All pain is the same...

Ολοι θυμομαστε το τραγικο τσουναμι του 2004 που σκορπισε το θανατο σε πανω απο 300000
ανθρωπους.Το βιντεο δυσκολευτηκα τραγικα να το βρω,και δεν νομιζω οτι θα το βρειτε αλλου.

Ενα απο τα θυματα του τραγικου συμβαντος ηταν και ο συντροφος ενος στενου συνεργατη της Οπρα.Οπως θα δειτε στο παραπανω βιντεο η Οπρα φιλοξενησε τον συνεργατη της για να μιλησει για την τραγικη αυτη εμπειρια.Αξιζει πραγματικα να το δειτε ολο το βιντεο και οχι μονο διοτι το εψανα καιρο...

Το αξιοσημειωτο της υποθεσης ειναι οτι μετα την προβολη της εκπομπης η εκφραση συμπαθειας προς το προσωπο του γκει συνεργατη της Οπρα Nate Bergus ηταν τεραστια.Και ολα αυτα μετα απο την εγκριση νομοθεσιας που απαγορευε τους γκει γαμους στις ΗΠΑ και προσπαθειες συντηρητικων πολιτικων να κατοχυρωσουν συνταγματικα την απαγορευση τους.

Ενα χρονο μετα την προβολη της εκπομπης ,η Οπρα φιλοξενησε και παλι τον Νεητ ,δορυφορικα αυτη τη φορα καθως τον ακολουθουσε καμερα σε επισκεψη του στον τοπο οπου χαθηκε ο συντροφος του.Και παλι η εκδηλωση συμπαραστασης του κοινου ηταν τεραστια.

Ειδικοι των media ειπαν οτι καμμια αλλη ιστορια για γκει γαμο ή σχεση δεν εχει λαβει τοση στηριξη και προσοχη.

Θα αναρωτηθειτε ισως τι μας νοιαζει εμας?Ισως και τιποτα.Απλα βλεποντας αυτο το βιντεο με εκανε να καταλαβω οτι αν τολμησουμε να μοιραστουμε τις σκεψεις μας,τις σχεσεις μας,τον πονο μας χωρις να φοβομαστε θα μπορεσουμε να κανουμε μεγαλες αλλαγες.Διοτι αν κατι μιλαει καλυτερα και απο το πιο καλογραμμενο κειμενο,καλυτερα και απο τον πιο ευγλωττο ομιλητη,ειναι το συναισθημα.Το συναισθημα ειναι ιδιο για ολους.Ειτε χαρα ειτε λυπη,πονος κτλ.Και ισως ειναι ο μονος τροπος να γεφυρωσουμε το χασμα επικοινωνιας μεταξυ μας...

Αρχη 1η:Μην κριτικαρεις,καταδικαζεις ή παραπονιεσαι.

"Ξοδεψα τα καλυτερα μου χρονια,δινοντας στους ανθρωπους απολαυσεις,βοηθωντας τους να περνουν καλα και το μονο που παιρνω ως ανταλλαγμα ειναι αντιμετωπιση ως εγκληματια."
Αυτα ειναι λογια του Αλ Καπονε.Ναι,ο πιο γνωστος γκανγκστερ της αμερικης.Ο Καπονε δεν καταδικασε τον εαυτο του.Το αντιθετο.Θεωρουσε τον εαυτο του ως ενα δημοσιο ευεργετη-εναν παρεξηγημενο ευεργετη.

Το ιδιο πιστευε και ο Dutch Schultz,αλλος ενας γκανγκστερ,λιγο πριν πεσει νεκρος γαζωμενος με σφαιρες στην πολη Newark.Πιστευε ,οπως ειχε πει σε μια συνεντευξη του σε εφημεριδα οτι ηταν δημοσιος ευεργετης.

Οποιος δει,διαβασει ή ακουσει συνεντευξεις βαρυποινιτων,θα δει οτι ελαχιστοι απο αυτους πιστευουν οτι ειναι κακοι ανθρωποι.Ειναι απλα ανθρωποι οπως εσυ και γω.Ετσι εξηγουν,εκλογικευουν.Μπορουν να σου εξηγησουν γιατι επρεπε να ληστεψουν την τραπεζα ή να πατησουν την σκανδαλη.Ειτε με σωστα ειτε με λανθασμενα επιχειρηματα προσπαθουν να δικαιολογησουν την αντικοινωνικη τους συμπεριφορα,πολλες φορες πιστευοντας οτι δεν θα επρεπε να ειναι καν μεσα στη φυλακη.

