Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010
O δρομος του Διογενη!
Χρονια πολλα καλη χρονια σε ολους, το 2010 θα ειναι καλυτερο απο το 2009 ειμαι σιγουρος.
Το 2010 για μενα μπαινει με ενα ερωτημα που συγκεκριμενα γεγονοτα με εκαναν να το αναρωτηθω. Γιατι υπαρχουν ανθρωποι που προτιμουν να θυσιασουν την αξιοπρεπεια τους προκειμενου να ανηκουν καπου? Γιατι προτιμουν να θυσιασουν τη διαφορετικοτητα τους μονο και μονο για να ειναι ενα με το πληθος?
Μπορω να καταλαβω την δυναμη που σου προσφερει ο οχλος. Το να εισαι διαφορετικος σε καθιστα αμεσα στοχο αυτου που επιβαλλει την ομοιογενεια σε μια ομαδα....
Νομιζω οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι ενεργουν ετσι, απο φοβο, κρυβονται στο καβουκι τους. Το τελευταιο χρονο εχω γνωρισει πολλους ανθρωπους, που ενω ειναι γκει, εχουν σχεσεις, ζουν ευτυχισμενοι και συνειδητοποιημενοι με το ταιρι τους, στην υπολοιπη κοινωνια κρυβονται. Στους συμφοιτητες, στους συναδελφους,στους γονεις, ακομη και στους φιλους τους παρουσιαζουν μια στρεητ αμφιεση που τους βοηθα να περνουν απαρατηρητη.
Υπαρχουν ομως και ανθρωποι που αρνουνται να περιοριστουν στα στενα πλαισια που τους επιβαλλει η υπαρξη διπλης ζωης. Υπαρχουν ανθρωποι που δεν φοβουνται να ειναι αυτοι που ειναι, τολμουν να ξεχωριζουν και να αντιτειθεται στην λογικη του οχλου. Ενα τετοιο ατομο ειναι και ο κολλητος μου... Ποτε του δεν φοβηθηκε να ειναι ξεχωριστος ακομη και πισω στο χωριο οπου η διαφορετικοτητα τιμωρειται σκληρα.
Τη πρωτοχρονια μου χαρισαν το βιβλιο του Μπουκαι Χορχε "Να σου πω μια ιστορια". Μεσα εχει μια ιστορια που ταιριαζει σε οσους τολμουνε να ειναι διαφορετικοι...Την αφιερωνων λοιπον σε αυτους....
"Μια μερα ο Διογενης ετρωγε ενα πιατο φακες καθισμενος στο κατωφλι καποιου τυχαιου σπιτιου.
Δεν υπηρχε σ'ολη την Αθηνα πιο φτηνο φαγητο απο μια σουπα φακες.
Μ'αλλα λογια, αν ετρωγες φακες σημαινε οτι βρισκοσουν σε κατασταση απολυτης ανεχειας.
Περασε ενας απεσταλμενος του αρχοντα και του ειπε:
"Α, Διογενη! Αν μαθαινες να μην εισαι ανυποτακτος κι αν κολακευες λιγακι τον αρχοντα, δεν θα ησουν αναγκασμενος να τρως συνεχεια φακες."
Ο Διογενης σταματησε να τρωει, σηκωσε το βλεμμα και κοιταζοντας στα ματια τον πλουσιο συνομιλητη του, αποκριθηκεL
"A φουκαρα αδερφε μου. Αν μαθαινες να τρως λιγες φακες, δεν θα ησουν αναγκασμενος να υπακους και να κολακευεις τον αρχοντα..."
Αυτος ειναι ο δρομος του Διογενη. Ειναι ο δρομος του αυτοσεβασμου που λεει να υπερασπιζουμε την αξιοπρεπεια την αξιοπρεπεια μας πανω απ'όλες τις αναγκες μας για επιβεβαιωση.
Ολοι θελουμε την επιβεβαιωση των αλλων. Ομως, εαν το τιμημα ειναι να εγκαταλειψουμε τον εαυτο μας, οχι απλως ειναι πολυ μεγαλο αλλα, επιπλεον, η επιδιωξη αυτη καταληγει σε ασυναρτησια. Μοιαζουμε μ'εκεινον τον ανθρωπο που αναζητουσε το μουλαρι του σ'ολο το χωριο, ενω πηγαινε καβαλα επανω στο....μουλαρι του...
