Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

151. Τι μου έμαθαν οι Kardashians για τη δυσφορία φύλου.

     

        Τους τελευταίους 2 μήνες, ξεκίνησα να βλέπω το ριάλιτυ Keeping Up with the Kardashians. Αρχικά ήθελα να δω για ποιο λόγο γίνεται τόσο χαμός με αυτή την οικογένεια και αν οι αρνητικές κριτικές που δέχεται, είναι δικαιολογημένες. Πρέπει να ομολογήσω ότι αν και υπάρχουν στοιχεία που δεν μου αρέσουν, η σειρά είναι καλή. Και μπορεί να σου διδάξει πράγματα. Ξέρω πως ακούγεται υπερβολικό να υποστηρίζω πως ένα ριάλιτυ μπορεί να σου διδάξει κάτι που δε μπορείς να μάθεις καλύτερα από κάπου αλλού, αλλά στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, έτσι συνέβη....

   


      Κατ' αρχήν, είναι μια αληθινή οικογένεια. Ναι, σύμφωνοι έχουν απείρως περισσότερα χρήματα από τους περισσότερους και ζούνε σε απίστευτη πολυτέλεια και τα προβλήματα τους ίσως να φαίνονται ασήμαντα σε κάποιον που είναι άνεργος ή δεν έχει να φάει, ωστόσο οι δυναμικές που αναπτύσοσνται ανάμεσα στα μέλη, δεν διαφέρουν σημαντικά από τις δυναμικές που αναπτύσσονται σε μια οποιαδήποτε (δεμένη) οικογένεια.
     
       Αυτό που δεν περίμενα ποτέ, είναι το πόσο ενημερωτικό και eye-opening θα ήταν για μένα, η παρακολούθηση της 10ης σεζόν της σειράς, κατά την οποία ο Bruce Jenner, ο σύζυγος της Kris Jenner και πατριος των κοριτσιών (και βιολογικός πατέρας της Kendall και της Kylie), θα ανακοίνωνε στην οικογένεια του την επιθυμία του να κάνει αλλαγή/διόρθωση φύλου. Δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός πως το αποφάσισε καθώς είχα διαβάσει και γω άρθρα για την Caitlyn Jenner, αλλά είναι πολύ διαφορετική η εμπειρία όταν έχεις παρακολουθήσει τη διαδρομή της σειράς και την πορεία που ακολούθησε κατά την ανακοίνωση της απόφασης του στην οικογένεια του.

       Ο τρόπος που το κάλυψε η σειρά ήταν εξαιρετικά ανθρώπινος και πραγματικά σου έδινε μια καλή εικόνα για τις διεργασίες και τις ζυμώσεις που συντελούνται σε μια οικογενειακή μονάδα, σε ένα τέτοιο γεγονός. Ίσως ακούγεται αστείο ή θλιβερό που έπρεπε να το δω μέσα από ένα ριάλιτυ αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει ή αποδεχτεί μέχρι τότε την ρευστότητα που μπορεί να έχει η έμφυλη ταυτότητα ενός ανθρώπου. Νόμιζα ότι η επιθυμία για την αλλαγή προς το άλλο φύλο, είναι κάτι που το νιώθει κανείς με σιγουριά μέσα του και απλά είναι θέμα χρόνου μέχρι να το κάνει. Νόμιζα ότι, το να είσαι διεμφυλικός, είναι μια στέρεη ταμπέλα όπως το να είσαι gay, πράγμα για το οποίο δεν είμαι πλέον σίγουρος.

      Άρχισα να αναρωτιέμαι για τον εαυτό μου. Για παράδειγμα, πάντα είχα ανεπτυγμένη θηλυκή πλευρά. Όταν ήμουν μικρός, 5-6 χρονών, είχε τύχει κάποιες φορές να φορέσω τακούνια της μητέρας μου και να περπατήσω μέσα στο δωμάτιο όταν λείπανε. Αλλά και αργότερα, πολλές φορές ταυτιζόμουν με το γυναικείο φύλο. Όταν σαν παιδιά, παίζαμε παιχνίδια ρόλων, τις περισσότερες φορές επέλεγα τον γυναικείο ρόλο. Ή θυμάμαι χαρακτηριστικά να κάνω μία κίνηση με τα χέρια μου, περνώντας τα δάχτυλα μου πίσω από τα αυτιά μου, όπως έκαναν τα κορίτσια που έστρωναν τα μαλλιά τους.

