Μαθαινουμε ποτε???

Πολλες φορες εχω την αισθηση οτι εχω αλλαξει πολυ σε σχεση με το παρελθον και αλλες φορες οτι παραμενω ιδιος.Κοιταζω και τους ανθρωπους γυρω μου.Υπαρχουν ανθρωποι 19 χρονων που ειναι πολυ ωριμοτεροι απο τριανταρηδες..Και το αντιθετο βεβαια...Καθως μεγαλωνουμε ερχομαστε αντιμετωποι με διαφορες καταστασεις.Τις περισσοτερες φορες δεν τις ξεπερναμε αλωβητοι.Καθε δυσκολια μας αφηνει τα δικα της σημαδια...
Το οξυμωρο της ολης υποθεσης ,τουλαχιστον κατα μαθηματικη λογικη,ειναι οτι με τις εμπειριες που συλλεγουμε θα επρεπε να αναπτυσουμε διαφορα οπλα με τα οποια να συνεχιζουμε τις ζωες μας σοφοτεροι ,αποφευγοντας ετσι καποιες κακοτοπιες που μας συνεβησαν παλαιοτερα..Προφανως δεν χρειαζεται να εχεις ζησει και πολυ για να καταλαβεις οτι κατι τετοιο δεν ισχυει.Στην πραγματικοτητα οι ανθρωποι πεφτουμε στα ιδια λαθη ξανα και ξανα,γεμιζοντες ετσι με στοιβες απο λαθη το ιστορικο μας...Ετσι δεν μπορω παρα να αναρωτηθω:
"Αν τα λαθη μας ειναι εμπειριες,και απο τις εμπειριες μαθαινουμε,μηπως τοτε μενουμε στην ιδια ταξη?"
Βιβλια ,εκπομπες,ψυχολογοι προσπαθουν να μας αλλαξουν πορεια προς την ευτυχια.Στην πραγματικοτητα ομως οτι και να κανουν αν εμεις οι ιδιοι δεν θελουμε την αλλαγη τοτε αυτη δεν συμβαινει παρα μονο σε εξαιρετικες περιπτωσεις.Αλλα και οταν το θελουμε,αρκει αυτο για να αλλαξουμε?Θελω να πιστευω οτι γινομαι καλυτερος,και οτι μαθαινω απο τα λαθη μου εστω και αν ξαναπεφτω σε αυτα.Αλλιως ποιο το νοημα???Αν δεν μαθαινουμε και δεν θελουμε να γινομαστε καλυτεροι τοτε δεν ειναι λιγο σπαταλη το να ζουμε??Οχι δεν σας λεω να αυτοκτονησετε ,απλα καθε φορα που μας συμβαινει κατι κακο ,να μην το αποδιδουμε στη μοιρα αλλα να κανουμε και μια ενδοσκοπηση και να μαθαινουμε κατι απο αυτο .Σιγουρα θα κανακανουμε τα ιδια λαθη..
Το περιεργο ειναι οτι πολλες φορες δεν ειμαστε μονο εμεις που δεν μπορουμε να δεχτουμε οτι εχουμε βελτιωθει...Αλλα και οι γυρω μας εχουν ενα προβλημα να δουν την εξελιξη μας.Και ειδικοτερα οταν οι ιδιοι νιωθουν οτι εχουν μεινει στασιμοι...Η εξελιξη βεβαια δεν ειναι συνωνυμη με την ηλικια.Θα ελεγα οτι ταυτιζεται περισσοτερο με την δικη μας θεληση να κυνηγαμε την εξελιξη.Ετσι με σιγουρια μπορω να πω οτι εχω αλλαξει και πλεον τα ιδια προβληματα τα αντιμετωπιζω με διαφορετικο τροπο .Μπορει μετα απο 2 χρονια να εχω αλλαξει τελειως αλλα για να φτασω εκει πρεπει να αναγνωρισω το εδω που βρισκομαι τωρα...
Το μυστικο ομως ειναι να μην απογοητευεσαι,να κοιτας τις δυναμεις και τις αδυναμιες σου και να τις χρησιμοποιεις καταλληλα...Και οταν τα πραγματα ειναι πολυ σκουρα κοιτα τον κοσμο γυρω σου.Τους ανθρωπους,τη φυση κτλ Ισως το μεγαλυτερο μαθημα που εχω αποκομισει απο τη ζωη μεχρι τωρα ειναι οτι ολα ειναι τοσο ευκολα,που απλα εμεις τα δυσκολευουμε...Το σωστο ειναι παντως να κοιταμε παντα προς τον ηλιο και να χαμογελαμε συχνα.Αυτο κανω εγω....

Υ.Γ.:Επειδη θα ακολουθησει σχετικο ποστ,για πειτε μου εσεις πως ριχνετε χυλοπιτα...

Αλίκη Βουγιουκλάκη - Μια βόλτα

Για να μην ξεχνούμε ότι η ζωή όντως ειναι μία βόλτα....

