Βρισκομαι στο διαμερισμα μου στην Αθηνα.Ενα υποτονικο φως εισερχεται στο δωματιο.Ο γατος μου ο Ερνεστο
πηδαει πανω στο κρεβατι και νιαουριζει παραπονιαρικα.Διπλα μου ο κολλητος μου .
Εγω-Ποιος θα τον φροντισει αυτον?
Κολλητος-Θυληκο ειναι.Και δεν υποτιθεται οτι αυτα φροντιζουν τον εαυτο τους απο μονα τους?
Εγω-Μια ανωτερη δυναμη που μας οδηγα?
Κολλητος- Ειμαι αρκετα σιγουρος πως δεν εννοουσα αυτο.
Εγω-Υπαρχει κατι που υποτιθεται οτι πρεπει να κανω.
Κολλητος-Α,ναι.Μεγαλη αποσταση να διανυσεις.Η μικρη κυρια Μαφετ μετρα αναποδα απο το 730.
Εγω-Υπεροχα.Γριφοι.
Κολλητος-Συγγνωμη.Το κεφαλι μου φταιει.Πολλα καινουργια πραγματα.
Ο κολλητος κοιταει το σπασμενο παραθυρο.
Κολλητος-Δεν θα το φτιαξουν ποτε,ετσι?
Εγω-Εσυ πως πας?
Κολλητος-Ουλη.Σβηνει.Ολα σβηνουν.Θες μια αλλη συμφωνια?Ανθρωπινη αδυναμια.Δεν χανεται ποτε.Ουτε η δικια του.
Δειχνει τον Ερνεστο.
Εγω-Στο μυαλο σου ειμαστε ή στο δικο μου?
Κολλητος-Δεν ξερω.Ερχεται εκεινη η ωρα.
Κοιταζω τα κουτια μετακομισης τριγυρω και τα πεταμενα ρουχα στο πατωμα.
Εγω-Πως θα τα χωρεσεις ολα αυτα?
Κολλητος-Δεν προκειται.Ειναι δικα σου.
Εγω-Δεν μπορω να τα χρησιμοποιησω ολα αυτα.
Κολλητος-Παρε ο,τι χρειαζεσαι.Εισαι ετοιμος?
Με αγγιζει στο μαγουλο και εξαφανιζεται.Ξυπναω....
Καλοκαιρινη Νυχτα. Παρκακι-Εκκλησια. Καθισμενοι σε ενα παγκακι...
Πρωην-Δεν ξερω τι του βρισκεις ειλικρινα.Ειναι το αγορι σου τωρα δηλαδη?
Εγω-Δεν ειναι δικη σου υποθεση ,οποτε μην ανακατευεσαι.
Πρωην-Τον αγαπας?
Εγω- Χριστε μου!Θα μου κανεις ανακριση καθε φορα που εχω αγορι?
Πρωην-Αχα!Ειναι το αγορι σου δηλαδη!
Εγω-Δεν ειναι....αλλα ειναι στην καρδια μου.
Πρωην-(Ειρωνικα)Ανακουφιστηκα τωρα.
Εγω-Ποια ηταν η κορυφωση της σχεσης μας?Οταν με προδωσες ή οταν σε χωρισα?Εχω πληρη επιγνωση
του "εκπληκτικου"ιστορικου μου στον ερωτα.Και οχι ,δεν βλεπω γαμο στην Τηλο μαζι του.Και δεν νομιζω
οτι εχει καμμια σημασια τωρα.Ξερεις μεσα σε ολη αυτη την παρανοια ,νομιζω πως καποια πραγματα αρχιζουν
να βγαζουν νοημα.Και το ερωτικο.....ξερεις,παντα φοβομουν οτι κατι πηγαινε στραβα με μενα,επειδη δεν μπορουσα
να κανω μια σωστη σχεση.Ισως δεν προοριζομαι για κατι τετοιο...
Πρωην-Επειδη εισαι γκει?
