Φως στο τουνελ!

Το εχεις ζησει?Μαλλον ναι.Ολοι το εχουμε ζησει καποια στιγμη.Μια περιοδο στη ζωη μας οπου ολα μας φαινονται(ειναι?) μαυρα.Μια περιοδος που αφηνουμε τα παντα και τους παντες και κλεινομαστε στον εαυτο μας.Οπου το σπιτι μας ,μετατρεπεται σε κελι.Φτανουμε στα ορια καταθλιψης.Δεν φαινεται ελπιδα στο οριζοντα και οι προτροπες για αισιοδοξια ειναι το μεγαλυτερο ανεκδοτο που μπορουν να μας πουν εκεινη τη στιγμη.

Μερικοι λενε οτι ολα συμβαινουν για καποιο λογο,αλλα εγω πιστευω οτι η ζωη ειναι εντελως χαοτικη και οτι να'ναι και τελικα τον λογο υπαρξης καποιων καταστασεων των βρισκουμε μονοι μας επειδη θελουμε να τον βρουμε .Εμεις δινουμε νοημα στις εμπειριες μας.Οποτε οταν περνουμε μια σκοτεινη περιοδο στην ζωη μας,οχι δεν πιστευω οτι συμβαινει λογω καποιου ανωτερου σκοπου που θα μας οδηγησει σε ενα δρομο δοξας και επιτυχιας.Πιστευω ομως οτι οταν φτασεις στον πατο ,δεν εχεις που να πας παρα μονο προς τα πανω.'Η να μεινεις στο πατο.Και βεβαια πιστευω οτι με την θεληση μας μπορουμε να ανεβουμε ξανα ψηλα.

Συνεβη κατι παρομοιο και σε μενα φετος .Καπου ενιωσα οτι εχασα τον δρομο μου.Τωρα ξερω που οφειλεται αυτο.Οταν στη ζωη σου αλλαζουν τελειως ολα τα δεδομενα σου,πολλες φορες χρειαζεται να επαναπροσδιορισεις τον εαυτο σου.Και αυτο δεν ειναι παντοτε ευκολο για ολους.Για πολλους χρειαζεται πρωτα να χασουν καθε ιχνος του "παλιου" τους εαυτου ωστε να ανακαλυψουν τον καινουργιο .Και εκει ειναι που περνας την μαυρη σου περιοδο.Η ταυτοτητα που ειχες για χρονια ή και για δεκαετιες ισως πλεον να μην ισχυει.Δν μπορεις πλεον να ταυτιζεσαι με εκεινη την ιδεα που ειχες για τον εαυτο σου αλλα δν μπορεις να πεις και ποιος εισαι τωρα.

Δεν εχω βηματα ή συμβουλες για το πως να ανακαλυψεις τον νεο σου εαυτο .Ισως το μονο που μπορω να πω ειναι οτι αν περνας μια τετοια περιοδο να κανεις υπομονη και καποια στιγμη θα μπορεσεις να ανεβεις ξανα.Ειναι περιεργο το πως την μια στιγμη μπορει να βλεπεις την πιο ασχημη ,σκληρη και ματαιη πλευρα της ζωης και την επομενη να δεις την πιο ομορφη ,γλυκεια και χαρουμενη πλευρα της.Το θεμα ειναι οτι αξιζεις να περασεις και απο τις 2 αυτες φασεις τις ζωης σου γιατι χωρις τη μια δεν θα εκτιμησεις την αλλη.Ετσι συνεβη και σε μενα ,οπως σε ολους.Απο τη μια στιγμη στην αλλη σπαει κατι μεσα σου που σε κανει να τα βλεπεις ολα καλυτερα.

Εν μερει,αυτο το ποστ αφιερωνεται στα παιδια που δινουν τωρα Πανελληνιες.Ξερετε,διπλα στο σπιτι μου ειναι ενα φροντιστηριο.Βλεπω αυτο το καιρο το αγχος των παιδιων για τις εξετασεις.Και τα κρυφα τους ονειρα για ενα καλυτερο μελλον.Για την περιφημη φοιτητικη ζωη οπου ολα ειναι ελευθερα και ωραια,και νιωθεις οτι μπορεις να κανεις ο,τι θελεις.Αναρωτιεμαι,αν μπορουσα θα τους προειδοποιουσα για το τι τους περιμενει?Θα τους ελεγα για την θλιψη και την προδοσια που θα αντιμετωπισουν?Οχι,εχοντας δει αρκετο απο το δρομο αυτο ξερω πως πρεπει να τον ταξιδευεις.Το μυστικο ειναι να προχωρας μπροστα,να αφηνεις πισω σου τον φοβο και τις τυψεις που μας φυλακιζουν,και μας εμποδιζουν απο το να απολαμβανουμε ενα ταξιδι το οποιο θα τελειωσει πολυ πιο γρηγορα απ'ότι νομιζουμε.Θα υπαρχουν απροσμενες λακουβες στη διαδρομη,εκπληξεις που δεν τις περιμενουμε,αλλα αυτο μαλλον ειναι και το νοημα της ζωης, δεν νομιζετε?

Καλη επιτυχια σε ολους τους μαθητες.Ειτε περασετε εκει που θελετε ειτε οχι ,η ζωη δεν τελειωνει και θα ερθουν πολλες ευκαιριες παρακατω ,περιμενοντας εσας να τις αξιοποιησετε.Φιλια!