Εαν ο Αλ Καπονε,Ο Dutch Schultz και οι απελπισμενοι αντρες και γυναικες πισω απο τα σιδερα δεν κατηγορουν τον εαυτου τους για τιποτα -τι συμβαινει με τους ανθρωπους που εσυ και γω ερχομαστε σε επαφη?
Απο τις 100 φορες,τις 99 οι ανθρωποι δεν κριτικαρουν τον εαυτο τους για τιποτα,ασχετως ποσο λαθος μπορει να ειναι΄.

Η κριτικη ειναι ανεξοδη διοτι βαζει το ατομο που την δεχεται σε αμυνα και συνηθως τον κανει να θελει να δικαιολογησει των εαυτο του.Η κριτικη ειναι επικινδυνη,διοτι πληγωνει την πολυτιμη περηφανεια ενος ανθρωπου,πληγωνει την αξια του, και δημιουργει αποστροφη προς το ατομο που του ασκει κριτικη.
Ερευνες εχουν αποδειξει οτι τα ζωα που επιβραβευονται για τις σωστες τους πραξεις μαθαινουν πολυ πιο γρηγορα και σωστα απο τα ζωα που τιμωρουνται για τις αρνητικες τους πραξεις.Το ιδιο συμβαινει και στους ανθρωπους.
Ειμαι σιγουρος οτι θα βρειτε πολλα παραδειγματα στην καθημερινη σας ζωη οπου η κριτικη σας ειχε τα αντιθετα αποτελεσμετα απο αυτα που περιμενατε ή ελπιζατε να εχετε.Ετσι ειναι...Η ανθρωπινη φυση σε ολο της το μεγαλειο,ληστες,δολοφονοι κτλ κατηγορουν ολους τους αλλους εκτος απο τον εαυτο τους.
Ολοι λειτουργουμε με τον ιδιο τροπο.Ετσι τηη επομενη φορα που εσυ και εγω θα μπουμε σε πειρασμο να κριτικαρουμε,ας θυμηθουμε τον Αλ Καπονε,τον Dutch Schultz και τοσους και τοσους αλλους.Ας συνειδητοποιησουμε οτι η κριτικη ειναι σαν τα ταχυδρομικα περιστερια.Παντα γυριζει πισω.Ας καταλαβουμε οτι το ατομο το οποιο θα διορθωσουμε και θα καταδικασουμε πιθανον θα προσπαθησει να δικαιολογησει τον εαυτο του,και θα μας καταδικασει με την σειρα του.

Γνωριζεις καποιον που θα ηθελες να αλλαξεις και να βελτιωσεις.Μπραβο!Δεν ειναι κακο.Ειμαι υπερ σου, αλλα γιατι δεν ξεκινας με τον εαυτο σου.Και εγωιστικα να το δεις, αυτο ειναι πολυ πιο παραγωγικο απο το να προσπαθεις να βελτιωσεις τους αλλους, και ναι λιγοτερο επικινδυνο.Οταν εχουμε να κανουμε με ανθρωπους ας θυμομαστε οτι δεν εχουμε να κανουμε με πλασματα της λογικης,αλλα με πλασματα του συναισθηματος ,πλασματα γεματα με προκαταληψεις, παρακινουμενα απο περηφανεια και ματαιοδοξια.

Καθε ηλιθιος μπορει να ασκησει κριτικη, να καταδικασει και να παραπονεθει-και οι περισοττεροι ηλιθιοι αυτο κανουν.
Χρειαζεται ομως χαρακτηρα και αυτοσυγκρατηση για να κατανοεις και να συγχωρεις.
Αντι να καταδικαζουμε ανθρωπους ,ας προσπαθουμε να τους κατανοησουμε.Ας προσπαθησουμε να καταλαβουμε γιατι κανουν ο,τι κανουν.Αυτο ειναι πολυ πιο κερδοφορο και συναρπαστικο απο την κριτικη .Αν μη τι αλλο καλλιεργει συμπαθεια,ανεκτικοτητα και καλοσυνη....