Εσεις? Υπερασπιζεστε αρκετα την αξιοπρεπεια σας?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
21 σχόλια:
Πολύ ωραίο ποστ. Επιβεβαιωσε τον δρόμο που έχω ακολουθήσει μέχρι τώρα στη ζωή μου...
Καλή Χρονιά να έχεις και εσύ!
Πραγματικά με απελπίζει μερικές φορές το πώς και πόσο οι περισσότεροι άνθρωποι που βλέπω γύρω μου απλώς αντιγράφουν ο ένας τον άλλο, ή ένα ανόητο και ανούσιο lifestyle. Και είναι χειρότερο όταν γίνεται με τη σχέση αυτό το πράγμα, να σκέφτεσαι ότι ο άλλος θα σου πει "όχι εδώ", "δεν μπορώ", "μας βλέπουνε".
Από την άλλη ελπίζω ότι πού θα πάει, θα γνωρίσω κανα δυο ανθρώπους που δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους και ζουν όπως θέλουν...
Είναι σίγουρα απαραίτητο να ζει κανείς ελεύθερος και κοντά στην αλήθεια του.. καθώς η ζωή είναι μια και μοναδική!
Φυσικά δεν είναι πάντα εύκολο... δεν κατακτιέται ο κόσμος σε μια ημέρα... συχνά τα βήματα πρέπει να γίνονται πιο αργά... αλλά οπωσδήποτε πρέπει να γίνονται!
Φιλιά boy... να έχουμε μια συγκλονιστική χρονιά εύχομαι!
Καλή Χρονιά να έχεις και Χρόνος Ζωής να είναι!
Όλο αυτό που αναφέρεις,έγκειται στο κατά πόσο έχει αποδεχτεί ο καθένας τον ευατό του.
Το να είμαστε gay δε μας ξεχωρίζει απο τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Είμαστε ελεύθεροι για εμάς!
Την Καλημέρα μου!
το διαφορετικό μέσα σε εισαγωγικά..πάντα προκαλεί αντιδράσεις.
Οι Έλληνες σπανίως δεχόμαστε τη διαφορετικότητα ενώ την επευφημούμε όταν πρόκειται για διάσημους..
Παράδειγμα
αν δουμε τη Βίσση να φιλάει γυναίκα..θα πουνε όλοι ανατρεπτικό ευγε..αν δούνε τον τάδε διάσημο να παραδέχεται πως είναι gay...κανένα πρόβλημα..αν μάθουν όμως για τον γείτονα ή το φίλο θα σχολιάσουν αρνητικά...δυστυχώς..
Έχω ένα ζευγάρι gay φίλους που ο ένας δε το λέει στην οικογένειά του γιατί είναι άκρως παραδοσιακή.
Φοβάται μη τον αποκληρώσουν..μη τον αποβάλλουν από την οικογένεια..
Δε ξέρω..πάιζουν ρόλο και άλλα πράγματα τελικά..
θεωρώ πως οι gay που έχουν χρήματα ή καλή δουλειά..ή έχουν επιβληθεί στο χώρο τους είναι πιο εύκολο να παραδεχτούν ότι είναι ομοφυλόφυλοι από ότι ένα παιδί που δουλεύει λόγου χάρη σε ένα βεντζινάδικο ή σε μία τράπεζα...
Το γεγονός είναι ένα:πως η ελληνική κοινωνία αντι να κοιτάει τα χάλια της τα μαύρα ..ασχολείται αδιαλείπτως με τους άλλους!
μπονζουρ ζουζουνάκι!
Έλα ντε.. το κρύψιμο είναι το μόνο σίγουρο προς το παρόν.. αρκετό για να νιώθω ώρες ώρες εγκλωβισμένος..
@ανωνυμε: Xαιρομαι....
@Urban Partisan: Καλα ειδικα αυτο το τελευταιο ειναι το χειροτερο. Οι μισοι γκει τα εχουν με καποιον που φοβαται και τη σκια του οσο αναφορα την ταυτοτητα του ως γκει. Εχω υπαρξει και γω σε σχεση με ατομο που κρυβοταν αλλα πλεον εχω υποσχεθει να μην κανω ξανα ποτε. Δεν αξιζει να θυσιαζω τον εαυτο μου για κανεναν. Ας ειναι εγωιστικο δεν πειραζει!