Ιανουάριος 1996


- Δεν το πιστεύω ότι πραγματικά θα μπορούσες να κρατηθείς μακριά από τη σκηνή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα που λες…
- Αλήθεια σου λέω, περνάω πάρα πολλές ώρες τον τελευταίο καιρό στην κρεβατοκάμαρα μου (γέλιο) και το απολαμβάνω! Θέλω λίγο να χαζέψω έξω στο δρόμο, να φλερτάρω, να δω φίλους, να ταξιδέψω, να ασχοληθώ λίγο με την πάρτη μου…
- Κι ο κόσμος σου τι θα κάνει;
- Να του λείψω λιγάκι…να με επιθυμήσει…καλό θα του κάνει
- Ελπίζω όχι για πολύ…αλήθεια θέλεις να μετακομίσεις από τη Στησιχόρου μετά από τέτοια ανακαίνιση;
- Ξέρεις πόσο το αγαπώ αυτό το σπίτι...τον τελευταίο καιρό πραγματικά όμως κάτι δεν μου κάθεται καλά…εκτός από την κρεβατοκάμαρα (γέλιο)…θέλω όμως κοντά μου τη Νότα και τη Νιτσά και καταλαβαίνεις πως ένα τέτοιο σπίτι θέλει πολύ ψάξιμο…ίσως τώρα που θα έχω χρόνο να το πάρω απόφαση…τον τελευταίο καιρό έχω μια τάση προς τη θάλασσα…Βάρκιζα, Γλυφάδα…κατεβαίνω με τον Κωστάκη συχνά…
(Παύση καθώς μεγεθύνει το περίγραμμα των ματιών.)
- Έχει ενδιαφέρον πολύ αυτό με τον καθρέφτη που κάνεις με τους ανθρώπους…
- Ποιό;
- Να, δηλαδή όταν κάθεσαι εδώ σου αρέσει να τους μιλάς μέσα από τον καθρέφτη…σπάνια τους κοιτάς μέσα στα μάτια…σαν να έχεις ανάγκη να ελέγχεις απόλυτα το είδωλό σου μέσα από τον καθρέφτη εκείνη την ώρα…
- Δεν το έχω σκεφτεί αυτό…τώρα που το λες…(διορθώνει το μολύβι στα χείλη της) μπορεί να έχεις δίκιο…
- Στην κρεβατοκάμαρα για παράδειγμα…
- Κόλαση…πραγματικά… μου αρέσει πολύ όταν ξυπνάω να μπορώ εύκολα να έχω πρόσβαση σε αυτό που λέμε εικόνα…
- Που κρύβεις καλά φυλαγμένη εκεί μέσα…θυμάμαι πάντα αυτή την «εικόνα» σου μεσημέρι με φαρδιά διάφανη πουκαμίσα στην κουζίνα… χωρίς μακιγιάζ…δεν θυμάμαι να έχεις αφήσει άνθρωπο να δει αυτό το «είδωλο του καθρέφτη» να ανοίγει τα πρωινά βλέφαρα του στο φως της μέρας
- κοίτα… αυτό το κρατάς πάντα δώρο για εκείνον μόνο που σε παίρνει αγκαλιά και σε αποκοιμίζει γλυκά με ένα τραγούδι…τα βράδυα
- Ποιο τραγούδι;
- τα ήσυχα βράδυα…βέβαια (σφυρίζει)
- ερωτευμένη;
- (Γέλια) δεν έχω απαντήσει ποτέ στον εαυτό μου αν υπήρξα ερωτευμένη…πέρασα και περνάω καλά…για την ακρίβεια ερωτευμένη έχω υπάρξει πραγματικά μόνο με τη σκηνή, την πρόβα, τα φώτα… πολλές φορές (γέλιο)…Φέτος στη «Μελωδία» πραγματικά εκπλήσσομαι με τον κόσμο που έρχεται στο θέατρο και μετά το τέλος της παράστασης έρχεται στο καμαρίνι…όλοι βλέπουνε την παλιά Αλίκη του Φίνου και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ…ρίχνω λοιπόν κλεφτά ματιές…ξέρεις στον καθρέφτη έξω από το καμαρίνι…και λέω μπα Αλίκη μην τους πιστεύεις…η Αλίκη αυτή έχει μεγαλώσει παιδιά… και της αρέσει που έχει μεγαλώσει…αφήστε την να μεγαλώσει και πείτε της πως τώρα που μεγάλωσε σας αρέσει πιο πολύ…
- λες ψέματα…
- αλήθεια λέω…νομίζω καμιά φορά πως έχω κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος στην ζωή μου…
- ποιό;
- το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν μεγάλωσε…δεν το άφησα να μεγαλώσει…
- μα το κοριτσάκι με τα σπίρτα…
- πέθανε…(χτυπάει ξύλο) δεν θα το πιστέψεις αυτό που θα σου πω…κι εύχομαι να μην είναι αλήθεια (γέλιο)…όταν φεύγω από τη σκηνή φέτος και κατεβαίνω κάτω στον κόσμο κατά τη διάρκεια της παράστασης…που η Μαρία δηλαδή φεύγει από το σπίτι… δύο πράγματα με ενοχλούν…τα αδιάκριτα εξεταστικά εκείνα βλέμματα που ρωτούν την ηλικία μου… που καταμετρούν τις ρυτίδες μου και μια αλλόκοτη καμιά φορά αίσθηση…
- τι αίσθηση;
- δεν ξέρω…ότι θα φύγω…φεύγω…άστο (Τηλεφωνάει στην Αλέκα στο ταμείο…Είναι εκνευρισμένη γιατί καθυστερούν να της δώσουν πρώτο κουδούνι…περιμένουν ένα πούλμαν με θεατές από τη Θήβα. Η πλατεία γεμάτη…Μου ζητάει τσιγάρο) δεν τον κατεβάζω…(τραβάει την επιδερμίδα στις άκρες των αυτιών)…έχω χαλαρώσει εδώ λιγάκι…ε; δεν φαίνεται;
- δεν φαίνεται…
- πώς δεν φαίνεται;
- κάτω στην πλατεία δεν φαίνεται…
(Κλείνει τα μάτια λίγο. Παίρνει μαντηλάκια και ξεβάφει πρόσωπο, μάτια, χείλη. Μπαίνει η Νότα. Νεύρα. Της δίνει μολύβι. Η Αλίκη έχει μετατραπεί τώρα σε ένα δύστροπο μικρό κοριτσάκι. Λέει στην Άντα να δώσουν πρώτο κουδούνι. Δεν της αρέσει να περιμένει ο κόσμος στην πλατεία τόση ώρα. Έρχονται να της δώσουν ένα φιλί δυο μικροί της παράστασης. « Γειά σας κυρία Αλίκη..»)
- Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια…μη φύγεις …μείνε να επιστρέψουμε μαζί μετά στο σπίτι..
( Βγαίνει στη σκηνή. Τα χειροκροτήματα φτάνουν μέσα. πάω και την χαζεύω από μια γωνία του σκηνικού του Πάτσα .Φώτα. Η κυρία Αλίκη του Φίνου και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ επί σκηνής. Μπαινοβγαίνει στο καμαρίνι. Αλλάζει. Στο διάδρομο διορθώνει κάτι στο κοστούμι του Γαλανού. Χαϊδεύει το κεφάλι της Άριελ Κωνσταντινίδη. Η παράσταση τελειώνει. Έξω από το καμαρίνι μαμάδες και παιδιά. Πολλά παιδιά. Αγόρια και κορίτσια. Η Άντα υπομονετικά πίσω από το «Αλικάκι τους» μοιράζει τα τυπωμένα αυτόγραφα πάνω στις φωτογραφίες του Κλεισθένη. Περνάει η Ελευθερία η Ντεκώ. Για ένα γεια. Διώχνει τη Νότα σπίτι. Ανηφορίζουμε προς Πλατεία Κολωνακίου. Περασμένα μεσάνυχτα…Στην πλατεία συναντάμε τη Μαλβίνα Κάραλη. «Θα σε πάρω τηλέφωνο φιλενάδα αύριο. Έρχεται ο Διονύσης από το βουνό. Βιάζομαι τώρα…». «Φοβάται το καϋμένο μην της τις βρέξει πάλι …τη ζηλεύει». Το κινητό στην τσάντα χτυπάει. Κώστας. Δεν απαντάει.)