       Μεγαλώνοντας, ανακάλυψα την γκέι ταυτότητα και την υιοθέτησα. Ομολογώ ότι μετά από το σημείο αυτό, που συνέπεσε και με την είσοδο μου στην εφηβεία, άρχισε να μειώνεται η ταύτιση μου με το γυναικείο φύλο και έτσι απέδωσα την πρότερη ταύτιση μου στην άγνοια που είχα για το τι σημαίνει να είσαι gay. Δεν αποκλείεται να είναι έτσι.

        Έκανα και μια έρευνα πάνω στο θέμα των έμφυλων ταυοττήτων στα πλαίσια του μεταπτυχιακού μου και τα τελευταία ευρήματα δείχνουν πως πολλά γκέι παιδιά εκδηλώνουν συμπεριφορές που μπορεί να παρερμηνευθούν ως διαταραχή της ταυτότητας του φύλου τους. Παράλληλα, η πλειοψηφία των παιδιών που εκδηλώνει τέτοιες συμπεριφορές, δεν προχωρεί σε διόρθωση φύλου αλλά υιοθετεί τη ταυτότητα του ομοφυλόφιλου.

      Αυτές οι σκέψεις δεν με έχουν απασχολήσει μοναχά για μένα. Παρατηρώντας πολλούς gay, να συμπεριφέρονται θηλυπρεπώς, πρέπει να ομολογήσω ότι πολλές φορές έχω σκεφτεί πως θα θέλανε κατά βάθος να είναι γυναίκες. Αφήνουν μακριά μαλλιά, βάφονται, ταυτίζονται με γυναίκες ηθοποιούς/τραγουδίστριες κτλ. ακόμη ακόμη, μιλάνε για τον εαυτό τους ή με φίλους τους στο θηλυκό πρόσωπο. Όποτε όμως προσπάθησα να ανοίξω μια τέτοια συζήτηση και ρώτησα αν υπάρχει ενδεχόμενο να ταυτίζονται με το γυναικείο φίλο, το απέρριψαν κατηγορηματικά.

      Είναι ένα θέμα πολύ μπερδεμένο και δεν είμαι ο κατάλληλος να το απαντήσω ούτε για τον εαυτό μου και σίγουρα ούτε για άλλους. Υπάρχουν πολλά που δεν μπορώ να καταλάβω. Για παράδειγμα, θεωρούσα πως ένας δείκτης πιθανής διαταραχής της έμφυλης ταυτότητας, είναι η θηλυπρέπεια που επιδεικνύει ένας gay. Ωστόσο, αν πάρω το παράδειγμα του Bruce Jenner, κάτι τέτοιο δε φαίνεται να ισχύει.

        Έχω πει και στο παρελθόν πως είμαι αποκλειστικά παθητικός. Για μένα ο ρόλος στο σεξ είναι πολύ σημαντικός. ΝΙώθω πως καθορίζει πολλά κομμάτια της ψυχολογίας μου και τελείως εμπειρικά έχω δει ότι ένας gay (αποκλειστικά τοπ) είναι κάτι αρκετά διαφορετικό από ένα γκέι παθητικό. Ένα από τα μεγαλύτερα παράπονα μου για τηνν γκέι ζωή, είναι πως όχι μόνο είναι δύσκολο να βρεις ένα γκέι που να σου αρέσει και να του αρέσεις, αλλά πρέπει να δεις αν είστε συμβατοί και σε αυτό το κομμάτι. Αν και πολλοί δηλώνουν βερς, πολλές φορές (πάλι εμπειρικά στατιστικά) έχω νιώσει ότι αρκετόι γκέι δηλώνουν βερς από ανάγκη ενώσ την πραγματικότητα θα προτιμούσαν να είναι μπότομ.

