάρι να μην υπάρξουν ξανά τέτοιου είδους θύματα..

gay super hero είπε...

"Υπαρχει τριανταφυλλο χωρις αγκαθι, ανοητε?" θα μου σφυριζει χαιρεκακκα στο αυτι η πειρα.
"Υπαρχει αγκαθι χωρις τριανταφυλλο, φοβητσιαρα?"

Θα προσπαθήσω να το θυμάμαι αυτό...

xipasmenos είπε...

Πολλά παιδιά όταν ήμασταν μικρά έχουμε περάσει στιγμές που νιώθουμε οτι δε μπορούμε να πάμε μπροστά ή πίσω, κάποιοι απο μας έχουν προσπαθήσει να κάνουν το ίδιο στον εαυτό τους......είναι ντροπή την εποχή μας να αυτοκτονουν μικρά παιδιά για τέτοιους λόγους.

Δάκρυσα και μελαγχόλησα για αυτο το παιδί και εύχομαι να είναι ένας μικρός άγγελος πλέον.....

tovenito είπε...

περίεργο κείμενο. ομολογώ ότι χωρίς την διευκρινιστική παράγραφο θα μπερδευόμουν..
καλό του ταξίδι..

Ephemeron είπε...

Μου θυμησες γιατι δεν τρωω ψαροσουπα.
Γιατι χρονια και χρονια πριν, περασαν πανω απο 3 ωρες για να βγαλουν ενα ψαροκοκαλο απο το λαιμο μου...
Οσο για το Κωστα λυπαμαι τοσο πολυ...
Εχω κι εγω στη λιστα των φιλων, μερικους που αποφασισαν να μας "αφησουν πισω"...
Εμεις μενουμε πισω και θυμομαστε, και προσπαθουμε να βαλουμε τα κοματια στη θεση τους για να καταλαβουμε...
Και μερικοι απο εμας καταλαβαινουμε και μερικοι οχι...
(Και παλι... ΜΠΡΑΒΟ για ενα καταπληκτικο γραψιμο!!!)

. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
. είπε...

ωραίο κείμενο - νιώθω τη θλίψη για το χαμό του παιδιού και τη δική σου / δική μου μάχη να μην αφήσω να με βαρύνουν τυχαία χτυπήματα + εμπειρίες. εγώ συνήθως τα καταφέρνω, κάπου κάπου αναρωτιέμαι αν κάνω καλά. η ντουλάπα έχει γεμίσει ψαροκόκκαλα και έχει αρχίσει να βρωμάει...
:-)
καλημέρα!

Keen On Boys είπε...

"Κουτσουρευοντας τα θαυματα, αποφευγουμε τα τραυματα"
Indeed

Διαβασα κι εγω στο 10% την ιστορία του παιδιού (εαν πρόκειται γι'αυτον)

Elementstv είπε...

@gaykarkinos:Και την δικη μου καλησπερα :)

@Ηφαιστιωνας:Χαιρομαι πολυ που σου αρεσε.Και γω το ευχομαι να μην υπαρξουν ...

@Gay Super Hero:Και εγω αυτο προσπαθω.....

@Xipasmenos:Και εγω δακρυσα και μελαγχολησα για αυτο το παιδι.Ο κοσμος σιγουρα εχασε κατι με αυτο το θανατο, σιγουρα θα μπορουσε να δωσει πολλα.Ειναι απο τις στιγμες που ευχομαι να πιστευα στη μετα θανατον ζωη.

Elementstv είπε...

@tovene592:Περιεργο?Μπορει. Καλο του ταξιδι indeed....

@Εphemeron: Λολ!Δεν ηταν φιλος μου το παιδι αλλα και παλι στενοχωρηθηκα.Δεν εχω διασταυρωσει καν την ιστορια να ξερω αν ειναι αληθινη απλα βασιζομαι στην εγκυροτητα του 10% .Ευχαριστω για τα καλα σου λογια....

@.:Καμμια φορα το αναρωτιεμαι και γω αλλα νομιζω πως ειναι για το καλυτερο τα ψαροκοκκαλα να μενουν στην ντουλαπα και οχι εμεις...

