Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Δε βαζουν μια οδοντοβουρτσα σε ενα ποιημα.....μερος 3ο!


Ολο το βραδυ παλευαμε λοιπον.Τα χαραματα ομως μου ζητησε να φυγω - ηταν αδυνατον, λεει, να κοιμηθει με αλλο ατομο διπλα του, και καναπε δεν ειχε. Επεσα να πεθανω απ'την προσβολη. Μου ζητησε συγγνωμη βεβαια, αλλα τι να την κανει ο πεθαμενος τη συγγνωμη? Εφυγα με τα μουτρα στο χωμα. Την αλλη μερα αναγκαστηκα να ρωτησω τον Χρηστο για το ποιον του. Εμεινε ο αλλος, δεν περιμενε να εχω μπλεξει με τον Αδωνη, προφανως νομιζε πως αλλα ηταν τα γουστα του. Δυστυχως δεν ηξερε και πολλα ή δεν ηθελε να μου πει. Μια βδομαδα εβγαιναν, με πληροφορησε, τιποτα το ιδιαιτερο, αλλα ο τυπος ηταν κομματι ανισορροπος. Στην αρχη τον παρενοχλουσε, μεχρι στο κινητο του Βασιλη(του γκομενου του Χρηστου), επαιρνε και το'κλεινε. Και βεβαια με συμβουλεωε να κρατηθω μακρια. Το ειπε γιατι ενοχληθηκε - δεν ηθελε καθολου να μπερδευονται στα ποδια τoυ - το ειπε απο φιλια, ιδεα δεν εχω, δεν βγαζεις ευκολα ακρη με τον Χρηστο. Ουτε μ'εμενα ομως βγαζεις ακρη. Οσο εκεινος μου ελεγε να κρατηθω μακρια, τοσο φαγωνομουνα να τον ριξω. Οπως καταλαβαινετε, και ξαναβγηκα μαζι του, και στο σπιτι του ξαναπηγα, και ταξι ξαναεψαχνα στα μαυρα μεσανυχτα για να μην τον στριμωξω στο κρεβατι του και τελος παντως ολα τα'κανα.

Ο θεος τα δεχοταν ευχαρίστως, αλλα, πως να το πω, καπως αφηρημενα, οπως δεχεσαι το σοκολατακι που σου προσφερουν χωρις να νιωθεις καμια πελωρια λαχταρα για γλυκο, απλως αφου στο δινουν το παιρνεις. Δεν ειχα παραπονο παντως, οσο τον εβλεπα δεν ειχα παραπονο. Το ζητημα ηταν πως μου εριχνε κατι εξαφανισεις ξεγυρισμενες. Μερες τον εψαχνα.Ουτε τηλεφωνα σηκωνε, ουτε σπιτι του πηγαινε, ατμος γινοταν και χανοταν...Δυο χρονια τραβιομασταν ετσι, δεκα κιλα εχασα, ολους τους φιλους μου εχασα, τη γαληνη μου εχασα.Αγωνας η καθε μερα και τιποτ'αλλο. Ενα ψαξιμο. Που ειναι, πως να τον ξετρυπωσω, πως να τον γυρισω πισω, πως να τον κρατησω να μην μου ξαναφυγει. Γινεται ζωη ετσι? Δε γινεται!

Οποτε ενα βραδυ, αποφασισα να διεκδικησω οτι μου ανηκει. Καθισα και του απαριθμησα ολα οσα ηθελα, ολα οσα πιστευα οτι μου ανηκουν.Του ζητησα να ζησουμε σε ενα σπιτι,
μαζι σαν ζευγαρι οπως μας αξιζει.Γελασε υποτιμητικα. Προφανως και αλλη εικονα ειχε στο μυαλο του για τη σχεση μας απο τη δικη μου.Ανοιξε την πορτα και εφυγε.Ετσι χωρις να τον νοιαζει για τα οσα εδωσα,για τα οσα θυσιασα για κεινον.Απλα εφυγε.Α πριν να ξεχασω με συμβουλεψε να σταματησω την κλαψα και να βρω καποιον αλλο να βασανιζω!