Εγινα 20:Α Recap!!!

Ναι αγαπητοι αναγνωστες,χθες 8 Ιουνιου εκλεισα 20 χρονια σε αυτο το πλανητη.Πολλα εχουν αλλαξει μεσα σε αυτα τα 2 χρονια απο τοτε που εφυγα απο την επαρχια.Γνωρισα ατομα ,ιδεες ,εμπειριες.Κερδισα πολλα και εχασα πολλα.Αλλα απο πολλες πλευρες νιωθω οτι μολις τωρα ξεκιναω .Και καπως ετσι ειναι.Πηρα μια μεγαλη αποφαση στη ζωη μου.Θα αλλαξω σχολη.Εχω καταλαβει μεσα απο το χαμογελο του παιδιου οτι αυτο που θελω να κανω ειναι να προσφερω.Και η σχολη που ημουν δεν θΑ μπορουσε να μ το προσφερει αυτο.Οποτε θα κανω 10% για να παω στο παιδαγωγικο.Ελπιζω οσοι 18χρονοι με διαβαζουν και ειδικα αυτοι που εχουν βγαλει και πολυ καλο βαθμο να ακουσουν μια συμβουλη.Μην αφησετε το βαθμο σας να σας παγιδευσει και επιλεξετε απλα την ανωτερη σχολη που "πιανετε".Απλα σκεφτειτε τι μπορειτε να φανταστειτε τον εαυτο σας να κανει για μια ζωη.Και με βαση αυτη τη σκεψη επιλεξτε.Εχω ηδη γραψει 75 ποστ.Αποφασισα λοιπον να παραθεσω μερικα απο αυτα για αυτους που δν κανουν απο μονοι τους αναδρομες σε μπλογκς(εγω οταν ανακαλυπτω ενα μπλογκ,εχω το κολλημα να το διαβαζω ολο)με ενα μικρο σχολιο απο κατω.Δεν σημαινει οτι τα συγκεκριμενα ποστ ειναι τα πιο καλογραμμενα,απλα ισως ειναι καποια που αγαπω εγω πολυ.Ξεκιναμε με χρονικη σειρα:

1. Bullying:Sounds familiar?
Ενα απο τα πρωτα μου ποστ,δεν αποτελει δειγμα καλης γραφης ,αλλα παραμενει ενα θεμα που θα επρεπε να απασχολει πολυ την κοινωνια και τον lgbt αγωνα.Πρεπει να υπαρξει μεγαλυτερη ενημερωση στα σχολεια για το θεμα αυτο,και οι καθηγητες να μην κανουν συνεχως τα στραβα ματια.

2.Θελουμε στ'αληθεια σχεση?
Ειμαι ιδιαιτερα περηφανος για την τελευταια παραγραφο,γιατι συμφωνω απολυτα με αυτην μεχρι σημερα.

3. Α mile in each other's shoes
Επι ευκαιριας του Gay Pride 2009 το ποστ απο την περσινη μου εμπειρια.Η διαπιστωση παραμενει ακομη η ιδια και μεγαλης σημασιας.Η εστω και προσωρινη "ανταλλαγη παπουτσιων" μου εδωσε δυναμη και πιστη στον αγωνα ολων μας,και σιγουρευτηκα οτι δεν ειμαστε παραλογοι να διεκδικουμε τα αυτονοητα!

4.Ισοτητα μεσω αφομοιωσης?Δεν θα παρω...
Δεν εχουν αλλαξει και πολλα .Ακομη και τωρα βλεπω οτι μπερδευουμε τις εννοιες ισοτητα με την αφομοιωση ....

5.Remember ,remember the 6th of December!
Ενα τελειο ποστ της Sparrow.Κριμα που η εντονη αυτη περιοδος ξεχαστηκε τοσο γρηγορα....

6.Τι μπορει να αλλαξει την φυση ενος ανθρωπου?
Ακομη αναρωτιεμαι...

Και τελος ....

7.Τι θα γινω αμα δεν μεγαλωσω?
Εγω τελικα το ανοιξα το παραθυρο...Εσεις?