       Σκέφτομαι λοιπόν, αν μπορούσα, με ένα μαγικό τρόπο, να είμαι γυναίκα. Χωρίς εγχειρήσεις, χωρίς τη διαδικασία της ανακοίνωσης στην οικογένεια και το κοινωνικό περιβάλλον, χωρίς πολύπλοκες διαδικασίες, έτσι απλά, να ήμουν γυναίκα, υπάρχει ένα κομμάτι μου που ίσως και να το ήθελε. Αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν θα το ήθελα επειδή πραγματικά θα ήθελα να έχω γυναικείο σώμα ή επειδή θα μου εξασφάλιζε τη σιγουριά πως οι άνδρες που θα με ήθελαν, θα ήταν ενεργητικοί. Δε μπορώ να γράψω μια απάντηση όχι γιατί ντρέπομαι ή φοβάμαι, απλά δεν ξέρω πραγματικά. Δεν ντύνομαι γυναίκα, δε βάφομαι και μου αρέσει να έχω αρρενωπά χαρακτηριστικά. Αλλά από την άλλη, αν μπορούσε να γίνει χωρίς κόστος μια τέτοια μεταμόρφωση, δε νιώθω ότι θα θρηνούσα σημαντικά την χαμένη αντρική μου ταυτότητα.

       Δεν ξέρω πόσοι μπορεί από σας μπορεί να έχετε αναρωτηθεί για το φύλο σας. Είμαι σίγουρος πάντως ότι αρκετοί έχουν νιώσει παρόμοια πράγματα όπως αυτά που αναλύω παραπάνω. Αυτό που ίσως έχω αρχίσει να αντιλαμβάνομαι είναι πως η ταυτότητα φύλου, δεν είναι κάτι στέρεο, κάτι απτό. Δεν είναι κάτι που κάποιος έχει μέσα του. Ακόμη και η απόφαση να αλλάξεις φύλο, δεν πηγάζει απαραίτητα από κάτι αναπόφευκτο που φέρουμε μέσα μας. Είναι απλά αυτό, μια απόφαση. Κάποιος, μπορεί να επιλέξει να ζήσει τη ζωή του απλά ως γκέι και κάποιος άλλος να επιλέξει να κάνει την μετάβαση. Αλλά τα συναισθήματα τους, η στάση τους απέναντι στο φύλο τους, να είναι ίδια και το μόνο που να κάνει τη διαφορά, να είναι η απόφαση.

      Αυτά τα ερωτήματα πολύ πιθανόν να μην μπορούν να απαντηθούν ποτέ με ακρίβεια, αλλά θεωρώ εποικοδομητικό να αναστοχαζόμαστε πάνω σε αυτά, γνωρίζοντας ίσως έτσι, λίγο καλύτερα, τον εαυτό μας....

