Υπαρχει κατι που τριβελιζει το μυαλο μου καιρο τωρα.Παρατηρω συνεχως το ποσο απαιτητικες εχουν γινει οι ζωες μας και οι κοινωνια.Πρεπει ολα να τα κανουμε σε ενα συγκεκριμενο χρονικο πλαισιο ,οχι γιατι δεν μπορουμε να τα κανουμε αργοτερα,απλα γιατι ετσι πιστευει η κοινη γνωμη οτι ειναι καλυτερο.
Ζουμε σε ενα διαρκη αγωνα με αντιπαλο την ιδια μας τη ζωη,ωστε να μη "χασουμε το τραινο".Τοτε σπουδασε,τοτε ερωτευσου,παντρευσου ,κανε παιδια,επαγγελματικη επιτυχια κτλ.Βαζουμε καποιους στοχους τους οποιους προσπαθουμε να φτασουμε.Εβλεπα προσφατα μια ομιλια ενος πνευματικου δασκαλου της εποχης μας ο οποιος μας παροτρυνει να κατεβασουμε λιγο τους ρυθμους μας,και να προσπαθησουμε να απολαυσουμε τη ζωη.Και δεν μπορεσα παρα να αναρωτηθω:
"Σε μια πολη με τους ρυθμους της Αθηνας που τα νεα της Κυριακης βγαινουν το Σαββατο,υπαρχει τροπος να μειωσεις ταχυτητα?"
Και ποιες θα ειναι οι επιπτωσεις αν το κανεις?Θα μπορεσεις να "προλαβεις" να κανεις ολα οσα χρειαζεται να κανεις,ή θα μεινεις πισω παρακολουθωντας να πηγαινουν μπροστα οσα θα μπορουσες να εχεις?
Και οσο το σκεφτομουν η σκεψη αρχισε να φωλιαζει μεσα μου.Αρχισα να αγχωνομαι για το ποσα μαθηματα χρωσταω ,για το ποτε θα ειναι η επομενη μεγαλη σχεση μου και διαφορα αλλα.
Πολλοι ανθρωποι πιστευουν οτι το να βαζεις στοχους στην ζωη σου ,σε βοηθα να προχωρας μπροστα και να δινεις νοημα σε αυτην.Αλλα ποια ειναι η διαχωριστικη γραμμη απο το απλα να θετεις στοχους στο να γινεται η ζωη σου ενας διαρκης αγωνας επιτευξης αυτων?
Δυστυχως δεν εχω βρει την απαντηση μεσα μου.Στη ζωη μας υπαρχουν παραδειγματα και προς τις 2 κατευθυνσεις..Απο τη μια ανθρωποι οργανωμενοι,μετρημενοι που πετυχαν πολλα στη ζωη τους.Πολλοι απο αυτους βεβαια δυστυχησαν οταν συνειδητοποιησαν οτι εχασαν τις μικρες χαρες της ζωης.Και απο την αλλη ,ανθρωποι που εκαναν ακριβως αυτο ,απολαμβαναν τις μικρες χαρες χωρις πολλες εγνοιες για το μελλον .Βεβαια και σε αυτη την περιπτωση πολλοι απο αυτους κατεληξαν μονοι ή χωρις καποια ασφαλεια για το μελλον τους.
Θεωρητικα φαινεται ελκυστικο να μην ζεις στο μελλον αλλα να ζεις το τωρα,αλλα με τους σημερινους ρυθμους αυτο φαινεται μη εφικτο.Εν τελει δεν ξερω ακριβως αν εχω καταληξει καπου,αν και πιστευω οτι ζω πιο πολυ στο τωρα παρα στο μετα.Το που θα καταληξω κανεις δεν ξερει.Αλλωστε αυτο ανηκει στο μελλον....
15 σχόλια:
Καλησπέρα!!! Να σου πω πως το σκεφτόμουν εγώ: μέχρι να τελειώσω τη σχολή, δεν με ένοιαζε για το μετά, αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν είχα στο μυαλό μου ότι η σχολή δεν ήθελα να πάει πάνω από τα πέντε χρόνια, γι'αυτό και πέρασα πολύ καλά φοιτητικά. Μετά τη σχολή, ο στρατός, και μετα;;; Ένα κενό.. Από εκεί και πέρα είναι σχέδια και τύχη..
Τα προσωπικά δεν τα βάζω μέσα, είναι και αυτό ένα παραπάνω άγχος...
Δεν σου λέω να μην ζήσεις το τώρα, αλλά ζήσε και έχε το νου σου και λίγο παραπέρα...
Όλα αυτά παίζουν από διάφορες όμως καταστάσεις... π.χ. Άλλοι μπορεί να μην έχουν ανάγκη και να σπουδάζουν χωρίς να δουλεύουν, άλλοι όμως μπορεί να χρειαστεί να τρίψουν τα χέρια τους για να βγάλουν μια σχολή, ποιός έχει περισσότερο άγχος και περισσότερα πράγματα στο μυαλό του; Μπορεί και οι δύο, αλλά πιθανότερο ο δεύτερος. Και εκείνος είναι που θα αγχωθεί περισσότερο μετά τη σχολή γιατί θα πρέπει να βρει δουλειά για να ζήσει, υπάρχουν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι!!! Και τόσο διαφορετικά βλέπει ο καθένας αυτό το θέμα.