- Στους άντρες δεν πρέπει να δίνεις πολύ αέρα… κακομαθαίνουν… διαθέσιμη όσο κι όποτε θέλω εγώ αγοράκι μου…
( Τα βλέμματα θαμώνων της πλατείας επάνω της. Βγάζει από την τσέπη το μικρό κομπολογάκι. Μου δείχνει με χαρά μικρού παιδιού στη βιτρίνα τις γόβες που έκλεισε σήμερα το απόγευμα.)
- Έχεις πάντως ένα φετίχ με τα παπούτσια…
- Είναι κακό γιατρέ μου; Λευτέρη… Λευτέρη
(Φωνάζει στο Λευτέρη Βογιατζή που ανεβασμένος πάνω στο παπί του χαζεύει τις βιτρίνες της Πατριάρχου Ιωακείμ…)
Λ.Β.: Α…Αλίκη…Δεν σε γνώρισα…Καλέ άρχισα να έχω μυωπία…
- Να πας να κοιταχτείς… (Γέλιο) Χρυσό μου…(Του πιάνει τρυφερά το μάγουλο) Εσένα σε αγαπάω πολύ…Το ξέρεις ε;
Λ.Β.: Κι εγώ σε αγαπάω Αλίκη
- Και ξέρεις ότι σε περιμένω…
Λ.Β: Μη με τσακίζεις τώρα…
- Εγώ αλήθεια σου λέω…
Λ.Β.: Θα ‘ρθω…θα ‘ρθω…Πάω τώρα γιατί με περιμένουν κι έχω αργήσει…
- Να προσέχεις χρυσό μου… ( Ο Λ. Β. φεύγει. Γλυστράει με το μηχανάκι δίπλα σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο. Του παίρνει τον καθρέφτη. Κάπου κάποιος φωνάζει δυνατά « Πρόσεχε μαλάκα». Η Αλίκη βάζει τα γέλια.). Αυτός ο άνθρωπος είναι τεράστιο ταλέντο… αλλά μην το πεις πουθενά… αυτός ο αληθινά τρελός….(Χτυπάει το τηλέφωνο πάλι. Το απενεργοποιεί.)
- Είπα αύριο… το αύριο είναι αύριο… δεν αλλάζει
( Την πλησιάζει ένα αγοράκι με χαρτομάντηλα. Του δίνει ένα πεντακοσάρικο.)
- Να πας να φας λουκουμάδες… εντάξει;

( Ο μικρός της βγάζει τη γλώσσα και χάνεται τρέχοντας στην Καψάλη. Από τη βεράντα της Λούλας Αναγνωστάκη και του Γιώργου Χειμωνά ακούγεται Nina Simone “ Wild is the wind”. )

- Ξέρεις τι θα ήθελα τώρα;
- Τί;
- Να ήξερα πραγματικά πόσο διαρκεί ένα αύριο…
- Μόνο εσύ μπορείς να απαντήσεις Αλίκη Βουγιουκλάκη
( Στέκεται μπροστά σε μια βιτρίνα. Κοιτάει πάλι το είδωλο αντικατοπτριζόμενο.)
- Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι ρόλο θα παίξω του χρόνου…
- Καλά εσύ δεν έλεγες…
- Θα ξεκουραστώ…Ναι αλλά..
- Να πας το ταξίδι…
- Ναι…( Χαμογελάει). Να έρθω απόψε να κοιμηθώ σπίτι σου;
- Στο υπόγειο;
- Στο υπόγειο…

They shoot S1ngle people ,don't they?