Κανεις δεν τον ξαναειδε απο την παρεα, αφαντος κανονικα. Ξανακουσα για αυτον ενα μηνα και δεκατρεις μερες μετα, ωρα δωδεκαμισι το βραδυ, πανω ακριβως που κοντευα να αποβαλλω τη μαυριλα του χωρισμου. Με πηραν απο το νοσοκομειο <<Ο Ευαγγελισμος>> γιατι βρηκαν το ονομα μου πρωτο στη λιστα του κινητου του -Αλεξοπουλος. Ειχε ενα τροχαιο ατυχημα με τη μηχανη στη παραλιακη, λεει, επεσε σε τοιχο, μεταφερθηκε σε αφασια στην εντατικη, υπηρχε κινδυνος να μεινει παραλυτος.Προς στιγμην εφυγε το αιμα απο το σωμα μου. Ειχα ευχηθει με τοση δυναμη να πεθανει σαν σκυλι στ'αμπελι που νομιζσα οτι εγω εφταιγα, εξαιτιας μου τον τιμωρουσε ο Θεος.Ε, μετα σιγα σιγα συνηλθα. Πηγα στο νοσοκομειο πρωτος, πριν ειδοποιησω οποιοδηποτε δικο του.Ηθελα να δω τη κατασταση, να δω τι θα κανω. Οσο κι αν ημουν προετοιμασμενος για τα χειροτερα, αυτο που ειδα μου εκοψε την μιλια. Ο θεος μου καθολου με θεο δεν εμοιαζε πια. Ενα κουβαρακι σαρκα ηταν, κουρελιασμενο και ματωμενο, που κειτοταν αψυχο στα ασπρα σεντονια της εντατικης - μολις μια ανασα απο τον θανατο. Πιο ζωντανα εμοιαζαν τα μηχανηματα γυρω του. Δεν ηξερα τι να κανω. Καθομουν και τον κοιτουσα σαν χαζος. Νομιζω πως προσπαθουσα να καταλαβω τι εμεινε απο αυτον, τι αναγνωριζα απ'τον αντρα που ειχα ερωτευτει σαν τρελος.Τα ματια μου τρεχανε σαν βρυσες και ουτε που τα σκουπιζα. Οχι απο λυπη για το καταντημα της αγαπης μου, ουτε απο τρομο μπροστα στις ανεξελεγκτες βουλες του Κυριου. Εκλαιγα απλουστατα απο ανακουφιση.Ο αντρας αυτος ειχε καταστρεψει την ισορροπια μου, τη ζωη μου ολη, το χρονο μου, τις σχεσεις μου, ηταν ξαπλωμενος εκει μπροστα μου πιο ανισχυρος πια κι απο μωρο, πιο αχρηστος και απο ασφαιρο οπλο. Ο θεος ηταν πια στο ελεος ενος θνητου - στο δικο μου ελεος.Αποφασισα σε δεκατα του δευτερολεπτου να τον αναλαβω εγω, αν καταφερνε να επιζησει. Θα τον επερνα με το λατρεμενο αναπηρικο καροτσακι του.Τωρα θα ηταν αδυνατον να με διωξει τις νυχτες, τωρα θα με παρακαλουσε να μεινω κοντα του - ποιος θα τον σηκωνε να παει τουαλετα? ποιος θα τον εσωνε αν γινοταν σεισμος? Δε θα με ρωτουσε ξανα ποτε με ποιον τραβιεται ο Χρηστος. Δε θα ηταν ικανος να ντυνεται στην πενα και να εξαφανιζεται για μερες. Απο δω κ μπρος θα τον εντυνα εγω! Κι ολη αυτη η αγωνια που εφαγε τα σπλαχνα μου 2 ατελειωτα χρονια, αυτο το αχ, στο κεφαλι του ολο πια!