Εγω-Επειδη....κοιταξε να δεις.Ειμαι ζυμαρι...δεν εχω ακομη τελειωσει να ψηνομαι...δεν εχω φτασει ακομη,
σε αυτο που θελω να ειμαι.Και ισως περνωντας αυτη τη δυσκολια,και την επομενη και την επομενη κτλ,ισως να
συνηδειτοποιησω οτι ειμαι ετοιμος,εχω ψηθει!Και αν θελησω καποιος να με φαε...να απολαυσει τον ζεστο,νοστιμο εαυτο μου,τοτε πολυ ευχαριστως.Αυτο θα ειναι τοτε....
Πρωην-Σκεψεις για το ποιος μπορει να απολαυσει....πρεπει να συνεχισω με την αναλογια ζυμαριου-ψησιματος?
Εγω-Δεν σκεφτομαι τοσο μακρια.Αυτο ειναι το νοημα...
Πρωην- ....Πρεπει να φυγω.Να προσεχεις τον εαυτο σου...
Αρχισε να απομακρυνεται.
Εγω-Περιμενε...σκεφτομαι ,καποιες φορες το μακρινο μελλον...
Πρωην-Κατι ειναι κι'αυτο....
Εγω-Πολυ μακρια στο μελλον ομως....μετα από χρόνια ή και ποτέ.
Πρωην-(Καθως απομακρυνεται)Ισως να τα πουμε τοτε λοιπον.....
8 σχόλια:
Περίεργα συναισθήματα μου δημιούργησε το συγκεκριμένο ποστ..
δύο διαφορετικές σχέσεις..
φιλία και έρωτας.. διαφορετικές σχέσεις με διαφορετικούς στόχους..
«[...] Εγώ: Επειδή... κοίταξε να δεις. Είμαι ζυμάρι... δεν έχω ακόμη τελειώσει να ψήνομαι...δεν έχω φτάσει ακόμη, σε αυτό που θέλω να είμαι. [...]»
Θα εκπλαγείς άμα δεις το πόσο πολύ χρόνο θέλει για να ψηθεί το ζυμάρι, αλλά ακόμη χειρότερα, όταν διαπιστώσεις πως όταν έχει πλέον ψηθεί, δεν σου αρέσει αυτό που ψήθηκες.
Αν μου επιτρέπεις μια συμβουλή από έναν «καμένο» (όχι με την έννοια του καημενούλη που εκλιπαρεί την λύπη των άλλων, αλλά ενός που την πάτησε και θέλει απλώς να προειδοποιήσει), μην βάζεις στόχους για το τι θέλεις να καταλήξεις. Δεν λέω να μην έχεις μια γενική ιδέα, αλλά να μην είσαι απόλυτος.
Η ζωή είναι πολύ απρόβλεπτη και μας εκπλήσσει συνεχώς. Αν έβλεπα στον δρόμο τον προ δεκαετίας εαυτό μου, ίσως και να μην τον γνώριζα! Η αλλαγή είναι μέσα στην ζωή.
Ίσως, αντί να παρομοιάζεις τον εαυτό σου με ζυμάρι-φαγητό, να τον παρομοιάζεις καλύτερα με κουζίνα, και να λες: «Τί φαγητό θέλω να φτιάξω αυτόν τον καιρό;» Βαλε έναν σύντομο στόχο, μάζεψε τα υλικά, πειραματίσου με τις δοσολογίες και τα τερτίπια του ψησίματος, και ανάλογα με το αποτέλεσμα, συνέχισε για το μέλλον. (μπορεί π.χ. να μην σου άρεσε το φαγητό, ή να μάθεις κατόπιν εορτής πως ο καλεσμένος είναι χορτοφάγος και να πάει τζάμπα ο κεφτές) (χιούμορ).
Συνέχισε ακάθεκτος...
Υ.Γ.: Σημεία στίξης και τόνους!!! (φορ δι λοβε οφ γκοντ!)
