Όταν το γάλα ξινίζει...

 

Ένα λάθος που νομίζω κάνουμε πάρα πολλοί, όταν διαλύεται μια σχέση στη ζωή μας, είτε ερωτική είτε φιλική, είναι να ερμηνεύουμε όλα τα προηγούμενα χρόνια αυτής της σχέσης, μέσα από το πρίσμα των συναισθημάτων που έχουμε κατά τη διάλυση της. Από τα 25 και μετά και εντονότερα από τα 30, θα δεις πολλές καλές φιλίες και σχέσεις να διαλύονται. Ο συχνότερος λόγος που έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτό συμβαίνει, είναι η απόκλιση στο δρόμο που ακολουθεί ο καθένας. Οι άνθρωποι αλλάζουμε και πολλές φορές τραβάμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Αυτό όταν είσαι μέσα στη σχέση δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτο. Η απόκλιση μπορεί να εκφραστεί με άλλες μορφές, συχνά τοξικές, που μπορεί να αφήσουν μια ιδιαίτερα πικρή ή ξινή σχέση για μια σχέση που στο παρελθόν ήταν τόσο γλυκιά.

Είναι σαν το γάλα. Δεν ξινίζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ακόμη και μια μέρα μετά την ημερομηνία λήξης του, μπορεί να έχει υποφερτή γεύση. Σε αντίθεση όμως με το γάλα που αγοράζουμε, οι σχέσεις δεν φέρουν πάνω τους την ημερομηνία λήξης τους. Με αποτέλεσμα να συνεχίσουμε μια σχέση αρκετό καιρό μετά την ημερομηνία λήξης της. Πολλές φορές για να αποδεχτούμε πως αυτή η σχέση έχει τελειώσει, έχουμε υπομείνει αρκετή “ξινίλα”, παράγωγο αυτής της απαλλοτρίωσης .

Το σκέφτηκα καθώς και εγώ έκανα το λάθος να κρίνω κάποιες σχέσεις μέσα από τον επίλογο τους. Και να νιώθω ακόμη και βλάκας που δεν κατάλαβα νωριτερα τα σημάδια παρακμής τους. Πράγματι, σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως έπρεπε νωρίτερα να σταματήσω να αγνοώ τη γεύση ξινίλας που ένιωθα σε κάθε γουλιά και να σταματήσω να κρατάω στο ψυγείο αυτή τη σχέση, αλλά να την πετάξω μια ώρα νωρίτερα στα σκουπίδια. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρξε περίοδος που η σχέση αυτή ήταν φρέσκια, είχε καλή γεύση και αντλούσα σημαντικά θετικά στοιχεία από αυτή.

Οπότε, ας εκτιμούμε τους ανθρώπους και τις σχέσεις μας με αυτούς, για όσο είναι σωστές και μας τροφοδοτούν, αλλά να μη διστάζουμε να τις πετάξουμε όταν αρχίζουν να ξινίζουν. Δε σημαίνει ότι εξαρχής ήταν άσχημα τα πράγματα. Ας δεχτούμε πως τα πράγματα αλλάζουν, οι άνθρωποι και οι καταστάσεις αλλάζουν και δεν είναι κακό να δεχόμαστε τις αλλαγές αυτές. Θα γλιτώσουμε τον εαυτό μας από αχρείαστο πόνο και ενέργεια.

Και η μόνη σχέση που δεν πρέπει να αφήσουμε να ξινίσει, είναι με τον εαυτό μας. Οκ σταματώ εδώ τη μεταφορά με το γάλα… όμως ισχύει. Είναι η μόνη σχέση που θα μας συντροφεύει για πάντα. Φαίνεται κοινότυπο αλλά όταν θέλει πολύ δουλειά για να αρχίσεις πραγματικά να το πιστεύεις και όχι μόνο θεωρητικά. Αυτή η στάση δεν πρέπει να εξυπονοεί μισανθρωπιά. Ναι χρειαζόμαστε ανθρώπους γύρω μας. Πάντα. Αλλά, ας είμαστε προετοιμασμένοι να κάνουμε χώρο για το καινούριο, δείχνοντας την έξοδο στο παλιό. Δύσκολη διαδικασία, αλλά αναγκαία….