Συνειδητα επελεξα να μην γραφω πολυ προσωπικα ποστ.Προσπαθω καθε ποστ να ειναι διαφορετικο απο τα αλλα οσο αυτο ειναι δυνατον βεβαια.Τα περισσοτερα γραφονται εκεινη τη στιγμη ,μερικα εχουν γραφτει μετα απο σκεψη και προετοιμασια.Ολα ομως κατι εχουν να πουν.Σε μενα και ελπιζω και σε σας.Ενας πολυ καλος μου φιλος ειπε οτι διαβαζοντας τα,και γνωριζοντας με,βλεπει ενα υποτυπωδη χαρτη της ζωης μου.Και ετσι ειναι...οτι γραφω το γραφω επειδη με απασχολει και επειδη θεωρω οτι ειναι αξιο να απασχολησει και αλλους.Ευχαριστω οσους με διαβαζουν,και χαιρομαι οταν ξερω οτι σας εχει αγγιξει καποιο απο τα θεματα.Συνεχιζουμε δυνατα.....

Dangerous Demografics....

Καταρχην δειτε το παραπανω βιντεο.Πολλα ερωτηματα στριφογυριζουν στο μυαλο μου.Ισχυει?Υπαρχει κινδυνος να γινει κατι τετοιο?Δεν μπορω να βαλω τις σκεψεις μου σε μια ταξη.Επικρατει μεγαλη συγχυση στο μυαλο μου.Απο τη μια ειμαι υπερ της πληρους αποδοχης ολων των αποψεων,θρησκειων ,εθιμων,ιδεολογιων κτλ.Απο την αλλη το γεγονος οτι οι πληθυσμοι που εισερχονται στην ευρωπη παραμενουν εντελως αυτονομοι και χωρις καμμια διαθεση να αφομοιοσουν καποια στοιχεια του δυτικου πολιτισμου ,με ανησυχει.Δεν με νοιαζει αν παρεξηγηθω.Ναι αν με βαλεις να διαλεξω προτιμω εκατομυρια φορες τον Δυτικο πολιτσμο απο τον Ισλαμικο νομο.Δεν ξερω αν εχω λαθος εικονα αλλα αυτος ο θρησκευτικος φανατισμος με τρομαζει.Απο την αλλη βεβαια δεν ειμαι υπερ της αποψης του βιντεο,να οχυρωθουμε πισω απο καποια θρησκεια (χριστιανισμο )ωστε να "πολεμησουμε"την δικη τους.
Ισως αυτο που με απασχολει περισσοτερο ειναι,το γεγονος οτι η απολυτη ελευθερια του λογου,μοιαζει ταυτοχρονα και σαν να πηγαινεις αοπλος στη μαχη ......

Οποιος θελει ας μοιραστει την αποψη του,ειλικρινα ειμαι τοσο μπερδεμενος που δεν μπορω να το αναλυσω.Νιωθω σαν να ειναι μπρος γκρεμος και πισω ρεμα(ιδεολογικα προς το παρον τουλαχιστον).Καμμια ιδεα?

Φιλια & Ερωτας...

