Bullying ....για αρκετα χρονια αγνοουσα τη σημασια της λεξης αυτης.Μεχρι που πηγα 3η γυμνασίου.Ειναι περιεργο πραγμα πως η ζωη σου μπορει να αλλαξει απο τη μια μερα στην αλλη.Ολα κυλουσαν ηρεμα και ομαλα στην σχολικη μου ζωη ωσπου μια μερα καποιοι αγαπητοι συμμαθητες μου θεωρησαν πολυ αστειο να αρχισουν να με κοροιδευουν.Στην αρχη τα πειραγματα δεν ηταν πολυ εντονα και ετσι απλως τα αγνοουσα.Καθως περνουσε ομως ο καιρος ειχα αρχισει να ξεχναω το ονομα μου καθως οταν μου απευθυνονταν τα συγκεκριμενα ατομα το μονο που ακουγα ηταν λεξεις αδερφη,πουστη ,γλειψε μας τον ..... κτλ.
Φυσικα αυτο ηταν μονο η αρχη.Προφανως το χιουμορ των συμμαθητων μου αρχισε να το οικειοποιειται και το υπολοιπο σχολειο.Περιττο να σας πω πως ενιωθα.Αρκετοι απο τους φιλους μου απομακρυνθηκαν απο φοβο μην κακοχαρακτηριστουν κατι που εκανε την καθημερινοτητα μου ακομη πιο αβασταχτη.Δεν ηξερα τι να κανω και πως να τους αντιμετωπισω .Αρχισα να κρυβομαι και να μενω σπιτι μου οσο το δυνατον περισσοτερο.
Και ετσι ξαφνικα οπως ηρθε το Bullying στη ζωη μου ,ετσι και εφυγε.Προς το τελος της 3ης γυμνασιου βαρεθηκαν να ασχολουνται με εμενα και αποφασισαν να βασανιζουν αλλα παιδακια.Μπορει να κρατησε σχετικα λιγο σε σχεση με αλλους ανθρωπους αλλα μου στοιχισε πολυ.Η εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους αργησε πολυ να επανελθει.Δεν θελω να πω οτι με σκληρυνε αυτη η εμπειρια γιατι το θεωρω τελειως αστοχο.Εχω συζητησει με ατομα για το ποσο σκληρο ειναι να σε κοροιδευουν οταν εισαι εφηβος και η απαντηση που πηρα ειναι οτι ετσι γινεσαι αντρας και σκληραγωγεισαι.Ε λοιπον εγω θεωρω οτι αυτα ειναι βλακειες και ειναι πολυ ηλιθιο να δικαιολογουμε τετοιες συμπεριφορες με τετοια επιχειρηματα.
Τελος θα ηθελα οσοι το διαβαζετε να μου παραθεσετε τις δικες σας εμπειριες ή αποψεις για το θεμα αυτο.Επιπροσθετως να τονισω σε οσους περνανε αυτη τη στιγμη αυτο το μαρτυριο οτι καλο ειναι να ειδοποιησουν καποιους μεγαλυτερους για να επεμβουν.Το ξερω οτι φαινεται δειλια αλλα πιστεψτε με ειναι η καλυτερη λυση και για σας και για τους τραμπουκους, γιατι πολλες φορες εκεινοι χρειαζονται περισσοτερο βοηθεια.Αυτα για σημερα...
Next:"Μοναξιά μου, όλα ή τίποτα?"
12 σχόλια:
bullying... μπααα.... το ζήσαμε στην α γυμνασίου αλλά μετά ξεκόψανε μιας και δεν άφησα πολλά πρειθώρια... αφενός ήμουν Lovable, αφετέρου μάλλον έτοιμος για δράση (if you know what i mean)...
το μόνο που με λυπεί είναι πως από εκείνα τα χρόνια δεν είχα κανέναν αληθινό φίλο..
