128. Πικρές αλήθειες και υψηλή αισθητική...

Ο χειρότερος φόβος μας είναι πως θα μείνουμε γέροι και μόνοι, δυστυχισμένοι, να περνάμε τις μέρες μας, κλεισμένοι σπίτι μας με τις γάτες μας.

Αναφέρει πως παρατηρώντας τις δικές μας σχέσεις αλλά και των άλλων γκέι φίλων μας, διαπιστώνουμε πως η συντριπτική πλειοψηφία, μπαινοβγαίνει σε "σχέσεις" χωρίς σταθερότητα, καταλήγοντας στο τέλος να απογοητευόμαστε και να επιλέγουμε το ευκαιριακό σεξ .

Αν και η κοινωνία, χρόνο με το χρόνο, δεκαετία με τη δεκαετία, υιοθετεί μια θετικότερη στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία, εμείς οι ίδιοι συμφωνούμε σε ένα πράγμα : είναι πολύ δύσκολο να είσαι gay και πραγματικά ευτυχισμένος σε αυτή τη ζωή. Μπορεί να έχουμε κατακτήσει τόσα πολλά, ωστόσο κάτι πολύ σημαντικό, λείπει ακόμη από τις ζωές μας.




Ακόμη και όταν είσαι "εκτός ντουλάπας", συνεχίζεις να κρύβεις ένα κομμάτι του εαυτού σου πίσω από την ομορφιά που κατασκευάζεις. Κανείς δεν ξέρει να δημιουργεί στυλ και ομορφιά καλύτερα από τους gay. Διακοσμούμε τα σπίτια μας, τα σώματά μας, τα ρούχα μας κτλ. Έχουμε τη καλύτερη αισθητική, την μεγαλύτερη δημιουργικότητα και επιλέγουμε επαγγέλματα που μπορούμε να διοχετεύουμε αυτή τη δημιουργικότητα. Ο συγγραφέας θεωρεί πως η δημιουργικότητα αυτή δεν οφείλεται απαραίτητα σε κάτι έμφυτο, αλλά στην ανάγκη μας να κρύβουμε αυτό που μας πονάει, να το ωραιοποιούμε ώστε να το αγνοεί τόσο ο κόσμος όσο και εμείς οι ίδιοι. Περιβάλλουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο μας με όση περισσότερη ομορφιά μπορούμε ώστε να καλύψουμε τα τραύματα και την ασχήμια που αυτά μας έχουν αφήσει. Η γυμνή αλήθεια για το ποιοι είμαστε είναι ανυπόφορη. Μαθαίνουμε να προβάλλουμε ό,τι είναι κοινωνικά αποδεκτό ή ασφαλές και να κρύβουμε τα κομμάτια μας που μπορεί να μας κάνουν κακό.

Η εχθρικότητα και η απομόνωση που βιώσαμε μεγαλώνοντας, μας έμαθαν πως πρέπει να ντρεπόμαστε γι' αυτό που είμαστε, να νιώθουμε κατώτεροι, λιγότερο άντρες, λιγότερο άξιοι. Έτσι, κατασκευάζουμε μια περσόνα, μια ψεύτικη προσωπικότητα, που αποτελεί την ασπίδα μας για τον έξω κόσμο. Συχνά, παρασυρόμαστε από τα πρότυπα που μας βομβαρδίζουν για το πως πρέπει να είναι ένας ευτυχισμένος gay  και τα υιοθετούμε, ασχέτως αν μας καταπιέζουν, ή τα απορρίπτουμε και νιώθουμε εξόριστοι ακόμη και από την gay κοινότητα.

Κάπου στην πορεία μας προσπαθώντας να ξεφύγουμε από την ντροπή που έχει ριζώσει μέσα μας, υιοθετήσαμε την πεποίθηση πως ο ευτυχισμένος και πετυχημένος gay πρέπει :

• Να έχει πολλά χρήματα.
• Επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία.
• Να κάνει πολύ σεξ.
• Όμορφο σώμα.
• Όμορφο πρόσωπο.
• Και έναν όμορφο άντρα πάντα στο πλευρό μας.

Το σεξ, "φωνάζει" παντού στην gay κουλτούρα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλα περιστρέφονται γύρω από αυτό. Το μόνο πράγμα που δείχνουμε να θέλουμε συνεχώς, είναι το σεξ.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.  Θέλουμε να αγαπηθούμε. Δεν έχουμε ανάγκη μόνο να χύνουμε. Θέλουμε να μπορούμε να γκρινιάξουμε, να κλάψουμε, να παραπονεθούμε, να μοιραστούμε τη χαρά μας, να ακουμπήσουμε σε έναν άντρα που θα είναι εκεί και για τα εύκολα και για τα δύσκολα.