Αυτος θα μυριζει τωρα στα κρυφα σαν κυνηγοσκυλο, αυτος θα μενει αυπνος απο τις μυρωδιες ξενων αντρικων σωματων. Αυτος θα ζητα πλεον κι εγω θα δινω οσο θελω με το σταγονομετρο, σαν προσφορο - ΑΝ δινω...


Γυρισα τα ματια στον ουρανο και κλαιγοντας ειπα στην προισταμενη της εντατικης: "Αδελφη, υπαρχει Θεος!!!"Αυτη με ακουμπησε ενθαρρυντικα στο μπρατσο. "Και βεβαια υπαρχει", μου ψιθυρισε, "εμεις εδω εχουμε δει τοσα θαυματα....">>


Ελπιζω να σας αρεσε, αν και λιγο ψυχοπλακωτικο!!!

26 σχόλια:

life_traveller είπε...

Είναι αλληγορικό το κεέμενο? Στο τέλος γίνεται φανταστικό ή κάτι τέτοιο? Διαφώτισε λίγο την κατάσταση! :)

Hfaistiwnas είπε...

Ελπίζω να είναι φανταστικό κείμενο.. μου ξένισε λίγο το τέλος..
Λίγο χαιρέκακο να το πω.. δεν ξέρω..
Θα ήταν λυπηρό να σκέφτεται κάποιος έτσι..

Elementstv είπε...

Λολ το καταλαβα οτι μπερδευτηκατε.Δεν ειναι αληθινο ουτε στο ελαχιστο. Βασικα κρυβει μια ιστορια απο πισω, με βαση ενα ζευγαρι που ειχα παρατηρησει και ειχα κανει καποιες σκεψεις οσον αφορα την ομορφια και τα κομπλεξ που δημιουργουνται οταν την εχεις ή οχι...

Hfaistiwnas είπε...

Είπα και εγώ..
:):):)
Τρέλα έτσι;;;

Unknown είπε...

Οταν την έχεις την ομορφιά καλώς. Οταν την χάσεις όμως;
Ευτυχώς δεν ήταν δική σου ιστορία.

Εύχομαι να πιστεύεις ότι μπροστά στον θάνατο όλοι σηκώνουμε ψηλά τα χέρια και δεν επιζητούμε εκδίκηση.

Καλό Σ/Κ

Elementstv είπε...

@Hfaistiwnas:Εννοειται!!!

@Bear:Οχι, πιστευω οτι ο ανθρωπος ειναι ικανος για τα καλυτερα,
αλλα και για τα χειροτερα.Καλο Σ/Κ και σε σενα!

{.πavλος.} είπε...

...pros to telos sou vghke a bit fast...ayto me ekane na skeftw an einai real...parola ayta poly kalo...kryvei polla apo pisw...alh8eies pou tis vlepoume syxna sthn zwh mas...alla den dinoume megalh shmasia otan prepei...kalo vradaki :)

gay super hero είπε...

Ακραίο το βρήκα λίγο...

Ούτε να τρέχουμε πίσω από κάποιον είναι υγιές ούτε να τον βλέπουμε στην εντατική και να χαιρόμαστε...

Elementstv είπε...

@.π. : και γω το πιστευω. η ανασφαλεια μπορει να γεννησει τη μεγαλυτερη σκληροτητα...
@gay super hero: δεν το θεωρω υπερβολικο διοτι ειμαι σιγουρος οτι ο συγκεκριμενος χαρακτηρας
που υπεφερε τοσο απο χαμαλη αυτοεκτιμηση, και νιωθωντας οτι εχει αδικηθει απο τον αδωνη,
σιγουρα θα ενιωσε δικαιωση που πλεον ο θεος ηταν στο ελεος του.

Kος Μηδενικός είπε...