Σου ευχομαι να τους γνωρισεις συντομα....
@life_traveller: "αλλα οπωσδηποτε πρεπει να γινονται" Ακριβως! Ας ειναι αργα και σταθερα δεν πειραζει αλλα αρκει να γινονται. Φιλια κ σε σενα!
@gaykarkinos7: Σιγουρα δεν μας ξεχωριζει απο τους αλλους....Το να τολμας ομως να εισαι ο εαυτος σου σιγουρα σε ξεχωριζει ειτε στρεητ ειτε γκει, και ισως οταν εισαι γκει λιγο παραπανω λογο της ομοφοβιας που επικρατει!
@γλαυκη: Δεν μπορω παρα να συμφωνησω με την αρτια απαντηση σου..Οσο για το φιλο σου
αν και μπορω να καταλαβω τη θεση του, δεν τον δικαιολογω. Διοτι ακριβως αυτο ειναι
ο δρομςο του Διογενη να μπορεις να μη θυσιασεις την αξιοπρεπεια σου και την αληθεια
σου για μερικα υλικα αγαθα...Και γω οταν το ειπα ημουν 18 και με εδιωξαν και απο το σπιτι για λιγο αλλα επιβιωσα... Εχει να κανει με το δικο μας θαρρος....
@Ηφαιστιωνας:Ηφαιστιωνα μ, θα ερθει απο μονη της η στιγμη να πεις την
αληθεια σου. Και νομιζω οτι αυτο θα σε απελευθερωσει... Μια ζωη την εχουμε....
Μια παράδοση θέλει το Διογένη να συναντά τον Αλέξανδρο. Ήταν μέσα στο Πυθάρι του ο Διογένης κι ο Αλέξανδρος στεκόταν μπροστά του.
Τον ρώτησε λοιπον ο Αλέξανδρος τι ήθελε να του προσφέρει.
Κι ο Διογένης απάντησε κυνικά "Αποσκότισόν με" (Δηλαδή μη μου κάνεις σκιά - Μη μου κρύβεις τον ήλιο.)
Αυτό απαντώ κι εγώ, λοιπόν, σε όποιον ενδιαφέρεται να μάθει τι κάνω στο κρεβάτι μου.
Αν εχω μία σχέση, την έχω για μένα και δε με ενδιαφέρει να κάνω σταυροφορία να "εκπαιδεύσω" τους άλλους να την ανεχθούν.
ΓΙα μενα αξιοπρέπεια είναι άλλο.
Το να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο.
Επίσης, θυμάμαι το ρητό του Διαγόρα "Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά!" Δηλαδή, δε λέγονται όλα σε όλους. Προφανώς επειδή δεν είανι έτοιμοι γι αυτό.
Και κάτι ακόμα θυμάμαι που είπε ο Χριστός" Μη δώτε το άγιον τοις κυσί και τους μαργαρίταις τοις χοίροις. Μήποτε καταπατήσωσιν αυτό και στραφέντες ρήξωσιν υμάς!"
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Πυθαγόρα ο Χριστός λέει να μη δίνεις το άγιο στα σκυλιά και τα μαργαριτάρια στους χοίρους, διότι θα τα ποδοπατήσουν όλα αυτά και αφού γυρίσουν θα σε δαγκώσουν κιόλας.
Επομέμως, ας κοιτάξουμε να βελτιώσουμε οι gay τις σχέσεις μας και μετά να εκπαιδεύσουμε τους άλλους. Επιμένω ότι το πρόβλημα είναι σε εμάς πρωτίστως και όχι στους στρ8
@suncitizen: Ομορφα τα αποσπασματα... Τελικα σε κανενα θεμα δεν υπαρχει απολυτη αληθεια. ΔΗλαδη εγω δεν θεωρω αξιοπρεπες να λεω ψεματα στους αλλους οταν με ρωτανε αν εχω γκομενα, δεν θεωρω αξιοπρεπες να συζητω με μια παρεα για ερωτικα και γω να μην λεω τα προσωπικα ή αντι για αυτος να λεω αυτη...
Αλλα ειλικρινα ο καθενας οτι τον κανει να νιωθει καλυτερα...
Εγω νομιζω οτι το μονο προβλημα των γκει ειναι οτι νομιζουμε οτι εχουμε προβλημα ....