@Keen on Boys: Γι 'αυτον προκειται αν και το κειμενο εχει γραφτει καιρο πριν οχι τωρα.

BUTTERFLY είπε...

Καλησπερα!
Κατα λαθος σου αφησα στο απο κατω κειμενο σχολιο για αυτο το κειμενο:

"Εξαιρετικο κειμενο! Για την παιδικη αθωοτητα που αφηνουμε να μας αφησει"

Τελικα, ταιριαζει και στα δυο!

suncitizen είπε...

Συχνά παρατηρώ ότι τα παιδιά τα μεγαλώνουνε σε μια γυάλα. Δεν τα αφήνουν να έρθουν σε επαφή με την πραγματικότητα. Σχολείο, οικογένεια κλπ τα κρατάνε μακριά από τη ζωή.

Όμως δυστυχώς η ζωή είναι αγώνας. Είναι πόλεμος. Έτσι είναι το σύμπαν που ζούμε. Πρέπει να είσαι έτοιμος να δώσεις μάχες. Με σοφωσύνη, με σοφία, με μέτρο, αλλά να είσαι έτοιμος. Να αντέχεις.
Αν δεν έχεις ετοιμαστεί, αν βγεις ξαφνικά σε μια σκληρή πραγματικότητα, τότε έχασες. Καρρέεις, χάνεις τον κόσμο και φτάνεις σε απελπισία.
Σε ό,τι αφορά τους gay, θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή τους και να βοηθήσουν άλλους gay και ειδικά τους μικρούς. Αλλά είπαμε! Ο καθένας για την πάρτη του και να πάνε να γαμηθούνε όλοι.
Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα αλλάξουμε και θα ζήσουμε σαν άνθρωποι.

karkinos7 είπε...

@ suncitizen
Υπάρχουν και άνθρωποι στο μόνο που διαφωνώ με την άποψη σου,και που μπορούν και βοηθάνε.
Την Καλησπέρα μου.

pax είπε...

Μας συγκίνησες πάλι!....
Έχεις τρομερή πένα.
Ειδικά η φράση "Τελευταια ξημερωνουν ολο και πιο συχνα κατι μερες που πονανε σαν ανοιχτες πληγες οι κομμενες φτερουγες", άγγιξε κέντρο!!
Συγχαρητήρια και πάλι...

Elementstv είπε...

@Βutterfly:Ναι το ειδα! Και πραγματι ταιριαζει και στα 2!!Ευχαριστω πολυ για τα
καλα σου λογια!

@Suncitizen:Exεις δικιο οσον αφορα οτι το σχολειο κρατα τα παιδια μακρια απο τη ζωη
ή μαλλον η παιδεια.Και αυτο διοτι ο χαρακτηρας της παιδειας δυστυχως ειναι ιδανικος.
Κατι που θα πρεπει να αλλαξει.Εγω παντως ξερω γκει που βοηθουν ο ενας τον αλλο.
Γιατι μωρε οι στρεητ ειναι καλυτεροι?Τα ιδια ειναι απλα εχουν περισσοτερες κοινωνικες
υποχρεωσεις.Παντως εχω μεγαλη περιεργεια να μαθω γιατι εχεις τοση πικρια απεναντι στους γκει.Α και μια μικρη συμβουλη.Ποτε μην περιμενεις να αλλαξει καποιος ή κατι για
να εισαι καλα διοτι τοτε ποτε δεν θα εισαι ευτυχισμενος.Να'σαι καλα!

@Pax:Σε ευχαριστω γλυκια μου.
Η φραση αυτη δν με εκφραζει πολυ τωρα με εξεφραζε πιο πολυ παλαιοτερα.Τωρα μπορω να πω
οτι ειμαι σε μια παρα πολυ καλη φαση στη ζωη μου.Ευχαριστω παντως και παλι....

suncitizen είπε...

