Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Καλομαθαμε στις επιλογες?

Διαβαστε πρωτα το ποστ του Gay And The City και θα συνεχισω παρακατω.

«Όλοι ψάχνουμε το κάτι καλύτερο»

Ημερομηνία: Παρασκευή 22 Αυγούστου

Ώρα: 20.30

Τοποθεσία: Goody’s-Αγίας Σοφίας-Θεσσαλονίκη



Έχω ραντεβού με τον κολλητό. Έχει αργήσει και έχω καθίσει μόνος να φάω κάτι στα γρήγορα, αφού το shopping-safari που έκανα όλη την ημέρα ούτε χρόνο μου άφησε για κάτι τέτοιο, ούτε δυνάμεις για κάτι περισσότερο.

Σκέφτομαι: «Τρώω μόνος. Μόνος; Γιατί μόνος;» Οι τελευταίες σκέψεις στριφογύριζαν στο κεφάλι μου. Και όχι τόσο για το ότι έτρωγα μόνος. Σε μια μεγάλη πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, δεν είναι σπάνιο να δεις κάποιον να τρώει μόνος του. Αλλά είμαι «μόνος» γενικότερα... Γιατί; Και δεν είμαι ο μόνος «μόνος». Πολλοί γνωστοί και φίλοι μου είναι μόνοι. Για καιρό μόνοι. Τι φταίει;

Η πρώτη φράση που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν μια ατάκα της φίλης μου της Ν., που την άκουσα μερικές μέρες πριν: «Όλοι ψάχνουμε αυτό το κάτι καλύτερο». Ψάχνουμε. Άρα δεν το έχουμε. Το post αυτό δεν απευθύνεται σε όσους το έχουν βρει το «κάτι καλύτερο» και το κρατούν σαν θησαυρό, αλλά σε αυτούς που το βρήκαν και το έχασαν ή το έχουν αφήσει να φύγει ή ακόμα το ψάχνουν.


Κι αν το έχεις βρει και πλέον δεν το έχεις; Τότε πως σκέφτεσαι; Πως επηρεάζεται η ζωή σου; Είτε συγκρίνεις όλους τους επόμενους με αυτό το «κάτι καλύτερο», με αποτέλεσμα να μη σε καλύπτει τίποτα. Νιώθεις ανικανοποίητος από κάθε προσπάθεια να γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο. Προκαλείς δυστυχία στον εαυτό σου και τους συντρόφους σου, επειδή πάντα η ανάμνηση του «κάτι» θα είναι λίγο ή πολύ καλύτερη.

Η΄ μήπως αισθάνεσαι τυχερός; Τυχερός γιατί ανήκεις σε εκείνη τη μικρή ομάδα ανθρώπων που είχαν την τύχη να τον βρουν, ακόμα κι αν δεν είναι μαζί του πλέον. Τυχερός που η τύχη σου έκλεισε έστω και μία φορά το μάτι και σε άφησε να νιώσεις πως είναι να είσαι ολόκληρος. Εσύ και το άλλο σου μισό, μαζί, έστω και για μία στιγμή.


Κι αν ανήκεις σε αυτούς που ακόμα το ψάχνουν, σε αυτούς που περιμένουν να δουν τα πυροτεχνήματα τη στιγμή που όλη η φύση θα τους ψάλει το hallelujah με τη φωνή της Gloria Gaynor και τις πεταλούδες να χορεύουν Kylie; Γιατί το ψάχνουμε, αλήθεια; Γιατί ποτέ δε μας φτάνει αυτό που έχουμε και θέλουμε ακόμα περισσότερα; Γιατί πάντα βρίσκουμε ελαττώματα στους συντρόφους μας. Ελαττώματα που αφορούν είτε την εμφάνιση, είτε το ντύσιμο, είτε τις μουσικές επιλογές τους, είτε την τσέπη, τη διασκέδαση, τη μόρφωση, κτλ κτλ. Εμείς δεν έχουμε ελαττώματα;


Μήπως η απάντηση βρίσκεται στο ότι αναγνωρίζουμε υποσυνείδητα τα δικά μας ελαττώματα και προσπαθούμε να τα καλύψουμε «γεμίζοντας» τα κενά μας από τα προτερήματα του wanna-be συντρόφου; Μήπως η αυτοκριτική μας είναι τόσο επιδερμική που δε μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε ελαττώματα στον εαυτό μας;

Δε θεωρώ κακό το να προσπαθεί κάποιος για το καλύτερο. Αλλά το καλύτερο έρχεται με το να αφήνεις τον «παλιό», που είχε τα δικά του ελαττώματα, και να ψάχνεις για τον «νέο», που θα κουβαλάει καινούρια, δικά του ελαττώματα; Τα οποία μάλιστα, αργά ή γρήγορα θα αναγνωρίσεις; Ή μήπως έρχεται με το να επενδύουμε σε αυτόν που έχουμε δίπλα μας, ώστε να φτάσουμε κάποια στιγμή που θα «αποζημιωθούμε» για όσα έχουμε επενδύσει, από αυτά που έχει να προσφέρει ο άλλος; Γιατί δεν δίνουμε ευκαιρίες στον εαυτό μας, δίνοντας ευκαιρίες στον άλλο;

Μήπως η μεγάλη ποικιλία, η αστείρευτη προσφορά, η αβίαστη ευκολία στην «αγορά συντρόφου» μας έχει κάνει (πέρα από θύματα της βιτρίνας και του εκθαμβωτικά λαμπερού – μύες/ μήκος/ αυτοκίνητο/ κτλ) να μην δίνουμε αξία σε ό,τι έχουμε, αλλά να βγαίνουμε αμέσως για «ψώνια», μόλις ανακαλύψουμε το πρώτο ελάττωμα στο «προϊόν»;

Αυτό το «κάτι καλύτερο» που είπε η Ν. είναι το ωραίο σώμα; Το ωραίο χαμόγελο; Το ακριβό αμάξι; Οι πολλές γνωριμίες; Ο καθένας έχει μια δική του απάντηση. Ωστόσο, ενώ μπορεί να ακούσεις χιλιάδες διαφορετικές περιγραφές για το «κάτι καλύτερο», λεπτομερείς και σχολαστικές, λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να σου πουν ότι αυτό το «κάτι καλύτερο» το βρήκαν σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν δεν είναι μαζί του.


Τελικά ο κολλητός μου ήρθε, βγήκαμε σε ένα καινούριο σχετικά gay club της Θεσσαλονίκης με σκοπό να περάσουμε καλά οι δύο μας, χωρίς να ψάχνουμε για το «καλό ή το καλύτερο». Η τραγική και όμορφη ειρωνεία είναι πως εκείνο το βράδυ γνώρισα και το παιδί που είμαστε τώρα μαζί...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Elementstv:
Σε λιγο καιρο θα μπει το 2009 .Ο κοσμος προχωραει ασχετα αν δεν το παραδεχομαστε.Ειμαστε σχετικα ελευθεροι ανθρωποι ,με μια τεραστια γκαμα επιλογων για τη ζωη μας στη διαθεση μας.Ομως αντι να ειμαστε πιο ευτυχισμενοι,τα επιπεδα απαισιοδοξιας και δυστυχιας παραμενουν πιο ψηλα απο ποτε.
Μαθαμε οτι οι επιλογες που κανουμε στη ζωη μας καθοριζουν την πορεια μας προς την ευτυχια.Για να μην ξεφυγω ομως,ας παρουμε για παραδειγμα το κειμενο του Gay And The City.Ενα μεγαλο προβλημα των συγχρονων σχεσεων ειναι οτι εχουμε υπερβολικα πολλες επιλογες ή τουλαχιστον ελπιζουμε οτι εχουμε.Πως να επιλεξεις καποιον για μια ζεστη και ειλικρινη σχεση οταν στην παρακατω γωνια μπορει να κρυβεται ο αντρας της ζωης σου?
Το πρωι εκανα μια βολτα στο κεντρο.Καποια στιγμη καθως περιμενα το λεωφορειο ειδα πολλους περαστικους μαζεμενους σε ενα σημειο.Με μεγαλη περιεργεια ,πηγα προς τα κει να δω τι στο καλο παρατηρουσαν με τοση προσηλωσα.Ε λοιπον ολοι τους συμμετειχαν στο γνωστο παιχνιδι "Εδω παπας ,εκει παπας,που ειναι ο παπας?".Και καθως επεφταν τα 50 ευρα,αρχισα να αναρωτιεμαι...
"Μηπως ολοι μας παιζουμε ενα παιχνιδι "Που ειναι ο παπας"?"
Το μυστικο του παιχνιδιου αυτου οπως και σε ολα τα παιχνιδια τζογου ,ειναι η ελπιδα των ανθρωπων οτι θα κερδισουν.Και για αυτο και αυτοι που κερδιζουν καποια χρηματα ,περιμενουν παντα τα περισσοτερα.
Ετσι και εμεις.Κερδιζουμε μια σχεση,την αγαπη ενος ανθρωπου,αλλα οχι δεν μας φτανει.Γιατι αλλωστε να μεινουμε εδω και να μην παμε για τα εκατομμυρια?