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια χαρά! Διαβάζοντας αυτό το ποστ, μπορώ να πω πως ταυτίστηκα σε πολλά σημεία, καθώς κι εγώ μικρός έδειχνα σημάδια θηλυκότητας, είχα θηλυπρεπή συμπεριφορά με ρούχα και παπούτσια, και γύρω στα 12 αναρωτιόμουν μήπως, ενώ προοριζόμουν να γεννηθώ γυναίκα, η μάνα μου ήπιε κάποιο βοτάνι -που λένε στην επαρχία- με το οποίο θα "πιάσουν" αγόρι, στοιχείο που λειτούργησε ως ένας βίαιος παρεμβατικός παράγοντας ανατροπής της φύσης μου...μάλιστα κατέφυγα στις γιαγές μου, και τις ρωτούσα αν είχε ανησυχίες να κάνει αγόρι η μάνα μου, και κατέφυγε σε "μαγικές" πρακτικές...(η απάντηση τους όμως ήταν αρνητική και με γέλια...)
Ωστόσο γράφω αυτό το σχόλιο, προκειμένου να λάβω την άποψη σου σχετικά με ένα ζήτημα που με ταλανίζει αρκετά. Είπες στο πόστ ότι είσαι κάθετος με τους ρόλους και απολύτως συνειδητοποιημένος και εξοικειωμένος με αυτό το κομμάτι. Εγώ όμως εκεί, έχω μαύρα μεσάνυχτα ακόμα. Να πω εδώ, ότι η θηλυπρέπεια στην κυρίως εφηβεία εξαφανίστηκε, πλέον δεν υπάρχει καθόλου επάνω μου, και επίσης, η όποια αμφιβολία σχετικά με το φύλο και την ταυτότητα του, έχει χρόνια πάψει να με απασχολεί, καθώς θέλω και γουστάρω να είμαι άντρας, και γκέι μάλιστα, που δεν θα τα άλλαζα με τίποτε στον κόσμο, και τα δύο αυτά στοιχεία μου!!!
Δεν ξέρω όμως τι ρόλο έχω...είμαι 22, σεξουαλική ζωή άρχισα να έχω από τον Φλεβάρη του 2017 μόνο με άντρες, και μόνο 4 φορές έως σήμερα.
Και οι 4 έτυχε να ήταν με μεγαλύτερους μου, όπου εγώ λειτουργούσα ως παθητικός. Μολονότι απεγνωσμένα σε εφαρμογές πάλεψα να βρω παθητικό αγόρι, να κάνω σεξ μαζί του, όλοι με απέρριπταν, διότι δεν ήταν για αυτούς επαρκές το πέος μου, για να τους ικανοποιήσει...
Αναγκαστικά, μη μπορώντας αλλιώς, για να κατευνάσω τις ορμές μου, πήγαινα με ενεργητικούς...
Ως μπότομ η αίσθηση του πέους από πίσω μου, δεν μου αρέσει καθόλου...το έβαζαν, πονούσα και ξεκάβλ...να, επίσης ποτέ δεν τελείωνα με αυτό μέσα μου...τελείωνα μόνο με στοματικό (που μου έκαναν μερικοί) ή games.
Η τρίτη μου φορά ήταν η πιο τραυματική, ήταν σαν να με βίασε, δεν σταμάτησε όταν ούρλιαζα από πόνο, έπαθα προστατίτιδα από φλεγμονή και γονόρροια, και από τότε, ενώ με θεωρούσα βερς αρχικά, άρχισα να με θεωρώ μόνο τοπ.
Ως τοπ όμως, μη έχοντας τα κατάλληλα προσόντα να ικανοποιήσω κάποιον, απογοητεύομαι, όταν σκέφτομαι ότι, ενώ εγώ θέλω να το κάνω, θα με απορρίψουν γι΄αυτό τον λόγο, και αισθάνομαι σαν ευνουχισμένος και αποτυχημένος τοπ.
Ευνουχισμένος συνεπώς από μπροστά (που δεν έχω δοκιμάσει αλλά το θέλω πολύ) αλλά ευνουχισμένος και από πίσω (που το σιχαίνομαι, το φοβάμαι και δεν περνάω καλά με αυτό το ρόλο), απορώ τι ρόλο έχω εγώ στο σεξ, και αν τελικά έχω αποτύχει σαν γκέι άντρας στην ζωή μου...
Όπως αντιλαμβάνεσαι, ως μικρός, πληγωμένος και τραυματισμένος σωματικά και ψυχικά, αλλά κυρίως φοβισμένος-αγχωμένος και πολύ μπερδεμένος με την πάρτη μου, σου ζητώ την άποψη σου σχετικά με αυτά, και θα το εκτιμούσα δεόντως αν μπορούσες ίσως να με βοηθήσεις από το μπέρδεμα...
Συγγνώμη για τα πολλά και μπερδεμένα λόγια...αντανακλούν μια μπερδεμένη ψυχή.

Elementstv είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε,


πολύ ενδιαφέρον το μήνυμα σου, με προβλημάτισε για πολύ ώρα. Κατ' αρχήν ας ξεκινήσουμε από τους ρόλους. Κατά τη γνώμη μου, αν νιώθεις τοπ, είσαι τοπ. Αν νιώθεις μπότομ, είσαι μπότομ. Αν μπορείς να τα κάνεις και τα δύο, είσαι βερς. Ο ρόλος δεν είναι κάτι που μπορούμε να καθορίσομυε με βάση το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Α δεν βρίσκω τοπ άρα γίνομαι εγώ τοπ. Αααα δεν βρίσκω μπότομ, άρα γίνομαι εγώ μπότομ. Δε πάει έτσι. Για μένα ο ρόλος καθορίζεται από το τι θες κυρίως να κάνεις ή να σου κάνουν πάνω στο σεξ.

