Αν διαβασετε διαφορες βιογραφιες μεγαλων προσωπικοτητων ,θα αρχισετε να πιστευετε οτι η επιτυχια ερχεται με προσεγγιση απο πανω προς τα κατω.Πρωτα θετεις στον εαυτο σου τις δυσκολες και σημαντικες ερωτησεις.Μετα ,ακολουθει μια περιοδος διαυγειας και συνειδητοποιησης οπου βρισκεις το νοημα της ζωης σου.Επειτα αρχιζεις να δουλευεις προς τον στοχο σου και ολα παιρνουν τον δρομο τους.
Ολα αυτα βεβαια μεσα απο βιογραφιες και ταινιες.Η ζωη ομως νομιζω ειναι τελειως διαφορετικη .Ο δρομος προς την προσωπικη ευτυχια και ολοκληρωση δεν ειναι ποτε τοσο ισιος.Περιεχει διακλαδωσεις ,αγκαθια ,εμποδια κτλ .Ετσι δεν ειναι καθολου περιεργο να νιωθουμε οτι εχουμε χαθει μεσα στο δασος και δεν ξερουμε πως να βρουμε το δρομο μας.Αναρωτιομαστε τι πορεια να ακολουθησουμε στη ζωη μας,αν η δουλεια μας ειναι η σωστη για μας,αν βρισκομαστε μεσα σε μια καλη σχεση ή εξω απο μια.Πολλες φορες δεν ξερουμε καν αν εχουμε ενα λογο να σηκωθουμε απο το κρεβατι μας.
Η προσεγγιση απο πανω προς τα κατω προυποθετει να εχεις μια καθαρη ιδεα του ποιος εισαι και τι θελεις να πετυχεις.Αυτο δεν ειναι παντα ευκολο .Υπαρχουν 3 "κανονες "που μπορουμε να χρησιμοποιουμε για να επανελθουμε πισω στο δρομο μας.
- Ακουστε τα συναισθηματα σας.Αυτο μπορει πολυ ευκολα να παρερμηνευθει.Δεν σημαινει να "πνιγουμε "απο τα συναισθηματα μας.Ειναι πολυ πιο απλο.Ο,τιδηποτε κανουμε στη ζωη μας εχει ενα συναισθηματικο αντικτυπο προς εμας.Οταν κατι δεν μας κανει να αισθανομαστε καλα,τοτε δεν πρεπει να το κανουμε.Ακομη και η αμφιβολια σημαινει οτι δεν πρεπει να το κανουμε.Ειδικα οταν αμφιβαλλεις και δεν ξερεις τι να κανεις,σταματα για λιγο ,καθαρισε το μυαλο σου ,και περιμενε μεχρι να ξερεις τι να κανεις.Αν και νομιζουμε οτι ολοι αναζητουμε την ευτυχια ,οι περισσοτεροι πνιγομαστε μεσα στη δυστυχια μας.Αντι να κατευθυνομαστε προς τα θετικα συναισθηματα παραλυουμε απο τα αρνητικα.
- Κανενος ο δρομος δεν ειναι ευκολος.Κανενας δεν τα βρισκει ολα ετοιμα.Ολοι εχουμε εμποδια και αποτυχιες .Το μυστικο ειναι να καταλαβεις τι σου λενε οι αποτυχιες.Ενα μαθημα που σου λεει καθε αποτυχια ειναι οτι πρεπει να αλλαξεις πορεια.Οχι αυτο δεν σημαινει να τα παρατησεις προς τον στοχο σου.Ειναι σαν ενα προβλημα φυσικης.Αν προσπαθεις συνεχεια να το λυσεις με το ιδιο τροπο ,δεν υπαρχει περιπτωση να φτασεις ποτε σε σωστο αποτελεσμα.Πρεπει να επανεξετασεις τα δεδομενα σου,το τι ζηταει το προβλημα απο σενα,και ποιο ειναι το αποτελεσμα που επιδιωκεις.Ετσι ειναι και με τη ζωη. Καθε φορα που αποτυγχανουμε καλο ειναι να ρωταμε τον εαυτο μας ,τι πρεπει να μαθουμε απο την αποτυχια μας. Γιατι στην αρχη τα προβληματα που μας παρουσιαζονται μπορει να ειναι απλα.Αν ομως δεν μαθουμε απο τη αρχη το μαθημα που θελουν να μας δωσουν,τοτε αυτα θα επανελθουν σε μεγαλυτερο βαθμο.