Άναψε ένα τσιγάρο,ρούφηξε μια τζούρα και άφησε το καπνό να θολώσει το μυαλό του.Κοίταξε τους 2 φίλους του και τα αγόρια τους...Συζητούσαν δυνατά γύρω απο το τραπέζι.Φαίνοταν ενθουσιασμένοι.Και γιατί να μην ήταν άλλωστε.Επιτέλους είχε εγκριθει ο νομος περι υιοθεσιας παιδιων απο γκει ζευγαρια στην Ελλαδα.Τεσσερα μολις χρονια μετα την θεσμικη κατοχυρωση των γκει γαμων,η ισοτητα φανταζε πιο κοντα απο ποτέ.Η κοινωνια βεβαια ηθελε ακομη τον χρονο της,αλλα που θα πηγαινε θα αλλαζε και αυτη.
Δεν συμμετειχε στις συζητησεις τους σχεδον ποτε πλεον.Και γιατι να το κανει .Ο ιδιος ουτε καν σταθερο γκομενο δεν ειχε.Δεν εβρισκε αυτον τον ενα ,τον πριγκηπα του παραμυθιου,που θα τον οδηγουσε στην ευτυχια.Το μυαλο του “ετρεξε”στο παρελθον.Θυμηθηκε τοτε,πριν 15 ολοκληρα χρονια οταν πρωτοπατησε το ποδι του στην Αθηνα.Ενα τρομαγμενο επαρχιωτοπουλο.Στη σχολη γνωρισε τον Νικο ,τον 1ο κολλητο του.Σχεδον αμεσως δεσανε και πολυ γρηγορα ομολογησαν τις σεξουαλικες τους προτιμησεις.Προσπαθησαν να τα βρουνε στο ερωτικο αλλα δεν τους βγηκε οποτε παρεμειναν φιλοι.Δεν πατησαν σχεδον καθολου στο 1ο ετος της σχολης.Ηταν απασχολημενοι με το να γνωρισουν την γκει ζωη.Σε μια απο τις εξορμησεις τους γνωρισαν τον Νοτη.Ο Νικος του ζητησε φωτια ,και γρηγορα οι 2 τους κατεληξαν στο κρεβατι.Αλλα ουτε και σε αυτους υπηρξε τρομερη ερωτικη χημεια.Αλλα διαπιστωσαν οτι ως φιλοι ταιριαζαν αψογα...Ετσι δεσανε.Τρια συνομηλικα αγορια διαφορετικα μεταξυ τους που δενανε ομως τοσο αρμονικα.
Εγιναν αχωριστοι.Ποσες φορες ηταν ο ενας εκει για τον αλλο.Ολα μαζι τα εκαναν.Μαζι στις εξορμησεις,μαζι στις αποκαλυψεις στους γονεις και στους συμφοιτητες.Μαζι στις διακοπες καθως και στον γκει ακτιβισμο.Ηταν απο τα πιο ενεργα μελη της κοινοτητας.Οταν κατοχυρωθηκε πλεον απολυτα ο γκει γαμος στην Ελλαδα ηταν μια στιγμη οροσημο για αυτους οχι μονο ως γκει αλλα και ως παρεα.Μαζι ειχαν στηριξει τον αγωνα για τα δικαιωματα με σημαντικη συνεισφορα σε αυτον.Ειχαν θυσιασει πολλα οποτε αυτο σημαινε κατι παραπανω.Συλλογιστηκε τις αμετρητες ερωτικες απογοητευσεις τους,και τη ζεστασια που ενιωθαν οταν βρισκονταν και οι 3 τους.Ενιωθαν ανικητοι και αχωριστοι.Μεχρι που...
Ο Νοτης ηταν ο εξαλλος της παρεας.Καθε βραδυ και με διαφορετικο γκομενο.Ειχε τρομερη αυτοπεποιηθηση και γιατι οχι αλλωστε?Ηταν ομορφος και το γνωριζε.Ειχε τη καταπληκτικη ικανοτητα να ειναι καλος σε ολα χωρις εμφανη κοπο και προσπαθεια.Δεν χρωστουσε ποτε μαθηματα και καθε βραδυ ξενυχτουσε στο γκαζι.Δυο φορες ειχε μαλωσει με τον Νοτη.Και οι 2 φορες οφειλοταν στη συνηθεια του Νοτη να κοιμαται με τους πρωην των φιλων του.Τον ειχε συγχωρεσει ομως γιατι ηταν καλος φιλος και αληθινο στηριγμα εκει που χρειαζοταν .Σαν χθες του φαινεται που ο Νοτης τους γνωρισε τον Γιαννη..ασχετα αν εχουν περασει 5 χρονια.Αυτος και ο Νικος εμειναν αφωνοι.Δεν τους ειχε γνωρισει ποτε γκομενο πριν.Ηξεραν οτι ηταν κατι σημαντικο.Και ηταν.Παρατηρησε με ποση λατρεια κοιτουσε ο Γιαννης τον Νοτη.Φαινοταν πραγματικα ευτυχισμενοι....
