Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Making The Connection

Αλλο ενα βιντεακι απο την Οπρα! Ελα δεν θελω παραπονα, 5 λεπτα ειναι μονο και πραγματικα αξιζει να το δειτε! Ειναι το δωρο μου προς ολους τους αναγνωστες του blog... Σιγα ρε μαγκα καταξοδευτηκες!!!! Νομιζω οτι αυτα που λεει το συγκεκριμενο βιντεο αξιζει να τα γνωριζουν ολοι και γι'αυτο το μοιραζομαι...

Το 1ο κομματι του βιντεο ειναι απο την εκπομπη με την περισσοτερη ιστορια στην ιστορια ενος talk show με πανω απο 110 εκατομυρρια κοσμο. Βασικα ολο το βιντεο διαρκει 1 ωρα αλλα εκοψα και εραψα τα πιο σημαντικα σημεια κατα τη γνωμη μου...


Μιλαει για τον αγωνα της Οπρα με το παχος!Ομως δεν ειναι μονο για αυτους που εχουν προβληματα βαρους, αλλα γενικα για ολους τους ανθρωπους, που ειναι εθισμενοι σε κατι, ειτε αυτο ειναι το φαγητο, ειτε το τσιγαρο, ειτε ειναι εθισμενοι συναισθηματικα με το συντροφο τους, τους φιλους τους κτλ. Ο εθισμος κρυβει παντοτε απο πισω κακη σχεση με τον εαυτο μας...Και προσπαθουμε παντα με καποιον τροπο να καλυψουμε αυτο το κενο που υπαρχει μεσα μας ειτε με φαγητο ειτε με αλκοολ ειτε με το να ειμαστε συναισθηματικα προσκολλημενοι σε καποιον κτλ... Ευχομαι το βιντεο αυτο να μην σας "πει" κατι διοτι το πιο πιθανον να αγαπατε αρκετα τον εαυτο σας...Εγω προσωπικα οταν το ειχα δει πριν αρκετους μηνες, μπορω να πω οτι με βοηθησε να παρω αποφασεις, να αλλαξω ως ενα βαθμο ροτα στη ζωη μου. Βεβαια ο αγωνας προς την καλυτερευση δεν νομιζω οτι τελειωνει ποτε και γι'αυτο ως ενα σημειο πρεπει να νιωθουμε περηφανοι για οσα εχουμε καταφερει.

Αρκετα με τη πολυλογια ομως... Παμε στο βιντεο...




Κρατω τα εξης:
  • "Περιπου στο 2002-2003 καταλαβα οτι για να φροντισεις τον εαυτο σου, πρεπει πρωτα να νιωσεις πραγματικα, οτι αξιζει φροντιδα και αγαπη...." Πραγματικα ειναι περιεργο, ποσο αναξιοι νιωθουμε εσωτερικα οι περισσοτεροι για την αγαπη. Οχι μονο απο τους αλλους αλλα και απο τον ιδιο μας τον εαυτο! Εχουμε μαθει να δειχνουμε αγαπη προς τους γυρω μας και σπανια προς τον εαυτο μας. Ειναι διαφορετικο το να ειναι καποιος ψωνιο και το να αγαπα τον εαυτο του.Πολλες φορες τα 2 δεν συνυπαρχουν.Ξερω ομως οτι για να καταφερεις να αγαπησεις αλλους, πρεπει να αγαπησεις και τον εαυτο σου!!!
  • "Ετσι, για καθε ατομο εκει εξω, που αγωνιζεται, ο αγωνας συνεχιζεται, μεχρι να αγαπησεις τον εαυτο σου, οσο αγαπας καθεναν και καθετι γυρω σου...."
  • "Πρεπει να στοχευεις η εξωτερικη σου εμφανιση, να ειναι σε αρμονια, με τον εσωτερικο σου κοσμο και με οσα εχεις καταφερει στη ζωη σου.Διοτι αν το σωμα σου, δεν συμβαδιζει με τις εξωτερικες και εσωτερικες σου επιτυχιες, τοτε αυτες δεν σημαινουν τιποτα.Διοτι κοιτας ολα οσα εχεις, ολα οσα εχεις επιτυχει, και σε κανουν να νιωθεις χειροτερα, διοτι σκεφτεσαι οτι εχεις κανει τοσα πολλα αλλα δεν μπορεις να επιτυχεις να απεγκλωβιστεις απο τον εθισμο σου, στο φαγητο, στο τσιγαρο, στο ποτο κτλ"Αυτο ειναι το πιο ομορφο που εχω ακουσει....ξερετε συχνα λεμε οτι μετραει ο εσωτερικος κοσμος ενος ανθρωπου.Συμφωνοι αλλα δυστυχως ή ευτυχως εκτος απο ιατρικες περιπτωσεις, η πλειοψηφια των παχουλων ανθρωπων, εχουν εσωτερικα προβληματα τα οποια εξωτερικευονται με το παχος....Οπως ο αλκοολικος τα εξωτερικευει στο ποτο, ο φανατικος καπνιστης, στο τσιγαρο κ.ο.κ.
Πολλες φορες λεμε στον εαυτο μας, οτι αν ειχα μια σχεση να με βοηθα, τοτε θα εκοβα το φαγητο, θα σταματουσα να πινω κτλ αλλα ξερω πολλους/ες που εχουν σχεση, και παλι δεν καταφεραν να πολεμησουν τον εθισμο τους.Πολλες φορες επαναπαυθηκαν σε αυτον... Παντοτε τα προβληματα τετοιας φυσεως, εχουν ως πηγη τους τη χαμηλη αγαπη προς τον εαυτο μας...κατι που δυστυχως ειναι το μεγαλυτερο προβλημα των ανθρωπων, ειδικα στη σημερινη ανταγωνιστικη κοινωνια που ζουμε....Ειλικρινα για μενα δεν υπαρχει μεγαλυτερο αγαθο στον ανθρωπο, απο την αυτοεκτιμηση....ολοι αξιζουμε, ολοι εχουμε κατι να δωσουμε!Δες το και λιγο εγωιστικα βρε αδερφε...εσυ στο πηγαδι κατουρησες και δεν αξιζεις να αγαπηθεις, να ζησεις, να διασκεδασεις κτλ? Συνηθως αφηνουμε μια ιδεα που εχουμε για μας να μας παγιδευσει αλλα αν καταφερουμε να την νικησουμε, τοτε ελευθερωνουμε ενα μεγαλο ποσοστο της ζωης μας.....