Elements!
Οι str8 ναι είνα καλύτεροι. Ή καλύτερα σε πλεονεκτικότερη θέση. Δεν είναι διαφορετικοί, δεν έχουν συνήθως πόλεμο απο την κοινωνία, έχουν την οικογένειά τους ως σημείο αναφοράς και δεν έχουν ανάγκh έξωθεν υποστήριξης. Σίγουρα έχουν κι εκείνοι προβλήματα. Μα τα συζητούν πιο εύκολα και βρίσκουν μεγαλύτερη κατανόηση από περισσότερο κόσμο, οπότε αυξάνει η πιθανότητα να βρεθεί και λύση, ή έστω καλή ψυχολογική υποστήριξη,αλλά και εναλλακτικές.
Και επίσης, δεν περιμένω να αλλάξει κάποιος για να είμαι ευτυχισμένος. Και δε βγάζω ντε και καλά πικρία.
Αυτό που βλέπω στους γκέι είναι τελικά η παραίτηση από την ίδια τους τη ζωή και η στροφή προς άλλα ενδιαφέρονται οπως καριέρα, τέχνες κλπ, αφού έχουν πάρει απόφαση ότι τίποτε ποιοτικό πια δε θα συμβεί.
Στην αρχή αντέδρασα σε αυτό. Πίστευα ότι πρέπει να αγωνίζεσαι για την ποιότητα της ζωής σου. Αργότερα, βλέποντας το επίπεδο, είπα ότι αυτό είναι σχεδόν ανέφικτο. Οπότε μάλλον πρέπει να μιμηθώ τους υπόλοιπους. Να πάψω να ασχολούμαι και να σκέφτομαι και να ασχοληθώ με άλλα ενδιαφέροντα...
Κάτι που βλέπω να κάνουν ακόμα και παιδιά από τα 19 τους...
Φυσικά, υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα να σου δώσουν χαρά στη ζωή πέρα από τους ανύπαρκτους γκει συντρόφους... Δε χάλασε ο κόσμος.

Elementstv είπε...

Eγω παντως και πολλους στρεητ ξερω που δεν κανουν ποιοτικες σχεσεις.Εγω παντως δεν θεωρω οτι η σχεση ειναι απο τη μια πλευρα και ολα τα αλλα της ζωης ειναι απο την αλλη.Νομιζω οτι ολα μαζι ειναι.Μπορεις να εχεις σχεση και να εχεις και πολλα αλλα ενδιαφεροντα.Οι ανθρωποι που μολις βρισκουν σχεση νιωθουν ολοκληρωμενοι χωρις να κανουν τιποτα αλλο ειναι κενοι.Οπως και το αντιθετο.Δηλαδη και σχεση να μην εχεις δεν σημαινει απαραιτητα οτι θα εισαι τελειος στη δουλεια σου ή στα χομπυ κτλ.

Τελος να πω οτι και απο μενα και απο αλλα παιδια που ξερω, βλεπω οτι υπαρχουν υγιειης γκει σχεσεις ισως ειναι λιγοτερες απο τους στρεητ αλλα οσο υπαρχουν ειναι συνηθως πιο αφοσιωμενες.
Και ξερω και παρα πολλα στρεητ παιδια που ειναι απογοητευμενα απο τον ερωτα!

Ναυτίλος είπε...

Σπάστηκα ρε πούστη μου! Καμιά φορά μιλάω με άλλους για γκέιολογικά θέματα και όταν τους λέω πως υπάρχουν ακόμη παιδιά που αυτοκτονούνε με κοροϊδεύουνε. Και αν, τέλος, το δεχτούν, το κλείνουν λέγοντας πως τα παιδιά αυτά έχουν «πρόβλημα»... Θα μου πεις: τί κάθομαι κι’ ασχολούμαι;

Όσο για σένα... Δε σε φοβάμαι. Αναγνωρίσω στα λόγια σου δικές μου παλιές σκέψεις. Καλά το πάς. Φαίνεσαι να έχεις γερά κατάρτια και καλά πανιά... Θα τα πας καλά —πολύ καλά! Το ταξίδι σου μόλις ξεκίνησε.

:-)