Εσένα ποια είναι η πρώτη σου σκέψη όταν βλέπεις έναν άντρα που σ' αρέσει? Θα ήθελες να τον γαμήσεις, να τον υποτάξεις κτλ (όχι ότι πάντα ο τοπ είναι επιθετικός και ο μπότομ υποτακτικός, είναι μεγάλη συζήτηση αυτή)? Ή ονειρεύεσαι το πούτσο το να σε γαμάει άγρια, έστω και αν στην πραγματικότητα δε το απολαμβάνεις? Στις φαντασιώσεις σου, τι κυριαρχεί? ΓΙα μένα εκεί είναι το κλειδί. Εγώ είμαι μπότομ. Δε σημαίνει ότι πετάω τη σκούφια μου για ρπωκτικό σεξ. Πολλές φορές πονούσα και πολλές φορές προτιμούσα απλά τα υπόλοιπα σεξουαλικά παιχνίδια : πίπα, μαλακία κτλ. Το ότι δεν με τρελαίνει το πρωκτικό σεξ δε σημαίνει πως δεν είμαι μπότομ. Γιατί η πρώτη μου σκέψη όταν βλέπω ένα ωραίο αγόρι/άντρα, είναι να σκύψω να του πάρω πίπα, να με πηδήξει και γενικά μια πιο υποτακτική ψυχολογία. Ουδέποτε έχω καυλώσει στη σκέψη ή έχω τελειώσει με φαντασίωση όπου εγώ πηδούσα κάποιον. Στις τσόντες, ταυτίζομαι με τον μπότομ ή τη γυναίκα (αν πρόκειται για στρέητ τσόντα). Εσύ με ποιοντ ταυτίζεσαι? Αυτό θα σου δώσει την απάντηση στο θέμα του ρόλου. Τώρα για το ότι δεν βρίσκεις, αρνούμαι να πιστέψω ότι θες πραγματικά να γαμήσεις και δε θα βρεις. Είναι τόση η προσφορά που κάποια στιγμή θα βρεις. Αρκεί να σ' αρέσει πραγματικά.

Κατά τη γνώμη μου, δώσε χρόνο στον εαυτό σου και γίνε πιο προσεκτικός/επιλεκτικός στο σεξ. Αν θες όντως τοπ, μη συμβιβάζεσαι με το να κάνεις μπότομ. Υπάρχουν χιλιάδες μπότομ χωρίς να χρειάζεται να συμβιβάζονται με αυτό. Αν θέλεις να κάνεις τοπ, θα βρεις τον μπότομ σου αργά η γρήγορα στο εγγυώμαι. Και μην μου πεις ότι δεν αντέχεις χωρίς σεξ γιατί θα λαλήσω. Σιγά πια, όλοι έχουμε περάσει μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς σεξ και αντέξαμε μια χαρά. Και ειδικά στην περίπτωση των γκέι, το σεξ είναι μια πολύ αφηρημένη έννοια. Θεωρείς σεξ μόνο την διείσδυση? Δεν είναι! Σεξ είναι και η πίπα, σεξ είναι και η αλληλομαλακία, σεξ είναι και το χούφτωμα επί δυο ώρες στο κρεβάτι. Το θέμα είναι η σωματική επαφή και όχι η εκσπερμάτωση.

Οπότε συμβουλή μου είναι, ξεκαθάρισε καταρχήν ψυχολογικά τι θες από το σεξ. Αν το μόνο σου επιχείρημα για το ότι δδε σαρέσει το μπότομ, είναι πως πονούσες, πάρε ένα δονητή, και σιγά σιγά ξεκίνα να εκπαιδεύεις τον πρωκτό σου. Πίστεψε με βοηθάει και είναι τρομερά απολαυστικό. Αν όμως θες να γαμήσεις εσύ κάποιον, συνέχισε να ψάχνεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις.

Συμμερίζομαι την αγωνία σου γιατί δυστυχώς, οι γκέι, αντίθετα με τους στρέητ, δεν έχουμε 100 πηγές πληροφόρησης και στήριξης γι' αυτά τα θέματα. Απλά υπομονή, συνέχισε να ψάχνεις και προς θεού, μην δεχτείς σε καμμία περίπτωση να σε παρενοχλήσει κάποιος σωματικά, δε μπα να είναι ο πιο ωραίος, ο πιο γαμιάς του Γκαζίου και των περιχώρων. Είσαι 22, έχεις δικαίωμα να ορίζεις τον εαυτό σου και τη σεξουαλική σου ζωή και θα χαράξεις την δική σου πορεία. Άλλλος από τα 16 πηδδιέται ασύστολα, άλλος φτάνει 30 για να κάνει πρώτη φορά σεξ. Ο καθένας φτιάχνει τη δική του πορεία και μοίρα!

Μην φοβηθείς το σεξ, δε πρόκειται να χάσεις το τρένο ούτε είναι κάτι που πρέπει να το χορτάσεις μέχρι τα 30-40 γιατί μετά θα έχεις σιτέψει και δε θα σε θέλει κανείς (πραγματική αγωνία πολλών γκέι).

Ψυχραιμία και ό,τι χρειαστείς, εδώ είμαστε. Κράτα με ενήμερο!