Επειδη δεν θυμαμαι αν το εχω ξαναπει το λεω και δω, οτι σε ενα μαθημα στη σχολη, απαιτειται πολλες φορες να σηκωθεις μπροστα στη ταξη και να μοιραστεις ενα προσωπικο σου θεμα. Βεβαια δεν ειναι υποχρεωτικο να το κανεις... Εγω δειχνω ιδιαιτερο ζηλο για τη συγκεκριμενη ασκηση διοτι με βοηθα να μην φοβαμαι τους ανθρωπους, αν και πρεπει να ομολογησω οτι ακομη και τωρα που εχω σηκωθει αρκετες φορες, ακομη ψιλοτρεμει το μικροφωνο αλλα τουλαχιστον η φωνη ειναι σταθερη...

Αυτα για το 2009...Ευχομαι για ολους υγεια, χαρα και ευτυχια, το 2010 να ειναι η καλυτερη χρονια που ειχατε μεχρι τωρα, και πανω απολα να συνεχισετε να κανετε ονειρα. Ειναι πολυ σημαντικο να εισαι σε θεση να μπορεις να κανεις ονειρα....


Φιλια σε ολους!

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

2 Σημαντικα μαθήματα...


Καλα τι εβδομαδα ειναι αυτη? Πολυ εντονη!Και να φανταστεις οτι ακομη δεν εχει τελειωσει. Οχι δεν αναφερομαι στην εκλογη του Σαμαρα, ουτε σε καποιο γνωστο γεγονος. Αναφερομαι σε προσωπικο επιπεδο. Θα αναφερω τα 2 πιο σημαντικα γεγονοτα αυτης της εβδομαδας συνεβησαν την ιδια μερα. Την Τριτη.

Το πρωτο δεν ειναι και τοσο ευχαριστο για μενα αλλα θελω να το αναφερω γιατι το θεωρω σημαντικη εμπειρια. Ενα αγορι απο τη σχολη(δεν εχουμε και πολλα) μου αρεσε παρα πολυ και ειχαμε αρχισει και καναμε λιγη παρεα. Απο αρκετες ενδειξεις ειχα καταλαβει οτι ειναι γκει. Μιας και εχω υποσχεθει η φετινη χρονια, να ειναι χρονια τολμης και θαρρους, αποφασισα να του πω οτι μου αρεσει. Του το ειπα λοιπον καθως τον τραβηξα σε μια γωνια, και περιμενα με ανυπομονησια να μου πει οτι με αγαπα και να ξεκινησει να ετοιμαζει απευθειας την ερωτικη μας φωλιτσα. Βεβαια τιποτα απ'ολα αυτα δεν συνεβη. Οχι δεν απεδειχθη στρεητ. Γκει ειναι απλα το παιδι δεν γουσταρε. Το προβλημα δεν ηταν βεβαια οτι δεν γουσταρε. Απο τοτε(2 μερες πριν δηλαδη) δεν ξαναμιλησαμε, υπαρχει μια σχετικη αμηχανια. Μου αρεσε ομως που ειχα το θαρρος να του την πεσω. Δεν ειναι η πρωτη φορα που την πεφτω σε καποιον, ουτε η πρωτη φορα που τρωω χυλοπιτα αλλα ηταν η πρωτη φορα που δεν ενιωσα ασχημα για μενα. Ισα ισα που ενιωσα και καλα που ειχα τα κοτσια να του την πεσω(γιατι πρεπει να αναγνωρισω οτι ηταν παααααααααρα πολυ ωρααααιιιιιιιιος!!!). Μπορει να πληγωθηκε καπως ο εγωισμος μου αλλα επεζησα και μπορω να πω οτι ως ενα βαθμο απαλλαχτηκα απο το φοβο της απορριψης. Και εχει αλλη γλυκα να τρως τη χυλοπιτα live και οχι πισω απο ενα κομπιουτερ. Γενικα νομιζω οτι το φλερτ στην καθημερινοτητα ειναι το καλυτερο, διοτι εισαι απλα ο εαυτος σου(τουλαχιστον εμφανισιακα), δεν μπορεις να κρυφτεις ουτε απο χαμηλο φωτισμο, ουτε μεσω photoshop κτλ.