- Χθες το βραδυ μιλουσα με μια φιλη μου και προσπαθουσαμε να καταλαβουμε τι ειναι αυτο που αξιζει να θυμαται καποιος τις τελευταιες ωρες πανω στη γη.Η απαντηση της μου αρεσε παρα πολυ.Αυτο που θυμομαστε ειναι οι σχεσεις μας με τους αλλους ανθρωπους.Ουτε τα ρουχα,ουτε τα παιχνιδια μας,ουτε οι γευσεις κτλ δεν μας εντυπωνονται τοσο πολυ οσο οι σχεσεις μας με τους αλλους ανθρωπους.Επομενως το 3ο μαθημα της ζωης ισως ειναι οτι πρεπει να επιδιωκουμε να μοιραζομαστε τη ζωη μας με αλλους ανθρωπους.Οπως πολυ σωστα με ρωτησε η φιλη μου,"Ποτε εχεις νιωσει πιο χαρουμενος ,οταν εισαι με αλλους ή οταν εισαι μονος σου?"Για μενα τουλαχιστον η απαντηση ειναι το πρωτο.Οποτε να μην ξεχναμε να μοιραζομαστε την ευτυχια μας με αλλους ανθρωπους,καθως και να επιδιωκουμε να δινουμε ευτυχια και στους ιδιους...
16 σχόλια:
μου άρεσε έτσι όπως έκλεισες την ανάρτηση!
και δεν έχεις συνηθίσει σε τέτοιου είδους θέματα και μου άρεσε αυτή η στροφή.
δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει σε αυτά που λες. αυτή είναι η θεωρία. στην πράξη είναι το πρόβλημα (τουλάχιστον για μένα)
Για το δεύτερο και το τρίτο νομίζω πως συμφωνώ. Για το πρώτο, διατηρώ τις αμφιβολίες μου.
Πολύ όμορφη ανάρτηση. Νομίζω πως το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να πιστέψουμε στον εαυτό μας γι' αυτό που θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Αν δεν πιστέψουμε εμείς, κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα, σε οποιοδήποτε τομέα.
Το θέμα είναι, νομίζω, να μπορείς να έχεις πίστη. Ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν σκοτεινά. Ακούγεται απλό, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο σε περιόδους συννεφιάς.
Nα φανταστώ ότι εγώ που νιώθω πιο πολύ χαρούμενος όταν είμαι μόνος, παρά με παρέα, έχω κάποιο πρόβλημα, ε....?
Πάντως είναι πολύ βασικό να βλέπεις τί φταίει στη ζωή σου και να το καταπολεμάς.
.. Μου άρεσε και εμένα η ανάλυση και το όλο ύφος. Διαλλακτικό... "ψηλαφητικό" και όχι αφοριστικό... όπως διαλλακτική πρέπει να είναι και η στάση μας απέναντι στη ζωή!
πολλές φορές έχω σκεφτεί τι τελικά μας μένει από τη ζωή μας, ή τι τελικά κρίνει ότι περάσαμε καλά.
το κακό (ή καλό?) είναι πως δεν έχω καταλήξει σε συμπεράσματα... παρόλα αυτά θα συμφωνήσω με τις σκέψεις σου. και θα προσθέσω πως η ζωή δε χρειάζεται πολλές φιλοσοφίες. σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε.
@tOVENE592:Χαιρομαι που σου αρεσει η αλλαγη.Εχεις δικιο παντως
η πραξη παντοτε ειναι το πιο δυσκολο αλλα πιστευω οτι αν κατι
το εχουμε στο μυαλο μας,αναποφευκτα θα το κανουμε πραξη καποια στιγμη.
