Ηταν τελη Αυγουστου.Ολη η υπολοιπη οικογενεια ηταν Αθηνα για κατι δουλειες και σπιτι ημουν μονο εγω και η μητερα μου.Ηταν πολυ ομορφη νυχτα και αποφασισαμε να παμε για μια βολτα με το αυτοκινητο στην παραλια.Καθομασταν και μιλουσαμε για πολλα θεματα και καποια αποφασισαμε να επιστρεψουμε.Να τονισω οτι εγω δεν ειχα στο μυαλο μου οτι θα της το πω αλλα ειχαμε ερθει τοσο κοντα εκεινη τη βραδια και ετσι καθως επιστρεφαμε της λεω να σταματησει το αμαξι καπου στο δρομο και εκει της ειπα οτι θελω να σου πω κατι και της ειπα οτι ειμαι γκει.Στην αρχη εμεινε αφωνη.Δεν μπορουσε να το πιστεψει .Με ρωτουσε συνεχεια τι εννοουσα .Αρχισε να κλαιει.Επιστρεψαμε σπιτι οπου δεν κοιμηθηκαμε ολη νυχτα.Ηταν μια νυχτα απο φωνες κλαμματα απειλες κτλ.Ο χειροτερος εφιαλτης μου ειχε γινει πραγματικοτητα.Ειχα να κλαψω τοσο πολυ παρα πολυ καιρο.Για τις επομενες μερες τα πραγματα ηταν παρα πολυ ασχημα.Συνεχια μια διαδοχη καταστασεων αποδοχη ,απορριψη,θυμος ,τυψεις κτλ.Εγω ευχομουν απο μια αποψη να μην το ειχα πει αλλα τα πραγματα μετα αρχισαν να ομαλοποιουνται.Τα αδερφια μου ηξεραν οτι ειμαι γκει.Ο πατερας μου ομως οχι.Η μανα μου αποφασισε να μην του το πουμε.Στο μεταξυ ο καιρος περασε .Εγω ηρθα Αθηνα.Η μητερα μου με επαιρνε τηλ παρα πολλες φορες και εκλαιγε η με εβριζε κτλ.Καποια στιγμη το ειπε και στο πατερα μου αρχες Δεκεμβριου.Ο πατερας μου το αντιμετωπισε πιο ψυχραιμα .Οχι οτι το δεχτηκε απλα δεν αρχισε τις απειλες.Αφοτου το εμαθε και ο πατερας μου αρχισαμε να κανουμε με τους γονεις μου ουσιαστικες συζητησεις.Τα πραγματα αρχισαν να ομαλοποιουνται και οι γονεις μου αρχισαν να το αποδεχονται.Και φτανουμε αισιως στο σημερα.Τα πραγματα ειναι ασυγκριτα καλυτερα τωρα .Μιλαμε ανοιχτα για αυτο το θεμα γιατι δεν τους αφησα να το θαψουν μεσα στο μυαλο τους.Και τωρα μιλαμε για το τι σημαινει να εισαι ομοφυλοφιλος και γενικα μου λενε οτι θα ειναι διπλα μου και θα με στηριζουν.Προς θεου δεν λεω οτι το ονειρο τους ηταν να εχουν ενα γκει γιο αλλα μαθαινουν να το αποδεχονται.Τελος θελω να σημειωσω οτι η παραπανω αφηγηση αποτελει προσωπικη εμπειρια και σε καμμια περιπτωση δεν σημαινει οτι ολα τα coming out ειναι τα ιδια.Να προσθεσω ακομη οτι αυτο που καταλαβα απο ολη την διαδικασια ειναι οτι χρειαζεται πολλη μα παρα πολλη υπομονη και γερα νευρα .Ακομη οι γονεις εχουν την ταση οπως και ολοι οι ανθρωποι να θαβουν και να κανουν οτι δεν θυμουνται ο,τι τους ενοχλει.Γνωμη μου ειναι να μην τους αφησετε να το ξεχασουν γιατι τοτε δεν θα σας αποδεχτουν ποτε αληθινα και δεν εχει μεγαλη αξια να τους το πειτε αν ειναι να συμπεριφερονται λες και δεν τους το ειπατε ποτε.Φυσικα αυτο ειναι απλα η γνωμη μου.Σας χαιρετω και θα τα πουμε συντομα!
Next:"Gay-Straight Love :Possible or just a myth?"
8 σχόλια:
Συγχατητήρια.... Καταπληκτική η εμπειρία σου και σε ευχαριστώ που τη μοιράστηκες..... Έτσι γίνεται πάνω κάτω τις περισσότερες φορεές... Και αυτή είναι η καλή εκδοχή.. Μακάρι όλοι να είχαμε τη δύναμη να το λέγαμε....
