Το κεφάλαιο αυτό ασχολείται με τις gay ερωτικές σχέσεις. Οι σχέσεις αυτές συχνά πληγώνουν τον ένα ή και τους δύο συμμετέχοντες σε αυτή. Είναι δύσκολες, πολλές φορές σύντομες σε διάρκεια και γεμάτες δράμα.
Δεν μιλάει όμως μόνο για τις σχέσεις που συνάπτουμε με gay άντρες. Ο συγγραφέας αναφέρεται περισσότερο στον πρώτο έρωτα που αναπτύσσουμε για κάποιο αγόρι-άντρα, συνήθως στην εφηβική ηλικία. Ένας έρωτας συνήθως ανεκπλήρωτος ή που αν εκπληρωθεί, αυτό γίνεται συνήθως με περιορισμούς και προϋποθέσεις που δεν βιώνουν τα straight αγόρια και κορίτσια. Η σχέση αυτή συχνά αποδεικνύεται καθοριστική για τη δόμηση της ψυχολογίας μας. Συχνά, θεωρούμε πως ο πρώτος αυτός έρωτας ήταν και θα είναι ο σημαντικότερος στη ζωή μας. Αν γυρνούσε να μας προσέξει θα του δίναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας, θα τον φροντίζαμε, θα τον κάναμε ευτυχισμένο.
Βρισκόμαστε ακόμη στο 1ο στάδιο, της ντροπής. Ο 1ος μας έρωτας για κάποιο αγόρι, συνοδεύεται συνήθως από την αίσθηση της ντροπής πως κάνουμε κάτι παράνομο. Ακόμη και να βρει ανταπόκριση ο έρωτας μας, δηλαδή αν κάνουμε κάποιου είδους σχέση με το αγόρι που θέλουμε, συνήθως η σχέση αυτή είναι ενοχική, σεξουαλικής φύσεως κυρίως και εκρηκτική.
Ο συγγραφέας περιγράφει περιπτώσεις ασθενών του (είναι ψυχίατρος), όπου δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον 1ο τους έρωτα, ειδικά αν αυτός είχε έστω και κάποια σεξουαλική ανταπόκριση. Για παράδειγμα, συχνή περίπτωση είναι δύο συνομήλικοι, να συνάψουν κάποια ερωτική-σεξουαλική σχέση στα εφηβικά ή φοιτητικά χρόνια, κρυφή από τους γύρω τους, παράνομη. Η παρανομία σε συνδυασμό με την σεξουαλική έλξη και ορμή δημιουργεί ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα που προκαλεί έντονα συναισθήματα, συναισθήματα που δεν προκύπτουν τόσο εύκολα στη συνέχεια της ζωής μας. Κάποια στιγμή όμως για τον έναν από τους δύο, υπερισχύει η ντροπή, με αποτέλεσμα να διαλύει τη σχέση και να την αρνείται σε συναισθηματικό επίπεδο βρίσκοντας ένα σωρό δικαιολογίες για το γεγονός πως συμμετείχαν σε αυτή.
Αυτός που μένει πίσω, ο ερωτευμένος, δημιουργεί μια αρνητική αντίληψη για τις gay σχέσεις. Είτε προσπαθεί στη ζωή του να βρει την ίδια ένταση και πάθος που είχε η πρώτη, με αποτέλεσμα να ψάχνει πάντοτε για άντρες που κρύβονται ή δεν είναι διαθέσιμοι, είτε εγκαταλείπει την αναζήτηση και κλείνεται στον εαυτό του.
Ο συγγραφέας αναφέρει πως οι πρώτοι έρωτες, από πολλούς αντιμετώπιζονται ως ένας εφηβικός ενθουσιασμός. Ο ίδιος όμως, καταλαβαίνει, πως συχνά αυτές οι σχέσεις αποτελούν το πρότυπο στο οποίο χτίζουμε την μετέπειτα ερωτική ζωή μας.
Το κεφάλαιο αυτό, με άγγιξε πολύ. Έχω ζήσει παρόμοια κατάσταση και εν μέρει, καταλαβαίνω πως πολλές από τις πεποιθήσεις μου για τις gay σχέσεις και τον έρωτα έχουν διαστρεβλωθεί υπό το πρίσμα των γεγονότων που έζησα στο Λύκειο και στο 1ο χρόνο ως φοιτητής. Δεν έλεγε σε αυτό το κεφάλαιο τίποτα για το πως ξεπερνούμε αυτό το στάδιο. Ελπίζω να το αναλύει παρακάτω στο βιβλίο....
1 σχόλιο:
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Συνέχισε να γράφεις κι αλλα!
Δημοσίευση σχολίου