Βρισκομαι στο διαμερισμα μου στην Αθηνα.Ενα υποτονικο φως εισερχεται στο δωματιο.Ο γατος μου ο Ερνεστο
πηδαει πανω στο κρεβατι και νιαουριζει παραπονιαρικα.Διπλα μου ο κολλητος μου .
Εγω-Ποιος θα τον φροντισει αυτον?
Κολλητος-Θυληκο ειναι.Και δεν υποτιθεται οτι αυτα φροντιζουν τον εαυτο τους απο μονα τους?
Εγω-Μια ανωτερη δυναμη που μας οδηγα?
Κολλητος- Ειμαι αρκετα σιγουρος πως δεν εννοουσα αυτο.
Εγω-Υπαρχει κατι που υποτιθεται οτι πρεπει να κανω.
Κολλητος-Α,ναι.Μεγαλη αποσταση να διανυσεις.Η μικρη κυρια Μαφετ μετρα αναποδα απο το 730.
Εγω-Υπεροχα.Γριφοι.
Κολλητος-Συγγνωμη.Το κεφαλι μου φταιει.Πολλα καινουργια πραγματα.
Ο κολλητος κοιταει το σπασμενο παραθυρο.
Κολλητος-Δεν θα το φτιαξουν ποτε,ετσι?
Εγω-Εσυ πως πας?
Κολλητος-Ουλη.Σβηνει.Ολα σβηνουν.Θες μια αλλη συμφωνια?Ανθρωπινη αδυναμια.Δεν χανεται ποτε.Ουτε η δικια του.
Δειχνει τον Ερνεστο.
Εγω-Στο μυαλο σου ειμαστε ή στο δικο μου?
Κολλητος-Δεν ξερω.Ερχεται εκεινη η ωρα.
Κοιταζω τα κουτια μετακομισης τριγυρω και τα πεταμενα ρουχα στο πατωμα.
Εγω-Πως θα τα χωρεσεις ολα αυτα?
Κολλητος-Δεν προκειται.Ειναι δικα σου.
Εγω-Δεν μπορω να τα χρησιμοποιησω ολα αυτα.
Κολλητος-Παρε ο,τι χρειαζεσαι.Εισαι ετοιμος?
Με αγγιζει στο μαγουλο και εξαφανιζεται.Ξυπναω....




Καλοκαιρινη Νυχτα. Παρκακι-Εκκλησια. Καθισμενοι σε ενα παγκακι...


Πρωην-Δεν ξερω τι του βρισκεις ειλικρινα.Ειναι το αγορι σου τωρα δηλαδη?
Εγω-Δεν ειναι δικη σου υποθεση ,οποτε μην ανακατευεσαι.
Πρωην-Τον αγαπας?
Εγω- Χριστε μου!Θα μου κανεις ανακριση καθε φορα που εχω αγορι?
Πρωην-Αχα!Ειναι το αγορι σου δηλαδη!
Εγω-Δεν ειναι....αλλα ειναι στην καρδια μου.
Πρωην-(Ειρωνικα)Ανακουφιστηκα τωρα.
Εγω-Ποια ηταν η κορυφωση της σχεσης μας?Οταν με προδωσες ή οταν σε χωρισα?Εχω πληρη επιγνωση
του "εκπληκτικου"ιστορικου μου στον ερωτα.Και οχι ,δεν βλεπω γαμο στην Τηλο μαζι του.Και δεν νομιζω
οτι εχει καμμια σημασια τωρα.Ξερεις μεσα σε ολη αυτη την παρανοια ,νομιζω πως καποια πραγματα αρχιζουν
να βγαζουν νοημα.Και το ερωτικο.....ξερεις,παντα φοβομουν οτι κατι πηγαινε στραβα με μενα,επειδη δεν μπορουσα
να κανω μια σωστη σχεση.Ισως δεν προοριζομαι για κατι τετοιο...
Πρωην-Επειδη εισαι γκει?
Εγω-Επειδη....κοιταξε να δεις.Ειμαι ζυμαρι...δεν εχω ακομη τελειωσει να ψηνομαι...δεν εχω φτασει ακομη,
σε αυτο που θελω να ειμαι.Και ισως περνωντας αυτη τη δυσκολια,και την επομενη και την επομενη κτλ,ισως να
συνηδειτοποιησω οτι ειμαι ετοιμος,εχω ψηθει!Και αν θελησω καποιος να με φαε...να απολαυσει τον ζεστο,νοστιμο εαυτο μου,τοτε πολυ ευχαριστως.Αυτο θα ειναι τοτε....
Πρωην-Σκεψεις για το ποιος μπορει να απολαυσει....πρεπει να συνεχισω με την αναλογια ζυμαριου-ψησιματος?
Εγω-Δεν σκεφτομαι τοσο μακρια.Αυτο ειναι το νοημα...
Πρωην- ....Πρεπει να φυγω.Να προσεχεις τον εαυτο σου...
Αρχισε να απομακρυνεται.
Εγω-Περιμενε...σκεφτομαι ,καποιες φορες το μακρινο μελλον...
Πρωην-Κατι ειναι κι'αυτο....
Εγω-Πολυ μακρια στο μελλον ομως....μετα από χρόνια ή και ποτέ.
Πρωην-(Καθως απομακρυνεται)Ισως να τα πουμε τοτε λοιπον.....