Αχ τι μου θύμισες ρε φίλε τωρα.....Μου κάνει εντύπωση που το είπες τόσο μικρός .Εγω στα 22 μου το είπα και η εξέλιξη ηταν παρόμοια με την δική σου ,φωνές κτλ.Δεν έχω παράπονο ομως τώρα είναι πολύ καλύτερα.Χαίρομαι που πάνε ολα καλά!
Αν είναι μόνο αυτά, μια χαρά το αποδέχονται. Εγώ πάλι δεν το σκέφτομαι καθόλου. Εδώ είναι πολύ πίσω τα πράγματα. Χωριό. Πατέρας με απόψεις του 40. Ούτε που το σκέφτομαι, για μετακομίσεις είμαστε τώρα... Ίσως πολύ μελλοντικά, όταν θα έχω φύγει εννοείται και όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου με το "και στα δικά σου", "ήρθε η σειρά σου" και όλα τα άλλα σπαστικά κλισέ. Θα τους το πετάξω και θα έχω (πάλι εννοείται) τα υπογλώσσια στην τσέπη. Καλά είσαι, πολύ καλά!!!
φιλιά!!!
Καλησπέρα..
Βρήκα το blog σου τυχαία και…ενδιαφέρον.
Με συγκίνησε η ευαισθησία σου και το ότι είχες το κουράγιο να συζητήσεις με την μητέρα σου ένα θέμα ταμπού για την χώρα μας, και μάλιστα που αφορά άμεσα εσένα!.
Στην θέση σου εγώ δεν θα το έλεγα στην ηλικία που είσαι..
You know.. οι γονείς ονειρεύονται όταν τα παιδιά τους είναι στην εφηβεία,
Και τα όνειρα τους είναι αρκετές φορές μακρινά και ξένα από εμάς-για μας (επαγγελματική σταδιοδρομία, φαμίλια κλπ).
Εγώ θα περίμενα..
Θα περίμενα και θα περίμενα..
Μέχρι να … σαπίσει η σκέψη μέσα μου..
Και πάλι δεν θα ήμουν ανοιχτά ο εαυτό μου… θα άφηνα μάλλον να το ‘ξεχάσουν’
Σιγά σιγά.
θα κρυβόμουν πίσω από το δάκτυλο μου
σαν ηθοποιός στην σκηνή που κρύβει την θλίψη του στο χαμόγελο της κλόουν αμφίεσης του.
Εύγε.
Αχ Μαργαριτα μου και γω ετσι νομιζα οτι θα κανω πισω.Αλλα παντα σε τετοιες στιγμες βρισκεις ενα θαρρος εσωτερικο που ουτε εσυ νομιζες οτι θα ειχες.Πιστεψε με και εγω πολλες φορες το μετανιωσα που το ειπα ειδικα τους πρωτους μηνες αλλα τωρα νιωθω ευτυχισμενος που επεμεινα γιατι τα πραγματα ειναι καλυτερα.Να φανταστεις πριν μια βδομαδα που ειχε ερθε η μητερα μου Αθηνα μου ζητησε Συγγνωμη για τον πονο που μου προκαλεσε και αρχισε να κλαει...Δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο.....
Δεν θα σου χαϊδέψω το αυτί…
Ήταν γενναίο από το μέρος της να σου πει συγνώμη διότι όσο εσύ πληγώθηκες που αρχικά είχες αντιδράσεις στο να δεχτεί την σεξουαλική σου ταυτότητα, άλλο τόσο πόνεσε εκείνη που είδε μια αλήθεια νέα… μια αλήθεια που δεν την περίμενε και σίγουρα δεν ήταν έτοιμη να την ‘πιστεψει’
Κάποια όνειρα της για σένα γκρεμίστηκαν όπως το να κανείς οικογένεια ας πούμε..
Εδώ το κλειδί είναι η αλληλοκατανόηση
θα συμφωνησω με την μαργαριτα..εδω το κλειδι ειναι η κατανοηση..απλα προσπαθησε να καταλαβεις και την αντιδραση της μητερας σου χωρις αυτο να σημαινει πως πρεπει να υποχωρησεις η να κρυψεις κατι..αλλωστε τωρα δεν νομιζω πως αλλαζει κατι..απλα δωσε χρονο και ολα θα πανε καλα.!χαρα στο κουραγιο σου παντως.!
Πολύ μεγάλη δύναμη και μεγάλη ωριμότητα έχεις! Μπράβο-αυτό έχω να πω μόνο.
Δημοσίευση σχολίου