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Η τραγική ειρωνία της υπόθεσης είναι ότι αυτός που μου προκάλεσε το μεγάλο πρόβλημα μένει στο Γκάζι...
Σχετικά με το τι σκέφτομαι όταν βλέπω έναν ωραίο άντρα θα σου πω πως πρώτα μόνο σκέψεις για παιχνίδια φιλιά κτλ έχω και όχι τόσο την διείσδυση. Αν είναι μικρότερος ή της ηλικίας μου στο καθαρά σεξουαλικο θέλω να μου πάρει πίπα και να τον γαμήσω όσο δυνατά μπορώ.
Αν δω κάποιον πιο μεγάλο θέλω να κάνουμε πολλά παιχνίδια και μετά αυτός με ηρεμία και αργά αργά να μπει μέσα μου και να το κάνει αργά (το τονίζω το αργά). Επίσης δεν τρελαίνομαι να παίρνω εγώ πίπα σε κάποιον...μόνο αν μου το ζητήσει το κάνω. Γενικά το αποφεύγω. Αλλά να μου παίρνουν μου αρέσει πολύ...
Τέλος πάντων, σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου και για τον χρόνο σου...
Νομίζω τελικά αυτό που πίστευα και πριν έχω σεξουαλικη ζωή...μάλλον είμαι βερς με λίγη περισσότερο προτίμηση στο τοπ.

Andrew είπε...

Κατ'αρχην συγχαρητήρια για το μπλογκ.Ισως είμαι λίγο δύσπιστος,ακόμα και καχύποπτος αλλά δεν μπορώ να καταλάβω όλη αυτή τη φασαρία για την ταυτότητα φύλου.Αν μιλάμε για ανθρώπους που γεννιούνται με διπλά γεννητικά όργανα, προφανώς και υπάρχει ζήτημα και θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να μπορούν από μία ηλικία και μετά να επιλέγουν το φύλο που επιθυμούν να δηλώσουν, ακόμα και χωρίς εγχείρηση.Η λεγόμενη δυσφορία φύλου όταν δεν υπάρχει εμφανής ανατομική διαφορά,θα μπορούσε να είναι και μαθησιακό πρόβλημα.Επισης δεν βλέπω ποια σχέση μπορεί να έχει ο ρόλος στο σεξ με την ταυτότητα φύλου.Μην ξεχνάμε ότι οι γυναίκες δεν έχουν προστάτη,ο οποίος σε κάποιες αρχαίες κουλτούρες π.χ στην Ινδία θεωρείται ως το αντρικό συναισθηματικό κέντρο... Από ο,τι έχω καταλάβει φίλε elements είσαι μια χαρά άντρας και αυτό που μας κάνει τελικά ομοφυλόφιλους δεν είναι ο ρόλος, είναι η επιθυμία και η αγάπη μας για άτομα του ίδιου φύλου.Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή με τα 42 μου χρόνια στον Ανώνυμο φίλο, είναι ότι μάλλον θα έπρεπε όπως λες να επιμείνει ως ενεργητικός αν έτσι νιώθει και να αγνοήσει όσους βλέπουν ως καθοριστικό το μέγεθος.Και ο καλύτερος τρόπος να το πετύχει αυτό είναι να ψάξει για ένα παιδί που θέλει μια κάποια σχέση, όχι μόνο σεξ... Εννοείται ότι και οι ρόλοι δεν είναι άσπρο- μαύρο, υπάρχουν χρώματα και αποχρώσεις,αν και όντως πιστεύω ότι δεν είμαστε όλοι ενεργοπαθητικοι.

Ανώνυμος είπε...

Χριστέεεε μου!! Νιώθω οτι διαβάζω σκέψεις μου. Είχα βρει αυτό το μπλογκ χρόνια πριν, όταν το είχα φοβερή ανάγκη. Χάρηκα πολύ που ξανα έπεσα τυχαία και είδα ότι έχεις γράψει καινούρια πράγματα. Τόσο αληθινά, τόσο βαθιά αλλά με μια απλότητα.
Συγχαρητήρια. Μιλάς για πράγματα που ειλικρινά με έχουν απασχολήσει κι εμένα πάρα πολύ. Ειδικά αυτό για το straight male worship, όπως και την υπόθεση να υπάρχει "μέσα" μας μια κρυφή επιθυμία να ήμασταν στο γυναικείο φύλο.