@SK:Ναι συνηθως τα συναισθηματα μας δεν τα εμπιστευομαστε ευκολα.Αλλα
με ποια εννοια διαφωνεις εσυ ακριβως?
@pax :Εχεις δικιο οτι ειναι δυσκολο.Εμενα με βοηθαει οταν αντιμετωπιζω
ενα προβλημα,να προσπαθω να φανταστω τι θα σημαινει για μενα αυτο το
προβλημα 10 χρονια μετα.Συνηθως νιωθω καλυτερα μετα..
@Τομ:Θες να μου πεις οτι αν σου πω θυμισου τις καλυτερες στιγμες της ζωης
σου,θα θυμηθεις μια βραδια στο δωματιο σου μονος και οχι μια βραδια με φιλους
ή συντροφο?
@life_traveller:Στην αρχη νομιζω ειχα λιγο διδακτικο υφος αλλα στη συνεχεια το
αλλαξα!!!!
@ProFyLaKtiKo Συμφωνοι το να φιλοσοφουμε συνεχως ειναι λαθος.Οσο για το ερωτημα
σου ,για το τι μενει στη ζωη εγω πιστευω οτι η ευτυχια ειναι μια κατασταση υπαρξης,
την οποια προκαλουμε εμεις.Σιγουρα τα λεφτα,ο ερωτας ,η ομορφια κτλ μπορει να σου
δινουν την ευτυχια αλλα δεν νομιζεις οτι ειναι χαζο να πρεπει να περιμενουμε
να εχουμε την τελεια δουλεια,τον καλο γκομενο,το καλο σωμα κτλ για να ειμαστε ευτυ
χισμενοι?
μοναξια μου ολα!
το προτημω απο οτιδηποτε αλλο!
δεν θελω να θυμαμαι!!
Δεν θελω να δενομαι με αλλους!!
Οι ωραιότερες στιγές μου ήταν με άλλους. Αλλά αν με ρωτήσεις για καταστάσεις γενικά, θα σου πω ότι περνάω καλύτερα μόνος μου.
Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αυτογνωσία. Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Να μπορείς να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις χωρίς φόβο ή ντροπή τις αληθινές σου ανάγκες, τα θετικά σου, τα αρνητικά σου, τους πόνους σου, τις ελπίδες σου, τους φόβους σου, τα κόμπλεξ σου, τις ευχές σου... Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Και το πιο δύσκολο.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το επόμενο βήμα (να αλλάξεις αυτά που δε σου αρέσουν, να αποδεχτείς αυτά που δεν αλλάζουν και να μην ξεχάσεις με τον καιρό αυτά που έμαθες στην πορεία) είναι εύκολο.
Σε μια εποχή όμως που αποθεώνεται η κτήση (ανθρώπων και αντικειμένων), τα όρια, οι αποστάσεις, η εύκολη και ανάλαφρη ζωή χωρίς ενδοσκοπήσεις και φασαρίες, νομίζω ότι λίγοι άνθρωποι μπαίνουν στην παραπάνω διαδικασία και λίγοι επίσης αποδίδουν στις διαπροσωπικές σχέσεις την πρέπουσα αξία.
@Stella:Πιο καλη η μοναξια ε?Ισως....
@Τομ:Ενταξει και μενα μου αρεσει να ειμαι μονος μου αρκετες φορες,ειναι ωραιο να βρισκεσαι με τον εαυτο σου,αλλα αλλο αυτο και αλλο να απομωνωνεσαι απο τους παντες και τα παντα.
@Κωστα:Τελειο το σχολιο σου.Πραγματι λιγοι ανθρωποι ασκουν αυτοκριτικη .Υπαρχει και αλλος κινδυνος ομως.Να ασκεις τοσο πολυ αυτοκριτικη που στο τελος να αδικεις τον ιδιο σου τον εαυτο.Και πιστεψε με δεν υπαρχει μεγαλυτερο λαθος απο το να μην τιμας τον εαυτο σου.
"Χθες το βραδυ μιλουσα με μια φιλη μου και προσπαθουσαμε να καταλαβουμε τι ειναι αυτο που αξιζει να θυμαται καποιος τις τελευταιες ωρες πανω στη γη..."