Τα όνειρα μας στην εφηβεία απευθύνονταν σε αυτές τις ανάγκες. Ονειρευόμασταν κάποιο όμορφι αγόρι ή άντρα, ,που θα έρθει στο άσπρο του άλογο, θα μας σώσει από τον εχθρικό και βάναυσο κόσμο στον οποίο ζούσαμε και θα μας προστατεύει και θα μας αγαπάει. Ή τουλάχιστον αρκετοί από μας σκεφτόμασταν κάτι τέτοιο.

Στην πορεία κάτι άλλαξε. Ο πρίγκηπας δεν ήρθε ποτέ. Ή ήρθε και έφυγε. Ή ήρθε, έμεινε αλλά φύγαμε εμείς. Όπως και να έχει κάποια στιγμή απογοητευτήκαμε και σταματήσαμε να ελπίζουμε.

Το τραύμα της ντροπής που δημιουργήθηκε μέσα μας όταν δεν είχαμε τα όπλα για να οχυρωθούμε απέναντι στην κακία του κόσμου, είναι εξαιρετικά σοβαρό. Μας εμπόδισε από το να αναπτύξουμε μια ισχυρή και ολοκληρωμένη αίσθηση για τον εαυτό μας. Η επιβεβαίωση που δίνει σε κάθε έφηβο η κοινωνία, σε μας δεν υπάρχει. Ένα στρέητ αγόρι, θα φλερτάρει, θα κάνει σεξ, θα μιλάει για κορίτσια και η κοινωνία το επικροτεί και το ενθαρρύνει. Λαμβάνει ο έφηβος την επιβεβαίωση που έχει ανάγκη. Το ίδιο ισχύει και για τα κορίτσια. Στους gay όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Κανείς δεν θα σε χειροκροτήσει αν πεις πως ερωτεύτηκες ένα αγόρι, φίλησες ένα αγόρι ή έκανες σεξ με ένα αγόρι. Ακόμη και όταν κάποιος gay, κρύβεται, και κάνει αυτά που κάνουν οι straight, το πρόβλημα παραμένει γιατί η επιβεβαίωση και η θετική ενίσχυση που λαμβάνει, γνωρίζει πως είναι ψεύτικες αφού δεν απευθύνονται στον αληθινό του εαυτό αλλά σε μια ψευδή εικόνα που έχει δημιουργήσει.  Αναστέλλεται λοιπόν η ολοκλήρωση της αίσθησης του εαυτού μας, παραμένοντας σχεδόν σε ένα εφηβικό στάδιο, παγωμένη στο χρόνο.

Αφιερώνουμε υποσυνείδητα λοιπόν, τη ζωή μας, στην αναζήτηση της επιβεβαίωσης που μας λείπει και στην αποφυγή της ντροπής που μας πληγώνει.

Αναπτύσσουμε 2 κύριες στρατηγικές.

1. Την αποφυγή της ντροπής : Αποφεύγουμε ο,τιδήποτε μας προκαλεί ντροπή. Γινόμαστε ευερέθιστοι, Αποφεύγουμε τη συναναστροφή με άτομα που νιώθουμε πως μας κριτικάρουν. Δεν πάμε σε μέρη που δεν αισθανόμαστε άνετα. 
2. Η 2η στρατηγική είναι η στρατηγική της αναζήτησης επιβεβαίωσης. Κάνουμε πράγματα έτσι ώστε να "ικανοποιήσουμε" τους γύρω μας, αγνοώντας τις δικές μας ανάγκες και θέλω. Κάνουμε αυτό που πρέπει ή που είναι δημοφιλές, ανεξάρτητα αν βαριόμαστε ή δεν θέλουμε να το κάνουμε. 

Στη συνέχεια του βιβλίου, θα μιλήσει πιο αναλυτικά για αυτές τις δύο στρατηγικές αντιμετώπισης της ντροπής που η κοινωνία έχει αποτυπώσει στις ψυχές μας. 

Υ.Γ. : Δημιούργησα μια ετικέτα για τα ποστ που αφορούν το βιβλίο αυτό, ώστε όποιος θέλει να μπορεί εύκολα να διαβάζει και τα προηγούμενα. Πατήστε απλά στην ετικέτα : "Βελούδινη Οργή".