Για το οτι ησουν lovable δεν χωρει αμφιβολια .Οσο για αληθινους φιλους αυτο ειναι μεγαλη συζητηση και θα αποτελεσει θεμα στο μπλογκ καποια στιγμη.Φιλακια
Γενικότερα δεν είχα προβλήματα μπορώ να πω. Εκτός απο κάνα δύο φορές, στις οποίες δεν ενταποκρίθηκα, παρά μόνο τους αγριοκοίταξα (ήμουν λίγο χωριάτης - αγριοκάτσικο κοινώς) και κατάλαβαν ότι δεν τους έπαιρνε κάτι παραπάνω. Ήμουν αρκετά κλειστό σαν άτομο (απο το δημοτικό στο χωριό πήγα γυμνάσιο στο Καρπενήσι, μου ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ) και έτσι εξηγείται το ότι δεν έκανα πολλές παρέες. Ευτυχώς όσες έκανα κρατάνε ακόμη(μα κανέναν αληθινό φίλο όπως είπε και ο foolish cloud, οι οποίοι άργησαν να έρθουν στη ζωή μου, αργότερα στη φοιτητική πορεία μου). Η αλήθεια είναι ότι έβλεπα να γίνεται σε κάποια παιδιά και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Λυπάμαι ακόμη και τώρα γι' αυτό.
Νομίζω πως το τέτοιου είδους ΄΄νταηλίκι΄΄ στα σχολεία αφορά ανθρώπους κομπλεξικούς και μόνο
bullying... κι εγώ το έζησα στην τρίτη γυμνασίου από κάποιους συμμαθητές μου, οι οποίοι θεωρούσαν ότι προφανώς ήταν πολύ διασκεδαστικό να με κοροϊδεύουν αποκαλώντας με με διάφορα "κοσμητικά επίθετα". Ίσως και να φταιγε το γεγονός ότι άργησα λίγο να αλλάξω στην εφηβεία, να χοντρύνει η φωνή κτλ. Η αλήθεια είναι ότι τώρα κοιτώντας πίσω δικαιολογώ πολλές από αυτές τις συμπεριφορές καθώς και εκείνοι οι συμμαθητές βρίσκονταν σε φάση αλλαγής και είμαι σίγουρος ότι τώρα πολλοί από αυτούς είναι αξιόλογα άτομα. Παρ'όλα αυτά δεν έχω κρατήσει καμία φιλία από τότε, οι πραγματικές φιλίες ήρθαν για μένα στο πανεπιστήμιο. Κι όποτε σκέφτομαι εκείνα τα χρόνια, πάντα με πιάνει ένα σφίξιμο και μια πίκρα. Έχει τύχει να δω στον δρόμο κάποιους από εκείνους τους συμμαθητές αλλά δεν μπήκα καν στον κόπο να τους χαιρετήσω, γιατί δυστυχώς για εμένα αποτελούν άτομα τα οποία δεν με ενδιαφέρουν και για τα οποία δεν θα έμπαινα στον κόπο να ξαναγνωρίσω από την αρχή.
Μαργαριτα και Soyasi συμφωνω και με τους 2 σας.Σιγουρα ηταν κομπλεξικα ατομα και σιγουρα βρισκοταν σε μια φαση αλλαγης.Παρολο που δεν μπορω να τους δικαιολογησω για αυτο που εκαναν μπορω να πω οτι μεσα μου τους εχω συγχωρησει γιατι αλλιως δεν θα μπορουσα να συνεχισω.Τωρα αν τους δω στο δρομο σιγουρα θα τους χαιρετισω ,και οι ιδιοι με σεβονται οπως τους σεβομαι και εγω.Αλλα αυτο σιγουρα δεν σημαινει οτι ενα παιδι στην εφηβεια του ειναι σωστο να περναει την κολαση του Bullying.
Ειναι πραγματικα απαισιο να δεχεσαι τετοιου ειδους συμπεριφορες απο τους ανθρωπους,δεν μπορω να πω πως εχω ζησει κατι παρομοιο ομως καταλαβαινω οσο γινεται πως ενιωσες..Πραγματικα εντυπωσιαζομαι που λες πως τους συγχωρεσες και σε συγχαιρω για το ψυχικο σου σθενος..ειναι αλλωστε,οπως λες και εσυ,ο μονος δρομος να προχωρησεις σωστα..
Αχ τα ίδια τράβηξα και εγώ για αρκετά χρόνια σε όλο το γυμνάσιο και στο λύκειο.Τέλος πάντων συμφωνώ ότι πρέπει να ζητάμε βοήθεια από μεγαλύτερους αλλά δεν νομίζω ότι ειναι και πολύ ευαισθητοποιημένοι οι μεγαλύτεροι σε τέτοια θέματα.Αντιθέτως πιστεύουν πως ειναι έτσι σκληραίνεις και γίνεσαι άντρας.Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο....
Α ρε elementstv... μου θύμισες και αγγλικά...