Οπως και στον τζογο ομως,ετσι και στις σχεσεις,αυτος που παντα περιμενει το καλυτερο,ειναι και αυτος που μενει στον Ασσο....

12 σχόλια:

Τομ Σόγιερ είπε...

Εγώ που τα 'δωσα όλα, αλλά έμεινα και στον άσσο, τί πρέπει να πω, δηλαδή?
Κοίτα, εγώ σε εκείνη την περίπτωση επέλεξα να μείνω στον άσσο, γιατί το επέβαλλαν οι καταστάσεις.
Πιστεύω πως ότι δίνεις παίρνεις, γενικά. Και συμφωνώ με όλα όσα λες, όπως και με τον Φοίβο. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω. Και είδες πόσο καιρό έχει να γράψει? Φαντάσου πόσο όμορφα θα περνάει.

life_traveller είπε...

Δεν ησυχάζει ποτέ ο νους και η ψυχή μας... αλλά πάλι πρέπει να μάθει να τιμά και να εκτιμά... το μέτρο υποθέτω είναι και "μέτρο" ολών των πραγμάτων!

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

Ένα έχω να δηλώσω φωναχτά!!! ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ! Γιατί αν πέρασαν και δεν τα κράτησες είσαι φελλός που επιπλέει και πίστεψε με κανείς δεν είναι τοοοοοοοοσο βλάκας. Είναι ενστικτο σου λεω!

mahler76 είπε...

κοίτα, αυτό που οι περισσότεροι κάνουν λάθος, είναι πως ψάχνουν το καλύτερο σε ότι αφορά τουσ κοιλιακούς, το γαμήσι κλπ. Αυτό το παιχνίδι είναι ατέρμονο καθώς πάντα θα υπάρχει ο καλύτερος στο σώμα και το κρεβάτι από αυτόν που έχεις.

Όμως το να ψάχνεις το απόλυτο από πλευράς αισθημάτων και ψυχικού δεσίματος δεν το βρίσκω παράλογο. Ήμουν πάντα της άποψης καλύτερα χωρίς σχέση παρά με μιά μέτρια σχέση. Ποτέ δεν ένοιωσα μόνος αρκετά ώστε να τα φτιάξω με κάποιον που δεν με κάλυπτε απόλυτα.

Καλή σου μέρα.

gay super hero είπε...

Θέτεις ένα πολύ μεγάλο θέμα. Πρέπει να συμβιβαστούμε μόνο και μόνο για να έχουμε κάποιον δίπλα μας; Ή να μην δεχτούμε τίποτα λιγότερο από τον απόλυτο έρωτα με τον κίνδυνο να μείνουμε μόνοι για πάντα;

Τομ Σόγιερ είπε...

Νομίζω το θέμα είναι ξεκάθαρο. Δεν λέει αν δε σε καλύπτει κάποιος συναισθηματικά να τον κρατήσεις. Απλά να μην ψάχνεις τον τέλειο έρωτα, που ταυτόχρονα να έχει και τις καλύτερες φέτες.

Elementstv είπε...

@Tom Sawyer:Καλα εσυ εισαι περιπτωσαρα.Πιστευω οτι ειχες βρει αυτο που ηθελες απλα ηταν πιασμενο οπως συμβαινει παντα με ο,τι ειναι καλο.Εχω ζησει παρομοια περιπτωση για 1.5 χρονο και τα τραυματα ακομη να φυγουν πληρως οποτε σε καταλαβαινω.
@Life_traveller:Ακριβως ,παν μετρον αριστον!Αν και δεν ξερω ποσο καλο ειναι να μπεις σε μια σχεση που βλεπεις τον αλλο ως μετριο.
@Πετρο:Ερχομαι να συμφωνησω μαζι σου σε αυτο.Εμπιστευομαι το ενστικτο λοιπον...
@Μαλερ:Χμμμ ναι εχεις δικιο ,με την εννοια ομως οτι καποιος ειναι αρκετα ωριμος για να ψαχνει την σχεση την ουσιαστικη και οχι τη σαρκικη.Συμφωνω παντως

Elementstv είπε...

@gay super hero:Κοιτα αν το βλεπουμε ως συμβιβασμο τοτε καλυτερα να μην το κανουμε.Αλλα θα σταθω σε αυτο που λεει ο Gay And The City οτι δηλαδη εμεις ειμαστε τοσο τελειοι πια?Απλα πρεπει να μαθουμε να συγχωρουμε τις ατελειες στους αλλους,οπως τις συγχωρουμε και σε εμας.Και πιστεψε με ,ακομη και οι πιο σκληροι κριτες των εαυτων τους,ειναι πολυ πιο μαλακοι σε σχεση με την κριτικη τους προς αλλους.Και αυτο γινεται για λογους επιβιωσης.

stella είπε...

