Για πάντα ή ποτέ?

Ισως ειναι οι 2 λεξεις που αγαπησε περισσοτερο απο καθετι η ανθρωποτητα.Για παντα.Μονο το ρημα αλλαζει καθε φορα μπροστα απο τις 2 αυτες λεξεις.<<Θα σε αγαπω για παντα>>,ειπε η μαμα στο νεογεννητο μωρακι της ,αψηφωντας την σιγουρα της θνησιμοτητας της.<<Θα σε προστατευω για παντα >> ,συμπληρωσε ο ευτυχισμενος μπαμπας.Και ετσι το μωρο σταματησε να κλαιει.Ο φοβος του για τον αγριο και μεγαλο αυτον πλανητη στον οποιο ηρθε ,εξαφανιστηκε και αντικατασταθηκε απο τη σιγουρια και τη πιστη του σε αυτες τις 2 λεξουλες, <<για παντα>>.

Και μεγαλωνει.Μεγαλωνουμε.Ο κοσμος γυριζει γεματος δυνατοτητες και εκδοχες,και μεις στο κεντρο του ετοιμοι να δρομολογηθουμε σε χιλιαδες εναλλακτικες κατευθυνσεις.Θελουμε να δοκιμασουμε μια ή πεντε ή πενηντα.Επιλεγουμε αριθμο ,ριχνουμε τα ζαρια και περιμενουμε να δουμε τι εχουμε κερδισει.Αμα χασω,θ'αλλαξω παιχνιδι ,σκεφτομαστε.Σκεφτομαστε ομως λαθος.Η ελλειψη πειρας ,βλεπετε...Γρηγορα μας δινουν να καταλαβουμε οτι η ζωη μονο παιχνιδι δεν ειναι.Δν μπορεις να αφηνεις το μελλον σου στην τυχη.Των φρονιμων τα παιδια πριν πεινασουν μαγειρευουν(και ψωνιζουν).Ή τουλαχιστον ετσι λεει το ρητο.Και βρισκουν λεφτα για να ψωνισουν.Και βρισκουν δουλεια για να βρουν λεφτα για να ψωνισουν.Πρεπει λοιπον να διαλεξεις μια κατευθυνση στο σχολειο ,μια δεσμη μαθηματων,και ολα τα αλλα να τα ξεχασεις.Για να δωσεις εξετασεις στο πανεπιστημιο ,πρεπει να αρχισεις απο νωρις την εξειδικευση-ζουμε σε μια απαιτητικη εποχη.Ή μαθηματικος ή φιλολογος.Ή γιατρος ή δικηγόρος.Ή πολιτικός ή d.j.Mπορεις να διαλεξεις οτι θελεις,αλλα να ξερεις οτι θα το διαλεγεις για παντα.

Και το παιδι -εμεις- διαλεγει.Αναγκαστικα.Ατσαλα οπως διαλεγουμε συνηθως οταν μας βαζουν το μαχαιρι στο λαιμο,οταν μας πιεζει ο χρονος.Με κριτηρια που λιγα χρονια μετα θα μας προκαλουσαν δακρυα απ'τα γελια,ή σκετα δακρυα.Διαλεγουμε πχ. να γινουμε μαθηματικοι γιατι ετυχε το τεστ στην αλγεβρα τη μερα που ημασταν διαβασμενοι και βρεθηκαμε με μεγαλο βαθμο στα μαθηματικα τελειωνοντας την 3η γυμνασιου.Ή γιατι ειχαμε στριμμενη φιλολογο.Ή γιατι ο κουκλος της ταξης διαλεξε τεχνολογικη.Η γιατι μαθαμε οτι τα εικαστικα δεν διδασκονται επαρκως στα σχολια οποτε ας διαλεξω κατι πιο σιγουρο.Η μονη βεβαιοτητα που εχουμε ειναι πως πρεπει να διαλεξουμε συντομα, και οτι η επιλογη αυτη θα μας κυνηγαει για παντα.

Διαλεγουμε λοιπον και μετα αρχιζουμε να κυνηγαμε αυτο που διαλεξαμε χωρις πολλες δευτερες σκεψεις - γιατι οι δευτερες σκεψεις ειναι αχρηστες ,ασε που πονανε κιολας.Εγκαταλειπουμε πισω μας ,την βιολογια που τοσο μας εξιταρε(ποσοι μπορουν να γινουν ερευνητες βιολογοι;),το σκι (πως θα ζησεις στα βουνα καλε,αγριανθρωπος εισαι?), την αγγειοπλαστικη (αυτο ειναι χομπυ για losers,εχεις ακουσει εσυ κανενας να θελει να γινει αγγειοπλαστης?), τα φιλμ που θελαμε αλλα δεν γινεται να γυρισουμε(ποιος σου φουσκωσε τα μυαλα βρε βλακα,που νομιζεις οτι εισαι ο νεος Αλμοδοβαρ), αγραφτα μυθιστορηματα(γινε εσυ ηλεκτρολογος μηχανικος τωρα και γραφε τα απογευματα ποιος σε εμποδιζει?).
Οι γονεις μας ,οπως και οι γονεις τους πριν απο αυτους ,μας αναγκασαν να θυσιασουμε ολες τις ευκαιριες μας και να διαλεξουμε κατι στα τυφλα υπογραμμιζοντας μας ταυτοχρονα πως ειμαστε τροποντινα αναγκασμενοι να κανουμε το ιδιο πραγμα για παντα.Εφιαλτικο ε?Το κανουμε ομως σχεδον ολοι,σαν υπνωτισμενοι.Ειναι η ζεστη ανασα της ασφαλειας ,το αντιδωρο για τη βιαιη στερηση του μελλοντος μας και των ευκαιριων μας.Μια καριερα,πιστευουμε ,μας εξασφαλιζει υλικα για παντα.Και λησμονουμε οι δεν ειναι ακριβως καριερα το να κανεις το ιδιο και το ιδιο για ενα μισθο,ο οποιος μας εξασφαλιζει μια μετρια επιβιωση.Σιγα,τι θα χαναμε δηλαδη...

Κι υστερα ερχονται βροχη οι αλλες <<για παντα>> αποφασεις μας.Δεν πρεπει να κανουμε σοβαρη σχεση με αυτην ή αυτον ,γιατι ειναι πολυ φτωχος,πολυ μικρος,πολυ ομορφος,πολυ νευρικος ,πολυ ευαισθητος ,πολυ λιγος.Η σχεση(γαμος) ειναι σοβαρη υποθεση."Παντρευεσαι" καποιον και ζεις μαζι του για παντα.Τα λαθη δεν επιτρεπονται.Ουτως ή αλλως ο ερωτας εχει ημερομηνια ληξεως, σου υπογραμμιζουν στοματα πεπειραμενα.Ποια δυναμη τους κανει να παραβλεπουν οτι ολα εχουν ημερομηνια ληξεως?Και τα νιατα και η ομορφια και οι λογαριασμοι στην τραπεζα....Και ετσι απορριπτεις αυτον που αγαπας και ερωτευεσαι και κρατας αυτον που πιστευεις οτι θα κρατησει.Και μενεις ισως για παντα ανικανοποιητος ,επειδη φιλοδοξησες να εξασφαλισεις βιον ανθοσπαρτον και κανονικον για παντα.
Η ζωη σου κυλαει, κι ετσι που εισαι απροετοιμαστος για το απροσδοκητο, το βρισκεις συνεχως μπροστα σου.Εκνευριζεσαι.Δεν καταλαβαινεις τιποτα.Γιατι εισαι ανεργος, αφου θυσιασες τα νιατα σου για ενα καλο βιογραφικο?Γιατι αρρωσταινεις καθε τοσο αφου τρως φρουτα και λαχανικα?Γιατι εισαι μονος στο κρεβατι σου αφου ανεχτηκες τα παντα για να κρατησεις το συντροφο σου για παντα?
Τις νυχτες δεν κοιμασαι πια κι αρχιζεις να εχεις ονειρα εγχρωμα και συντομα,σαν αστραπες.Και, αν εισαι τυχερος, συναντας μπροστα σου μια μερα αυτους τους στιχους που τους διαβαζεις σαν χρησμο:

Εκεί σου λένε διάλεξε.
Είναι ευκολία αυτό ή πρόβλημα;
Διαλέγεις και μετά πώς το σηκώνεις το
βάρος το ασήκωτο που έχει η εκλογή σου;
Ενώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο...
Στην αρχή.
Γιατι μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Ασήκωτες κι αυτές.
Κατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.


*Κική Δημουλά, <<Η εφηβεία της λήθης>>.