Ο Νικος ηταν το ακριβως αντιθετο του Νοτη.Ρομαντικος ,ευαισθητος συνεσταλμενος.Εψαχνε παντα τον εκλεκτο της καρδιας του .Τον ενα και μοναδικο ,αυτον στον οποιο θα εδινε και θα επενδυε τα παντα.Χαμογελασε ....σκεφτηκε ποσες φορες ειχε πιαστει κοροιδο.Αλλα το καλο με το Νικο ηταν οτι δεν απογοητευοταν ποτε.Ηλπιζε οτι καποια μερα θα βρει αυτον που ψαχνει.Η γνωριμια του Νικου με τον Βασιλη εγινε σε ενα καραβι που ταξιδευε απο Κρητη για Αθηνα.Η Κρητη ηταν η πατριδα του Νικου.Ειχε παει να δει τους γονεις του και επεστρεφε στην Αθηνα.Το καραβι ηταν γεματο οποτε ο Νικος βρηκε ενα αδειο διαδρομο και καθισε πανω στην βαλιτσα του.Μετα απο λιγο ηρθε και ο Βασιλης που εψαχνε επισης ενα χωρο να κοιμηθει.Η μια κουβεντα εφερε την αλλη ,και για τις επομενες 8 με 9 ωρες συζητουσαν ασταματητα.Ε μετα απο αυτο ολα πηραν το δρομο τους.Τεσσερα χρονια τωρα δεν εχουν χωρισει ουτε λεπτο....
Τεσσερα χρονια....σκεφτηκε.Η μεγαλυτερη σχεση του ηταν 8 μηνες.Εδω και 2 χρονια δεν ειχε κανει σχεση....Αρκουνταν στα πηδηματα της μιας βραδιας....
“Εεεε που ταξιδευεις εσυ?”,τον ρωτησε γελωντας ο Νοτης.
“Πουθενα μωρε κατι σκεφτομουν..”αποκριθηκε.
“Βλεπεις αυτη τη καρέκλα?”,του φωναξε ο Βασιλης δειχνοντας μια εκτη αδεια καρεκλα στο τραπεζι.”Την εχουμε για το χζικο σου αγορι .Αντε πολυ καιρο εμεινες μονος.Τι περιμενεις?Αν πατησεις τα 40 σκουραινουν τα πραγματα...”
Γελασε συγκαταβατικα.”Κι αν δεν βρω ποτε καποιον για μενα,η δεν θελω να βρω???¨,τους ρωτησε.
“Ε ολο και καποιον θα βρεις,δεν μπορει.Ριξε και συ λιγο τις απαιτησεις σου και κατι θα γινει!!”,αποκριθηκε ο Νικος.
“Οσο για το αν δεν θελεις να βρεις,ας τα κουφια..Ολοι θελουν καποιον διπλα τους...Ειδικα τωρα που μπορεις να κατοχυρωσεις τη σχεση σου και να χεις παιδια γιατι να θελεις να μεινεις μονο σου?”,συμπληρωσε ο Γιαννης.
Τους κοιταξε χαμογελωντας.Αποκριθηκε οτι ειναι κουρασμενος και επρεπε να φυγει.Χαιρετηθηκανε και εγκατελειψε την παρεα τους.Βγαινοντας απο το σπιτι,τον χτυπησε το τσουχτερο κρυο του Γεναρη..Καθως περπατουσε στους ερημους δρομους της Αθηνας ,διαπιστωσε οτι δεν γνωριζε πλεον τον Νικο και τον Νοτη που αγαπησε.Ηταν διαφορετικα ατομα.Ειχαν κανει οικογενειες,σε ,λιγο καιρο θα αποκτουσαν παιδια.Δεν ταιριαζε μαζι τους.Αν και εκαναν συγκινητικες προσπαθειες να τον ενταξουν στις ζωες τους,γινοταν πλεον εμφανες,οτι ουτε εκεινοι τον ηθελαν πραγματικα.Απλα εμεναν προσκολλημενοι στο απολιθωμα μιας δυνατης φιλιας...
Θυμηθηκε και τον εαυτο του.Ο ιδιος ηταν ο εξισσοροπηστης των προσωπικοτητων του Νικου και του Νοτη.Ουτε υπερβολικα ονειροπολος αλλα ουτε και αδιστακτος κυνικος.Ονειρευοταν μια παντοτινη σχεση αλλα απολαμβανε και τις εφημερες που του παρουσιαζοταν.Τα τελευταια χρονια ομως κατι τον εμποδιζε απο το να κρατησει μια σταθερη σχεση...Δεν ελλειπαν οι ευκαιριες.Τουναντιων ειχε πολλες και ενδιαφερουσες προτασεις.