:-P
Το ζυμάρι πλάθεται, το θέμα είναι ποιος το πλάθει. Αγαπητέ Ναυτίλε διαφωνώ μαζί σου. Ναι, μπορεί να αλλάζεις ανάλογα με την περίοδο που διανύεις, αλλά ένα τελικό στόχο για το τί σχήμα θέλεις να έχει το ζυμάρι, πάντα έχεις στο μυαλό.
@Ηφαιστιωνας:Εχεις απολυτο δικιο....δεν εχω καταληξει πιο ειναι πιο σημαντικο...μαλλον η φιλια....εσυ τι λες?
@Ναυτιλος:Kαι ομως ακριβως αυτο θελω να πω μεσα απο το κειμενο,δες αυτη την προτελευταια φραση:
"Πολυ μακρια στο μελλον ομως....μετα από χρόνια ή και ποτέ."
Eχω επιγνωση οτι ποτε μπορει να μην ειμαι ετοιμος,και ειμαι οκ με αυτο.Αλλα διαφωνω σε αυτο που λες,οι ανθρωποι αλλαζουν,συμφωνοι,αλλα δεν μπορω να γινω χαμαιλεοντας για χαρη κανενος οπως και δεν θελω κανεις να αλλαζει για χαρη μου.Ισως θα επρεπει εκει που λεω αν θελησω καποιος να με φαει κτλ να βαλω και αν θελησει καποιος.
Οσο για τους τονους,συνεχισε να μου το λες ισως βαλω μυαλο.Ειλικρινα δεν το κανω απο εγωισμο απο καθαρη τεμπελια το κανω!Φιλακια πολλα!
@One of the people:Εμεις πλαθουμε το ζυμαρι μας ή μαλλον εμεις και πολλοι αλλοι γυρω μας.Δεν μπορω δηλαδη να πω οτι εξαιτιας ενος ή 2 ανθρωπων εχω αλλαξει και αλλαζω.Πανω απ'ολα οι επιλογες μας ειναι που δημιουργουν καταστασεις τετοιες φιλιες,ερωτες κτλ ωστε να αλλαζουμε.Και να σιγουρα παντα εχεις στο μυαλο ενα τελικο σχημα,ποτε αυτο δεν προκειται να ειναι ακριβως αυτο που θελεις.
Τα χαρακτηριστηκά μας μένουν ίδια,ανάλογα με τα ερεθίσματα που δεχόμαστε κατα καιρούς μας φαίνεται οτι αλλάζουμε αλλά αν έχουμε στέρεες βάσεις απλά προσθέτουμε στοιχεία που μας κάνουν....
Κατ'εμέ η φιλία είναι η σημαντικότερη σχέση που κάνουμε στη ζωή μας!!!!Καλημέρα.....
Τώρα αν σου πω ότι όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο δύσκολα καταλήγω σε συμπέρασμα..
Πιστεύω ότι είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους ως προς τη θέση τους στην καρδιά μας και στις προτεραιοτητές μας στη ζωή..
Ίσως ήταν καλύτερα να κάνουμε σύγκριση μεταξύ του καλύτερου έρωτα και της καλύτερης φιλίας για να βρούμε το σημαντικό ανάμεσα τους ξεχωριστά.. και οχι ανάμεσα στις δύο κατηγορίες αυτές καθ'αυτές..
Πραγματικά με κάθε νέο σου ποστ,αποδεικνύεις ότι είσαι το καλύτερο γκει μπλογκ με διαφορά!Απλά μπράβο....
"Ισως να τα πουμε τοτε λοιπον....."
Εχω πει την ιδια ατακα σε μεγαλο μου ερωτα! νομιζω οτι με καποιους ανθρωπους -ελαχιστους- εχουμε αυτο το προαισθημα η αυτην την σιωπηλη επιθυμια, πως καπου, καπως, καποτε θα καταληξουμε μαζι ακομη και εαν στο παρον αυτο δεν ειναι εφικτο. Πολυ καλο ποστ κιπ απ δε γκουντ γουορκ!
Δημοσίευση σχολίου