εγω δεν μπορω να βρω κατι ποιο τελειο απο εμενα!
τεσπα περα απο την πλακα.
Αν αντεχεις να ξυπνας διπλα του το πρωι και να τον θες ακομη,ειναι ο ιδανικος.
το σεξ,η ομορφια,ολα ειναι περαστικα.
Το μοναδικο σιγουρα περναει απο την ζωη μας μια φορα τουλαχιστο αρκει να το κοιταξεις στα ματια!
θα το καταλαβεις

Κώστας είπε...

Όλοι όσοι σχολιασαν έχουν δίκιο!

Εγώ ορμώμενος από τη δική μου εμπειρία θα πω ότι το στοίχημα είναι να αντέξεις τη φθορά της καθημερινότητας. Όλοι μας έχουμε παραξενιές! Όλοι. Αλλά στην αρχή οι παραξενιές του άλλου σου φαίνονται χαριτωμένες, μετά όμως από καιρό μαζί του θες να του πετάς τα πηρούνια!

Επίσης, προσωπικά, έχω αναπτύξει μια αιρετική θεωρία. Πιστεύω ότι όταν έχεις αμφιβολίες για το αν σου αξίζει αυτό που έχεις δίπλα σου ή αν υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω μπορείς να ρίξεις μια ματιά έξω! Μπορείς δηλαδή να αναρωτηθείς "τελικά τι άνθρωποι κυκλοφορούν εκεί έξω;". "Υπάρχουν πολλοί που υπερτερούν απ' τον δικό μου άνθρωπο στα σημαντικά ζητήματα;"

Τώρα το τι θεωρεί ο καθένας σημαντικό είναι άλλη υπόθεση. Αν σημαντικά είναι τα άπειρα cm τότε οκ... πάω πάσο.

Τομ Σόγιερ είπε...

Κώστα με συγκίνησες.

Είδωλο είπε...

Θεωρώ οτι δεν θα ικανοποιηθείς απο καμία απάντηση που θα λάβεις. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα την λάβεις απο τον εαυτό σου, όπως κι έγω όπως κι ο καθένας μας.

Εγω την έχω τακτοποιήσει αυτή την αναζήτηση στο μυαλό μου. Οχι δεν βρήκα το καλό, ή το καλύτερο.

Ο καθένας σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του αναζητά κάτι διαφορετικό.
Δεν είναι ίδιες οι ανάγκες που έχεις στα 19 με τις ανάγκες που έχει στα 25, και μην με παρεξηγήσεις, δεν μιλώ για τα υλικά αγαθά. Αλλά στα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει κάποιος για να μπορέσεις να δέσεις για να μείνεις και να μείνει δίπλα σου/του.

Θα μου πεις οτι είμαι κυνικός? Εγω πιστεύω οτι είμαι ρεαλιστής και πραγματιστής.

στα 17/18/19 θα συγχωρέσεις και θα υπομένεις μια σχέση η οποία δεν έχει χώρο για να στεγαστεί.

στα 25 και βάλε δεν γίνεται. Ετσι οπως πας να καλλιεργήσεις ένα λουλούδι έτσι και οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να στεγαστούν.

Απο εκεί κι έπειτα ο καθένας στην ζωή του παίζει σε διαφορετικά "κυβικά" (εαν το θέλεις), όχι γιατι είμαι ρατσιστής αλλα επειδή έτσι είναι. Για να έχεις κοινά με κάποιον σημαίνει οτι θα πρέπει να έχετε παραπλήσιο μορφωτικό επίπεδο ή ανατροφή, ή βιώματα, ανάγκες, επιθυμίες, φετίχ, εμμονές κοκ.

Το τι μπορεί να φέρει 2 ανθρώπους μαζί και να τους κρατήσει είναι άγνωστο για εμάς που βρισκόμαστε εκτός ζεύγους.

Αλλα θα σου πω το εξής, θα προτιμούσες να ήμασταν σε εποχές που η αγάπη γεννιόταν απο το προξενιό και το έυρος του υποψήφιου ταιριού ήταν στα 4 οικοδομικά τετράγωνα της εκάστοτε γειτονιάς?

Μην κατηγορείς την πληθώρα των επιλογών, εμείς την δημιουργήσαμε. Αν αυτό μεγιστοποίησε το έυρος της μοναξιάς και σε στεναχωρεί το καταλαβαίνω, αλλα προτιμότερο μια κατάσταση την οποία έχεις επιλέξει παρά ένα ζευγάρωμα απο ανάγκη και περιορισμένους ορίζοντες αναζήτησης.

Κατ'εμε...