Restless....

To παρακατω κειμενο δεν ειναι για ολους.Ειναι γραμμενο με μια abstract διαθεση.Τα θεματα απο τα οποια περιστρεφεται και τα οποια ισως να μην γινουν κατανοητα,ειναι οι φιλιες που χανονται,οι φιλιες που ερχονται,το παρελθον μας(σχολικο ,ερωτικο κτλ),η εγκαταλειψη των γονιων μας οταν φευγουμε απο την επαρχια για να σπουδασουμε,οι ρολοι που ενσαρκωνουμε σε ενα εργο που πολλες φορες δεν ειμαστε ετοιμοι να παιξουμε,καθως και η αιωνια μαχη μεταξυ του καλυτερου εαυτου μας,με τον χειροτερο εαυτο μας!


Ξύπνησα απότομα.Απεναντι μου αντικρυσα...εμενα.
-"Μολις εστρωσα αυτο το κρεβατι",μου ειπε.
-Για ποιον?,ρωτησα.
Αναλογιστικε για 2 δευτερολεπτα.
-Νομιζα πως εσυ θα μου ελεγες.
-"Τα παιδια δεν ειναι εδω ετσι?Θα καθομασταν να δουμε ταινιες",ειπα.
-"Τους έχασες",μου απαντησε.
-Οχι ,οχι.Νομιζω πως θελουν να τους βρω.
Κοιταξα το ρολοι .7:30
-"Ειναι τοσο αργα",ψιθυρισα.
-"Ωχ αυτο το ρολοι ειναι χαλασμενο.Οριστε!"
Μου εδωσε μια καρτα ταρω .
-"Δεν θα τα χρησιμοποιησω ποτε αυτα!",αποκριθηκα.
-''Νομιζεις πως ξερεις.Τι θα συμβει.Τι εισαι.Ουτε καν εχεις αρχισει.",μου ειπε ο αλλος μου εαυτος.
-"Πρεπει να βρω τους αλλους",μονολογησα.
-"Να εισαι πισω πριν την αυγη!",μου φωναξε.
Κατεβηκα τις σκαλες ,ανοιξα την εξωπορτα και βρεθηκα στους διαδρομους της σχολης.Τα παιδια ετρεχαν βιαστικα για το μαθημα.
"Εχετε δει τους φιλους μου?",ρωτησα χωρις να παρω απαντηση.Τοτε την ειδα.Καθοταν μεσα στον τοιχο !Μονο το κεφαλι της προεβαλλε απο το ανοιγμα.
-"Μαμα?"
-"Γεια σου γλυκε μου",απαντησε με ενα χαμογελο.
-"Γιατι ζεις μεσα στον τοιχο?"
-"Μια χαρα ειμαι ,μην ανησυχεις για μενα."
-"Μοιαζει να ειναι βρωμικα"
-Οχι ,ετσι φαινεται σε σενα.Εφτιαξα λεμοναδα και εμαθα να παιζω Sudoku.Πηγαινε να βρεις τους φιλους σου.''
-"Νομιζω πως κινδυνευουν"
Αρχισε να γελαει.
-"Συγνωμη,γαργαλαει το ποδι μου ενα ποντικι!
-"Δεν νομιζω πως πρεπει να ζεις εκει μεσα",της ειπα νιωθωντας τυψεις.
Ξαφνικα ειδα τον πρωην μου να βγαινει απο την μπροστινη εισοδο.Τον ακολουθησα καθως ακουγα την μανα μου να λεει:"Ισως θα μπορουσες να με βοηθησεις να βγω απο δω"
Τα βηματα μου χωρις να το καταλαβω με οδηγησαν σε μια ερημο.Ψυχη τριγυρω.
-"Δεν θα τους βρω ποτε εδω.¨,μονολογησα.
Τοτε τον ειδα.Ηρθε προς το μερος μου.
-"Εννοειται πως δεν θα τους βρεις εδω.Γιαυτο ηρθες."
-"Δεν εισαι στο ονειρο μου.",του ειπα.Τον παρατηρησα για μια στιγμη.Ομορφος οπως παντα.