Ο "ήρωας" υπέκυψε στην ανθρώπινη φύση του. Κρίμα! Καμιά κάθαρσις...ούτε για πλάκα!! Ξέρεις τι δεν μου άρεσε; Ότι η ιστορία αυτή είναι πέρα για πέρα αληθινή. Από μια ιστορία θέλω να με απελευθερώνει, όχι να με γυρίζει σε αυτό το νοσηρό που βιώνω γύρω μου.

Keen On Boys είπε...

creepy ending, μου θύμισε λίγο το Misery :P

tovenito είπε...

συμφωνώ με αυτό που αναφέρθηκε πιο πάνω ότι το τέλος μου φάνηκε κάπως χαιρέκακο και εκδικητικό αλλά αν το απογυμνώσεις από αυτό σαν επιμύθιο είναι διδακτικό!

Principito είπε...

Το τέλος είναι λίγο κάπως, λίγο χαιρέκακο, λίγο μίζερο... αλλά όχι ότι δεν μπορεί να συμβεί. Παρόλα αυτά αν αγαπήσεις έναν άνθρωπο ακόμα κι αν σου κάνει όλα αυτά τα οποία περιγράφει ο ήρωας μας, δεν πιστεύω ότι μπορείς να νιώσεις τέτοια αρνητικά συναισθήματα όταν τον δεις σε τόσο ευάλωτη θέση. Αν τον αγαπάς μένεις και μετά, αν όχι φέυγεις και τον αφήνεις. Αν δεν τον αγαπάς και μείνεις μόνο και μόνο για να πάρεις πίσω το αίμα σου, έχεις πρόβλημα. Τόσο απλά. Λέτε να βλέπω πολύ ρομαντικά τα πράγματα?

Elementstv είπε...

@Ζero Point:Nαι εχεις δικιο δεν υπηρξε καθαρση, τουλαχιστον την ηθικα
σωστη καθαρση που περιμενουμε οι περισσοτεροι.Και ομως η αγαπη
και το μισος ειναι διπλα διπλα και τα κομπλεξ των ανθρωπων
μπορει να διαστρεβλωσουν τα πιο αγνα συναισθηματα.

@Keen On Boys: Creepy indeed.Τι ειναι το ΜΙσερυ?

@tovene592: Ναι ηταν και χαιρεκακο και εκδικητικο και δεν σημαινει
οτι ολοι οι χαρακτηρες αντιδρουν ετσι.Το αστειο ειναι οτι διαβασα
και τις πιο παλιες μου ιστοριες και ολες εχουν περιεργο τελος
καμμια δεν εχει το κλασικο χαπυ εντ.Δεν ξερω τι μπορει να υποδηλωνει
αυτο!

@Principito:Αυτη ειναι η σωστη και πιο διαδεδομενη αγαπη που υπαρχει.
Αλλα μην ξεχνας οτι ο κεντρικος ηρωας ειανι ενα ατομο με χαμηλη
αυτοεκτιμηση, πολλα κομπλεξ τα οποια διαστρευλωνουν ολη του
τη φιλοσοφια.Θεοποιησε ενα θνητο, και οταν στο τελος ο θεος
γινεται υποχειριο του, οδηγειται σε μια διαστρεβλωμενη
αλλα παρολα αυτα αληθινη καθαρση!

πέμπτη εποχή είπε...

elementstv,
κι εγώ σκαρφίζομαι ιστοριούλες παρατηρώντας ζευγάρια ειδικά ,αν εμφανισιακώς δείχνουν αταίριαστα! :) Μου αρεσε.
Δεν ξέρω αν για σας τους άντρες η εξέλιξη του story ακούγεται ακραία ...εγώ πάντως αν δώσω στους χαρακτήρες γυναικεία μορφή...
ξέρω πολλές κομπλεξικές 'γκούνες' που θα λειτουργούσαν έτσι.
Tην καλημέρα μου και να περνάς καλά :)

sCaTterBraiN είπε...

να σου πω κι εγώ τρόμαξα - ευτυχώς που είχα διαβάσει άλλα σου ποστ και λέω αποκλείεται να είναι δική του ιστορία. αγριευτική είναι - ευτυχώς είναι ελάχιστοι αυτοί που θα σκέφτονταν σαν τον "ήρωά" σου.