Και τοτε το συνειδητοποιησε...Ισως απλα καποιοι ανθρωποι δεν ειναι για σχεσεις.Ισως ειναι καλυτερο για αυτους να τρεχουν ελευθεροι ,με διαφορετικοι ταχυτητα απο τους αλλους...Διεσχισε τον δρομο,σχεδον χοροπηδωντας.Ενιωθε τοσο αναλαφρος.Αποψε θα πηγαινε Γκαζι.Αν και πλεον οι ηλικιες σπανια ξεπερνουσαν τα 27-28,αφου μεχρι τοτε ειχαν παντρευτει,δεν τον πειραζεΝαι μπορει να εμενε μονος του,μπορει να μην εβρισκε ποτε το αλλο του μισο.Αλλα δεν μπορει να νιωσει ασχημα γιαυτο...Μπορει να μην ειχε συντροφο ,να μην εκανε σχεδια για παιδια,βαφτισεις κτλ αλλα εκεινο το βραδυ εκανε το καλυτερο σεξ της ζωης του....

Το ενδιαφερον σας απορριφθηκε...Και τωρα τι?

Τον τελευταιο καιρο ειχα αρχισει να ερωτευομαι ενα αγορι που το γνωριζα ελαχιστα..Μου αρεσε εμφανισιακα πολυ αλλα και αυτο που εξεπεμπε ως ατομο.Σε ελαχιστο διαστημα ειχα αρχισει να τον σκεφτομαι ,και να κανω ονειρα ...Ποσο ωραια θα ηταν να ειμαστε μαζι....Ηταν τοσο καλος,τοσο ευαισθητος και ρομαντικος που με ειχε κανει να πιστεψω οτι θα ηταν ο τελειος για μενα...
Μιας και δεν ειμαι τυπος που αφηνει τα πραγματα στην τυχη αποφασισα να του μιλησω.Αν και ειχα ιδιαιτερο αγχος ,καταφερα να του πω οτι τον τελευταιο καιρο νιωθω πραγματα για εκεινον και οτι μου αρεσει.Ετσι απλα.Περιμενα ανυπομονα την απαντηση του.Μου ειπε οτι δεν μπορει να νιωσει ετσι διοτι ειναι στρεητ.Δεν νομιζω οτι χρειαζοταν περαιτερω εξηγησεις.Εδειξε μια μικρη ενοχληση που μπορει να τον περασα για γκει αλλα γενικα ηταν πολυ ευγενικος.
Αργοτερα την ιδια μερα, ενιωθα πολυ στενοχωρημενος και πληγωμενος.Το γεγονος οτι ηταν στρεητ ,ενω θα επρεπε, δεν με παρηγορουσε.Τα "ονειρα" που ειχα κανει για μας ειχαν καταρευσει σε μερικα δευτερολεπτα.

Ετσι αρχισα να σκεφτομαι για την απορριψη:
"Σε ενα κοσμο που προωθει την αγαπη για τον εαυτο μας,υπαρχει θεση για την απορριψη?Πως μπορεις να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου ,οταν καποιος σε απορριπτει?"

Αν με παρηγορουσε το γεγονος οτι ηταν στρεητ παλι θα με εκανε εγωιστη γιατι με καθε τροπο θα προσπαθουσα να δικαιολογησω την απορριψη.Η αληθεια ειναι ομως οτι η απορριψη δεν ειναι ποτε ευκολη.Οταν ομως καταλαβουμε οτι αυτο που θελουμε μπορουμε να το παρουμε απο αλλου ,τοτε η εμπειρια της απορριψης χανει τη δυναμη της.Ολοι οσοι μας απορριπτουν το κανουν γιατι δεν πιστευουν οτι μπορεις να ταιριαξεις στο κοσμο τους ειτε ειναι για φιλια ειτε για ερωτα ειτε για οτιδηποτε...Και αν σκεφτεις ολους τους ανθρωπους που σε απερριψαν ,ενα κοινο που ειχαν ολοι ειναι οτι πιστευες οτι ειχαν κατι που χρειαζοσουν.Και ενω αυτο μπορει να ειναι αληθεια πρεπει να θυμασαι παντοτε οτι δεν ειναι οι μονοι που μπορουν να στο δωσουν.Υπαρχουν εκαττομυρια ανθρωποι εκει εξω που μπορει να σου δωσουν αυτο που θες.

Το αληθινο προβλημα της απορριψης δεν ειναι οτι καποιοι μας λενε οχι,αλλα το γεγονος οτι χτιζουμε τις ζωες μας γυρω απο την ελπιδα να πουνε ναι.Και οταν εχεις επενδυσει πολλα στο ναι -το οχι εχει τη δυναμη να σε καταστρεψει...Εχω δει ανθρωπους να προσπαθουν με οποιοδηποτε τροπο να κερδισουν την θεση τους στην καρδια ενος ανθρωπου ή μιας ομαδας.Με οποιοδηποτε τροπο.Η αληθεια ειναι οτι δεν μπορεις να κανεις τους ανθρωπους να σε αγαπησουν.Και γιατι να το θελεις αλλωστε?

Ισως τελικα πρεπει να αφηνουμε τους ανθρωπους να λενε οχι.Αφηστε τους να φυγουν,μην βιαζετε καταστασεις.Γιατι οταν αναγκαζεσαι να "σφηνωθεις"στην καρδια καποιου αλλου,τοτε σημαινει οτι δεν ανηκεις εκει.Οταν καποιος λεει οχι ,το δεχομαστε, και απλα συνεχιζουμε το ταξιδι μας....

Αυτο εκανα και εγω,αλλωστε τι αλλο θα μπορουσα να κανω?Χαρηκα με το γεγονος οτι τολμησα να του το πω...Τον αφησα να γινει αλλη μια καλη αναμνηση στη ζωη μου......Και προχωρησα...

Αφιερωμενο στον ....ξερεις εσυ!!!

Crossroads...