Ή κάποια στιγμή θα πρέπει να βάλεις τον κώλο σου κάτω να σκεφτείς ή θα συνεχίσεις να είσαι αχόλιαγος, που λέμε εδώ, δηλ. όλα χεσμένα τα έχω και όπως έρθουν τα πράγματα...
Γενικώς αποδεκτό είναι να μην υπάρχει άγχος!!!!! Όποιος το μπορεί ας το κάνει!!!
@Elementstv, sorry αν μου βγήκε κάπως η απάντηση! Δεν είχω πρόθεση να προσβάλλω ούτε να πάω κόντρα σε κανέναν! :) Μάκια!!
νομίζω απλά χρειάζεται μέτρο. Ούτε μπορείς όλα να τα προγραμματίζεις, ούτε να τα αφήνεις όλα στην τύχη. Ναι η εποχή μας είναι γεμάτη άγχος του στύλ κάνε αυτό εκείνο το άλλο, όμως τελικά σημασία έχει νομίζω να κανείς όσα πράγματα σε ικανοποιούν και όχι όσα σου ζητούν.
Μια χαρα μου φανηκε η απαντηση σου Ηφαιστιωνα.Καλο ειναι να μιλαμε σκληρα καποιες φορες.Οσο για σενα Μαλερ ναι ενταξει σιγουρα πρεπει να υπαρχει μετρο απλα καποιες φορες νιωθω οτι οι κατακτησεις σε επαγγελματικο επιπεδο ιδαιτερως ειναι καπως...ματαιες...
μα φυσικά και κάποιες είναι μάταιες, γιαυτό και λέω να κάνουμε αυτό που πραγματικά αξίζει και μας ευχαριστεί και όχι αυτο που περιμένουν από εμας.
Η δική μου άποψη είναι ότι όσο και αν προσπαθούμε για κάποια πράγματα , δεν μπορούμε να τα πετύχουμε ..Το μόνο που έχει σημασία είναι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε .. Κάποια πράγματα απλά είναι πάνω από τις δυνάμεις μας.Γι’αυτό δεν χρειάζεται αγωνία για το μέλλον .
@soulmate, αγωνία δεν χρειάζεται.. αλλά μια σκέψη μπορούμε να την κάνουμε.. να έχουμε κάποια πράγματα υπόψην εννοώ..
Θα συμφωνήσω με το μέτρο του mahler. μέτρο με βάση πάντα τις δικές μας προτεραιότητες και επιθυμίες.
έχω πειστεί πια πως δε μπορούμε να τα έχουμε όλα γιαυτό πρέπει και κάποιες φορές να διαλέγουμε... μεταξύ επαγγελματικών/προσωπικών/φιλικών κλπ
Θα συμφωνησω με το προφυλακτικο πως πρεπει να διαλεγουμε μαλλον καποια πραγματαα συμφωνα με τα δικα μας θελω και επιθυμιες..Ναι δεν ειναι ευκολο παντα αυτο ουτε εφικτο ομως σε μεγαλο σημειο μπορεις να το κανεις..Αλλωστε η ζωη ειναι επιλογες,απλα δε θελουμε να ρισκαρουμε ετσι γιατι και εμεις κατα καποιο τροπο ειμαστε ενταγμενοι στην κοινωνια και στον τροπο ζωης της..Ετσι δυσκολα ακολουθουμε αλλο δρομο εκτος απο αυτον της λιστας που επιβαλλει να κανουμε.Αρα απλα τολμησε και οπου βγαλει..ποτε δεν ξερεις
Προς τί η αναστάτωση..? Για την απόλυτη επιτυχία και κατ' επέκταση ευτυχία, μιλάτε..? Αν δεν έχεις τύχη και σε έχει και χεσμένο ο Επάνω, βράστα.... Τί να πεις..?
kathenas exei alla metra kai stathma ,alles antoxes ,alloys xronoys gia ti zwi kai tin zei analogws , patnws frontise na min afineis polla mathimata giati meta o kopos tha einai megaliteros kai den axizei na xaneis xrono gia tetoia pragmata efoson exeis tin eykairia na ta peraseis twra . kala apotelesmata na exeis.
Κοιτα ναι συμφωνω μαζι σου ως ενα σημειο,αλλα πρεπει να ταυτιζομαστε καπως και με τον κοινο χρονο οπως τον οριζουμε ολοι μαζι.Απλα αυτο που εχω διαπιστωσει ειναι οτι στη ζωη στο τελος αυτα που αξιζουν και θυμασαι ειναι οι παρεκλισεις απο την "κανονικοτητα" .Γιαυτο καλο ειναι να τολμαμε να ξεφευγουμε απο τα καλουπια που μας βαζει η συχρονη κοινωνια...
ta kalpupia yparxoyn gia na vgainoyme apo ayta , kia exeis dikio oti thymasai mono tis parekliseis apo thn kanonikotita .
Τρέξε, Elements, τρέξε! :)
Τρεχω Τρεχω
Δημοσίευση σχολίου