Το έχω πει ξανά...ζούμε σε κοινωνίες, οι οποίες εξελίσσονται όσο εμείς εξελισσόμαστε. Και οι κοινωνίες δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Το αν είμαστε άτυχοι να μην τα έχουμε όλα είναι ένα θέμα. Το ότι είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση από παλιότερα, είναι επίσης ένα άλλο θέμα. Σε κάθε περίπτωση πολεμάμε για το καλύτερο.
Η θεωρησή σου είναι απόλυτα ατομιστική. Δεν είναι κακό, καθώς ούτε η δικιά μου είναι απόλυτα ολιστική. Δεν πιστεύω στην ουσιαστική διαφορετικότητα. Ειλικρινά! Πιστεύω στην επίκτητη διαφορετικότητα, λόγω κοινωνικών, ιστορικών και πολιτισμικών συνθηκών. Αυτό έλεγα περίπου και σήμερα με αφορμή το παραμύθι.
Ακόμα και η έννοια της αξιοπρέπειας είναι τόσο σχετική, όπως είδα στα σχόλια. Προσωπικά, επειδή έχω μόνο μια ζωή να ζήσω ή τουλάχιστον αυτό πιστεύω, έχω μια πολύ υλιστική θεώρηση των πραγμάτων. Θα είμαι τόσο ανοιχτός...όσο εγώ θέλω...και αυτό δεν μειώνει την αξιοπρεπειά μου σε καμιά περίπτωση.
Το γεγονός ότι εσύ έχεις μια διαφορετική θεώρηση...αυτό ίσως μας κάνει "διαφορετικούς" (και αυτό ακόμα είναι στοιχείο κοινωνικό). Τι μας λέει λοιπόν αυτό; Ότι αν σεβόμαστε ο ένας τον άλλον...όπως και θα οφείλαμε...δεν θα έπρεπε ποτέ να ήμασταν μαζί (παράδειγμα φέρνω...μη με κράξει κανείς ότι στη πέφτω...χαχαχα).
Η ερωτική συνεύρεση, καθώς και η φιλική περίπου, είναι επαφή μετά από επιλογή. Και σε αυτό νομίζω πως συμφωνούμε απόλυτα!!
@zero: Δεν ξερω αν κατανοησα λαθος το σχολιο σου, αλλα συμφωνω μαζι σου! Και γω πιστευω οτι σαν ανθρωποι ειμαστε ιδιοι αλλα λογο κοινωνικων ιστορικων και πολιτισμικων συνθηκων σε συνδυασμο με τις εμπειριες μας αλλα και καποιες μικρες διαφορες στις βιολογικες ικανοτητες, μας κανουν μοναδικους.
Η διαφορετικοτητα δεν θα'πρεπε να συνεπαγεται την αποξενωση κ το ρατσισμο.
Οσο για την αξιοπρεπεια, απολυτως σεβαστο, συμφωνω οτι ο καθενας μας εχει διαφορετιηκη εννοια του τι ειναι αξιοπρεπεια....
Βεβαια δεν μπορω να αναρωτηθω αν οντως υπαρχουν διαφορετικες αξιοπρεπειες ή αν απλα εμεις επιλεγουμε το τι θεωρουμε αξιοπρεπης σταση αναλογα με τι μας συμφερει?
Όπως σε όλα τα πράγματα έτσι και στην αξιοπρέπεια, δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο. Βαθμοί αξιοπρέπειες; Δεν ξέρω. Άσε που σε ένα λεκτικό και κοινωνικό κατασκέυασμα δεν ξέρω αν μπορείς καν να κάνεις διαπροσωπικές συγκρίσεις. Άσε που πάντα ήμουν ενάντια τέτοιων συγκρίσεων.
Και προφανώς το ξέρω ότι στο γενικό δεν διαφωνούμε!! ;-)
Μα αυτο εχει σημασια να αναπτυσσεται διαλογος... Παντως οντως τωρα που το σκεφτομαι πλεον η κοσμοθεωρια μου ειναι ατομιστικη με την εννοια οτι ολα ξεκινανε πρωτα απο μας και μετα γινονται τα υπολοιπα....
Όπως έλεγε και σε ένα βιβλίο "Δεν είναι πρόβα, είναι η ζωή σου". Έχουμε μόνο μία ζωή και είναι χαζό να την σπαταλάμε με φόβο και άγχος για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μας. Ας είμαστε εμείς καλά και για τους άλλους δεν μας νοιάζει.