Δεν ξερω ποσες φορες καλουμαστε να επιλεξουμε στη ζωη μας ενα μονοπατι που θα καθορισει τις ζωες μας.Ξερω σιγουρα ομως οτι μια απο αυτες τις φορες ειναι οταν εισαι 19.Εχοντας περασει ηδη ενας φοιτητικος χρονος,εχεις δει τι εστι η σχολη σου και το αντικειμενο που θες να ασχοληθεις.Για τους περισσοτερους τοτε ειναι που αρχιζουν τα ερωτηματα.Ειμαι στο σωστο δρομο?Και αν εχω κανει λαθος επιλογη?Μου αρεσει αυτο που σπουδαζω?

"Εν τελει,τι θελω απο τη ζωη μου?"

Λογω νιατων και παροχης χρηματων απο γονεις , οι επιλογες ειναι ακομη αρκετες.Εχεις ακομη τη δυναμη να αλλαξεις τη ζωη σου,με το να επιλεξεις αυτο που πραγματικα θες.Δυστυχως ή ευτυχως λιγοι κανουν το βημα της αλλαγης..Γιατι ομως συμβαινει αυτο?

Αυτο που μας διαχωρισε απο το υπολοιπο ζωικο βασιλειο ειναι η καταπληκτικη ικανοτητα μας να σχεδιαζουμε πραγματα και καταστασεις για ενα ευρος χρονου.Ετσι εξασφαλισαμε οχι μονο την επιβιωση του ειδους μας ,αλλα και την εξελιξη του.Οταν ομως αυτη η ικανοτητα μας επεισερχεται στην καθημερινη μας ζωη τοτε τα πραγματα αρχιζουν να σκουριαζουν.Προσπαθουμε να βγαλουμε την σωστη αποφαση για μας,με ελλιπη στοιχεια.Ετσι οταν πρεπει να αλλαξουμε δρομο συνηθως δεν το κανουμε γιατι προτιμουμε το ασφαλες και κοινωνικα σωστο.

Παντου ακουμε για την σημασια του τωρα και το πως πρεπει να μην αφηνεις απωθημενα αλλα να κανεις αυτο που πραγματικα θελεις.Μετα βλεπουμε και 2-3 ιστοριες "επιτυχιας" καποιου επωνυμου που εξιστορει πως ηρθε σε συγκρουση με το περιβαλλον του και εκανε αυτο που ηθελε.Φυσικα ποτε δεν μαθαινουμε για τους αλλους....αυτους που επελεξαν το αλλο μονοπατι(οπως οι παραπανω επιτυχημενοι)αλλα χαθηκαν στο δρομο?
"Γιατι οταν θελεις να το παιξεις κοκκινοσκουφιτσα,μπορει και να σε φαει ο κακος ο λυκος...."

Ουτε εγω ουτε κανεις μπορει να σας/μας πει τι θα κανουμε/τε.Πιστευω ακραδαντα οτι η ελευθερια βουλησης ειναι το εμφυτο δικαιωμα ολων μας.Μονο εσεις αποφασιζετε για τον εαυτο σας στην τελικη.Ξερω,πολλοι θα εχουν αντιθετοι αποψη ,διοτι πολλα μας τα επιβαλλει η κοινωνια και οι αλλοι.Και ομως ,αυτο για μενα ειναι υπεκφυγη.Η αληθινη εννοια της επιλογης,ειναι οτι ακομη και στις πιο δυσκολες στιγμες της ζωης μας,εχεις καποιες επιλογες.Παντα εχεις επιλογες...Οπως ειχα ακουσει, ακομη και καποιος να εχει ενα πιστολι στο κροταφο σου,εχεις την επιλογη να πεθανεις με αξιοπρεπεια,ή κλαιγοντας κτλ.

Τελος θελω να πω οτι οσοι βρισκεστε αυτη τη στιγμη σε καποιο αδιεξοδο στη ζωη σας,σταματηστε για λιγο ,βγειτε εξω και δειτε τον ουρανο.Πραγματικο θα νιωσετε ποσο μικροι ειστε απεναντι στο κοσμο,οποιοι και να ειστε.Θα δειτε οτι ο,τι και να παθετε ο κοσμος θα συνεχισει να περιστρεφεται.Μετα παρτε ενα νομισμα.Αφηστε αυτο να αποφασισει για σας.Μην το ριξετε μονο μια φορα ομως.Ριξ'τε το οσες φορες νιωθετε καλα με το αποτελεσμα......

Οτι λαμπει .....