Διπλα μου ,αντικρυσα τον εαυτο μου ξανα .Ντυμενος με κουρελια , με περιτρυγιριζε σαν αγριμι.
-"Ειμαι δανεικος.Καποιος πρεπει να μιλησει γιαυτον",μου ειπε δειχνοντας τον εαυτο-αγριμι μου.
-"Γιατι με ακολουθεις?",ρωτησα.
-"Δεν σακολουθω."
-"Που ειναι οι φιλοι μου?",ρωτησα ξανα.
-"Κανεις τις λαθος ερωτησεις",αποκριθηκε.
-"Καν'τον να μιλησει.",ειπα.
Αρχισα να καταλαβαινω οτι εκεινος μιλουσε εκ μερους του εαυτου-αγριμι.
-"Δεν εχω λογο.Ουτε ονομα.Ζω πραττοντας τον θανατο.Τη ματωμενη κραυγη.Τη διαμπερη πληγη."
Εβγαλε μια δυνατη κραυγη.Εκλεισα τα αυτια μου με τα χερια μου.Ενστινκτωδως εκλεισαν και τα ματια μου.Μολις τανοιξα ειδα τον κολλητο μου.Ειμασταν αναμεσα σε κοκκινες κουρτινες.Σαν αυτες που εχουν στα θεατρα για την αυλαια.
-"Δεν πανε καλα τα πραγματα"....μου ειπε."Το εργο πρεπει να ανεβει ειτε το θελεις ειτε οχι"
-"Οχι,τιποτα δεν παει καλα.Παιζω σε εργο και ολη η οικογενεια μ ειναι εκει εξω.Και τι δουλεια εχει ο πρωην μου στην ερημο,τελος παντων?
Κολλητος-"Δεν καταλαβαινεις τιποτα ετσι?
Εγω-Με κυνηγαει κατι?
Κολλητος-Ναι....
Εγω-Τι θα κανω?Το εργο εχει ξεκινησει και εγω δεν ξερω τα λογια μου.
Κολλητος-Το εργο εχει ηδη ξεκινησει δεν ειναι αυτο το νοημα.Ολοι αναρωτιουνται για σενα.Για την αληθινη σου φυση.Αν το μαθουν,θα σε τιμωρησουν.Δεν μπορω να σε βοηθησω με αυτο....
Εγω-Τι με κυνηγαει.Σχετιζεται με κατι που επρεπε να κανω?
Κολλητος-Σσστ!!!
Μεσα απο την κουρτινα αρχισε να μου επιτειθεται ο εαυτος-αγριμι και να με ξεσκιζει με τα νυχια του.Ο πονος ηταν αφορητος.Ενα χερι με τραβηξε.Ηταν η αδερφη μου.Βρεθηκαμε στην αιθουσα του σχολειου που εκανα μαθημα στην τριτη λυκειου.
Αδερφη-Μεινε σκυφτος.Με τι εμοιαζε?
Εγω-Δν ξερω.Δεν ξερω τι με κυνηγα.
Αδερφη-Κατι πρεπει να εκανες.
Εγω-Οχι δεν κανω ποτε τιποτα.Σπανια ειμαι ατακτος.Ηρθα στο μαθημα,και το εργο αρχιζε.
Αδερφη-Το εργο τελειωσε εδω και ωρα.Γιατι φορας ακομη κοστουμι?
Εγω-Ποσες φορες θα εξηγησω οτι αυτα ειναι τα ρουχα μου?
Αδερφη-Ολοι ξερουν.Βγαλτα....
Εγω-Οχι τα χρειαζομαι.
Με μια κινηση μου τραβαει τα ρουχα και παει και καθεται σε ενα θρανιο.Το μονο αδειο θρανιο αφου σε ολα τα αλλα καθονται οι παλιοι μου συμμαθητες.Γυμνος και τρομαγμενος τους κοιταω.Δεν βγαινει φωνη απο μεσα μου.Πριν το καταλαβω δεχομαι ξανα επιθεση απο τον εαυτο αγριμι.Αρχιζει να με ξεσκιζει με τα νυχια του.Ειμαι σιγουρος οτι θα πεθανω.Παιρνω μια βαθια ανασα.

Ξυπνησα...το ρολοι σταματημενο στις 7:30,θελει αλλαγη μπαταριας.....