@Voltsek: Πολυ ωραιο αυτο που ειπες μ'αρεσε . Οντως νομιζω οτι η ζωη ειναι η μεγαλη μας ταινια και πρεπει να προσπαθουμε να την απολαυσουμε οσο το δυνατον περισσοτερο!
Oxi allo egklwvismo re paidia...
ωραία η ιστορία με το διογένη. τώρα στο θέμα του coming out, νομίζω ότι είναι προσωπική υπόθεση πότε και σε ποιούς θα το κάνεις. προσωπικά όταν το έκανα το βρήκα ανακουφιστικό αλλά οι συνθήκες ήταν σωστές και εγώ είχα ωριμάσει (και στην οικογένεια δε σκοπεύω να το κάνω). με το να κράζουμε αυτούς που δεν είναι ακόμα out, δεν τους βοηθάμε (δε λέω εσένα, αφορμή ήταν κάποιες φράσεις μέσα στα σχόλια). ούτε όταν αυτό το προεκτείνουμε π.χ. σε εκδηλώσεις τρυφερότητας στη μέση του δρόμου (αυτό το τελευταίο το λέω γιατί εμένα με εκνευρίζει απίστευτα ο γκόμενος μου όταν μου πιάνει τον κώλο στη μέση του δρόμου ή μου πιάνει το χέρι μέσα στο μετρό. προσωπικά δεν το θεωρώ θέμα αξιοπρέπειας).
Μια φορα κι ενα καιρο, και εγω σκεφτηκα να μην πω τιποτα, ουτε στους γονεις μου, ουτε σε κανενα αλλο, και να συνεχισω να κρυβω την αληθεια, ηταν η πιο ευκολη λυση... Συντομα ομως ανακαλυψα οτι μου αρεσε να μοιραζομαι την ζωη μου με καποιον, να εχω τη δικη μου "οικογενεια" με καποιον. Και ετσι η κατασταση εγινε φοβερα αφορητη, και η καθημερινη μου ζωη ενα μαρτυριο...
Να περιμενα να φτασω 50 ή 60 χρονων, οταν πλεον οι γονεις δεν θα ειναι πια τριγυρω, για να φτιαξω τη ζωη μου; Μα πως να ξεκινησω στα 60 και να κανω σχεση αν δεν το ειχα προσπαθησει ποτε πριν; Και ετσι πηρα την μεγαλη αποφαση...
Τωρα, καθε μερα που τηλεφωνω στη μητερα μου, μου λεει "χαιρετισματα και φιλιά στο φιλο σου και να προσεχετε ο ενας τον αλλο"
Αυτο δεν σημαινει οτι ολοι πρεπει να κανουν το ιδιο...
Απλα εγω προσωπικα δεν μπορουσα τη σκεψη να δω τους γονεις μου να φευγουν απο τη ζωη, και εγω να μενω μονος, χωρις οικογενεια, σε μια ηλικια πανω απο τα 50 και να αναρωτιεμαι, τι εγινε; που πηγε η ζωη μου; και τι θα κανω τωρα;...
Οπως εχει το δικαιωμα ο καθε ενας να φτιαχνει τη ζωη του και να εχει την οικογενεια του, ετσι προσπαθησα κι εγω, και μεχρι τωρα δεν το εχω μετανοιωσει καθολου.
Ναι εμαθα να τρωω φακες εδω και παρα πολυ καιρο, και μου αρεσει...
@atas8alis:Ερχομαι να συμφωνησω μαζι σου!
@Scatterbrain: Εννοειται οτι δεν βοηθαμε κανενα με το να τον κραζουμε επειδη δεν ειναι out. Γενικα δεν πιστευω στην κριτικη-ειτε καλοπροαιρετη ειτε κακοπροαιρετη.
Οσο για τις εκδηλωσεις τρυφεροτητας καποιες φορες χρειαζονται ειδικα να το νιωθεις. Αλλα σιγουρα και μενα με ενοχλει οταν κοντευουν να το "κανουν" στο καφε....
@Εφημερον:Αυτη η σκεψη(να περιμενω μεχρι να "φυγουν" οι γονεις μ) τη θεωρω βλακωδη.
Και καλα εκναες και δεν την υιοθετησες.
Δεν την είχα ακουσει αυτην την ιστορια του διογενη...
Δημοσίευση σχολίου