Πριν 2 χρονια ο Τασος και ο Αλεξης ηταν ζευγαρι...Και οχι ενα απλό ζευγαρι .Ηταν ο φθονος ολης της γκει κοινοτητας της Αθηνας.Ο Τασος ηταν η ενσαρκωση της αντρικης ομορφιας.Ψηλος,γεροδεμενος(οχι φουσκωτος)με ομορφο αρρενωπο προσωπο.Ηταν μολις 34 και ειχε ηδη δικο του σπιτι 180 τ.μ παρακαλω ,τελειο αμαξι και γενικα οτι μπορουσε να του προσδωσει την εννοια του πολυ πετυχημενου στα 34.
Ο Αλεξης παλι ηταν 26 χρονων ,αυτο που λεμε twink ,αλλα στο πολυ ομορφο.Ειχε τελειωσει την σχολη του και τωρα εκανε το μεταπτυχιακο του.Περνουσε το χρονο του με φιλους ,βγαινοντας για καφε,σινεμα ,γυμναστηριο αλλα και ορειβατωντας μιας και ηταν το αγαπημενο του χομπι.Εκει γνωρισε και τον Τασο.Η ελξη ηταν ακαταμαχητη και απο τις 2 πλευρες .Δεν αργησαν να βγουν για καφε.Ηταν απιστευτο!Αλληλοσυμπληρωναν ο ενας τον αλλο!Ειχαν τοσα κοινα και κουβεντιαζαν για ωρες.Συντομα εκαναν ερωτα.Ερωτα οχι σεξ διοτι δεν χωρουσαν τετοιες "εννοιες" στη σχεση τους.Η σχεση τους ηταν αγνη και γεματη αγαπη.
Ολοι ευχονταν να βρουν μια τετοια σχεση ,και κρυφα τους ζηλευαν πολυ.Ζηλευαν το ποσο αγαπημενοι εδειχναν οταν ο Αλεξης πειραζε τον Τασο ,δαγκωνωντας του απαλα την ακρη του αυτιου του ,με τον Τασο να κανει δηθεν τον ενοχλημενο,μα οχι για πολυ καθως παντα εσκυβε και του εδινε ενα τρυφερο φιλι.Τα λεφτα του Τασου τους εδωσαν την ευκαιρια να αφησουν για παντα πισω τους τα σκοτεινα κλαμπ ,και ο κυκλος τους πλεον αποτελουταν απο πολυ εκλεκτους ανθρωπους.Κατεβαιναν στο γκαζι 1-2 φορες τον χρονο σαν εκπαιδευτικη εκδρομη.Ξερανε οτι τους φθονουσαν και το απολαμβαναν.Αν και εχασαν πολλες φιλιες ετσι ,δεν τους πειραζε ειχαν ο ενας τον αλλο.


Ο Αλεξης καταπιε αλλο ενα χαπακι."Δεν γινεται,αυτα τουλαχιστον πρεπει να λειτουργησουν.Δεν γινεται.."σκεφτηκε απο μεσα του.Η αληθεια ειναι οτι ειχε παρει 6 ολοκληρα κιλα ,και ο Τασος του ειχε τονισει χωρις περιστροφες οτι αν δεν τα εχανε ,θα χωριζαν..Αν και ειχε καποιες ζαλαδες τελευταια,παρενεργειες των χαπιων,δεν φαινοταν να τον προβληματιζουν.Αρκει να ηταν ικανοποιημενος μαζι του ο Τασος...


Ο Τασος οδηγουσε στην πηγμενη απο κινηση Βασ.Σοφιας.Πατησε βιαστικα 2 πληκτρα στο κινητο του και το εφερε στο αυτι του .
"Ελα ,εισαι ετοιμος?",ρωτησε τον Αλεξη..
"Σε 10 λεπτα ..."αποκριθηκε..
"Τι κανεις γαμω την παναγια σου τοσες ωρες?",ουτε γκομενα να ειχα."Λοιπον να εισαι ετοιμος γιατι σε 5' ειμαι εκει.Αλλιως θα ακουσεις κανα γαμωσταυριδι....
Καθως κλεισανε τα κινητα,ο Τασος ελεγξε για μηνυματα εχοντας το νου του στην κινηση.
"Ελα γαμια μου ,το χθεσινο ηταν τελειο.Ποτε θα επαναληφθει?",Καθως το διαβαζε ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη του.
"Συντομα ,μωρο μου ,συντομα.Θα σε δω αυριο στο γνωστο μερος.Θα σου γαμησω ο,τι εχεις και δεν εχεις!".Πατησε αποστολη ,βριζοντας παραλληλα εναν οδηγο μηχανης που περνουσε με ταχυτητα αναμεσα τους.


Ο Αλεξης ηταν σχεδον ετοιμος οταν ακουσε την ειδοποιση εισερχομενου μηνυματος.Αρχισε να διαβαζει το μηνυμα:
"Συντομα ,μωρο μου ,συντομα.Θα σε δω αυριο στο γνωστο μερος.Θα σου γαμησω ο,τι εχεις και δεν εχεις!"
Το κινητο του γλιστρησε απο τα χερια.Καιρο τωρα υποπτευοταν τι συνεβαινε αλλα δεν ηθελε να το αναφερει γιατι φοβοταν οτι θα χωριζανε.Το κινητο ξαναχτυπησε .Ο Τασος του εκανε αναπαντητη να κατεβει.Καθως κατεβαινε με το ασανσερ,κοιταξε τον εαυτο του στον καθρεφτη.Με κοπο ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη του.

Εκεινο το βραδυ για ακομη μια φορα ολοι ζηλεψαν αυτο το ταιριαστο ζευγαρι,και ευχηθηκαν κρυφα να βρουν κατι παρομοιο.Οι ιδιοι δεν επαψαν να φιλιουνται και να αγκαλιαζονται κανοντας τους παντες να αναρωτιουνται γιατι η ζωη να ειναι τοσο απλωχερη με καποιους..Το ιδιο βραδυ ο Αλεξης δεν κοιμηθηκε καθολου.Καυτα δακρυα κυλουσαν στα μαγουλα του.Ο Τασος δεν καταλαβε τιποτα.

Αυτο ειναι το κριμα με τις σχεσεις.Καποιες φορες φαινονται ομορφοτερες απ'έξω.Και το περιεχομενο τους μπορει να ειναι διαφορετικο απ'ότι φαινεται...

Υ.Γ.:Το ποστ αυτο αφιερωνεται στην αγαπημενη μου αδερφη Μενια,που γιορταζει σημερα.Τα δωρα αφηστε τα στην ρεσεψιον!