Λοιπόν και το 4ο κεφάλαιο συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, αναλύοντας την 1η από τις 3 φάσεις που περνά ένας gay στη ζωή του.
Το κεντρικό θέμα μας είναι οι τρόποι με τους οποίους προσπαθούμε να ξεπεράσουμε την ντροπή που νιώθουμε υποσυνείδητα για το γεγονός πως είμαστε γκέι. Οι τρόποι είναι διάφοροι όπως να τα φτιάχνουμε με γυναίκες, να το ρίχνουμε στο ποτό, στα ναρκωτικά κτλ.
Παράλληλα, ξεκινούμε να καλλιεργούμε μέσα μας φαντασιώσεις. Φαντασιώσεις για έναν άντρα, ιδανικό, που θα μας σώσει απ' όλα μας τα προβλήματα. Ο άντρας αυτός είναι κατασκευασμένος έτσι ώστε να είναι άπιαστος. Άπιαστος, ώστε να μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από την ανικανότητα μας να τον βρούμε ή να τον κατακτήσουμε. Ενδόμυχα, φοβόμαστε να κάνουμε μια σοβαρή και σωστή σχέση, γιατί έχουμε πείσει τον εαυτό μας πως λόγο της ομοφυλοφιλίας μας, κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό. Έτσι παραμένουμε μόνοι ή πηδάμε από σχέση σε σχέση ή από one night stand σε one night stand, ενισχύοντας έτσι την πεποίθηση μας πως είμαστε καταδικασμένοι.
Ένα άλλο συχνό φαινόμενο που παρατηρείται στους gay, είναι ο διαχωρισμός της ζωής μας σε 2 μέρη. Το ένα που είναι δημόσιο, καθωσπρέπει και το οποίο θεωρούμε πως θα μας βοηθήσει να πετύχουμε στη ζωή (σύμφωνα με συμβατικά μέτρα αξιολόγησης) και η άλλη πλευρά, που είναι παθιασμένη, έξαλλη και που συνήθως καταπιέζουμε φοβούμενοι πως αν ικανοποιήσουμε τις ομοφυλοφιλικές μας ανάγκες, η ζωή μας θα τεθεί εκτός ελέγχου. Μένουμε λοιπόν ανικανοποίητη και με βαθιά αίσθηση ενοχών και δυσαρέσκιας για τα χαρτιά που μας μοίρασε η ζωή μας.
Αρνούμαστε τα ομοερωτικά μας αισθήματα και πολλές φορές στρεφόμαστε σε φορείς που είναι ενάντια στην ομοφυλοφιλία εκφράζοντας έτσι την απόρριψη του εαυτού μας και τον ομοίων μας. Στρεφόμαστε με πάθος στην Εκκλησία και στη θρησκεία, είτε ως επαγγελματική επιλογή είτε ως απλοί (παθιασμένοι πολλές φορές πιστοί) είτε προς ιδεολογίες που στη βάση τους έχουν μια συντηρητική ιδεολογία που μισεί και περιφρονεί τους gay(Σημείωση:Δυστυχώς είναι κάτι που το βλέπω συνέχεια. Πάρα πολλοί gay, υπερασπίζονται με πάθος κόμματα όπως η ΝΔ και η Χρυσή Αυγή, παραβλέποντας το γεγονός, πως τα κόμματα αυτά είναι πολέμιοι οποιαδήποτε προοδευτικής κοινωνικής αλλαγής, μια luben δεξιά, που προασπίζεται μια Ευρωπαϊκή πορεία μόνο σε ό,τι τη συμφέρει. Συγνώμη για το πολιτικό σχόλιο, δεν το συνηθίζω, αλλά μόνο οίκτο μου προκαλούν οι gay που μισούν τόσο τον εαυτό τους...).
Κάνουμε κρυφό σεξ, ποτέ σχέση. Ή δεν κάνουμε καθόλου σεξ. Μένουμε στις φαντασιώσεις μας, πάντοτε ιδανικές, πάντοτε ανικανοποίητες.
Όταν ζούμε δύο ζωές, δυσκολευόμαστε να καλλιεργήσουμε ειλικρινείς και διαρκείς σχέσεις, είτε φιλικές είτε ερωτικές. Πάντα κάτι πάνω μας, φαντάζει ψεύτικο. Το διαδίκτυο ενίσχυσε σημαντικά το φαινόμενο αυτό. Μέσω αυτού, μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας συντηρητικά και το βράδυ να κλείνουμε ραντεβού και να πηδιόμαστε με αγνώστους. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Στο τέλος, γινόμαστε κυνικοί απέναντι στις σχέσεις και στους ανθρώπους. Απογοητευόμαστε και τα παρατάμε. ΓΙνόμαστε υπερ-κριτικοί απέναντι στους άλλους αλλά και στον εαυτό μας. Παύουμε να πιστεύουμε ότι κάτι καλό θα μας συμβεί και πνιγόμαστε στη δυστυχία μας.
Η ντροπή που νιώθουμε μας ακινητοποιεί, τρέφεται από μας και μας οδηγεί σε μια αυτο-τροφοδοτούμενη κατάσταση όπου δεν προχωρούμε ούτε μπροστά ούτε πίσω. Η περίοδος της ντροπής είναι ένα δυσάρεστο στάδιο στη ζωή κάθε gay. Κάποιοι το ξεπερνούν γρήγορα, άλλοι αργά και με πολύ κόπο και άλλοι παγιδεύονται μια ζωή σε αυτό το στάδιο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου