Δε βαζουν μια οδοντοβουρτσα σε ενα ποιημα.....μερος 2ο!

O Aδωνης ενεκρινε την κινηση με ενα χαμογελακι.Την εκτιμησε. Θα ειχε βαρεθει κι αυτος τοσα χρονια να δισταζει, να μην ξερει σε ποιο απο τους δεκαδες ωραιους που συνωστιζοταν στα ποδια του για να δωσει το μηλο. Καπου στα βαθη της ψυχης του θα γυρευε μια αποφασιστικη αδελφη ψυχη, να αρπαξει μονη της τον απαγορευμενο καρπο και να τον βγαλει απο το αδιεξοδο. Μη σας τα πολυλογω, ολο το βραδυ δεν ξεκολλησα απο διπλα του.Πιναμε και μιλουσαμε, μιλουσαμε και πιναμε. Μεχρι να την κανουν σιγα σιγα ολοι για τα σπιτια τους, ειχαμε γινει ντιρλα. Στο τελος φυγαδευσα τον Γιωργο και με το θαρρος του οινοπνευματος τον αρπαξα απο τον γιακα τον εσυρα ως λαφυρο στην κρεββατοκαμαρα 3 οροφους παρακατω. Την αλλη μερα το πρωι ξυπνησα γυμνος με εναν αντρα γυμνο στο πλαι. Κατι με ετρωγε ομως.

Δε θυμομουν τι ακριβως εγινε. Το καναμε ή οχι? Εχουμε ενα καποιο παρελθον ή ειμαστε ακομη στο αλφα βητα? Με την αμφιβολια να με τρωει πηγα κι εφτιαξα δυο καφεδες και τους εφερε στο κρεβατι μαζι με καναπεδακια που ειχαν μεινει απο χθες. Ο θεος ξυπνησε κι αυτος και χωρις πολλα πολλα το'ριξε στη μασα. Πολυ το εκτιμησε το μπρεκφαστ. Το καταλαβα γιατι αρχισε τα χαμογελα και τις ερωτησεις : Αν μενω μονος μου, αν δουλευω, ποσω χρονω ειμαι, τι σπουδαζω κτλ Η αληθεια ειναι οτι του τα ειχα ξαναπει το βραδυ αλλα μαλλον τα ειχε ξεχασει...Οποτε του τα ξαναειπα απο την αρχη. Δεν ειπα πολλα γιατι το εκοψα το ατομο οτι βαριοταν ευκολα.Ηξερα κιολας οτι οι ανθρωποι θελουν να μιλανε περισσοτερο για τον εαυτο τους.Οποτε του εδωσα και γω να καταλαβει οτι θα του χαρισω και τα 2 μου αυτια, αν μου κατσει, ας μεινω κουφος βρε αδερφε, χαλαλι! Ε λοιπον, ειτε το πιστευετε ειτε οχι, το μονο πραγμα που μου κοινοποιησε ο θεος ηταν οτι ηξερε τον Χρηστο, τεως παιδικο του φιλο, και νυν δικος μου συμφοιτητης.Στην αρχη καπως αδιαφορα, του στυλ δεν-τρεχει-και-τιποτα. Μετα αρχισε να με ψαρευει ανοιχτα. Ηθελε να μαθει αν τον ειχαμε καλεσει χτες, ποσο τον ξεραμε, πως πηγαινε η σχεση του με τον γκομενο του τον Βασιλη, αν τον κερατωνε και λοιπα και λοιπα. Πωρωμενο το ατομο εν ολιγοις. Ε, τελικα το θελουν οι αντρες το φτυσιμο, δικιο εχει ο Χρηστος.Και οι ταχα μου σκληροι ακομη χειροτερα, οσο τους φτυνεις τοσο κολλανε!

Προφανως ο θεος ηταν ενα απο τα πολυπληθη θυματα του Χρηστο, που χτυπουσε οποιον του γυαλιζε και στο τελος εφευγε παντα παρεα με τον Βασιλακη του.Το φυσουσαν και δεν κρυωνε οι τυποι.Σκυλιαζαν μεχρι να συνειδητοποιησουν τι εγινε, τι τους βρηκε. Οπως λεει η γιαγια μου ομως, πισω εχει η αχλαδα την ουρα. Μπορει να μου κουβαληθηκε για τον Χρηστο, στο δικο μου κρεβατι κατεληξε ομως. Τελος παντων, τα ειπαμε, ντυθηκε, πηρε το τηλεφωνο μου - δηλαδη του το εδωσα - κι εφυγε.Απελπιστηκα εγω.Ημουν σιγουρος οτι δεν θα παρει.Ουδεις αντρας που ενδιαφερθηκα πηρε ποτε.Ο μονος τροπος να παρει εμενα αντρας ειναι να μη μ'ενδιεφερε. Ειχα τις μαυρες μου.Στη σχολη ουτε να παρακολουθησω μαθημα μπορουσα - ακομη και ο Χρηστος που καναμε κολλητη παρεα απειλουσε να με παρατησει απο φιλο. Σε τρεις μερες ομως εγινε το θαυμα και ανεστηθη ο Λαζαρος - εγω! Ο θεος Αδωνης με πηρε τηλεφωνο και μαλιστα μου ζητησε κατευθειαν να βγουμε χωρις τζιριτζαντζουλα. Εκανα τις μασκες μου και τα αφρολουτρα μου και πηγα στο μοιραιο ραντεβου, σπιτι του.Ολο το βραδυ παλευαμε(καναμε σεξ ντε!!!!)...


Το be continued που λενε, στο τριτο και τελευταιο μερος!Πιστευω οτι το φιναλε δεν θα το περιμενετε!