Btw καλορίζικο το blog (αλλά μην γράφεις τόσο συχνά, πέθανα στο διάβασμα :P:P:P:P)...
2 σχόλια θέλω να κάνω...
Σχετικά με την απομάκρυνση των φίλων σου για να μην τους κακοχαρακτηρίσουν, νομίζω είναι αποτέλεσμα της ίδιας της αντίφασης της ομοφιλοφιλίας (αντίφασης που είχα αναλύσει περισσότερο στο thesparrow blog στο post "Gay και λεσβίες στα πανεπιστήμια" κι έχει να κάνει με το αξίωμα ότι κάθε σχέση μεταξύ ανθρώπων που βρίσκονται σε επιθυμητή ομάδα παίρνει σεξουαλικές προεκτάσεις...
Το δεύτερο είναι γενικότερα για το Bullying... Εγώ το bullying στην επαρχία αλλά και στην Αθήνα το έχω ζήσει με θύματα μετανάστες... Παλιά το κλίμα της επαρχίας μου είχε εμφυσήσει ένα ελαφρύ αρνητισμό προς του μετανάστες, ύστερα το απέρριψα, τελικά οδηγήθηκα σε υπερβολικό ενδιαφέρον και αλληλεγγύη (ίσως σε βαθμό που από μια αντίστροφη οπτική μπορεί να χαρακτηριστεί ρατσιστικη)...
Γενικά νομίζω πως το bullying είναι μια μικρογραφία των φασιστικών πρακτικών και είναι το ίδιο κατακριταία...
Όχι μόνο στην τρίτη γυμνασίου, αλλά από την πρώτη γυμνασίου ως την τρίτη λυκείου. Όχι βέβαια, σπουδαία πράγματα, μάλλον επειδή ήμουν καλός μαθητής και βοηθούσα κόσμο και κοσμάκη. Και με τους συμμαθητές της τάξης μου κανένα πρόβλημα, με είχαν βγάλει και πρόεδρο της τάξης!!! Το αστείο ήταν ότι αυτοί που με ταλαιπωρούσαν ήταν απόλυτα ηλίθιοι. Μία φορά πήγαινα σχολείο και με σταματάνε στο δρόμο. Την προηγουμένη είχε αγώνα Ολυμπιακό-Παναθηναικό και είχε χάσει ο Ολυμπιακός. Βρήκαν λοιπόν αφορμή για να με χτυπήσουν, οπότε έρχονται με πίανουν από το γιακά και με ρωτάνε τι ομάδα είμαι. Εγώ χωρίς να το πολυσκεφτώ απαντάω "Ολυμπιακός" (που είμαι)και λέω από μέσα μου ότι αν είναι Παναθηναικοί δε θα γλιτώσω τη μπουνιά. Αυτοί μείνανε να με κοιτάνε έκπληκτοι. Μάλλον σκεφτόντουσαν αν έπρεπε να δείρουν έναν δικό τους. Και με παράτησαν και έφυγαν χωρίς να πούνε τίποτα. Τόσο βλάκες ήταν. Ούτε μία τρομοκρατία της προκοπής δε μπορούσαν να κάνουν. Εντάξει, στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο λόγω και του ότι είμαι τελείως στρέιτ λούκινγκ δεν είχα κανένα πρόβλημα. Και επείδη ήμουν και τελείως κομπλεξικός, για να αποβάλλω ότι είχα τραβήξει στο σχολείο και για να δέσω με φίλους που έκανα εκεί, δεν παρέλειπα να κοροιδεύω άλλους που ήταν γκέι. Βέβαια, αυτοί ήταν απόλυτα ευτυχισμένοι, ενώ εγώ ζούσα στη μιζέρια μου. Είχα πάντως φίλους, τι να πω?
Όλοι τα περάσαμε το ίδιο και εγώ,μόνο που απο τότε αυτοί οι άνθρωποι δε με ενδιέφεραν....Οι πραγματικοί φίλοι ήρθαν αργότερα λίγο μετά το λύκειο,στα φοιτιτικά μου χρόνια και στο στρατό και έχουν μείνει ακόμα,πλέον είμαστε αδέρφια....
+φωνώ 100% με το post.
Γιατί όμως να είναι τόσο δύσκολο και τόσο μη αποδεκτό να είσαι διαφορετικός σε αυτή την κοινωνία...?
Δημοσίευση σχολίου