(άσε που κι εγώ δε μπορώ να κοιμηθώ καλά με άλλον στο κρεββάτι μου).

Ephemeron είπε...

Το κειμενο σου, μου θυμησε το τραγουδι του Morrissey, που βλεπει το πραγμα απο την αλλη πλευρα...

That's how people grow up

I was wasting my time
Trying to fall in love
Disappointment came to me and
Booted me and bruised and hurt me

I was wasting my time
Looking for love
Someone must look at me
and see their sunlit dream

I was wasting my time
Praying for love
For a love that never comes from
Someone who does not exist

I was driving my car
I crashed and broke my spine
So yes, there are things worse in life than
Never being someone's sweetie

That's how people grow up.

Keen On Boys είπε...

Book/Movie

Elementstv είπε...

@πεμπτη εποχη:ναι τα εχω ζησει και τα δικα σας, και εν μερει η
ιστορια ειναι εμπνευσμενη και απο 2 κοπελες.Και εσυ να περνας καλα!

@Scatterbrain:Lol το ξαναλεω δεν ειναι αληθινη ιστορια.Ασε ασε και
γω θελω το δικο μου χωρο, οχι απλα κρεβατι αλλα και δωματιο μη σου
πω και διαμερισμα.Θα αργησω παρα πολυ πριν θελησω να μεινω με
καποιον μαζι!

@Ephemeron:Ναι βεβαια το τραγουδι μιλα απο αλλη πλευρα οπως ειπες
αλλα μου αρεσαν οι στιχοι.Θα το ψαξω!

@Keen:Οκ Noted!

pax είπε...

Μου άρεσε η ιστορία, αν και με έκανε να νιώσω κάπως παράξενα στο τέλος!!!
Έτρεχα σαν τρελή αυτές τις μέρες, τώρα που μπήκα διάβασα μονομιάς 4 post, και απλά ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για το post σου για την κακή εκπαίδευση. Καλά έκανες και αντέδρασες!!! Κι εγώ αυτό πιστεύω. Μπορεί να μην αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά σίγουρα μπορούμε να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι προς την κατεύθυνση αυτή.

pax είπε...

Μου άρεσε η ιστορία, αν και με έκανε να νιώσω κάπως παράξενα στο τέλος!!!
Έτρεχα σαν τρελή αυτές τις μέρες, τώρα που μπήκα διάβασα μονομιάς 4 post, και απλά ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για το post σου για την κακή εκπαίδευση. Καλά έκανες και αντέδρασες!!! Κι εγώ αυτό πιστεύω. Μπορεί να μην αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά σίγουρα μπορούμε να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι προς την κατεύθυνση αυτή.

Faunlet είπε...

Vanilla story, alla mou arese. Exeis talento sto grapsimo kai pisteuw pos prepei na to kinigisis.

Thelw na do perissotera sto mellon.

Elementstv είπε...

@pax:Ευχαριστω κουκλα μου. Ναι η αληθεια ειναι οτι ηταν λιγο απαισιοξη ιστορια, δεν ξερω γιαιτ μου βγηκε ετσι!

@Faunlet:Απο το μπλογκ δεν θα δεις, διοτι σε 10 ποστ το κλεινω το μαγαζι μιας και θα συμπληρωσω 100 ποστ και ειχα υποσχεθει σοτν εαυτο μου(ωστε να μην τ'άφησω στη μεση) να παραδωσω 100 ποστ και αυτο θα κανω!

mike είπε...

OTI KAI AN PO THA EINAI LIGO.
SE EYXARISTO GIORGOS

another george blog είπε...

Οκ, φρίκαρα λίγο. Λίγο;

Elementstv είπε...

@George: :)

@Another_ George: Ενταξει ηταν λιγο shocking το τελος,α λλα ρε γμτ δεν μου βγαινουν τα happy end!