Παμε και στο δευτερο κομματι ομως και σιγουρα για μενα το πιο σημαντικο. Υπαρχει ενα μαθημα στη σχολη που το παρακολουθω φανατικα διοτι η καθηγητρια ειναι απλα απιστευτος ανθρωπος, και το κανει να ειναι το πιο ενδιαφερον μαθημα του κοσμου. Κανουμε σκετς, ασκησεις, μιλαμε μπροστα στην ταξη, και προσπαθουμε γενικα να εκθετουμε τον ευαλωτο εαυτο μας μπροστα σε κοινο ωστε να αναπτυξουμε αυτοπεποιθηση. Ειναι καλυτερο και απο θεατρο. Ναι σου λεω! Διοτι στο θεατρο ναι μεν εισαι μπροστα σε κοινο αλλα παιζεις ενα ρολο, ενω στο μαθημα αυτο, ειμαστε ο εαυτος μας!

Για να μην τα πολυλογω, μας ειπε η καθηγητρια να σκεφτουμε μια αρνητικη εμπειρια που ειχαμε απο κατι που μας εκανε ο καθηγητης μας στο γυμνασιο/λυκειο και νιωσαμε ασχημα. Σηκωνοταν οποιο παιδι ηθελε επαιρνε το μικροφωνο και ελεγε την εμπειρια του. Σχεδον ολοι ανεφεραν απλα περιπτωσεις οπου ο καθηγητης τους αδικησε σε ενα βαθμο, ή δεν τους συμπαθουσε κτλ . Σηκωσα και γω το χερι μου για να πω τη δικη μου εμπειρια. Αρχισα να εξιστορω πως στη 3η γυμνασιου, οταν καναμε προβες για παρελαση δυο τραμπουκοι με κοροιδευαν λογω του οτι ειμαι γκει(Περιττο να πω οτι ενω πριν ολοι μιλουσαν μεταξυ τους, καρφωθηκαν πανω μου με προσοχη).Και οταν πιαστηκαμε στα χερια και μας χωρισε ο γυμναστης και του ειπα για ποιο λογο με κοροιδευαν, δεν μιλησε, γελασε ειρωνικα, και απλα μου ειπε να μην ξαναγινει. Περιεγραψα ποσο ασχημα ενιωσα, με την σταση του καθηγητη που ουσιαστικη επικροτουσε την συμπεριφορα τους.

Οταν αφησα το μικροφωνο, 3-4 χερια σηκωθηκαν για να μιλησουν. Η καθηγητρια εδωσε το μικροφωνο σε μια πολυ ομορφη κοπελα, η οποια παιρνοντας θαρρος απο την ιστορια μου, ειπε για το πως την κοροιδευαν λογω του οτι παλαιοτερα ηταν πιο παχουλη. Καθως τα εξιστορουσε βουρκωσε λιγο, και γυρισε και με κοιταξε. Και τοτε ειχα μια απο τις καλυτερες στιγμες της μεχρι τωρα ζωης μου. Διοτι συνδεθηκαμε. Ως ενας ανθρωπος προς ενα αλλο. Και το καταλαβαμε και οι 2. Ηταν μια απο τις καλυτερες στιγμες, ηταν η ουσια του τι σημαινει να εισαι ανθρωπος, διοτι οταν τα ματια μας ενωθηκαν, για αυτη τη στιγμη, ηταν σαν να μου ελεγε "Με καταλαβαινεις?" και σαν να της απαντουσα "Οτι ναι σε καταλαβαινω, καταλαβαινω το πονο σου"! Ακομη και τωρα βουρκωνω οταν το σκεφτομαι, δεν υπαρχουν λογια να το περιγραψω. Αυτο σημαινει να εισαι ανθρωπος, για μενα, οταν κοιτας στα ματια ενος ανθρωπου και του λες οτι ναι σε καταλαβαινω, σε νιωθω, σε συμπονω....


Y.Γ: Εκτος απο μπραβο(lol!) πειτε και καμμια δικη σας εμπειρια ειτε απο χυλοπιτα ή κατι αντιστοιχο με το 2ο θεμα!