Τίποτε απολύτως...
Τις τελευταίες ώρες πάνω στη γή, ο κύκλος της ζωής σου στη γη έκλεισε.
Μην κοιτάς πίσω... πήδα στον επόμενο που ανοίγει! Τα πρώτα πέρασαν για πάντα και τίποτα από αυτά δεν έμεινε δικό σου. Ούτε οι φίλοι σου θα είναι πια φίλοι σου, ούτε οι γονείς σου θα είναι γονείς σου. Κάτι νέο έρχεται. Ετοιμάσου γι αυτό...
Βασικα δεν πιστευω οτι υπαρχει μετα θανατον ζωη.Πιστευω οτι οταν πεθαινουμε γινομαστε χωμα.Ετσι απλα.Κατα μια εννοια,ειτε εχεις ζησει μια καλη και ευτυχισμενη ζωη,ειτε οχι ,ο θανατος ειναι εξισωτικος προς ολους μας.
Λοιπόν...για πρώτο δείγμα από ένα blog που μόλις ανακάλυψα είναι πολύ καλό το κείμενο. Σκέψεις ενός νέου παιδιού που θα μπορούσα να κάνω και εγώ και στην ουσία κάνω και εγώ, παρότι λίγα χρόνια μεγαλύτερος!
Ναι η ζωή δεν είναι ίσιος δρόμος. Φαντάζεσαι να ήταν; Πωπω βαρεμάρα! Ώρες-ώρες όμως θα ευχόμουν να είχα και λίγο ίσιο δρόμο. Μάλλον πήρα λάθος μονομάτι και εγώ ως άλλη Κοκκινοσκουφίτσα. Και στο τι λύκο έχω πέσει πάνω χέσε μέσα...
Θα τα λέμε φίλε...have a nice trip...!!
@VK:Εννοειται οτι θα ηταν βαρετος ο δρομος αν ηταν παντα ισιος,αλλα και οι πολλες στροφες και οι πολλες λακουβες σε ζαλιζουν καποια στιγμη...Ολοι χρειαζομαστε ισιο δρομο καποια στιγμη στη ζωη μας.Και νομιζω οτι ολοι τον βρισκουμε καποτε εστω και για λιγο.Διαβασα και γω καποια αποσπασματα απο το μπλογκ σου και μπορω να πω οτι ταυτιστηκα με αρκετα απο αυτα,οχι απαραιτητα επειδη εχω ζησει τα ιδια,απλα ως γραφη και ως προοπτικη για το μελλον..Καλο ταξιδι και σε σενα!!!!
Elementstv!
Η αλήθεια είναι ότι όσα και αν κερδίσουμε και κατορθώσουμε σε αυτή τη ζωή, τη στιγμή του θανάτου τα χάνουμε για πάντα.
Περιουσία, συγγενείς, φίλους, έρωτες, ηδονές, συναισθήματα.
Είναι καλό, λοιπόν, που και που στη μεγάλη χαρά αλλά και θλίψη μας να θυμόμαστε ότι ειμαστε περαστικοί και όχι αιώνιοι εδώ.
Ότι όλα αυτά δε μας ανήκουν δικαιωματικά, αλλά μετά απο εμάς θα ανήκουν σε άλλους.
Είναι η αρχή της φιλοσοφίας της λύτρωσης.
Όμως, δεν πρέπει να φτάσουμε στο μηδενισμό. Σε αυτή τη ζωή πρέπει όλοι να ζούμε αξιοπρεπώς και να φροντίζουμε γι αυτό, αλλιώς έχουμε δυστυχίες και προβλήματα.
Απλά δεν πρέπει να υποδουλωνόμαστε σε έννοιες όπως χρήμα, καριέρα, σεξ, εξουσία, δόξα. Αυτά δεν πρέπει να τα κάνουμε θεούς, αλλά να τους δίνουμε τη θέση και την αξία που πραγματικά τους αξίζει σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή.
Δημοσίευση σχολίου